menu

Typhoon - Tussen Licht en Lucht (2007)

mijn stem
4,16 (776)
776 stemmen

Nederland
Hip-Hop
Label: Top Notch

  1. Tussen Licht & Lucht (1:15)
  2. Hotel Beschaving (3:08)
  3. Applaus (2:53)
  4. Zo Niet Mij (3:16)
  5. Drieluik (3:30)
  6. Sprokkeldagen (3:30)

    met Neske Beks

  7. Brand Los (4:35)
  8. Los Zand (4:07)

    met Blaxtar

  9. Nieuw Leven (4:13)
  10. Wind Waait (5:14)

    met Sticks

  11. Volle Maan (2:49)
  12. Zendeghi (4:35)

    met Dinopha

  13. Natuurlijk (3:56)

    met Rico en Giovanca

  14. Contact (2:39)
  15. Bommenwerper (2:09)
  16. Vlieger (4:00)
totale tijdsduur: 55:49
zoeken in:
avatar van levenvergeten
4,0
De teksten vallen op, het zijn teksten die proberen over-filosofisch te zijn, en ook erg intellectueel proberen te zijn. Dit gevoel blijft, al besef je wel dat Typhoon er wel iets mee bedoelt. Hij probeert zijn gevoel uit te drukken zonder daarmee straight-forward te rappen. De teksten zijn niet 'recht-voor-je-raap', maar na meerdere luisterbeurten begin je wel de mysteries van Typhoons teksten te ontrafelen.

Ook de beats zijn steengoed, het is een factor op dit album waar eigenlijk vrijwel niets op aan te merken is. Ze varieren, maar weten ook de toon te zetten voor de sfeer van dit album. Een overkoepelende sfeer is ook wat Typhoon wilde:

"Ik wist dat ik genoeg materiaal had om tracks op een cd te zetten, maar misschien ben ik nog van een conservatievere stempel want ik vind dat een album echt één geheel moet zijn en geen samenraapsel van tracks. Ik zie een album als een boek, als een film. Vandaar ook dat het boek-idee op mijn album heel erg naar voren komt. Alle teksten staan erin en elk nummer is een soort hoofdstuk: je duikt erin en komt in een soort film terecht."
- Typhoon, in State Magazine

4*

avatar van Slowgaze
4,5
Bij de eerste keer luisteren is het al duidelijk: “Tussen Licht en Lucht” is een grote plaat, of nee, een Grote Plaat. Irving Layton zou trots zijn op de manier waarop Typhoon een snijvlak tussen het persoonlijke en het universele weet te vinden, wat niet per se identificatie oplevert, want Typhoon zet zijn eigen persoonlijke belevenissen weinig ambigu neer: hij heeft een sterke persoonlijkheid en is uitermate uitgesproken. Hoe dit egodocument uitermate veel zegt over onze tijdsgeest is dan ook opvallend. Zo sluiten tekst en muziek perfect op elkaar aan in “Wind Waait”: de bizarre kermismuziek lijkt precies weer te geven dat we in tijden van gekte aanbeland zijn, terwijl Sticks wat moeilijk op gang komt, maar uiteindelijk de eigen psyche met een scalpel onder het vergrootglas ontleedt, ondanks dat hij naar eigen zeggen een binnenvetter is. Maar vandaag is hij met Typhoon op stap en dan gaan we graven, met een pen zo gezellig als een pistool.

In weerwil van de titel is het op deze plaat namelijk niet erg luchtig of licht. Natuurlijk ontkomt Typhoon zo ook niet aan bepaalde clichés als zware, slepende drums en tingelende piano’s, maar dit stoort niet: die typische elementen worden bijvoorbeeld erg indrukwekkend gebruikt in “Zo Niet Mij”, een schreeuw voor “iedereen die emotioneel onder druk ligt”. Typhoon mag dan wel bezig met zichzelf neerzetten als iemand die niet veel mensen om zich heen moet hebben en maling heeft aan nutteloos geklets, tot op het ascetische af, maar desondanks steeds lijntjes legt naar anderen; vooral familie, vrienden en zijn geliefde, maar ook geeft hij een stem aan degenen die zich emotioneel onderdrukt voelen. Zo werkt hij geregeld vanuit zichzelf richting het universele(re), terwijl hij behendig de oude val van lekker ambigu allerlei dingen niet invullen, zodat iedereen wel zijn eigen interpretatie er aan kan hangen, weet te ontwijken.

Vaak wordt deze duidelijk getalenteerde tekstschrijver filosoof of poëet genoemd, vanwege het niet altijd direct begrijpelijke van zijn teksten. Het knappe is eigenlijk dat de juist wat onduidelijkere passages goed afgewisseld worden met vrij directe gedeeltes, net zoals de verschuiving van persoonlijk naar universeel en weer terug, of zelfs het verschil tussen het dromerige gevoelsmens en de denker die zijn materie het liefst systematisch zou willen behandelen. Deze denker moet uiteindelijk concluderen dat je met je rationalisme heus wel een eind komt, maar je ontdekt zo open plekken in je filosofie, die alleen gedicht kunnen worden met de juiste dosis emotie. Zo probeert Typhoon bijna een uur lang de balans te vinden tussen de uitersten die zijn persoon vormen, maar je zou bijna willen zeggen dat het maar gelukkig is dat hem dat niet lukt, zolang het maar zulke mooie en indrukwekkende muziek oplevert.

avatar van RebelINS
4,0
Supergave nederhopplaat. Tekstueel misschien wel één van de beste.
De productie is over het algemeen heerlijk met ook een goede afwisseling van rustige nummers en keiharde bangers.
Als Typhoon elke keer als hij een album dropt zo'n goed product als dit aflevert, mag hij er zo lang over doen als hij wil.
Enige smet op de plaat is zoals vaker hier genoemd Los Zand. Irritante beat en erg slecht refrein.
Favorieten: Zo Niet Mij, Nieuw Leven, Wind Waait en Natuurlijk.

