menu

Ryan Adams - Wednesdays (2020)

mijn stem
3,84 (119)
119 stemmen

Verenigde Staten
Roots
Label: PAX-AM

  1. I'm Sorry and I Love You (3:34)
  2. Who Is Going to Love Me Now, If Not You (3:31)
  3. When You Cross Over (4:19)
  4. Walk in the Dark (4:11)
  5. Poison & Pain (3:09)
  6. Wednesdays (5:25)
  7. Birmingham (3:11)
  8. So, Anyways (3:46)
  9. Mamma (4:23)
  10. Lost in Time (3:54)
  11. Dreaming You Backwards (3:04)
  12. It’s Not That Kind of Night *
  13. Sunflowers *
  14. Red and Orange Special *
  15. Somewhere It Is Spring *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 42:27
zoeken in:
avatar van harm1985
4,0
Ik ga dit album per luisterbeurt meer waarderen. He's done it again zou ik willen zeggen. Alleen Poison & Pain vind ik nog niet zo, maar nummers als Birmingham, When You Cross Over en Dreaming You Backwards zijn echt geweldig. Dit wordt minimaal 4* en een plekje in mijn top 10 van 2020.

avatar van harm1985
4,0
CWTAB schreef:
Volgens een aankondiging op de man z'n fb: 'Wednesdays,' Ryan's first release in three years and the first in a trilogy of work.

Dus toch een trilogie

Daar mogen we ons gelukkig mee prijzen in deze tijd. Nu is het grensoverschrijdende gedrag dat Adams vertoond zou hebben bij lang na niet te vergelijken met andere #metoo gevallen, maar als je ziet hoe de cancel culture rondwoedt had het ook zomaar einde carrière kunnen zijn.

Laat maar komen, die trilogie. Die van 2005 was ook al subliem.

avatar van Tonio
4,0
Ben het album sinds vrijdag vaak aan het beluisteren en ik ben het met harm1985 eens: het is een groeiplaatje.

Het is ingetogen en sober en dat bevalt mij wel. En zijn teksten zijn heel direct en persoonlijk en ook dat bevalt mij zeer.

Alleen moest ik bij de eerste draaibeurten een beetje wennen aan zijn stem. Waar hij vroeger een vrij robuust, stevig stemgeluid had klinkt hij nu wat onzekerder en fragieler. Gelet op zijn MeToo-affaire van de afgelopen jaren (waar ik overigens geen oordeel over heb daar ik er weinig van weet) kan ik mij daar overigens wel iets bij voorstellen. Op sommige momenten - zoals in I'm Sorry and I Love You en Mamma - klinkt hij zo wiebelig dat hij mij een beetje doet denken aan Neil Young, toen die ongeveer Ryan's huidige leeftijd had. Maar net zoals ik vroeger ook wat moest wennen aan ome Neil's stemgeluid kan ik dat wiebelige van Ryan inmiddels goed hebben. Op de een of andere manier komen zijn teksten zo wat integerder over.

Overigens is het zo'n album dat beter binnenkomt als je het met oortjes in of een koptelefoon op beluistert.

avatar van VDB79
4,0
Tonio schreef:

Overigens is het zo'n album dat beter binnenkomt als je het met oortjes in of een koptelefoon op beluistert.


Zijn er ook albums waar dat niet het geval bij is?

avatar van harm1985
4,0
Bij OOR proberen ze deugpuntjes te scoren.

Ik kan in ieder geval prima luisteren naar dit album zonder te veel na te denken over de ophef van vorig jaar, dat de nummers op dit album ook maar iets daarmee te maken hebben is te kort door de bocht, temeer omdat de nummers al vooraf geschreven zijn.

avatar van Wickerman
4,0
harm1985 schreef:
Bij OOR proberen ze deugpuntjes te scoren.


De recensie linkt door naar een essay achter een betaalmuur met een 'mooie' collage van artiesten, naast Ryan ook Mark Kozelek en Conor Oberst. Die laatste was toch ten onrechte beschuldigd van verkrachting?

