menu

Bob Dylan - Oh Mercy (1989)

mijn stem
3,96 (324)
324 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: CBS

  1. Political World (3:47)
  2. Where Teardrops Fall (2:32)
  3. Everything Is Broken (3:15)
  4. Ring Them Bells (3:00)
  5. Man in the Long Black Coat (4:34)
  6. Most of the Time (5:03)
  7. What Good Am I? (4:44)
  8. Disease of Conceit (3:43)
  9. What Was It You Wanted? (5:02)
  10. Shooting Star (3:12)
totale tijdsduur: 38:52
zoeken in:
avatar van Janz
4,5
He, nog geen enkel bericht bij deze prachtplaat van de heer Zimmermann!?!
Aan de hoes zie je het niet af, maar dit album bevat vooral dankzij de productie van Daniel Lanois 10 prachtige nummers, waarvan de tracks 2,4,5,8 en 10 de allermooiste zijn. Man in the long black coat moet je eigenlijk hard draaien. Het begin is wat rommelig, maar dan komt die prachtig driedubbel gemixte echoende mondharmonica erin, met vervolgens de bas, geweldig! OK, ik geef toe, het is niet doorsnee Dylan, maar toch erg mooi gedaan. Hetzelfde geldt voor de piano in Disease of Conceit. En Ring Them Bells is gewoon een prachtig liedje.

Davez
Het beste van Dylan uit de 80's dus ik moet hem ook eens beluisteren, ik ben enkel mee met zijn jaren 60 albums + desire, blood on the tracks , infidels en empire burlesque

4,0
Erg goed album, heb verder alleen eerder werk van hem gehoord maar dit is toch een van mijn favorieten. Kan iemand mij nog wat later werk van hem aanraden? (behalve modern times die bijna iedereen nu natuurlijk wel gehoord heeft)

Davez
Love & theft is het enige album na Oh mercy dat ik tot hiertoe ken.
En dat is 1 van zijn betere platen vind ik. Niet van het niveau Blood on the tracks of blonde on blonde maar het komt toch dichtbij!

De sound is te vergelijken met die van zijn eerste electrische platen ( highway 61 revisited, blonde on blonde) dat wil zeggen veel blues en lekke gitaarriffjes.

Veel beter dan Modern Times dat mij soms te afgeborsteld lijkt.

4,5
most of the time: makes me cry (omdat het zo goed is wel te verstaan)

Davez
Dat bericht hier van mij klopt helemaal niet. Ik heb dit oorspronkelijk bij love&theft getypt....

4,5
Beste plaat sinds Infidels uit '83. Ik houd sowieso wel van zijn platen van na de jaren '60. Sfeervol geproduceerd door Lanois (U2, Robertson). Most of the Time vind ik het beste nummer, gevolgd door de opener Political World. Na dit album heeft 'ie niet zo veel nieuw werk meer gemaakt. Under the Red Sky is, hoewel enigzins onderschat en heel anders dan Oh Mercy, ook zeker het beluisteren waard. Time out of Mind vind ik, hoewel sober (en somber), wel een heel mooie en lange plaat. 8 en 9 april is 'ie weer in Nederland, de oude meester.

EVANSHEWSON
Daniel Lanois zet voor het eerst de schouders onder een wat ingedommelde Dylan en kijk : prima plaat!

Haast ieder nummer een hoogtepunt op zich !
Mijn absolute favoriet is Disease of Conceit
4.5 shiny stars voor den Baawb !

avatar van Lamontagne
5,0
Schitterend met als hoogtepunten Where teardrops fall.
Als die sax solo komt aan het eind van het nummer is gewoon kippevel.

Net zoals bij disease of conceit met dat schitterende piano intro en die heerlijke gitaarsolo aan het eind.

avatar van devel-hunt
5,0
Heb dit altijd een schitterende plaat gevonden, en nog steeds. Waarschijnlijk zijn beste jaren 80 plaat, hoewel ik Infidels ook erg goed vind!!

avatar van Toon1
4,0
Mooie Dylan plaat, samen met 'Infidels' is dit z'n beste jaren '80 werk, ik denk dat 99% van de liefhebbers hier mee eens is. 'Ring Them Bell's is toch wel m'n favoriet nummer van deze plaat, als zijn alle nummers goed. Krappe 4*

avatar van Lennonlover
4,0
Als ik naar de gemiddelde beoordelingen kijk, dunkt me dat dit het enige goeie album is dat hij in de jaren '80 heeft gemaakt. Correct? of ligt de waarheid ergens anders?

avatar van Toon1
4,0
Vergeet 'Infidels' niet. 3.67 is toch geen slechte score?

Harald
Oh Mercy is samen met "Infidels" z'n beste jaren '80 werk. Aanrader!

avatar van Madjack71
Sterk album van Bob na de wat matige jaren '80, waarin meer grote namen, niet veel naar voren brachten.
Sfeervolle nummers, zijn stem goed geolied en met Daniel Lanois is de productie ook prima in orde.
Elk nummer heeft zo zijn eigen kracht en m.i doen ze niet echt voor elkaar onder.

