menu

Deep Purple - Turning to Crime (2021)

mijn stem
3,43 (61)
61 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: earMUSIC

  1. 7 and 7 Is (2:28)
  2. Rockin' Pneumonia and the Boogie Woogie Flu (3:15)
  3. Oh Well (4:31)
  4. Jenny Take a Ride! (4:36)
  5. Watching the River Flow (3:02)
  6. Let the Good Times Roll (4:22)
  7. Dixie Chicken (4:43)
  8. Shapes of Things (3:40)
  9. The Battle of New Orleans (2:51)
  10. Lucifer (3:45)
  11. White Room (4:53)
  12. Caught in the Act (Going Down / Green Onions / Hot 'Lanta / Dazed and Confused / Gimme Some Lovin') (7:49)
totale tijdsduur: 49:55
zoeken in:
avatar van Edwynn
2,0
musician schreef:


Als je onbeperkt 5***** uitdeelt heb je ongelijk en als je zegt dat het al 30 jaar helemaal niks meer is heb je ook ongelijk. In beide gevallen worden zowel uitsluitend de loftrompetters als de gebruikelijke steen en been klagers met zware onvoldoendes een beetje ongeloofwaardig.



Op basis waarvan trek je de conclusie dat iemand hier gelijk of ongelijk heeft?

Je hebt gelijk als je hiervan geniet en je hebt gelijk als je het verder maar links laat liggen. Volgens mij.

avatar van milesdavisjr
2,5
Klopt als een bus, ik vind het niks maar een ander geniet hier met volle teugen van. Prima zo. Ik vind de zang van Gillan tegenwoordig niet om aan te horen een ander vindt het misschien meer dan acceptabel. Kortom, muziek beleef je en daar geef je een kwalificatie aan. Van daaruit mag je kwistig gooien met sterretjes, het blijft puur subjectief. Dat een argumentatie daaraan ten grondslag ligt vind ik dan vaak wel weer leuk om te lezen. Je kunt dus zowel de liefhebbers die de maximale score aan dit plaatje meegeven en de luisteraars die het helemaal niks vinden niet wegzetten als ongeloofwaardig, een ieder heeft daar zijn eigen mening en beleving bij.

avatar van AOVV
2,5
Van mij mogen ze lekker blijven voortdoen hoor, wie weet zit er nog wel een plaat in die ik echt goed vind. Dat zal deze helaas niet zijn, ik vind de covers nogal flauwtjes uitgevoerd, al zullen de heren er ongetwijfeld schik in gehad hebben.

2,5 sterren

avatar van Hans Brouwer
5,0
Michiel Cohen schreef:
15 jaar geleden heb ik ze live gezien op Arrow Rock. Toen was het beste er al lang af.
Ik was, samen met mijn broer André, ook bij dat festival. Eerder die avond gaf Status Quo een uitstekende show. Tot slot mocht Deep Purple de avond afsluiten. Wat ik mij ervan herinner is dat het een warme zomeravond was waar voor een meer dan enthousiast publiek werd gemusiceerd. En inderdaad, er stond één chagrijnige kerel tussen het publiek. Na 15 jaar is het raadsel opgelost wie die ongelooflijke zuurpruim was.....

avatar van Michiel Cohen
1,0
Hans Brouwer schreef:
(quote)
Ik was, samen met mijn broer André, ook bij dat festival. Eerder die avond gaf Status Quo een uitstekende show. Tot slot mocht Deep Purple de avond afsluiten. Wat ik mij ervan herinner is dat het een warme zomeravond was waar voor een meer dan enthousiast publiek werd gemusiceerd. En inderdaad, er stond één chagrijnige kerel tussen het publiek. Na 15 jaar is het raadsel opgelost, die ongelooflijke zuurpruim was.....

Dan heb je Ted Nugent gemist.

avatar van Edwynn
2,0
Haha. Kom niet aan de heilige huisjes hier hoor. Dan ga je voor de bijl.

avatar van Hans Brouwer
5,0
Michiel Cohen schreef:
Dan heb je Ted Nugent gemist.
Ted was niet de man waarvoor ik naar Lichtenvoorde kwam...

avatar van musician
3,5
Edwynn schreef:
Op basis waarvan trek je de conclusie dat iemand hier gelijk of ongelijk heeft?