Desalniettemin, Wednesdays wordt bij iedere luisterbeurt beter. Voor dit album scheidt ik graag het werk van de artiest.

harm1985 schreef:
Bij OOR proberen ze deugpuntjes te scoren.

Hoezo 'deugpuntjes'? Ik denk dat ze terecht de vraag stellen of iedereen hier onbevooroordeeld naar kan luisteren en of zijn gevoelige teksten nog wel oprecht over komen op menig luisteraar. Als OOR echt 'deugpuntjes' wilde scoren hadden ze het album ook compleet kunnen negeren, wat ze niet doen.

avatar van VDB79
4,0
Aurum schreef:
(quote)

Hoezo 'deugpuntjes'? Ik denk dat ze terecht de vraag stellen of iedereen hier onbevooroordeeld naar kan luisteren en of zijn gevoelige teksten nog wel oprecht over komen op menig luisteraar. Als OOR echt 'deugpuntjes' wilde scoren hadden ze het album ook compleet kunnen negeren, wat ze niet doen.


Mee eens. Pitchfork bijv. negeert hem wel.

avatar van harm1985
4,0
VDB79 schreef:
(quote)


Mee eens. Pitchfork bijv. negeert hem wel.

Wat ook nergens op slaat, hij is niet veroordeeld voor strafbare feiten, inzake dat chatten. Van de rest van de dames is het alleen hear say en als zeggen dat Mandy Moore maar een matige artiest is ook al niet meer mag, dan worden er wel meer gecanceld. Je kunt het gedrag van iemand van 10 a 15 jaar geleden niet langs de huidige sociale meetlat leggen. Het gedrag van James Bond in de films uit de jaren 60, 70 en 80 kan ook niet meer. Die films ook maar in de ban doen? En we luisteren ook nog steeds naar Michael Jackson.

Anyway, wat de muziek betreft: wordt elke luisterbeurt beter.

avatar van Slowgaze
harm1985 schreef:
Bij OOR proberen ze deugpuntjes te scoren.

Ik kan in ieder geval prima luisteren naar dit album zonder te veel na te denken over de ophef van vorig jaar, dat de nummers op dit album ook maar iets daarmee te maken hebben is te kort door de bocht, temeer omdat de nummers al vooraf geschreven zijn.

Hoezo, dat is toch een heel terechte vraag die Oor opwerpt? Zelf heb ik het ook een paar maanden lang lastig gevonden om naar P.O.S te luisteren, toch wel een van mijn favoriete rappers, toen eind juni verhalen naar buiten kwamen over wangedrag, specifiek tegenover vrouwen. Daar schrok ik behoorlijk van en sindsdien heb ik geen heel album van hem meer beluisterd; pas de laatste weken gaat er af en toe weer een los nummer op. Een hele tijd niet naar hem luisteren is geen kwestie van 'hij is per definitie fout', maar een kwestie van 'hoe verhoud ik me tot dit nieuws?' Randy Timmers - met wie ik het trouwens heel zelden eens ben en verder verre van hoog heb zitten - heeft hier gewoon gelijk in. Hij probeert toch van het album te genieten en dat lukt niet. Dat is wat mij betreft zeker geen gemakzuchtige deugpuntjes scoren. Ik vraag me af of Ryan Adams - of P.O.S, of vergelijkbare gevallen - direct afschrijven of negeren wel een vorm van deugpuntjes scoren is. Dat lijkt me niet meelopen met de massa, maar oprecht betrokken zijn bij het lot van anderen en het systematische wangedrag tegenover vrouwen dat helaas nog heel sterk in de maatschappij ingebed is.

avatar van harm1985
4,0
Vooralsnog heeft men er hier weinig moeite mee, 3e in de rotatie lijst, boven Taylor Swift en een 4 gemiddeld. Wat zijn we hier een stelletje misogynisten bij elkaar

Er wordt ook niet gezegd dat je er verplicht moeite mee moet hebben. Veel mensen kunnen de muziek goed los van de persoon zien waarschijnlijk. Ik vind het alleen raar dat je een recensent die wel moeite heeft om e.e.a. los van elkaar te zien omschrijft als iemand die deugpuntjes wil scoren.

