Yes - The Quest (2021)

Roger Dean is de beste en meest consistente Yes-factor. Misschien wel het enige aan Yes wat met de jaren steeds beter lijkt te worden - prachtige cover. Qua muziek... Laten we hopen dat er ten minste een enkel aardig nummer op staat.

Dan mag er wel een wonder gebeuren...

The Ice Bridge is al vrijgegeven. Het is niet zo slecht als je kon vrezen, maar niet zo goed als je had gehoopt. Het bevat wel wat goede passages dus voorlopig ben ik mild positief gestemd.

Puur uit nieuwsgierigheid. Wie speelt/spelen er tegenwoordig in Yes?

The Quest (Yes album) - Wikipedia - en.m.wikipedia.org

Zie personeel.

"The Ice Brigade" is een flauwe afspiegeling van wat Yes ooit was: opwindend en verrassend.
Maar dit is helaas te oninteressant voor woorden. Ik ben al lang geleden gestopt met het luisteren naar Yes. Going for the One was voor mij het laatste album dat er toe deed.

Ik mis sowieso Jon Anderson en Rick Wakeman. Voor mij is dit geen (echte) YES.

Eens. En er zullen met dit album verder toch geen herinneringen meer naar boven komen aan de band die YES ooit was, ondanks het logo en de prachtige illustraties van Roger Dean. Het is mooi geweest. Al jaren trouwens. Dit is voor mij een andere band met dezelfde naam. Ook al kende de band regelmatig in het verleden eveneens de nodige personeelswisselingen. Maar dat vond ik blijkbaar in die tijd toch stukken minder storend.

Ook eens. Yes is inmiddels een oud schip die tegen beter weten in door blijft varen. Inmiddels zijn er een paar oer bemanningsleden die mede de koers bepaalden niet meer aan boord en het schip hort en stoot en vertoond scheuren.
Steve Howe is de oude schipper en zijn gezag is duidelijk.
Pretentieus verhaaltje bikkel. Net als de band zelf.

Nee, Yes is het niet meer. Soms is het beter te stoppen. Tribute band met weinig vuur meer.

Zo zit ik er ook in.

Het nummer dat ze hebben vrijgegeven valt mij niet tegen, maar ik noem ze dan geen YES. Daar heb ik qua band een totaal ander beeld bij

Goed betoog Bikkel, maar toch vond ik dit stukje het leukste van heel je bericht

Nu je het zegt!

Vooralsnog zeg ik geen Yes or No tegen "The Quest". Vanaf 1 oktober 2021 zullen we weten of we met een Yes waardig album te maken hebben.

Ik vind The Ice Bridge alleszins acceptabel, eerlijk gezegd.
Ook het in 2019 uitgebrachte To the moment kon ik wel verdragen.

Je blijft er toch mee zitten, dat een band in naam kan blijven bestaan, niet je voorkeur heeft, maar toch albums blijft uitbrengen die tegelijkertijd toch ook afzonderlijk per keer moeten worden beoordeeld.

Je kunt een band nu eenmaal niet op voorhand afschrijven.

Ik ben zelf groot voorstander van de aanwezigheid van Jon Anderson en grumpy old man Rick Wakeman.
Ik zou dan ook graag zien dat beiden beter en/of vergelijkbaar materiaal in de beste Yes-tradities ons zouden voorschotelen.

Qua talent en aansluiten, zou dat moeten kunnen.
Maar ik kan toch niet ontkennen, dat beiden de ware Yes liefhebber behoorlijk op de proef stellen, eerlijk gezegd.

Met andere woorden, het niveau van de huidige samenstelling van Yes wordt, met wat er door genoemd duo wordt uitgebracht, nauwelijks gehaald.

En dat geeft voor mij wel een andere draai aan de hele discussie. Ik heb hier geen klachten over het oude bekende gitaarwerk van Steve Howe, toetsen, drums en zelfs de zang is zeker niet irritant.

Op Anderson en Wakeman ben ik al een jaar of 25 aan het wachten op nieuw acceptabel werk, dat zelfs maar enigszins in de buurt komt van de oude Yes. Is ook de realiteit.

Er zijn uitzonderingen. Sterker nog: een band kan het investeren geheel niet waard zijn.

Ik sluit me voor een groot deel aan bij musician, kan me wel vinden in zijn redenering, zeker waar hij stelt dat Anderson & Wakeman de afgelopen 25 jaar niet het meest acceptabele werk hebben afgeleverd (misschien is het soloalbum van Wakeman van afgelopen jaar nog zijn beste poging).

