menu

Porcupine Tree - Closure / Continuation (2022)

mijn stem
3,86 (293)
293 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Sony

  1. Harridan (8:07)
  2. Of the New Day (4:43)
  3. Rats Return (5:40)
  4. Dignity (8:22)
  5. Herd Culling (7:03)
  6. Walk the Plank (4:27)
  7. Chimera's Wreck (9:39)
  8. Population Three * (6:51)
  9. Never Have * (5:07)
  10. Love in the Past Tense * (5:49)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 48:01 (1:05:48)
zoeken in:
avatar van legian
4,0
ProGNerD yes ik ben erbij. Ze waren in 2009 mijn eerste echte concert dus dat kon ik natuurlijk niet laten schieten. En ben erg benieuwd hoe dit werkt zich verhoudt tot het oudere werk.

Heb het album alweer een paar keer gedraaid, hoewel ik dankzij afgelopen dinsdag ook nog in een sigur ros mood zit.

avatar van vanwijk
4,0
Ik ben er ook, heel veel zin in. Dit album heb ik vrij hoog zitten en hoop op een fenomenale Dignity, wat een geweldig nummer.
Mijn eerste keer SW was in 2013 in 013. Onvergetelijke ervaring. Laat deze maar komen. Hoop stiekem ook een beetje op wat Fear Of A Blanc Planet en In Absentia.

avatar van cosmic kid
4,0
cosmic kid (moderator)
Berichten verplaatst naar Porcupine Tree

avatar van cosmic kid
4,0
cosmic kid (moderator)
Het enthousiamse over het recente concert is leuk om te lezen. Desondanks heb ik de berichten verplaatst naar Porcupine Tree

avatar van Leptop
4,0
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dit album na het concert van maandag jl veel beter te verteren vind. Zelfs goed ga vinden ...

avatar van ProGNerD
4,5
Leptop schreef:
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dit album na het concert van maandag jl veel beter te verteren vind. Zelfs goed ga vinden ...

Gelukkig maar; dat zal je leren...

avatar van Apieknar
Ik was al erg enthousiast over Chimera's Wreck, maar na die live uitvoering van afgelopen maandag ben ik nog enthousiaster over dit nummer. Simpelweg fantastisch. Dat momentje vergeet ik niet gauw meer.

avatar van Maarten0402
5,0
Ja Chimera's Wreck was live echt heel gaaf inderdaad.

Ik was trouwens wel even stil tijdens Dignity, bijna iedereen volgens mij, want ik zag niemand lekker mee flowen op dit nummer, maar echt verstijfd naar het beeld kijken. Het nummer vind ik een van de beste van het album, maar de beelden in de achtergrond die confronterend waren herkende ik ergens van en opeens wist ik welke locatie dat was (bijna zeker dan). Kensington Ave, Philadelphia.
Vorig jaar stuitte ik toevallig op een video (soortgelijk) van een gast die tijdens de Corona periode (zomer juni/juli) daar heel lang filmend vanuit zijn auto reed.
Echt een hele, hele slechte situatie. Die video is nog erger dan bij Dignity te zien is overigens, veel meer junkies, dealers, bergen afval op elke meter letterlijk, open politie auto's die achtergelaten zijn, slapende man (mensen) onder auto's (benen uitstekend vanonder de auto). Parken vol met junkies en dealers.
Echt elke hoek is verpaupert.

avatar van Maarten0402
5,0
Leptop schreef:
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dit album na het concert van maandag jl veel beter te verteren vind. Zelfs goed ga vinden ...


Was je zo streng op dit album dan?

avatar van Leptop
4,0
Allemaal relatief natuurlijk, maar het blijft wel PT. Dus dan verwacht je wel wat .

avatar van Robertoooooh
2,0
Gek hoe smaken toch kunnen verschillen. Ik vind dit album ronduit zwak met Chimera’s wrak als absoluut dieptepunt. Live bleef er al helemaal niks van over.

avatar van ProGNerD
4,5
Robertoooooh schreef:
Gek hoe smaken toch kunnen verschillen. Ik vind dit album ronduit zwak met Chimera’s wrak als absoluut dieptepunt. Live bleef er al helemaal niks van over.

!?!

avatar van Maarten0402
5,0
Inderdaad
Klopt dat smaken kunnen verschillen, maar dit is dan toch wel het absolute uiterste. Beetje overdreven vind ik, maar ja ieder zijn eigen ding.

avatar van Leptop
4,0
Chimera’s Wreck vond ik het hoogtepunt van deel 1. Tot dat moment een goed concert, vanaf dat moment fantastisch.
Ondertussen vind ik het ook het beste nummer van het album.

avatar van Maarten0402
5,0
Ik vond eigenlijk alles wel heel erg goed en als hoogtepunt, maar Anesthetize en Last Chance to Evacuate Planet Earth Before It Is Recycled vooral deze vond ik echt een verassing en heel zuiver gespeeld.