Maargoed, voor mij is het sowieso makkelijk. Ik heb Ryan Adams altijd al een aansteller gevonden (ook voor de ophef) en zijn muziek doet me ook niks, dus ik laat dit album sowieso graag links liggen.

avatar van erwinz
3,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Ryan Adams - Wednesdays - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Ryan Adams - Wednesdays
Ryan Adams keert na drie jaar afwezigheid terug met een werkelijk uitstekend album, maar het is helaas wel een album met een wat nare bijsmaak en die domineert uiteindelijk net wat teveel

Wednesdays van Ryan Adams had eigenlijk vorig jaar moeten verschijnen, maar de Amerikaanse muzikant trok de aandacht vorig jaar uiteindelijk niet met zijn muziek. Ik weet zeker dat ik Wednesdays vorig jaar een geweldig album zou hebben gevonden, maar door de talloze beschuldigingen van seksuele intimidatie en manipulatie aan het adres van de Amerikaanse muzikant zit er een luchtje aan Wednesdays. Zonder dit luchtje is het een intiem, melancholisch en persoonlijk album vol met de sober ingekleurde songs die je zo graag hoort van Ryan Adams. Met het luchtje kan ik er toch minder van genieten, al is het maar uit respect voor alle jonge vrouwen die hem vorig jaar aanklaagden.

Ryan Adams stond lang bekend als muzikaal wonderkind. Met name in de eerste tien jaar van het huidige millennium bracht de Amerikaanse muzikant aan de lopende band geweldige albums uit en bleven minstens evenveel albums op de plank liggen. De afgelopen tien jaar was het net wat minder, maar albums van Ryan Adams bleven absoluut albums om naar uit te kijken.

Begin 2019 kondigde de Amerikaanse muzikant een serie nieuwe albums aan, maar niet veel later kreeg de #MeToo beweging hem in het vizier. Meerdere vrouwen, onder wie singer-songwriters Phoebe Bridgers, Natalie Prass, Emma Swift en Liz Phair en zijn ex-vrouw en muzikante en actrice Mandy Moore, beschuldigden Ryan Adams onder andere van seksuele intimidatie en manipulatief gedrag.

Ryan Adams trok de aangekondigde serie albums in en ging uiteindelijk heel diep door het stof. Of dat genoeg is laat ik in het midden, maar op een of andere manier was ik niet direct enthousiast toen vorige week, uit het niets, een nieuw album van het voormalige wonderkind verscheen.

Er zit door alle perikelen helaas een luchtje aan het nieuwe album van Ryan Adams, maar zolang hij niet is veroordeeld was ik toch net nieuwsgierig genoeg naar zijn nieuwe album. Het deze week verschenen Wednesdays is een behoorlijk sober en melancholisch album, maar het gaat te ver om Wednesdays de reactie van Ryan Adams op de gebeurtenissen van het afgelopen jaar te noemen. Het album lag immers al op de plank en de meeste songs stonden op de tracklists van de albums die de Amerikaanse muzikant vorig jaar wilde uitbrengen.

Ryan Adams debuteerde precies 20 jaar geleden met het uiterst sobere Heartbreaker, maar bracht sindsdien ook flink wat voller ingekleurde en stevigere albums uit. Wednesdays is zoals gezegd een spaarzaam ingekleurd album. We horen vooral een akoestische gitaar en spaarzaam wat toetsen of een mondharmonica. Het wordt gecombineerd met de stem van Ryan Adams, die wat minder expressief is gaan zingen, maar nog altijd flink wat emotie in zijn stem kan leggen.

Objectief beschouwd is Wednesdays een bijzonder sterk Ryan Adams album, waarop de Amerikaanse muzikant een brug slaat tussen Amerikaanse rootsmuziek en tijdloze singer-songwriter muziek. De songs zijn stuk voor stuk smaakvol ingekleurd, Ryan Adams vertolkt ze vol gevoel en het zijn ook nog eens aansprekende songs, waarin Ryan Adams zoals zo vaak verloren liefdes bezingt.