Ring them Bells/Man in the long black coat/Most of the time zijn een paar van mijn favorieten.

avatar van vin13
4,0
Harald schreef:
Oh Mercy is samen met "Infidels" z'n beste jaren '80 werk. Aanrader!

Ik ben het hier hartgrondig mee eens en prefereer deze zelfs boven de vroege jaren 60 Dylan. Political world en Ring them bells zijn toch wel hedendaagse klassiekers.
Blood on the tracks blijft mijn favoriet.

avatar van Lennonlover
4,0
Vanwaar haalt Bob het! In het midden van zijn "slechte" periode zo'n album uit z'n mouw schudden. Die Dylan toch...

beaster1256
meesterwerk tout court , producet by daniel lanois en dat was het wat dylan nodig had , de teksten zijn zo voorspellend voor in die tijd dat het beangstigend wordt

avatar van bertus99
4,0
Hoewel echte Dylanliefhebber had ik van de periode tussen Street Legal tot Time out of mind niks in huis. Alles daarvoor en daarna wel.
De jaren 80 dus, de tijd van Dylan's artistieke en persoonlijke dip. Ik heb toch maar weer eens Oh Mercy in huis gehaald. Zoveel mensen vinden dit een come-backalbum.
Er staan goeie songs op, maar nog steeds heb ik moeite met de typische sound die Daniel Lanois aan dit album meegaf. Deze enorm bejubelde producer vind ik veel te cosmetisch, gekunsteld klinken voor de een beetje rauwe sound die Dylan nodig heeft. Bij U2 werkte het, bij dYlan niet vind ik. Al die tremolo"s en echootjes en andere ijle klanken.
Ik zal de komende weken Oh Mercy nog eens wat vaker op zetten en geef nu nog maar even geen sterren.

avatar van bertus99
4,0
Ben er intussen echt van gaan houden. Heel veel zelfs, dus krijgt ie meteen 5 sterren.
Het is een beetje een ongewone Dylanplaat eigenlijk omdat hij door Lanois tot op iedere toon nauwkeurig is geproduceerd. meestal zijn Dylan's platen wat slordiger in elkaar gezet, wat juist ook zijn charme is.
Maar het songmateriaal op Oh Mercy is wel prachtig. Van het heerlijk opwindende Political World, met die lekker stuwende bas en Everything is broken dat ook een snel ritme heeft tot en met de ballads Most of the time, Shooting star, Disease of conceit en de verstilde sfeer van Man in the long black coat en What good am I.
Een favoriet nummer kan ik nog niet aanwijzen.
Jammer dat Dylan vaak slecht te verstaan is. Had Lanois daar nou niet voor kunnen zorgen als superproducer?

avatar van bertus99
4,0
Toch weer een halfje eraf getrokken vanwege Where teardrops fall.
Een van de minste Dylan-nummers ooit eigenlijk.
Wat zou het mooi zijn als dit er niet op gestaan had. Dan zou het prachtige uptempo political world overgaan in het ook lekkere ritme van everything is broken. Helaas staat teardrops hier tussen

avatar van devel-hunt
5,0
Vreemd hoe een nummer verschillend kan worden beoordeeld, ik vind Where teardrops fall juist één van de hoogtepunten van de plaat. Het is even een moment van bezinning en rust voordat Dylan echt uit zijn vreemde ziel gaat beginnen, als je begrijpt wat ik bedoel..Hoewel voor mij toch wel Most of the time het absolute hoogtepunt van deze plaat is.

avatar van Floater
bertus99 schreef:
Toch weer een halfje eraf getrokken vanwege Where teardrops fall.
Een van de minste Dylan-nummers ooit eigenlijk.


Naar mijn mening is dit juist een van de beste nummers van Oh Mercy, samen met What Was It You Wanted, Most Of The Time en Ring Them Bells.

Oh Mercy is een belangrijk album in het oeuvre van Bob Dylan. Jammer alleen dat het door Lanois is geproduceerd, want het materiaal dat Dylan voor dit album had geschreven was erg sterk. Drie zeer sterke nummers staan helaas niet op dit album: Series Of Dreams, Dignity en Born In Time. Dankzij o.a.Tell Tale Signs kunnen we nu alsnog van deze nummers genieten en krijgen we ook een idee van hoe de nummers zouden hebben geklonken als Lanois er niet zijn typische echo-soep had overgegooid. Overigens werkt deze soep wel goed bij Most Of The Time en What Was It You Wanted.

avatar van bertus99
4,0
Over Teardrops verschillen we van mening, maar over What was it you wanted, Most of the time en Ring them bells niet. Heel goeie songs inderdaad. Maar political word, everything is broken en man in the long black coat zijn niet minder.
En ik hou ook niet van het geluid van Lanois. Dat merkte ik al eerder op.
Dignity was overigens toch al eerder uitgebracht, ik ken het van The Essential Bob Dylan. Maar dat is ook in de productyie van Lanois. Daar staat Blind Willy mc Tell trouwens ook op.

avatar van Floater
bertus99 schreef:
Dignity was overigens toch al eerder uitgebracht, ik ken het van The Essential Bob Dylan. Maar dat is ook in de productyie van Lanois.