Goed leren lezen is ook een vak.

Ik schrijf dat elke artiest betere en mindere albums heeft, als ongeschreven muziekwet.
Dan kun je bij Deep Purple altijd vijf sterren uitdelen of altijd onvoldoendes.

Gezien de verschillende albums die zijn uitgebracht door DP, zie ook dit album, is dat onmogelijk.
Tenzij je niet van het genre houdt, dan gaat het niet over een beoordeling van de muziek maar alleen om het zeiken.

Trouwens, Ted Nugent is een extreem rechtse racist, een Trump aanhanger van de ergste soort. Als je daar graag je voorliefde voor wilt uitspreken.....

avatar van Edwynn
2,0
musician schreef:
(quote)

Goed leren lezen is ook een vak.

Ik schrijf dat elke artiest betere en mindere albums heeft, als ongeschreven muziekwet.
Dan kun je bij Deep Purple altijd vijf sterren uitdelen of altijd onvoldoendes.

Gezien de verschillende albums die zijn uitgebracht door DP, zie ook dit album, is dat onmogelijk.
Tenzij je niet van het genre houdt, dan gaat het niet over een beoordeling van de muziek maar alleen om het zeiken.


Volgens mij heb ik het heel goed gelezen. Je stelt letterlijk dat er binnen jouw wereld voorwaarden zijn waaruit de conclusie getrokken kan worden dat iemand een bepaalde stem er naast zit. Je hangt er een oordeel aan dat een lage score onmogelijk is en dat zoiets om het zeiken gaat. Nogmaals: waar baseer je zoiets toch op?

Mij bekruipt dan toch het gevoel dat we hier bij jouw heilige huisjes zijn aangekomen waar je elders niet aan doet.

avatar van Hans Brouwer
5,0
musician schreef:
Trouwens, Ted Nugent is een extreem rechtse racist, een Trump aanhanger van de ergste soort. Als je daar graag je voorliefde voor wilt uitspreken.....
Een volkomen misplaatste opmerking. Musician, zet je leesbril op en laat dan tot je doordringen waarom Michiel Cohen en ondergetekende de naam van Teddieboy noemden...

avatar van Edwynn
2,0
Ted is dan ook geen racist.


avatar van Edwynn
2,0
Ik lees een gepeperde conservatieve mening. Geen racisme. Maar goed, ik heb verder niets met Ted Nugent. Ik vind zijn muziek geen zak aan. Ik ben wel zeer tegen cancelculture.

Maar ga vooral niet in op mijn vraag die meer terzake bij dit album deed.

avatar van Hans Brouwer
5,0
musician schreef:
Teddieboy hé?
Word je nou niet moe van jezelf?

avatar van Arrie
Edwynn schreef:
Ik lees een gepeperde conservatieve mening. Geen racisme. Maar goed, ik heb verder niets met Ted Nugent. Ik vind zijn muziek geen zak aan. Ik ben wel zeer tegen cancelculture.

Maar ga vooral niet in op mijn vraag die meer terzake bij dit album deed.

In 2014, he called then-president Barack Obama a “subhuman mongrel” before apologising for the comment, while in a 1990 interview with the Detroit Free Press, he spoke of apartheid in South Africa, saying: “Apartheid isn’t that cut-and-dry. All men are not created equal.”


Zeker dat laatst komt mij toch voor als puur racisme.

avatar van Sweet Lucy
4,5
Wat een geleuter godver, kunnen we het over DP hebben en in het bijzonder Turning to Crime aub.

avatar van Edwynn
2,0
Arrie schreef:
(quote)

(quote)


Zeker dat laatst komt mij toch voor als puur racisme.