Dat laatste is ook direct waar het wat wringt. De verloren liefdes die de Amerikaanse muzikant bezingt zouden best wel eens jonge vrouwelijke singer-songwriters als Phoebe Bridgers, Natalie Prass en Emma Swift kunnen zijn, die uiteindelijk te maken kregen met gedrag dat op geen enkele manier goed te praten is.

Het maakt het voor mij toch lastig om van dit album te genieten, hoe mooi sommige songs op het album ook zijn. Ik weet dat aan veel dingen die ik koop (van levensmiddelen tot elektronica tot kleding) aspecten van uitbuiting kleven, maar als ik muziek kies zijn er ook genoeg muzikanten die vrouwen wel met respect behandelen.

Ryan Adams heeft al met al een uitstekend album afgeleverd, maar voor ik er echt van kan genieten moet hij eerst maar eens schoon schip maken, bijvoorbeeld door in zijn songs niet zelf het slachtoffer uit te hangen. In de tussentijd zet ik Punisher van Phoebe Bridgers nog maar eens op. Erwin Zijleman

avatar van Slowgaze
harm1985 schreef:
Vooralsnog heeft men er hier weinig moeite mee, 3e in de rotatie lijst, boven Taylor Swift en een 4 gemiddeld. Wat zijn we hier een stelletje misogynisten bij elkaar

Spreek even (ironisch) voor jezelf. Anders dan Adams heb ik gewoon respect voor vrouwen. Plus, verbaas je je er nou echt over dat Adams hier (net ietsjes) populairder is dan Swift? Sla de berichten bij 1989 - beide versies - er nog maar eens op na, en turf het aantal reacties in de trant van 'Adams maakt echte liedjes van het werk van een popprinsje'. Het grootste deel van de MusicMeter-gebruikers zijn nog altijd man, blank, overmatig rock- en indiegericht, en met weinig oor voor teksten en specifiek sociaal-politieke thema's. Hier wordt het al bijzonder snel 'ik luister niet naar de teksten' en 'het gaat mij alleen om de muziek hoor, niet om randzaken'. Dan mis je toch de helft, als je de thematiek buiten beschouwing laat? Je kunt van Pitchfork zeggen wat je wil, maar daar zijn ze een stuk verder met duiden dan de meesten hier op MusicMeter.

avatar van harm1985
4,0
Zonder Ryan Adams had ik waarschijnlijk nooit naar 1989 van Swift geluisterd, die ik overigens hoger gewaardeerd heb dan Adams' versie. Folklore staat in mijn top 10 van 2020, wel onder dit album. En Taylor is toch zeker wel een prinses?

Ik vraag me wel of de vreemde bijsmaak bij Adams' muziek met terugwerkende kracht is. Ofwel, kunnen we ook niet meer normaal naar Heartbreaker, Gold en Cold Roses luisteren?

Emmylou Harris lijkt er alvast minder problemen mee te hebben dan de recensent van Oor of Pitchfork, anders had ze vast niet toegestaan dat Mamma op deze plaat stond. Ook Gillian Welch en Norah Jones heb ik nog niet gehoord.

Mijn voornaamste bezwaar bij de recensie van Oor is dat het eerste nummer beoordeeld wordt alsof het na het beruchte artikel is geschreven, terwijl dat niet het geval is én alsof Adams geen oprechte emoties meer kan hebben.

Dat Pitchfork hem helemaal links laat liggen vind ik buitengewoon onprofessioneel, probeer het op zijn minst te duiden als recensent. Sowieso vind ik het maar een eng woke clubje daar, die maar wat graag een afwijkende mening hebben.

Wat mijn grootste probleem is met de hetse tegen Adams, is dat hij zich voor zijn vermeende grensoverschrijdende gedrag, waarbij er maar in één geval bewijs is, zijn excuses heeft aangeboden en dat voor sommigen niet genoeg lijkt te zijn en dat daar hun mening door laten kleuren. Of erger nog, vinden dat hij helemaal kapot moet en nooit meer muziek moet kunnen uitbrengen. Enter the cancel culture met Phoebe Bridgers voorop, die handig gebruik heeft gemaakt van alle publiciteit, gezien de hoge waarderingen voor haar laatste leg.

