menu

Dream Theater - A View from the Top of the World (2021)

mijn stem
3,84 (99)
99 stemmen

Verenigde Staten
Metal / Rock
Label: Inside Out

  1. The Alien (9:32)
  2. Answering the Call (7:35)
  3. Invisible Monster (6:31)
  4. Sleeping Giant (10:05)
  5. Transcending Time (6:25)
  6. Awaken the Master (9:47)
  7. A View from the Top of the World (20:24)
totale tijdsduur: 1:10:19
zoeken in:
avatar van vanwijk
4,0
Neal Peart schreef:
Album is inderdaad groeiende halfje omhoog, maar toch niet het volle pond

Ik sluit me hier bij aan. Heb het album nu wat vaker kunnen beluisteren en het is m.i. een behoorlijk goed album. Voor mij zijn de twee afsluitende nummers het meest overtuigend. Daar hoor ik de DT die ik graag hoor. En met het titelnummer hebben ze weer eens een behoorlijke epic neergezet.
Nope, geen Awake, geen Metropolis 2, geen SDOIT, geen TOT maar dat verwacht ik ook niet meer. Das war einmal. Maar een zeer genietbaar album van de heren. Ik ben er nog niet uit of ik Distance Over Time beter vindt.
Mochten ze komend jaar wederom ons land aandoen ga ik wederom kijken. Al is het alleen maar om naar Petrucci te kunnen luisteren/kijken. Hij blijft, zelfs 30 jaar later, een adembenemend goede gitarist.

avatar van ProgMetal
Hoeveel ⭐️ ⭐️?? Ik ben er nog steeds niet uit want beoordeel ik het als een DT album dan krijgt het te weinig sterren t.o.v. andere bands. Voor mij super duidelijk waarom de 3 nummers voor de lancering zijn vrijgegeven want ze maken de belofte niet geheel waar. Luisterde erg comfortabel weg en dat is juist het probleem (??) Veel catchy passages maar geen uitschieters. Deze CD is als een goed boekverslag (boek = hele ouvre DT) een goed verslag wat DT kan maar geen ruimte voor specifieke passages die het boek zo geweldig maakt. Beter kan ik het niet omschrijven.

4,0
Dream Theater - A View from the Top of the World

Het 15de album alweer van deze band. Je komt er meteen lekker in met The Alien, voor mij misschien wel het favoriete nummer van dit album. Sleeping Giant mag zich daartoe ook scharen. Deze zitten voor mij gewoon het beste in elkaar, en bouwen op naar mooie momenten.
Answering the Call en Awaken the Master zijn degelijke Dream Theater nummers die ik ook altijd met plezier luister. Voor Invisible Monster geldt hetzelfde, al moest ik daar wel even aan wennen.
Transcending Time blijft ik wel het minste nummer van dit album vinden. Maargoed, als het minste nummer nog steeds oké is weet je dat je een goed album hebt gemaakt.
Met het titelnummer ben ik wel aangenaam verrast. Ik hou wel van lange nummers, maar als het boven de laten we zeggen 12 minuten komt, moet het wel meer te bieden hebben. Vaak lukt dat Dream Theater wel (denk aan Octavarium of The Count of Tuscany), maar met nummers als Illumination Theory maken ze het voor mij niet helemaal waar doordat er te lange stukken in zitten waarin bijna niets gebeurd. Echter op dit album zit dat wel goed, het begint heerlijk met de intro en die lijn wordt zo goed als het hele nummer doorgezet.
Vernieuwend is het allemaal niet, en dit album heeft geen échte hoogtepunten. Ik heb dan ook een lichte voorkeur nog voor de voorganger. Maar een standaard Dream Theater album is nog steeds heel erg goed!

4,0*

avatar van SemdeJong
Nu twee keer beluisterd en het klinkt lekker toegankelijk. Ok mijn vrouw draaide gelijk het volume terug toen ze net binnen kwam maar riep niet direct "wat een herrie". Komende tijd wat vaker beluisteren in de auto, via de koptelefoon en uiteindelijk over de echte hifi installatie. Deze laatste is uiteindelijk altijd belangrijk voor het geven van punten. Hierop hoor je buiten de compositie of de productie en de opname ok is.