Heb geen negatief punt eigelijk, paar keer SW gezien en verveelt niet.

Als ik dan toch een minpunt moet noemen is dat het nog een uur langer had mogen duren voor eventueel nog ouder werk en wat andere nummers: Always Never, Up the Downstair, The Moon Touches Your Shoulder, Sever, The Sleep of No Dreaming, Dark Matter, Russia on Ice, Strip The Soul, A Smart Kid, Cheating The Polygraph, Radio Active Toy e.d., maar ja je kan niet alles hebben. Dit is een beetje muggenziften.

Maarja. Als het dan nog een uur langer had geduurd was ik de dag erna nog meer vermoeid op werk.
Moest wel gewoon weer 5.25u op en 7.00u beginnen

4,0
Het is zeer waarschijnlijk dat dit album bij vele PT fans terug op de draaitafel beland na het afgelopen concert in Amsterdam.
Dit album behoort te samen met "An Hour Before It's Dark" van Marillion toch wel tot de Prog - smaakmakers van 2022.

avatar van jellylips
4,5
Eens met Leptop dat Chimera's Wreck het hoogtepunt was (voor mij nieteens van deel 1 maar van het hele concert). Ik liep helemaal in trance de pauze in en mijn gezelschap was minstens net zo onder de indruk.

Op plaat was het niet eens mijn favoriete nummer, maar sinds het concert beschouw ik Chimera's Wreck als absoluut top 10 materiaal. Dat nummer kwam zo hard binnen live, en sindsdien ook op plaat.

Ook Herd Culling ben ik meer gaan waarderen sinds het concert. En voor de plaat als geheel geldt dat ik, hoewel ik 'm al steengoed vond, 'm nu echt in het hart heb gesloten als een PT plaat met dezelfde magie erin als In Absentia en dergelijke, hoewel de platen behoorlijk van elkaar verschillen.

avatar van Tav74
4,5
Half punt er bij... Door concert van maandag opnieuw in dit album gedoken en hij groeit flink door..

avatar van Rick53
4,5
Ook ik ben na het optreden weer het album in gedoken en klinkt hij net zo fris als de eerste luisterbeurt. Hoogtepunten van het album vond ik destijds Dignity en Herd Culling. Nu is dat toch echt wel Chimera's Wreck (live een onheilspellende prog massa) en het Barbieri's Walk The Plank. Catchier worden de refreinen niet wmb.

avatar van legian
4,0
Leuk om te lezen dat zoveel het album na de show beter waarderen. Voor mij is het toch wat omgedraaid. Naast de oudere nummers live valt duidelijk op dat deze het daar gewoonweg niet bij haalt voor mij.

avatar van Leptop
4,0
Klopt legian, het kan ook allebei waar zijn

avatar van Tonio
Ik ben al sinds de vroeg seventies een liefhebber van wat toen nog symfonische rock heette en nu vaak onder de noemer progrock wordt geschaard. Vanwege de enthousiaste reacties en de positieve recensies ben ik naar dit album gaan luisteren.

En dat valt me niet mee. Ik hoor het vakmanschap. En zowel op het schrijven van nummers, maar zeer zeker hun geweldige beheersing van hun instrumenten. Maar op de een of andere manier ontbreekt het me aan het gevoelselement.

En dat heb ik wel vaker gehad met de wat meer stevige vormen van deze muzieksoort. Grote (maar niet alle) delen van de catalogus van bands zoals Van der Graaf Generator, King Crimson, ELP en zo lieten/laten mij onberoerd. En dat kom ik bij de wat eigentijdsere bands ook weer tegen, dus bijvoorbeeld bij Porcupine Tree, maar ook bij Soup en Motorpsycho.

Terugkijkend komt het erop neer, dat ik meer een voorkeur heb voor de wat melodieuzere varianten, zoals (de oude) Genesis en Yes, Camel, Big Big Train en dergelijke. Maar zeer zeker ook voor de wat meer experimenteel of jazzy georiënteerde bands, zoals Caravan, Hatfield & The North, UK, Bruford of National Health.

avatar van Corporal Clegg
Eindelijk weer wat prog-werk van Wilson. Want, laten we eerlijk zijn , zijn laatste solo werken werden wel érg poppy. ( niet héel slecht overigens). Maar met dit PT album gaat het weer de goede kant op.

avatar van jberendsen
5,0
Dit album laat zien dat Porcupine tree gelukkig weer opgestaan is, helaas zijn ze nog steeds niet heel bekend bij de mainstream ondanks dat ze Ziggo uitverkocht hadden.