Ik moet bekennen dat ik ze wel ben blijven volgen, zowel Yes als Anderson - Rabin - Wakeman, Anderson solo, Wakeman Solo, Howe solo.
Ik vind Yes dan best te pruimen. Het Livealbum Topographic Drama heb ik zelfs gewoon aangeschaft en gedraaid, een bekentenis, ik weet het!

The Ice Bridge viel ook mij niet tegen…maar ook niet mee. Wat langdradig op een gegeven moment. Maar laten we wachten tot de release, dan oordelen.

Zit op dit moment naar het complete album te luisteren (vraag me niet hoe ik er aan kom ). Het komt op mij behoorlijk futloos en oubollig over. Ben geen die hard Yes fan, maar 90125 is één van m'n all time favoriete albums. Wat mij betreft mag dit album nog niet eens in de schaduw van 90125 staan. Ik weet het, qua line-up niet te vergelijken, maar noem jezelf dan ook geen Yes. Eerlijk gezegd schrik ik er nogal van. Er zit geen vuur in, geen overtuiging. Het is meer een 13 in een dozijn pop album. Nee, deze ga ik zeker niet aanschaffen. 2 sterren voor de naam.

Het enige wat mij nog en beetje kan bekoren si het gitaargeluid van Steve Howe. Dat doet mij nog enigszins aan YES denken. Een cijfer laat ik achterwege

Benieuwd wat Michiel Cohen vindt

Waarom zou ik hier iets van moeten vinden?

Iets met ze zijn al te lang bezig, het wordt nooit meer wat, ze kunnen beter stoppen, vroeger waren ze veel beter etc

......dit kun je je trouwe fans niet meer aandoen

Je hebt het album dus al beluisterd terwijl die nog niet is uitgekomen. Dat is tegen de forumregels.

Ja, zo lust ik er nog wel een paar. Mag ik er in deze op wijzen dat de line-up van 90125 ook vloeken in de kerk is, met Rabin en Kaye? En dat Jon Anderson nog net op tijd ja zei tegen het Cinema project?

53 jaar Yes is ook 53 jaar discussie over de samenstelling van de band. Waarbij Chris Squire tot voor kort de enige constante was.

Tijdens Drama (1980) waren Anderson en Wakeman vervangen door Trevor Horn en Geoff Downes. Het heeft enige tijd geduurd voor ik het album had gedraaid. Maar ja, een mens moet wat en het bleek best nog aardig.
Dat je dit "trouwe fans" niet kunt aandoen speelt al vanaf 1974 toen Rick Wakeman voor de eerste keer werd vervangen en de band na het treurig stemmende Relayer drie jaar geen nieuw album meer durfde uit te brengen. Totdat uiteindelijk Wakeman weer was teruggehaald.

Ik vond overigens de line up met Rabin tussen 1983 en 1994 ook niet onaardig. In 1997 keerde Steve Howe weer terug.

En dat maakt, dat een oordeel over de samenstelling mag leiden tot "een vermoeden dat". Dat Steve Howe meespeelt geeft in ieder geval de zekerheid dat er vaardig met de gitaar wordt omgegaan. De rest zal moeten worden afgewacht, het is nog geen 1 oktober.

De twee songs die zijn vrijgegeven zijn in ieder geval boven verwachting, beter dan het voorgaande album. Dat is misschien ook niet zo moeilijk.

Overigens, als je op 3 september 2 sterren geeft voor een album dat pas op 1 oktober verschijnt zonder de bron van het voortijdig kunnen beluisteren aan te geven en vervolgens geen enkele reactie meer geeft op de site, waar het ook over gaat (het blijft na lid worden bij dit ene bericht), doet vermoeden dat er bij de "beoordeling" andere zaken een rol spelen.

Tja, wat is Yes nu nog voor een vehikel...... Enkel Howe en White hebben nog een "echt" Yes verleden, en alleen Howe zat in de "klassieke" line-up die Fragile en Close to the Edge maakte. Ik dacht altijd dat Squire de rechten op de naam Yes had, maar nu die ons ontvallen is gaat het vehikel gewoon als Yes door. Ik vraag me af hoe lang nog. Zouden we het nog meemaken dat ook Howe en White worden vervangen door jonger bloed en het vehikel gewoon doorsputtert? Ik ben Yes al lang uit het oog verloren en ga me hier ook zekerniet aan wagen......

Ik ga er verder niets van vinden, maar het klinkt onmiskenbaar als Yes. Dat is dan wel weer knap.

Ben al afgehaakt bij het zeer pretentieuze Tales from Topographic Oceans.

En ik direct na Tales!