4 sterren krijgt deze nederhopklassieker van mij.

avatar van DarkoMarco
3,5
Zelf ben ik niet iemand die het echt heeft op Nederlandse rappers, maar Typhoon is de topscoorder voor mij. Een rapper die niet met een zweefpet aan komt, en het woord kanker minimaal 20x gebruikt in een nummer om zijn woorden te bekrachtigen. Typhoon leeft in zijn eigen universum, en deelt het dan ook. Zijn mening is overweldigend, en slaat zeker goed aan. De teksten zijn overtuigend en ook nog eens prachtig. Het gehele album blijft interessant en houd mijn aandacht er zeker bij. Hoewel het album als één geheel voelt, zijn er wel nummers die ik persoonlijk wat minder vind (los zand), maar de meeste zijn van hoge kwaliteit. 'Contact' is trouwens een onderschat nummer.

Land en lucht hebben een eigenaar.
Nog ff, en ze heffen tol als je naar buiten gaat.
Neurotisch gedrag op en top.


Kan iemand mij uitleggen wat dit met neurotisch gedrag te maken heeft?

Ik moet Typhoon nog bedanken voor 'Bommenwerper', wat blijft die beat in mijn hoofd zitten, zo erg

Top, ben benieuwd naar het volgende album!

*4.0

avatar van Fade.
5,0
Nadat ik me heel mijn leven niet heb geïnteresseerd in Nederlandse hip-hopacts besloot ik toch maar een keer in de Top 250 te kijken voor een aantal albums. Niet Opgezwolle, maar Typhoon viel me op. En dus besloot ik maar eens een keer het album te luisteren.

Oh, wat goed. Typhoon flowt verschrikkelijk goed op dit album en doet absoluut niet onder voor Rico en Sticks die ook op dit album zijn. Sterker nog, ik vind hem beter.

Na de intro "Tussen Licht en Lucht" begint Ty al geweldig met "Hotel Beschaving", voor mij al gelijk een van de hoogtepunten op het album. Na dit lied merkte ik al gelijk dat Typhoon samen met Opgezwolle op eenzame hoogte staat qua Lyrics. Hierna komt het sterke "Applaus", dat wordt opgevolgd door het geweldige trio "Zo Niet Mij", "Drieluik" en "Sprokkeldagen". Hierna komt het enige minpunt van het album, Los Zand. Hierna blijft het album constant goed naar mijn idee, met teksten die worden versterkt door de goede beats van Dries Bijlsma (Volle Maan, Sprokkeldagen) , hoewel Delic op "Vlieger" laat zien dat hij toch een stuk beter is. Ook A.R.T. levert een geweldige bijdrage met zijn "Wind Waait". Wat de beat is, weet ik niet zeker (kermisgeluiden?) maar ik weet wel dat ik dit album absoluut het beste Nederhop album is dat ik tot nog toe heb geluisterd. Hulde.

4,5*

avatar van jordidj1
5,0
Vandaag maar weer eens gedraaid, omdat ik mezelf afvroeg waarom dit überhaupt nog in mijn top-10 stond. Nou, ben weer compleet weggeblazen door dit album. De grote kracht van dit album is dat het in de breedte ijzersterk is en nergens inkakt, het heeft enkel uitschieters. Prachtige producties ook, verlenen zich perfect voor Typhoon. Beste beat is natuurlijk nog steeds Vlieger, maar dat Delic hard gemist wordt is algemeen bekend.

Deze plaat blijft zeker in mijn top-10. Sterker nog, ik zet hem lekker wat plaatsjes hoger.

avatar van Reijersen
4,0
Naar aanleiding van dit topic heb ik deze plaat beluisterd.

Ten tijde van de release van dit album heb ik het heel veel geluisterd. Dat was sowieso een periode waarin ik veel meer naar hiphop luisterde dan ik tegenwoordig doe. Hiphop, een genre waar ik misschien ook weer eens wat meer tijd in moet gaan stoppen.
De bekendheid van Typhoon heeft ondertussen natuurlijk een flinke vlucht genomen. Op dat vlak luistert dit album nu in 21/22 een stuk anders dan toen in 2007, toen hij nog wat minder algemeen bekend was. Een man met een verhaal, een man met sterke teksten die multi-interpretabel zijn naar mijn idee. Gaat het over de wereld? Gaat het over de liefde? Gaat het sociale onderwerpen? Het is maar net wat je er zelf in hoort. Qua vibe gaat het van relaxed (Hotel Beschaving) naar meer energiek (Applaus, Brand Los, Wint Waait, Bommenwerper). Van kwader (Contact, Natuurlijk, Zo Niet Mij, Los Zand met sterke features), naar verdrietig (Drieluik, Vlieger). Van gevoelig (Zendeghi, Sprokkeldagen, mede door de gastartieste), naar melancholisch (Nieuw Leven, Volle Maan). Maar ten alle tijden spreekt er een bepaalde urgentie uit bij Typhoon. Hij vindt het zelf in ieder geval belangrijk dat zijn verhalen gehoord worden. Het is poëzie verpakt in hiphop, zoals ik al eerder bij het album meldde. Dit soort muziek doet het wel erg goed bij mij.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:42 uur

geplaatst: vandaag om 21:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.