Lees vooral even door bij wat Tom Morello over hem zegt. Maar goed. Verder mer wat Sweet Lucy zegt. Ik begrijp ook niet waarom Musician dit hier aanhaalde.

avatar van Hans Brouwer
5,0
Sweet Lucy schreef:
Wat een geleuter godver, kunnen we het over DP hebben en in het bijzonder Turning to Crime aub.
Ik sluit mij graag aan bij de woorden van Sweet Lucy. "Turning to Crime", een album waar het plezier van afspat. We horen de mannen op een andere manier als wat we van Deep Purple gewend zijn. Het bewijs wordt geleverd: Ian, Don, Roger, Steve en Ian beheersen het muzikale vakmanschap tot in de puntjes.

avatar van B.Robertson
3,5
Voor wie het songmateriaal op Whoosh! allemaal niet snel genoeg uit de startblokken schoot, ligt het tempo op Turning to Crime een stuk hoger. Album is stilistisch een kolfje naar Ian Gillans hand gezien diens interesse in rock 'n' roll en ik heb Ian Paice in tijden niet zo energiek horen drummen. De klad komt er bij mij met kant C een beetje (veel) in met Dixie Chicken, die ik matig te pruimen vind, en een Shapes of Things die pas met de solo van Steve Morse wat tot leven komt (hij nam het overigens ook in 1994 met Dixie Dregs op). The Battle of New Orleans is ook niet echt aan mij besteed. Een overdaad aan aanstekelijkheid werkt dan ook niet voor mij. White Room lijkt wat minder geïnspireerd gezongen of met minder bezieling gebracht door Gillan. Excusez moi; ik ben nooit zo'n ster in ophemelen maar noem eerder de punten die ertoe bijdragen niet tot de volle mep te komen. In de afsluitende medley kan met name de instrumentatie even schitteren. Denk dat de hoes bijdraagt toch een ruime voldoende te behouden. Aan kant A en B had ik persoonlijk wel genoeg gehad.

avatar van Rudi S
4,0
Ach ja vroeger in de jaren '70 dachten "wij" dat rockartiesten ergens rond hun dertigste wel klaar zouden zijn ( I hope I die before I get old ), niet dus zeventigers en tachtigers blijven hun kunstje gewoon doen.
Deep Purple blijft dus ook gewoon hun kunstje doen en waarom niet zolang er nog liefhebbers zijn.
Ik was echt van plan dit album over te slaan maar er wel hier over te lezen op de albumpagina.
Dat meelezen prikkelde toch wel dus ik heb 'm dit weekend al 3 keer tot mij genomen.
Er staan best veel nummers op die ik al kenden (Ik ben ook al oud) en die komen hoofdzakelijk uit de jaren '60 ( in hun begintijd bediende Deep Purple zich ook nog regelmatig van covers).
Bij covers album heb ik de goede eigenschap dat hoe het origineel gedaan is mij niet zo boeit, maar meer hoe het resultaat op mij overkomt en dat valt eigenlijk niet tegen.
Spelen kunnen die gasten nog steeds en ik vind het best een prettig album, prima zingende Gillan en fijne accenten van de band.
Bij werkt het duidelijk aanwezige spelplezier aanstekelijk en luister dan ook met plezier naar dit album.
En om met een cliché te eindigen, veel nieuwe fans verwacht ik niet voor ze met dit album.

avatar van ricardo
Wat productief zijn deze jongens nog op oude leeftijd. De eerste 3 nummers beluisterd via de link hier, en de eerste 2 nummers klinken lekker vlot. De 'magie' van Oh Well word hier in de verste verte niet gehaald, daarin vind ik de stem van Gillan ok klinken, maar soms ook wat aan de trage kant, de eerste 2 nummers heeft hij daar geen last van. Wel leuk dat ze in deze zware tijden zo productief zijn, is er voor de liefhebbers wat afleiding en nog wat te genieten Whoosh heb ik dan nog fysiek op cd gekocht, en die beluister ik nog af en toe, net als Infinite, maar denk dat ik deze voorlopig nog even laat schieten.

avatar van Mr. Rock
3,5
Laten we dit album vooral in het juiste perspectief plaatsen. Deep Purple is normaal gesproken vrijwel non-stop op tour en dat komt ineens twee jaar op zijn gat te liggen. Vorig jaar is nog het reguliere studio-album Whoosh uitgekomen en daarvan zijn nog niet eens nummers live gebracht. Wéér een album met nieuw eigen materiaal zou dus wel erg veel van het goede zijn, met de Whoosh-tour nog in het verschiet. Dus wat ga je dan doen? Niks? Kan. Deep Purple kiest voor een tussendoortje met covers van artiesten die voor henzelf belangrijke inspiratiebronnen waren in hun beginperiode. Het resultaat is een aangenaam wegluisterend uurtje muziek met wat geslaagde en wat minder geslaagde covers. Niet meer en niet minder. Elk nummer in een onmiskenbaar Purple-jasje gestoken, met veel enthousiasme ingespeeld en Ian Gillan die goed bij stem is. Doen ze niemand kwaad mee, je slaat er ook niet steil van achterover. Zou mooi zijn als er ergens de komende jaren nog een laatste eigen album verschijnt. Zo'n rijke carrière afsluiten met een coveralbum zou toch wat vreemd voelen.