Je hebt gelijk. Bertus. De Lanois-mix staat op The Essential Bob Dylan.

Hieronder het volledige verhaal van Dignity:

"Dignity" is a song by Bob Dylan, first released on Bob Dylan's Greatest Hits Volume 3 in 1994. It was recorded during the Oh Mercy studio sessions, but the version released on Bob Dylan's Greatest Hits Volume 3 was remixed and overdubbed by Brendan O'Brien (who also played organ on the song on MTV Unplugged the same year). A new rhythm track was recorded and electrical guitar and organ were added to the mix. The slide guitar from the original mix was mixed out.

The original Daniel Lanois mix has been released on later compilations. The difficulties recording it are described by Dylan in Chronicles, Vol, 1. It was originally recorded with Dylan, Stoltz, and Green. Though they managed to complete a polished performance, Lanois suggested something more ambitious with a Cajun band. Curious to see what Lanois had in mind, Dylan agreed to recut the song. The next evening, a session was held with Rockin' Dopsie and His Cajun Band, but the results were disastrous. The group experimented with different keys and tempos, but according to Dylan, everyone was frustrated with the results.

Dylan still preferred the original version recorded the previous day, but it wasn't considered finished by Dylan or Lanois. The next day, they listened to every take of "Dignity" recorded with Dopsie and his band, and all of them were rejected. "Whatever promise Dan had seen in the song was beaten into a bloody mess", Dylan recalled. "Where we had started from, we'd never gotten back to, a fishing expedition gone nowhere. In no take did we ever turn back the clock. We just kept winding it. Every take another ball of confusion." "Dignity" was set aside, never to be revisited for the remainder of the sessions.

A 2 minute demo-version is included as part of a six-song sampler in promo editions of Chronicles Vol. 1. An alternate, almost reggae version can be found on Dylan's eighth installment of The Bootleg Series (Tell Tale Signs).

avatar van spruitje
4,5
Prachtig consistent album, zeer gevoelig gezongen soms met Dylan's rijpe stem die net niet breekt, in één woord ontroerend.. en oprecht, dat hoor je zó. Schitterende sferische productie van Daniel Lanois ook. Dit is een van de albums van Dylan waar ik altijd wel zin in heb, net als Blood on the Tracks, niet dat de anderen minder zijn: integendeel! Maar deze heeft iets berustends of zo. Met als absolute, ongeloofijk mooie uitschieter: 'Most of the Time' Wat een mooi lieke....

4,5
Erg sterk album. Wel de beste uit de jaren 80 aangezien ik infidels niet zo goed vind. The man in the long black coat vind ik het mooist nummer van de plaat maar de gitaarsolo in disease of conceit is ook prachtig. Gewoon een prachtige plaat een 4.5...

3,0
Bob Dylan en de jaren '80: dat lijkt een fatale combinatie (althans, als ik de verhalen mag geloven), maar wonderbaarlijk genoeg is dit gewoon een steengoed album. Ik moet zeggen dat ik op zich niet zo'n fan ben van Daniel Lanois' echofetisj, maar ik begrijp maar al te goed dat het zonder meneer Lanois niet dezelfde plaat zou zijn geweest als dat het nu was, namelijk een plaat met acht knallers van een nummers (Where Teardrops Fall en Disease of Conceit vind ik minder). Hoogtepunten: Most of the Time en What Good Am I?, al ontlopen de overige zes nummers die twee niet veel. Puik werk van Dylan en Lanois.

4,0*

avatar van bertus99
4,0
Political world is een protestsong die zo van de LP "The times they are a changing" uit 1964 afkomstig zou kunnen zijn.
Een pessimistische song, negatief tot op het bot. De wereld is verrot, de politiek het ergst en er komt geen vrede.

De eerste regels meteen al:

We live in a political world,
Love don't have any place.
We're living in times where men commit crimes
And crime don't have a face

Oef...dat hakt er meteen stevig in. Dylan op zijn best vind ik.

Veel vrolijker wordt het verder op ook niet: De twijfel over zijn eigen morele handelen in What good am I? en de


En dan komt er ook nog de zin:

You can travel anywhere and hang yourself there
You always got more than enough rope.

Nou, dat is dan gezegd, de enige uitweg is het touw om je nek.

En even later nog blijkt dat het nog zwartgalliger kan. in "Everything is broken":

Broken hands on broken ploughs,
Broken treaties, broken vows,
Broken pipes, broken tools,
People bending broken rules.

Veel vrolijker wordt het verderop ook niet. De twijfel over het eigen morele handelen in "What good am I" en de verderfelijke invloed van de ziekte die hoogmoed heet: The disease of conceit. Dat laatste zou de Wall street jongens van 20 jaar later goed passen!

3,0
De eerste regels van Political World hakken er inderdaad meteen lekker stevig in; zo mag ik 't graag horen. De mooiste zin van Oh Mercy komt naar mijn mening echter uit What Good Am I?:

If I lock myself up
So I can't hear you cry
What good am I?


Kippenvel.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:59 uur

geplaatst: vandaag om 16:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.