Mooi omschreven, heb nogal eens het idee dat een nieuw album na 1 luisterbeurt al wordt beoordeeld, van sterren voorzien. Let wel, dat kan, mag...vrijheid, blijheid, zelf heb ik meestal minimaal 4 luisterbeurten nodig om alle finesses te doorgronden en de liedjes al of niet te laten groeien.

avatar van notsub
3,5
Geen verkeerde CD van deze veteranen van de Prog Metal. A View from the Top of the World klinkt op en top Dream Theater. De eerste luisterbeurt viel de gedrevenheid me serieus op en dat is een goed teken. Bij dit soort bands moet je het verwachtingspatroon gewoon niet teveel opvoeren, het is niet realistisch in deze fase van hun loopbaan nog een knaller van jewelste te verwachten. Deze release is alsnog één van de betere van de laatste jaren en dat is een puike prestatie.

avatar van namsaap
3,5
Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2021- releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien of mijn standpunt ten aanzien van het album is veranderd.

namsaap schreef:
.....ook op AVFTTOTW klinkt het allemaal weer herkenbaar en typisch als Dream Theater van de pakweg laatste tien jaren....


Aan mijn review van een tijdje terug valt weinig toe te voegen. Prima plaat, maar er is zoveel uitgekomen dat interessanter is dan wat Dream Theater laat horen.

Score: 73/100

Jaarlijst 2021:

1. Rivers Of Nihil - The Work (95)
2. Harakiri For The Sky - Mære (92)
3. Moonspell - Hermitage (91)
4. Soen - Imperial (90)
5. Wheel - Resident Human (89)
6. Witherfall - Curse Of Autumn (88)
6. Terra Odium - Ne Plus Ultra (88)
6. Between The Buried And Me - Colors II (88)
9. Dvne - Etemen Ænka (87)
9. Year Of No Light - Consolamentum (87)
11. Nekromantheon - Visions Of Trismegistos (86)
11. Amenra - De Doorn (86)
11. Wolves In The Throne Room - Primordial Arcana (86)
14. Kauan - Ice Fleet (85)
14. Frost* - Day And Age (85)
16. Cult Of Luna - The Raging River (84)
16. Motorpsycho - Kingdom Of Oblivion (84)
16. Dordeduh - Har (84)
16. Wormwood - Arkivet (84)
20. Epica - Omega (83)
20. Flotsam and Jetsam - Blood In The Water (83)
20. Styx - Crash Of The Crown (83)
- - . Empyrium - Über den Sternen (82)
- - . Cryptosis - Bionic Swarm (81)
- - . Pestilence - Exitivm (81)
- - . Seth - La Morsure Du Christ (80)
- - . Asphyx - Necroceros (80)
- - . The Ruins Of Beverast - The Thule Grimoires (80)
- - . Tribulation - Where The Gloom Becomes Sound (79)
- - . Therion - Leviathan (78)
- - . Helloween - Helloween (78)
- - . Gojira - Fortitude (77)
- - . Cynic - Ascension Codes (75)
- - . Transatlantic - The Absolute Universe (74)
- - . Psychonaut/Sâver - Emerald (74)
- - . Iron Maiden - Senjutsu (74)
- - . Evergrey - Escape The Phoenix (73)
- - . Orden Ogan - Final Days (73)
- - . Dream Theater - A View From The Top Of The World
- - . Vola - Witness (73)
- - . Wode - Burn In Many Mirrors (72)
- - . White Void - Anti (70)
- - . Decline Of The I - Johannes (69)
- - . Mono - Pilgrimage of the Soul (69)
- - . Dread Sovereign - Alchemical Warfare (68)
- - . Evership - The Uncrowned King - Act 1 (67)
- - . Iotunn - Access All Worlds (64)
- - . White Stones - Dancing Into Oblivion (64)
- - . The Lion's Daughter - Skin Show (60)