avatar van c-moon
4,0
"Met het sterke album InFinite werd in 2017 het ‘afscheid’ van de band geïnterpreteerd door heel wat collega’s van de muziekpers, de tour zou ook de laatste zijn. Deep Purple ontkende noch bevestigde, maar uit sommige bandreacties werd een ‘ja’ afgeleid. Maar toen kwam in 2020 Whoosh!, sluitstuk van de ’time trilogy’ die met Now What?! in 2013 werd ingezet, en opnieuw een fraai werkstuk. Voor Purple was het dus nog niet meteen over en uit. En vrijdag 26 november 2021 verscheen Turning To Crime, alweer de tweeëntwintigste Deep Purple-plaat. Bob Ezrin tekende, net als bij de vorige drie albums, opnieuw voor de productie.

Eigenlijk had Turnng To Crime evengoed Turning To Purple’s Roots kunnen heten, de band keert immers min of meer terug naar hun geluid van tijdens Deep Purple, Shades of Purple en The Book of Taliesyn. En, neen Rod Evans (zanger op die eerste drie Purple-albums) werd niet opnieuw aan boord gehaald.

Op deze nieuwe plaat staat niet één compositie van de band zelf, jawel, het werd een cover-album zowaar. Maar tegelijkertijd kon Turning To Crime niet meer Deep Purple klinken! Vintage Purple dus!"

Je kunt verder lezen, op Luminous Dash, waar mijn volledige review staat:

DEEP PURPLE - Turning To Crime (EarMusic/Edel) - Luminous Dash BE - luminousdash.be

avatar van Marco van Lochem
4,0
Deep Purple is er al zolang ik leef en ondanks periodes van inactiviteit, zijn ze toch ook erg productief geweest, zeker de laatste 8 jaar, waarin 4 albums zijn uitgebracht, de laatste heel recent, vorig jaar.

Deep Purple werd opgericht in 1968 en alleen drummer Ian Paice heeft altijd deel uitgemaakt van de Engelse rockers. Na een minder succesvol eerste paar jaar, werd met de samenstelling van de beroemde MKII bezetting het grote succes behaald. Naast Paice bestond die bezetting uit zanger Ian Gillan, bassist Roger Glover, toetsenist Jon Lord en gitarist Ritchie Blackmore en werden de albums "IN ROCK", "FIREBALL" en "MACHINE HEAD" grote verkoopsuccessen en brachten ze de rockklassiekers "CHILD IN TIME" en "SMOKE ON THE WATER" uit. Ruzies, veel bandwisselingen, pauzes, reünies en een flinke hoeveelheid albums, waarna het in 2005 verschenen "RAPTURE OF THE DEEP" de band op het gebied van het maken van albums rustig aan ging doen. In 2013 werd onder productionele leiding van de legendarische producer Bob Ezrin het geweldige "NOW WHAT?!" gemaakt. Met dit album maakten de "oude" rockers duidelijk dat er nog steeds rekening met ze moest worden gehouden. "INFINITE" uit 2017 en het vorig jaar verschenen "WHOOSH!" bevestigden die status. Goede, veelal zelf gecomponeerde liedjes, perfect gemusiceerd en heerlijk gezongen. Deep Purple in topvorm.

Groot was de verrassing dan ook, dat iets meer dan een jaar na album #21, nummer 22 in de winkels ligt, "TURNING TO CRIME". Bijna 50 minuten, 12 songs en allemaal covers, maar wel met een Deep Purple aanpak. Naast de longtime members Paice, Gillan en Glover, wordt het vijftal al een aantal jaren gecompleteerd met toetsenist Don Airey en de geweldige gitarist Steve Morse. Bob Ezrin is, net zoals bij de vorige 3 albums de producer en hij heeft het weer voor elkaar gekregen om de band gedreven te laten spelen.

