Marillion - An Hour Before It's Dark (2022)

Guns wie? Roses wat? Zegt me niets eerlijk gezegd...

Fish nog wel eens horen zingen recent? Dat is zeker niet meer wat het is geweest. Ik hoor veel liever Hogarth.

Aardig album, maar niet meer dan dat. 3 sterren

Oke, niemand zit er op te wachten waarschijnlijk maar ik moet het toch even kwijt.
Dit is volgens mij een site die vooral bezocht wordt door de kritische muziek liefhebber.
Nou het volgende valt mij op.... Deze plaat van Marillion staat intussen al maanden in de top 5 van deze lijst.
Dan kan natuurlijk prima. Maar ik probeer er iedere keer achter te komen waarom..
Die stem... Daar kunnen we kort over zijn. Dat is niet best.. De sfeer van de plaat leuk voor op de achtergrond.. dan piekt het nergens en gaat maar door van het zelfde in het zelfde.
Goed ik hoor heus wel dat de band de instrumenten beheerst en ook dat het redelijk in elkaar zit. Maar boeien kan het mij niet.
Kan iemand mij alstublieft uitleggen waarom dit stukje zaaiheid zolang zo hoog staat in deze lijst.
Het lijkt mij tijd deze oerzaaie plaat gauw te vergeten en de nadruk op ander moois te leggen.

Tja Denzradio ik denk dat dit dus gewoon een gevalletje smaken verschillen is.
Ik heb geprobeerd te beschrijven wat dit album met me doet in deze recensie. Vooral afgezonderd met een koptelefoon op raakt dit album me volledig. Dat is vaak moeilijk in woorden uit te leggen, maar wel het verschil waarom mensen iets laag, middelmatig of hoog waarderen denk ik. Ook speelt mee dat Marillion voor mij erg belangrijk is geweest in moeilijke tijden, dus sowieso al een bepaalde emotie bij me oproept.
Jammer dat het album jou niet weet te raken. Doen andere albums van Marillion dat wel?

Ik heb zo'n beetje de zelfde ervaringen als rkdev maar wellicht zijn wij geen kritische muziekliefhebbers.

Maar een 0,5 (slechtste van t slechtste) "voor een plaat voor op de achtergrond die verder wel redelijk in elkaar zit van een band met goede instrumentenbeheersing" is ook niet heel serieus te nemen toch?

Dat roep ik al jaren over jou!

Misschien moet de naam van de site veranderen in Marillion Meter. Kan het logo behouden blijven.
En hoef ik mijzelf niet zo te verbazen.

Of je laat Marillion gewoon links liggen en besteed je kostbare tijd aan muziek die je wel kunt waarderen. Maar let vooral niet op mij, ik heb wel vaker van die bizarre ideeën.

Dat zie je verkeerd. De site wordt vooral bezocht door muziekliefhebbers die denken kritische muziekliefhebbers te zijn en er (te?) graag moeite, tijd en energie in steken om dat met andere te delen.

10 jaar lid, paar berichtjes en een paar stemmen. Welke user heeft zijn wachtwoord van zijn dubbele account nu weer teruggevonden?

Jij moet eens niet zo veel juice over mij verspreiden!

Nou ik wil hier anders ook graag blijven.
Of je een serieuze liefhebber bent wordt bepaald door een paar zaken, het is voor een deel biologisch maar kan ook psychologisch zijn (ik voel mij een serieuze luisteraar), verder spelen sociale identiteit van de luisteraar en de chromosomen een rol.

Nou ik wil hier anders ook graag blijven.
Of je een kritische liefhebber bent wordt bepaald door een paar zaken, het is voor een deel biologisch maar kan ook psychologisch zijn (ik voel mij een kritische luisteraar), verder spelen sociale identiteit van de luisteraar en de chromosomen een rol.

Nou ja, zeg...

Marillionplaten afkraken?

Dat deed Steven Mo. het aller, allerbeste. Zo zonde dat hij gecancelled is.

Deze persoon mag de schoenveters daarvan nog niet aanschaffen en bezorgen. Laat staan vastmaken.

Wat een held (aka Stuart Bell) was dat.
Beweerde dat hij Rush concerten heeft bezocht om fans er van te weerhouden naar binnen te gaan omdat de muziek zo slecht is.

Precies dat!

En wat van die teksten op Sounds That Can Be Made kapot fileren. En afvragen of de volgende albums Things You Cannot See, Perfume You Cannot Smell, of Farts You Cannot Hear Or Smell gaan heten.

Iedereen hier in paniek.

Kostelijk was dat.

Wel leuk allemaal, maar het blijft wel een saaiezeurzeik plaat.
Maar ik leg me er bij neer sommige houden niet zo van veranderingen.

Tja , voor mij is het simpel. Zo'n lage waardering neem ik niet serieus. Maar iedereen is uiteraard vrij om zijn mening en waardering over een album te geven .....

Dat kan maar denk je dat ik zo'n hoge waardering serieus neem.

Ach, het zijn maar meningen. Die doen geen pijn. En iedereen mag een mening hebben, zich verwonderen en zich uitspreken. Het zegt vaak meer over de users dan over de muziek. Leuk toch?