Hij heeft zich excuses aangeboden en daarmee is de kous voor mij af. Ik was oprecht teleurgesteld toen zijn drie albums niet uitgebracht werden, het vooruitzicht dit ik misschien nooit meer nieuwe muziek zou horen van één van mijn favoriete artiesten stemde mij ook droevig.

Gelukkig is er nu dit album. Hopelijk volgen er nog velen. Naar het nieuwste album van Bridgers ga ik in ieder geval niet luisteren, uit principe.

avatar van Cannabooze
Al had Adolf Hitler dit album gemaakt. Ik vind het prachtig.
Zelf heb ik totaal geen moeite met het scheiden van de mens en z'n kunst.

avatar van webrob
Cannabooze schreef:
Al had Adolf Hitler dit album gemaakt. Ik vind het prachtig.
Zelf heb ik totaal geen moeite met het scheiden van de mens en z'n kunst.


Daar is ie dan......

avatar van Wickerman
4,0
webrob schreef:
(quote)


Daar is ie dan......



avatar van Slowgaze
Cannabooze schreef:
Al had Adolf Hitler dit album gemaakt. Ik vind het prachtig.
Zelf heb ik totaal geen moeite met het scheiden van de mens en z'n kunst.

Als er iemand toch een afschuwelijk slechte kunstenaar was.

avatar van harm1985
4,0
Slowgaze schreef:
(quote)

Als er iemand toch een afschuwelijk slechte kunstenaar was.

Maar... was hij wel een beetje aardig voor zijn vrouw?

Op zich wel een interessante discussie. Carrie Snodgress was genomineerd voor een Oscar voor Diary of a Mad Housewife toen ze een relatie aanknoopte met Neil Young, daarna liet ze alle acteerklussen varen en raakte haar carrière in het slop. Nu lijkt dit (deels) vrijwillig te zijn geweest, maar de parallellen met Mandy Moore zijn er zeker.

avatar van erwinz
3,5
harm1985 schreef:
(quote)

Maar... was hij wel een beetje aardig voor zijn vrouw?

Op zich wel een interessante discussie. Carrie Snodgress was genomineerd voor een Oscar voor Diary of a Mad Housewife toen ze een relatie aanknoopte met Neil Young, daarna liet ze alle acteerklussen varen en raakte haar carrière in het slop. Nu lijkt dit (deels) vrijwillig te zijn geweest, maar de parallellen met Mandy Moore zijn er zeker.


Het album dat Mandy Moore dit jaar heeft gemaakt was helemaal niet zo slecht

avatar van Cannabooze
webrob schreef:

Daar is ie dan......


Lol!

avatar van harm1985
4,0
erwinz schreef:
(quote)


Het album dat Mandy Moore dit jaar heeft gemaakt was helemaal niet zo slecht


Kan zijn, maar er zat wel zo'n 9 jaar tussen omdat Adams haar naar eigen zeggen ervan weerhield om muziek op te nemen. Vandaar de gelijkenis met Snodgress. Overigens zong ze wel vrolijk mee op de albums van Adams, en niet onverdienstelijk, zijn stem gaat goed samen met die van een vrouw, hoorden we eerder al in Whiskeytown en op Jacksonville City Nights.

5,0
Ik ben helemaal voor vrouwenemancipatie. Dus als je man/relatie een klootzak blijkt te zijn ga dan zo snel mogelijk zo ver mogelijk bij hem vandaan. Een verhaal tegen de media in de trant van "boehoehoe mijn man was zo gemeen tegen mij" is volgens mij het tegenovergestelde van vrouwenemancipatie.

Wat is Wednesday trouwens een geweldig album

avatar van Cannabooze
Darkhorsegeorge schreef:
Een verhaal tegen de media in de trant van "boehoehoe mijn man was zo gemeen tegen mij" is volgens mij het tegenovergestelde van vrouwenemancipatie.