Het kortste nummer van het album is “7 AND 7 IS” en is van de band Love, die het in 1966 als single uitbrachten. Lekker tempo, prima gezongen nummer en een perfecte albumopener. “ROCKIN’ PNEUMONIA AND THE BOOGIEWOOGIE FLU” werd in 1957 geschreven en opgenomen door Huey “Piano” Smith en is een feestje. Smaakvol piano spel, heerlijk vrolijk sfeertje en een geweldige gitaarsolo die het afmaakt. Het door Fleetwood Mac geschreven “OH WELL” was een nummer 1 hit in Nederland in 1969 en is door Deep Purple bijna één op één gecoverd. Morse kan zijn kunnen laten horen, de ritmesectie zorgt voor een degelijke basis en Gillan zingt geweldig. Het van Mitch Rider bekende “JENNY TAKE A RIDE” is een heerlijke bluesy uptempo song met mooi orgelspel en gitaargeweld. Bob Dylan schreef en nam “WATCHING THE RIVER FLOW” op in 1971 en bracht het als single uit. De bluesy aanpak van Deep Purple past perfect bij het nummer, waarin Airey zijn kunnen op de toetsen ten volle mag laten horen. Het bigband-achtige “LET THE GOOD TIMES ROLL” werd in 1946 al opgenomen door Louis Jordan en het is op “TURNING TO CRIME” op een zeer goede en smaakvolle manier aangepakt.

Het titelnummer van het Little Feat album uit 1973 is het zevende nummer op het album. Ook op “DIXIE CHICKEN” blijft het vijftal dicht bij het origineel, net iets meer power, maar de sfeer blijft hetzelfde. The Yardbirds scoorden in 1966 een kleine hit in Nederland met “SHAPES OF THINGS” en Deep Purple maakt er een eigen versie van met veel ruimte voor Steve Morse om zijn gitaar te laten zingen. “THE BATTLE OF NEW ORLEANS” heeft een hele bekende melodie en tekst, die je zou kunnen kennen van de Les Humphries Singers hit “MEXICO”. Het origineel werd eind jaren vijftig geschreven door Jimmy Driftwood en deze nieuwe versie heeft een countryachtig geluid en een lekker tempo. Op het derde album van de uit Detroit afkomstige Bob Seger staat het nummer “LUCIFER” dat ook op single is uitgebracht. Een geweldige versie is op dit album te horen, met opnieuw een hoofdrol voor Morse, wat heeft die man toch een heerlijke en zeer persoonlijke geluid. Het alom bekende “WHITE ROOM” van Cream is misschien overbodig, maar de heren pakken het wel goed aan. Ze blijven dichtbij het origineel, wat ik wel een goede keuze vind. Vijf nummers zijn verwerkt in “CAUGHT IN THE ACT”, namelijk “GOING DOWN” van Freddie King, “GREEN ONIONS” van Booker T. & The MG’s, “HOT ‘LANTA” van de Allman Brothers Band, “DAZED AND CONFUSED” van Led Zeppelin en tenslotte “GIMME SOME LOVIN’” dat je zou kunnen kennen van de Spencer Davis Group. In bijna 8 minuten komen alle kwaliteiten van Deep Purple voorbij en wat dat betreft is het een perfect slot van een erg goed album.

Natuurlijk zullen er mensen zijn die vinden dat je dit niet kunt doen, dat het een “misdaad” is om sommige nummers te coveren, vandaar ook de humoristische titel van het album. Ze doen het echter met veel waardering en gevoel voor de originele versies, waardoor het, wat mij betreft, een waardevolle aanvulling is op het toch al indrukwekkende oeuvre van de band. Deep Purple is nog steeds “alive & kicking” en met dit prima plaatje, kunnen we weer vooruit kunnen.