Hierom zijn we begonnen met een fb pagina om te zorgen dat er eind 2023 massaal op porcupine tree gestemd wordt in de top 2000 zodat de band nog breder bekend wordt...

Wordt vooral lid en wie weet zien we Porcupine tree / Steven Wilson volgend jaar wel terug in de top 2000.

Facebook

avatar van legian
4,0
jberendsen je ziet ze graag een show ala Harry Styles geven in een uitverkochte arena? Dat is volgens mij wel Wilson's natte droom tegenwoordig.

Succes in ieder geval. Laat je het hier even weten als het gelukt is

avatar van Maarten0402
5,0
Aan de ene kant zou ik graag willen dat meer mensen Steven Wilson en zijn werk ontdekken. Aan de andere kant, als je het niet opdringt aan mensen en wat er op af komt puur uit interesse is (de fanbase dan) dan voelt dat toch specialer.
Je hebt o.a. Coldplay, Oasis, Red Hot Chili Peppers (groot bereik) ... en Steven Wilson.
Nou ik weet het wel.

Hoogte puntje van het jaar voor mij hoor dit Porcupine Tree Concert (en van games dit jaar Elden Ring, ander genre, maar wat ik ook erg gaaf vind).

avatar van namsaap
3,5
Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2022-releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien óf en waar ze op mijn jaarlijst eindigen.


De solocarrière van Steven Wilson kon mij met de laatste twee releases minder boeien. Het vooruitzicht dat hij met Porcupine Tree weer een rockalbum zou maken deed mij erg uitzien naar deze plaat. Nu ik de balans voor 2022 opmaak, concludeer ik dat dit album toch niet het hoogtepunt is geworden waar ik op hoopte.

C/C bevat een aantal uitstekende nummers, zoals Harridan, Dignity en Chimera’s Wreck. Helaas is lang niet alles van dat niveau. Ook doet de klinische en afstandelijke productie afbreuk aan de luisterbeleving. Ten slotte is de zang van SW mij de laatste jaren een doorn in het oor.

Al met al is C/C geen slecht album, maar in vergelijking met veel andere releases die ik dit jaar aan mijn collectie toevoegde lang niet zo interessant.

Score: 74/100

1. Wilderun - Epigone (96)
2. Elder - Innate Passage (91)
3. Disillusion - Ayam (90)
4. Ghost - Imperia (89)
5. Star One - Revel In Time (88)
6. Allegaeon - Damnum (87)
7. Persefone - Metanoia (86)
7. Satan - Earth Infernal (86)
9. Lalu - Paint The Sky (85)
9. Cult Of Luna - The Long Road North (85)
9. Oceans Of Slumber - Starlight and Ash (85)
12. 40 Watt Sun - Perfect Light (84)
12. Watain - The Agony & Ecstasy of Watain (84)
12. Arð - Take Up My Bones (84)
12. Von Hertzen Brothers - Red Alert In The Blue Forest (84)
16. Dark Funeral - We Are The Apocalypse (83)
16. Sigh - Shiki (83)
16. Michael Romeo - War Of The Worlds // Pt. 2 (83)
16. Dead Dead - Slave Driver (83)
20. Voivod - Synchro Anarchy (82)
20. Darkest Era - Wither On The Vine (82)
—. Seventh Wonder - The Testament (81)
—. Guild Of Others - Guild Of Others (80)
—. The Flower Kings - By Royal Decree (79)
—. Venus Principle - Stand In Your Light (79)
—. Amorphis - Halo (78)
—. Jethro Tull - The Zealot Gene (78)
—. Shape Of Despair - Return To The Void (78)
—. A-Z - A-Z (78)
—. Toundra - Hex (77)
—. Messa - Close (77)
—. Crippled Black Phoenix - Banefyre (77)
—. Jonas Lindberg & The Other Side - Miles From Nowhere (74)
—. Eight Bells - Legacy Of Ruin (74)
—. Porcupine Tree - Closure/Continuation (74)
—. Marillion - An Hour Before It’s Dark (73)
—. Big Big Train - Welcome To The Planet (73)
—. Sarcasm - Stellar Stream Obscured (70)
—. Sylvaine - Nova (70)
—. Kardashev - Liminal Rite (69)
—. The Offering - Seeing The Elephant (64)
—. Kreator - Hate Über Alles (64)
—. Absent In Body - Plague God (63)

4,0
[quote]Maarten0402 schreef:
Aan de ene kant zou ik graag willen dat meer mensen Steven Wilson en zijn werk ontdekken. Aan de andere kant, als je het niet opdringt aan mensen en wat er op af komt puur uit interesse is (de fanbase dan) dan voelt dat toch specialer.
Je hebt o.a. Coldplay, Oasis, Red Hot Chili Peppers (groot bereik) ... en Steven Wilson.
Nou ik weet het wel.