Ik deel deze - waarschijnlijk niet zo populaire - mening.
Daarbij vraag ik me ook af in hoeverre je van #metoo kan spreken, als je man een klootzak is en jij tevergeefs blijft. Die 'metoo-meuk' die zo populair is bij de Libelle-aanhang, heeft normaal toch meer te maken met mannen die hun macht misbruiken. Het kan in de media breder worden uitgezet. Doelgericht een carrière om zeep helpen, zonder te weten van de hoed en de rand.

Ryan zal ongetwijfeld een klootzak zijn. Dat geloof ik zeker. Maar dat was - ik noem maar wat - een Ray Charles bijvoorbeeld ook. En die man blijft zijn (terechte) stempel van legende behouden.
Nu zie je vaak dat mensen "uit sympathie voor deze vrouwen" dit niet kunnen beluisteren. Ondertussen luisteren diezelfde mensen wel nog steeds met hetzelfde plezier naar artiesten die ook vuil op de kerfstok hebben. Moet men ook helemaal zelf weten natuurlijk. Maar het is wel meten met twee maten, voor de eerder genoemde deugpunten.

En zo babbelen we hier vooral over de privé geschiedenis van deze uiterst getalenteerde muzikant, terwijl de muziek weer prachtig is.
Zelf scheid ik ook liever de man van zijn muziek. Zo kan ik volop genieten van - weer - een prachtig Adams album.

Ik merk dat ik deze steeds weer opnieuw opzet. Een soort verlangen om nog een keer te luisteren. Dat is een goed teken. De favorieten wisselen zich af. De zeggingskracht blijft sterk.

avatar van Kronos
Mannen die zeggen wat vrouwenemancipatie is en wat vrouwen moeten doen. Goed bezig mannen.

avatar van Broem
4,0
Ryan biedt in het openingsnummer z’n excuses aan en betuigt z’n liefde. Klaar zou ik zeggen. Mooi album.

avatar van Barney Rubble
4,5
Een goed jaar terug kocht ik Whiskeytown's 'Strangers Almanac' als een impulsaankoop. Ofschoon ik geen countryfan ben, vind ik die plaat indrukwekkend. Het is muziek die beelden oproept. Een rusteloze ziel, gehuld in een goedkope jas, sipt in een roadside-restaurant aan zijn goedkope tapbier. Aan de zijkant staat een half gevuld bord. De kruislings gelegde vork verklapt een gebrek aan eetlust. Nu gaan we een kwart eeuw de toekomst in. Het personage keert na zo veel jaren terug naar dit roadside-restaurant. Hij heeft inmiddels een goed pak en hij lust zelfs speciaalbiertjes. De vork ligt echter nog steeds kruislings. Er is wederom reden om geen eetlust te hebben. Dit is een man met spijt, zo veel is duidelijk. Pak snel die autosleutels op zou ik zeggen. Eenzaam rijden op de snelweg is de redding voor rusteloze zielen; zelfs al gunt menigeen je die redding niet.

Wat ik probeer te zeggen, is dat Ryan Adams nog steeds melancholieke rockmuziek maakt die is volgestopt met smaakvolle countryromantiek. Op dit album lijkt zijn geluid zelfs nog intenser te zijn vanwege de intieme productie, organische arrangementen en vertwijfelde zang. Ik hou er enorm van! Een van die artiesten waarvan ik nodig eens een stuk meer moet beluisteren.

avatar van harm1985
4,0
Barney Rubble: sla Gold en Heartbreaker over en begin met Love is Hell, vervolg uw weg met 29, Cold Roses en Jacksonville City Nights. Luister daarna alsnog naar Gold en Heartbreaker en pak ook Ashes & Fire, Easy Tiger, Prisoner en Ryan Adams mee.

5,0
Kronos schreef:
Mannen die zeggen wat vrouwenemancipatie is en wat vrouwen moeten doen. Goed bezig mannen.


Dat heb ik natuurlijk wel eerst netjes aan mijn vrouw gevraagd

Gast
geplaatst: vandaag om 09:49 uur

geplaatst: vandaag om 09:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.