Het is wel een mooie kwalificatie voor "An Hour Before It's Dark": saaiezeurzeik plaat. Ik raak ook niet bepaald opgewonden als ik het album beluister. Het is slaapverwekkend. De waardering van 0,5 sterren van Denzradio is wel heel erg laag maar ik kom met heel veel pijn en moeite ook niet verder dan 3 sterren. Die zanger Hogarth: ik moet er zo ongelooflijk van geeuwen. Marillion zou op zoek moeten gaan naar een zanger met ballen of zo U wilt een zangeres met tieten. Wellicht dat er dan eens een Marillion album op de markt komt waar de vonken van afspatten.

Wat verwacht je van een band met een zanger die al meer dan dertig jaar aan de band is verbonden. Op dit niveau ga je na 40 jaar ook niet zo snel veranderen qua sound. Dat doen de Rolling Stones toch ook niet?

En wat betreft Hogarth: smaken verschillen. Ik vind hem nog steeds fantastisch. Qua sound, qua persoonlijkheid en nog steeds "down to earth".

Ondanks dat ik dit album een herhaling van zetten vind, krijgt hij van mij na al die maanden nog steeds een dikverdiende 5 punten. Maar ook die beloning is een persoonlijke smaak.

Ik vind het wel mooi hoor dat je vanwege sympathie voor een band bijvoorkeur hoog inzet met je punten. (Al zou ik liever een andere manier van waardering zien)
Ikzelf laat me graag verassen door muziek, een nieuwe band met een leuke invals hoek bijvoorbeeld door een fris geluid of iets dergelijks.

Ik probeer zoveel mogelijk nieuwe platen tot mij te nemen.

En ja daar kom je dan weer Marillion tegen.
En ik zie dat het goed scored hier.
Niets fris Niets nieuws Niets wat eruit springt Niets wat sprankelt.
Niets verassends. Kortom helemaal niets.

Maar uit sympathie geeft men dan maar 5 punten.
Je noemt de Rolling Stones...
Leuk dat ze nog optreden maar de laatste verrassende plaat van hun was ergens eind jaren 80.
(en dan overdrijf ik zelfs een beetje) Ik begrijp sowieso niet dat, dat nog mensen trekt.
Veel te veel betalen voor iets dat is geweest. Met alle respect voor Mick en cornuiten.
Want eens in een ver verleden waren zij inderdaad fris, sprankelend, vernieuwend, energiek en geweldig. Eens

Ieder zijn ding.
Maar dit ding blijft een saaiezeurzeikplaat die wat mij betreft te veel credits krijgt hiero.

Ben Marillion fan van het eerste uur, maar ik vind dit een “krimpplaat”:na de eerste paar keer luisteren redelijk enthousiast, maar daarna wordt het per draaibeurt minder.
Voornaamste reden, zoals wel vaker: Hogarth. Ik kan de man pakweg 20 minuten aanhoren, daarna trek ik het niet meer.

Ieder Marillion album heeft wel een of twee topnummers, maar een uur achter elkaar is echt te veel. Voor mij dan ook geen concertbezoek.

Je punt is inmiddels meer dan duidelijk, je vind t helemaal niets, prima. Je snapt t niet helemaal, ook prima maar geen bullshit gaan lopen verkopen dat mensen die dit mooi vinden ingekakte bejaarden zijn en alleen maar bij Marillion blijven hangen uit sympathie voor "vroeger" en dat het verder helemaal Niets (dat woord moet volgens jou constant met hoofdletter) is.

Ik zie bij al jouw nieuwe ontdekkingen 5 sterren staan voor nieuwe platen van hippe bands als Korn en RHCP. Jaja... Nou zeker in t laatste geval als er een band al een jaar of 25 volledig is ingekakt. Maar vind jij t fris en fruitig, nogmaals ook dat is prima

Maar goed, we weten nu dat je de nieuwe Marillion kut vind en dat mag van harte en een paar andere vinden 'm geweldig, mag dat dan ook? Zullen we nu weer gewoon verder gaan met leven?

Ik heb de man een tijd geleden nog live horen zingen maar die kan nog uithalen tot cup 70Y hoor ! Ik heb echt met open mond mij staan te verwonderen over wat die kerel uit zijn strot kan halen . En soms zijn bepaalde albums gewoon rustig vormgegeven. Dit album dus. Mooie vind ik eigenlijk wel de diversiteit die de band door de jaren heeft gebracht. En ja, dat is niet altijd ‘fantastisch’, maar hé ! Scoor jij op je werk altijd 100 % ? Of gaan ze ook op een gegeven moment voor jou vervanging zoeken .

Mocht Marillion ooit met een zangeres willen verder gaan dan oftewel Anneke van G of Michelle Dockery.

Heb je even.... Dankzij onze langst zittende minister-president mag ik nog drie jaar lang doorbuffelen. Een 100% score haal ik zeker niet meer maar daar zit ik ook niet mee. Als mijn werkgever mij wil vervangen? Op mijn medewerking kan de baas rekenen!
Conclusie: Steve Hogarth is, net als ik, ook in te wisselen voor wat beters. Als onze Steve zich niet wil laten vervangen moeten de overige Marillion bandleden maar wat peper in z'n kontje stoppen... Ik zou, in tegenstelling tot "An Hour Before It's Dark", wel weer eens een knallend Marillion album willen horen en geen ge-kabbeldekabbel.

Misschien heeft Hogarth dat ook wel !


Misschien moet jouw baas dat ook maar eens bij jou doen. Voor nog 3 jaar dan. Maar ja, dat wil je niet meer, merk ik.

Succes die aankomende drie jaar.