Helemaal mee eens. Ben blij dat de grote massa alleen volgt wat binnen de eigen kring als leuk wordt ervaren. Stel je eens voor wat het voor de prijzen van concertkaartjes zou betekenen als de massa kwalitatief superieure muziek zou omarmen .

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
Leuk dat ze weer terug zijn, want hoewel Wilson solo een aantal fantastische platen heeft afgeleverd is het altijd interessant waar de aanwezigheid van Barbieri en Harrison hem toe kan inspireren. Als ik eerlijk ben vind ik dit echter een redelijk teleurstellend resultaat. Sommige nummers lijken wel ontstaan te zijn uit lange jams waaruit de beste stukken aan elkaar zijn geplakt om die met erbovenop een zangmelodie tot volwaardige composities te kunnen promoveren, maar in de praktijk betekent dat dat drie geweldige muzikanten bezig zijn met een nummer dat eigenlijk nergens gaat, want ik mis bijna steeds een echt interessante zangmelodie, een goede begeleiding om op te soleren en een spannende climax. Of the new day is een mooie ballade, Dignity is een knap portret van een outsider (aan Wilson wel toevertrouwd) en Walk the plank is ook boeiend, maar de meeste andere nummers doen me weinig, bij Herd culling wéét ik al dat de gitaren na het wegsterven op 4:50 loodzwaar terug gaan komen, en Chimera's wreck maakt op mij niet de indruk waarop ik bij een episch slotnummer van bijna tien minuten hoop. Het is allemaal uitstekend gespeeld en het klinkt als een klok met al die intrigerende geluidjes en sfeervolle keyboards, maar beklijven zoals Stupid dream, Deadwing of Fear of a blank planet doet het bij lange na niet.

avatar van Amsterdamned
4,0
Nou, gooi er een 4 tje er door heen. Uiteraard de show gezien in November. Was helemaal oké. Vindt Dignity er uitspringen. Geweldig nummer. Toch FOABP beter als geheel.

avatar van Mr. Rock
3,0
Routinematig is het woord dat blijft hangen. Of noem het voor mijn part degelijk. Niet echt complimenten wat mij betreft.

Ja, de plaat is vakkundig ingespeeld maar dat is ook wel het minste wat je mag verwachten van vakmuzikanten van dit niveau. Er zijn maar weinig nummers die echt indruk maken en dat ben ik toch anders gewend van Steven Wilson/PT.

Harridan is al meteen een beetje een ondoordringbare muur. Veel stevig baswerk, ontoegankelijk, niet echt een manier om een plaat te openen. De rustige stukken zijn nog wel fraai. Daarna volgen twee nummers die beter op een SW-soloalbum hadden gepast. Best aardige nummers, daar niet van. Wilson heeft al aangekondigd dat zijn volgende solowerk liefhebbers van deze laatste PT wel zal aanspreken. Verbaast me niks, beide projecten lijken steeds meer naar elkaar toe te groeien.

Dignity is het eerste nummer dat boven 'oké' uitstijgt. Herd Culling lijkt een beetje op Fear of a Blank Planet en is een volgend hoogtepunt met een sterke opbouw en overtuigende riffs.
Walk the Plank dan weer heel matig, een wat experimentele track die niet echt af lijkt. Enkel het drumwerk houdt 'm enigszins overeind.

Chimera's Wreck is gelukkig een ijzersterke afsluiter met fenomenaal gitaarwerk. Bonusnummers laat ik normaal een beetje links liggen maar Love in the Past Tense was nog wel een aangenaam toetje met een fijne melancholische sfeer.

Kil is misschien nog het beste woord. Een plaat die knap in elkaar zit maar verder weinig diepers teweeg brengt. Misschien in de winter nog eens proberen.

2,0
Sterker nog, vind dit een zwakke PT plaat. De songs beklijven nergens en hebben simpelweg te weinig om het lijf. Nergens veer ik op. Teleurstelling. 2 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 16:15 uur

geplaatst: vandaag om 16:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.