avatar van henrie9
4,0
De 'heavy crime' van Deep Purple, founding fathers van de hardrock,  bestaat erin, zeggen ze vol zelfspot, dat ze zich in 2021 zomaar even 16 songs van anderen toeëigenen. In de royaal op Tarantino's 'Reservoir's Dogs' geïnspireerde video van single 'Oh Well' is goed te zien op welke snode wijze de Deep Purple-bunch het jatwerk van Fleetwood Mac, Ray Charles, Bob Dylan e.a. heeft gepland en uitgevoerd. Het verdict voor dergelijk cover-stealing, aldus verder de video, blijkt niet min. Steve Morse (67), 15 jaar; Don Airey (73) 15 jaar; Ian Paice (73), 20 jaar; Roger Glover (75), 20 jaar; Ian Gillan (76), 30 jaar tralies. Gold ook niet eens als verzwarend element de duidelijke vaststelling van recidive, want ook in de Purple Mark I bezetting had met 'Hush', 'Hey Joe' en ander moois al duchtig gecoverd, maar van die tijd bleek enkel Ian Paice van de huidige bandleden betrokken.

Gewoon het zoveelste lockdown-afstandsproject dus dit, Deep Purple's coronaplaat, een begeesterd tussendoortje. Deden het dus niet uit luiheid, omwille van writersblock of contractuele verplichting. Nee, alles is integendeel, wat zouden ze de wereld overigens nog moeten bewijzen. In Deep Purple's nieuwste wordt bovendien geen enkele original verkracht. Ondanks de afstand spat het spelplezier er meters van af. Ieder nummer krijgt onvermijdelijk organisch het eigen Purple-watermerk. Alle ingrediënten zitten erin. De Morse-gitaarbliksems, het versplinterend klassiek Aerey-orgelwerk en ongelooflijke pianotoetsen als eeuwig tribuut aan Jon Lord, de altijd solide bassende Glover, verbluffende Paice, dartel jonglerend doorheen z'n zeer uiteenlopende percussiestijlen. De intussen nog belegener zang van Gillan, maar toch even flexibel en messcherp als vanouds, inclusief, gedoseerd in z'n enkele stevig gepassioneerde uithalen.

Deep Purple-knipoogjes naar eigen werk zijn niet van de lucht , zo de 'Smoke On The Water'-riedel in  'Rockin' Pneumonia...' . Maar verrassendst blijkt de voorliefde voor de oude rock and roll uit hun eigen jonge jaren, de fifties, sixties, seventies, zelfs de forties. Gillan was daar eerder al goed in.
'7 And 7 Is' rockt en wervelt. Anders dan in het origineel van Love, maar Morse en Airey gaan met hun solo's schitterend in duel en Aerey's synthesizer jankt als bij The Stranglers op dreef. En dit alles genepen in slechts een goeie twee minuten. 'Rockin' Pneumonia And The Boogie Woogie Flu' is dan weer een regelrechte oude dansvloerswinger.

Klapper 'Oh Well' van de vroege Fleedwood Mac krijgt, met dank vooral aan Morse' geweldige gitaarwerk, een machtige versie, ook de karakteristieke Purple-outro klinkt 'oh so well'.
'Jenny Take A Ride!', prachtig swingend rock and rollnummer, kordaat zoals alleen Purple dit hier kan coveren en met uitmuntende 'speed king' Gillan - z'n schreeuwtje zit op minuut 2:16. Dylan's 'Watching The River Flow' transformeren ze tot een vlugge honky-tonk pianoshuffle en het nummer krijgt als outro de klassieke pianoreprise die wellicht alleen Don Airey had kunnen bedenken. Met 'Let The Good Times Roll', oudste song uit the forties van Louis Jordan, hengelt Deep Purple, met nachtclubcroonende Gillan, ongetwijfeld naar een full big band-uitvoering in 'Later... with Jools Holland' op de BBC. Sterk. Het verrassende 'Dixie Chicken' volgt dan getrouw in de sporen van Little Feat.

'Shapes Of Things' is geheel paars gekleurd,  heavier en beter nog dan de Yardbirds zelf, met een glansrol van Ian Paice, of nee, toch maar weer...   de hele band.
Bij 'The Battle Of New Orleans' ontschiet even een onthutsend 'Zijn dit echt de hardrockers Deep Purple?'. Maar toch compleet verbazend wat ze met het ouwe folk- countrynummer doen. 't Is zelfs Roger Glover die de zangpartij voor zijn rekening neemt. Maar maakte die zelf ooit ook al niet zo'n atypisch nummer, 'Butterfly Ball'? Ook 'Lucifer' van Bob Seger krijgt een excellente Purple-pimp en Gillan soleert en feest er als de be(e)sten. Ook 'White Room', zeer Cream-getrouw, zit Deep Purple als gegoten.