avatar van riesj68
4,0
Durfde het lang niet aan, maar de laatste worp van de 4 J-s kan dan toch op mijn waardering rekenen. The Alien via Spotify veel geluisterd en dat vind ik gewoon een klasse DT-track! Dus toch de CD gekocht en daar ga ik geen spijt van krijgen. Ik hou nu eenmaal van de opbouw, het samenspel, de herkenbare sound en soms bijna samples van eerdere nummers. En toch varieert het genoeg om nog eens op te scheppen! Mij smaakt het prima op een doordeweekse woensdag, een 4-sterrenmaaltijd. Awake bewaar ik dan wel voor de zondag.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Aan de pluszijde : een strakke plaat, song-georiënteerd en niet gehinderd door ballades die soms niet maar soms ook wèl de tenen doen krullen, James LaBrie is goed bij stem, de teksten kunnen meer dan vroeger serieus genomen worden, en Jordan Rudess maakt naast z'n gebruikelijke jengel-synthesizer (waar ik al vaker mijn gal over heb gespuwd) ook gebruik van andere toetsinstrumenten zoals Hammond-orgel, mellotron, akoestische en tingel-tangel-piano, hetgeen zijn begeleiding van de vele solo's van John Petrucci meer diepte geeft.
        Aan de minzijde : hoewel er geen enkel slecht of skipnummer op staat, mis ik een beetje de grote meeslepende refreinen van vroeger (This dying soul of In the name of God of The enemy inside, om maar eens wat te noemen). De refreinen hier zijn goed maar niet ijzersterk – "Shadows disappear at night", "Invisible monster", het zijn wel pakkende melodieën maar toch niet echt memorabel. Maar het belangrijkste pijnpunt vind ik toch dat Petrucci vaak niet soleert tegen een interessante akkoordenreeks waar de solo mooie contrastpunten en "kleuren" kan creëren, maar meestal tegen een riff op één akkoord, waardoor ik vaak het idee heb dat zijn solo's gewoon zestien met die éne riff gevulde maten volspelen in plaats van naar een climax toe te werken. (Op 11:50 en 13:13 van het titelnummer speelt hij wèl gitaarsolo’s tegen verschuivende akkoorden, en dan komt het nummer voor mij meteen meer tot leven.)
        Gemengde gevoelens dus – een goede plaat van één van mijn favoriete bands, maar de echte vonk wil (nog) niet overspringen, hoewel ik wel een uitzondering moet maken voor de laatste twee nummers, want daarop klinken de mannen ouderwets goed en scherp, met pakkende melodieën en inventieve arrangementen. En de vormgeving van Hugh Syme is zoals gebruikelijk weer áf.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Tja, vijftien of twintig luisterbeurten later kan ik nog altijd niets inbrengen tegen de opmerking van ProgMetal op 9 november 2021: "Veel catchy passages maar geen uitschieters. Deze CD is als een goed boekverslag (boek = hele oeuvre DT), een goed verslag [van] wat DT kan maar geen ruimte voor specifieke passages die het boek zo geweldig maakt." Maar aan de andere kant vind ik het toch wel erg belangrijk dat er geen enkel slecht nummer op staat, want dat geeft de plaat een geweldige flow en daardoor een enorm hoge draaibaarheidsfactor. Bovendien werkt het album knap toe naar de climax van het titelnummer, en de prima zang van LaBrie en het mooie volle geluid dragen in aanzienlijke mate bij aan het luisterplezier. Ik ben toch wel óm: ook na 33 jaar en zo'n 15 studioplaten klinkt deze band in mijn oren nog altijd geïnspireerd en, jawel, fris.

avatar van Apieknar
Dit is wat mij betreft één van hun betere albums. Sowieso het beste album sinds het aantreden van Mike Mangini. Elk van de zeven nummers is gewoonweg goed. Ook bevat dit album geen enkele ballad, wat in mijn ogen (oren) bijdraagt aan de prettige luisterervaring.

avatar van vanwijk
4,0
Ga zondagavond in 013 toch maar weer luisteren. Is even geleden (2019?) dat ik ze in Amsterdam heb gezien met hun Distance over Time tour.
Ben benieuwd!

avatar van vanwijk
4,0
Zondagavond, in een vrijwel uitverkocht 013, was een gedenkwaardige avond. Want hoe je het ook wendt of keert, Dream Theater is een waanzinnig goede band.

Vanaf het openingsnummer The Alian tot en met het, voor mij althans, onvolprezen slotstuk The Count of Tuscany (misschien in the end mijn favoriete DT nummer) is de band in bloedvorm.

Want laten we eerlijk wezen, John Myung’s basspel is een lust voor oor en oog. Zijn rust, terwijl zijn vingers als een razende over de snaren tokkelen, raggen, is ongekend.
Ik had het genoegen dit keer recht tegenover hem te staan en het is werkelijk fenomenaal, ook dan blijkt weer hoe groot zijn bijdrage is aan het totaalgeluid van de band.