Afsluiter op dit Deep Purple pop-up-coronapodium 'Caught In The Act'  is een medley. Freddie King ('Going Down'), Booker T. & The M.G.'s ('Green Onions'), Led Zeppelin ('Dazed And Confused'), The Allman Brothers Band en Spencer Davis Group worden samengekneed tot één geïnspireerde geluidsband/rocksong. Het drijft met stevig honky-tonk de medley in en behoudt zijn volledige schwung tot finaal de hele band, enthousiast meezingend, met Gimme Some Lovin' landt.

Zo, Deep Purple covert Led Zeppelin. Robert Plant van zijn kant, hij covert zich in dit eigenste 2021 in duet met Alison Krauss weer de charts in. Dit 'Turning To Crime' van Deep Purple is een gevarieerd, op en top geloofwaardig collectief project van een instituut. Het komt tussendoor, omdat ze 't gewoon niet konden laten, met een verfrissende make-over van twaalf songs in de unieke sound van z'n sedert 1968 gegroeide legende. Hoe bar ook de tijden altijd zal dit Deep Purple, als waren het nog de jonge snaken van toen, gespierd, gedreven en vol humor blijven verder musiceren. De cohesie is zelfs, sedert de 'Morse, Airey, producer Bob Ezrin-periode', hechter dan ooit tevoren. Krijgt de rol van Ezrin als zesde man zo intussen niet stilaan George Martin-allures?

Soit, de Deep Purple-gang ziet er, aldus opnieuw de video van 'Oh Well', vandaag bovendien ook còòler uit dan ooit. Kijk naar de grijnzende Gillan, met juwelen, ha ha, en piekfijn in het pak. Nee, begrepen, dat cynische gevangenisplunje van de plaathoes was nergens anders voor nodig dan voor de grap.
...Gaan ze daar bij jullie ook weer naar lockdown?
 

Ik vind het een goed album geworden. Het is niet echt de hardrock van vroeger maar rockt nog steeds. Het ligt goed in de lijn van de vorige 3 dijken van albums (dezelfde producer). Deze keer geen eigen nummers, maar covers die goed ver-deeppurple-d zijn. Ik luister er graag naar. En dit voor mannen op leeftijd. Respect.

avatar van gigage
Als je Gimme some Lovin opneemt in je repertoire dan verandert je legendarische status zomaar in een hobbyprojectje (Gillan, Glover, Paice & Friends stel ik voor als bandnaam)

avatar van B.Robertson
3,5
Een hobbyprojectje van Gillan en Glover was er in 1988 al met Accidentally on Purpose en legendarisch waren de duels tussen Lord en Blackmore uit de Mark II tijd. Dit is Deep Purple Mark VIII en tegen de verwachting in draai ik deze vrijblijvende coverplaat elke dag en blijkt het een boost te zijn voor goed zin. Had verwacht Turning to Crime niet al te vaak uit de kast te trekken, maar het tegendeel blijkt.

avatar van Hans Brouwer
5,0
B.Robertson schreef:
Had verwacht Turning to Crime niet al te vaak uit de kast te trekken, maar het tegendeel blijkt.
Wat je ook draait van Deep Purple, het stelt nooit teleur! "Turning to Crime": een album vol covers overgoten met een overheerlijke Deep Purple saus. Sinds 26 november jl. wordt de nieuwste van de beste rockband allertijden dagelijks gedraaid. En mijn vrouw kan het album waarderen. Ze zal ook wel moeten, immers ik heb de nieuwste van ABBA op haar verzoek 5***** gegeven. Voor wat, hoort wat.

avatar van milesdavisjr
2,5
Het blijft jammer dat de heren niet hebben gekozen om Misty Mountain Hop te coveren. Dazed and Confused is natuurlijk ook te gek, maar eerstgenoemde song had dit schijfje van een fenomenale status voorzien.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:43 uur

geplaatst: vandaag om 06:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.