Achter Myung staat Jordan Rudess, ook zijn spel is van een ongekend niveau. Of het nu zijn razende solo’s zijn of de prachtig gedragen melodieën, hij is van ongekende waarde voor DT. Wat een geweldige keyboard player. Wat mij betreft kan hij zo worden opgenomen in het rijtje wizzards als Rick Wakeman of Peter Bardens (ik vind Rick Wright en Tony Banks ook geweldig).

Inmiddels heeft Mike Mangini zijn plaats volledig gevonden in de band en is hij een waardig opvolger achter de kit van Mighty Mike. Zijn drumspel is, in samenwerking met Myung, een stevige basis voor Rudess en Petrucci.

Want dan komen we, wat mij betreft, bij de ster van de avond, John Petrucci. Als God bestaat, en gitaar kan spelen, was Petrucci een van zijn eerste leerlingen.
Wat een ongekend goede gitarist is hij (heb vele gitaristen mogen aanschouwen de afgelopen 40 jaar), werkelijk.
En het gemak waarmee hij speelt! Of hij nou virtuoze solo’s moet spelen (en er waren er een groot aantal) of prachtige rustige stukken, het maakt niet uit. Het tussenstuk in The Count of Tuscany, waar hij even de tijd krijgt om alles uit zijn gitaar te halen is prachtig. Ondersteund door een prachtig tapijtje van Rudess stijgt hij tot grote hoogte. Het is muisstil in 013, om daarna de draad weer op te pakken om de band de ruimte te geven het nummer te vervolgen. Hij is de onbetwiste leider van dit kwartet uitmuntende muzikanten.

De setlist was dik okay al moet ik zeggen dat ik een nummer als Sleeping Giant wat mager vind, liever dan Awaken The Master of iets van Train Of Thought. Maar mooi zijn ook de drie stukken uit Six Degrees Of Inner Turbulence, tevens ook de meest rustige stukken van de avond.

En dan natuurlijk James LaBrie. In het begin dacht ik dat het meeviel dit keer. En in de wat lagere, rustiger stukken ging het wel. Maar als het gas er echt op moet kan het eigenlijk al jaren niet meer. Maar daar niet over zeiken, we weten het. Inmiddels bijna 60 en ik geef het je te doen.

Kortom, een memorabele avond voor mij in ieder geval. Mooi om 20.00 begonnen en 22.10 klaar, treintje naar huis en rond 23.10 thuis nog ff een biertje en uitleggen aan mijn eega wat ze (wederom) heeft gemist. En dat op mijn leeftijd !

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Gelukkig kan ook ík nu lezen wat ik heb gemist (en dat terwijl ik nota bene in Tilburg woon). Dank voor het verslag, vanwijk !

avatar van vanwijk
4,0
BoyOnHeavenHill schreef:
Gelukkig kan ook ík nu lezen wat ik heb gemist (en dat terwijl ik nota bene in Tilburg woon). Dank voor het verslag, vanwijk !

Graag gedaan en als ze weer komen, koop een kaartje , tis de moeite!

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Ik heb ze in 2004 (de Train of thought-tour in Ahoy') en 2014 (in 013, buitentemperatuur 30°, binnen nog warmer) gezien. Dit keer kwam het niet goed uit, maar als ik de rekenkundige reeks vervolg...

avatar van vanwijk
4,0
BoyOnHeavenHill schreef:
Ik heb ze in 2004 (de Train of thought-tour in Ahoy') en 2014 (in 013, buitentemperatuur 30°, binnen nog warmer) gezien. Dit keer kwam het niet goed uit, maar als ik de rekenkundige reeks vervolg...



avatar van tzsiemens
4,0
Dit is waanzinnig gave muziek.
013 j.l. maakte veel indruk.
Album is vakwerk.

avatar van Monsieur'
vanwijk schreef:
Inmiddels heeft Mike Mangini zijn plaats volledig gevonden in de band


Mag het, na 13 jaar en 5(!) albums? Komaan... Altijd zo raar als fans dit zeggen na meer dan een decennium.

2,5
Vooral meer van hetzelfde vind ik.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:07 uur

geplaatst: vandaag om 07:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.