Porcupine Tree - Closure / Continuation (2022)

Tsja ik ben nu toch wel erg benieuwd. Uit verschillende hoeken verneem ik dat het een prima album is, maar van de singles ben ik nog niet echt warm geworden. Is het al vrijdag??

"Gelukkig niet", want er staat nog genoeg op de luisterlijst; al kan ik niet wachten...

Wat is dat toch met die bonusnummers, geldklopperij mijns inziens.
Ben best bereid een tientje meer te betalen, maar ik ga echt geen 80 euro betalen voor 3 extra nummers. Zolangzamerhand ga ik me echt afvragen waarom ik nog steeds cd's koop. Het plezier gaat er zo wel van af. Toch maar eens een streamingsdienst overwegen.

Mee eens, ik heb van SW alle deluxe boxsets vanaf Grace for Drowning gekocht (die ik maar sporadisch afspeel). De laatste twee vond ik echter zeer matig. En z'n laatste boxset was zelfs schandalig duur. Als je ziet wat er op z'n site allemaal voor combinaties worden aangeboden, dan is het duidelijk dat hij behalve een fantastische muzikant ook een slimme zakenman is. En de liefhebbers betalen het ervoor. Ik houd het deze keer bij de lp.

Je betaald natuurlijk niet alleen voor die drie bonus nummers, maar voor het hele pakket. Of dat het inderdaad waard is, tja. Voor deze vond ik zelf van wel, maar van Wilsons solo heb ik ze laten liggen (helemaal gezien ik de laatste platen van hem niet zo sterk vindt). Het is tegenwoordig wel steeds meer een ding aan het worden merk ik. Vroeger kreeg je nog interessante verhalen en bonus cd/dvd/blu-ray's erbij. Maar het is steeds vaker een grote uitgave van de normale versie met enkele bonus nummers.

Voila, cd net besteld. Heb er alle vertrouwen in dat ook deze PT de moeite gaat zijn om aan te schaffen !

Ongetwijfeld kinkt het erg vet op Dolby Atmos, en als het album nu ook apart op BR zou worden uitgebracht (zoals zo ongeveer al zijn solo albums) dan ging daar graag voor. Dit keer hou ik het gewoon bij de CD.

Vrijdag de sta ik bij de platenboer voor de coloured vinyl versie. Ik ben zeer benieuwd, maar ook een beetje zenuwachtig. Maar hoe dit album ook uitvalt. Porcupine Tree is een grootse band, met heel veel goede muziek op hun naam.

Ok, Herd Culling is toch wel erg tof

Terug in november mompelde ik dat ik de duurste editie aan wilde schaffen. Plots was die dus, met alle kortingen verekend, rond de 200 euro.. Tot nu toe zijn sowieso de Blu-Rays het dubbel en dwars waard, maar om nou 3x het album op vinyl en op cassette te krijgen is ook weer zo..
Overigens ook jammer dat het niet in een mooie box zit. De rode en blauwe Anesthetize staan nog steeds met karakter in m'n verzamelkast.
We gaan zien of hij morgen op de mat 'ploft'

Ondertussen de deluxe uitgave in ontvangst mogen nemen. En ik moet toch zeggen dat ik hem eigenlijk niet echt 'deluxe' vindt overkomen. Een beetje dik papier als omhulsel voor een slappe lp formaat hoes voor de cd's en blu-ray. En een boekje met de teksten en afbeeldingen (ik ben niet echt fan van het witte vierkant artwork trouwens). Dan vond ik die earbook uitgaves een veel meer premium uitstraling hebben. Het mist hier vooral aan beleving.

Maar goed. De cd heeft de eerste rondjes ondertussen gedraaid en dat bevalt wel. Ook de bonus nummers mogen er zeker wezen. Tot dusver verrast het echter nog nergens, maar het weet wel te boeien. Hier gaan we de komende tijd maar eens flink wat tijd aan spenderen.

De eerste rondjes inmiddels ook gedraaid. Klinkt lekker ondanks wat kleine invloeden van The Future Bites. Het overtuigd me nog niet, hopelijk komt dat nog.

Benieuwd naar dit album klinkt tot dusver niet slecht, maar ook niet echt bijzonder. Of the new day is tot nu toe het beste nummer. Mis de bassist wel een beetje, Steven Wilson schrijft de baslijnen meer als gitaarlijnen op de bas en daardoor mist het een beetje de grove/feel die Colin wel kon geven aan de nummers denk ik. . . . . .

Het voelt niet echt als PT, maar eerder als een voortzetting van de weg die SW solo met To The Bone was ingeslagen. Het had daarmee ook maar zo een SW solo album kunnen zijn. Het is dat de drummer en toetsenist in het verleden ooit tot een band behoorde die er hier aan de haren is bijgesleept. Onnodig lijkt me. Ik vermoed dan ook dat live de oude nummers als PT gaan klinken en de nw nummers als SW solo waardoor het nog meer zal contrasteren.

Enorm goede productie (veel beter dan de laatste Marillion) dat moge duidelijk zijn. Typisch SW ook met veel warmte, kraak helder, strak en dynamisch.

Het album verrast nergens, kleurt nergens echt buiten de lijntjes en is vooral oerdegelijk.

Zo, de eerste luisterbeurt zit erop! En die viel niet tegen! Het is nog te vroeg voor een cijfer, maar ik ben best wel onder de indruk. Ten eerste: kritiek die ik vaak lees is dat het niets nieuws onder de zon is. Die kritiek vind ik maar deels terecht. PT heeft nu eenmaal een eigen sound, en ja: zo'n 180 graden draai vanuit Signify naar SD of vanuit LS naar IA horen we hier niet, maar toch horen we nieuwe dingen in het PT universum: de behoorlijk aanwezige kopstem (incl pitch a la King Ghost) van SW, songs zonder gitaren (Walk The Plank, zo elektronisch klonken ze niet eerder) en overall zoekt de band niet zozeer in de climax in heavy riffs zoals tevoren, maar meer in de opbouw van zangpartijen en instrumenten over elkaar heen. Zo zou je denken dat een epische track als Chimera's Wreck opbouwt naar een monsterriff. Die komt niet. In plaats daarvan krijgen we een heerlijke wisselwerking tussen SW's vocals en een doeltreffende gitaarpartij. Maar geen eruptie. Verre van. Laten we ook niet vergeten dat op het best beoordeelde PT album de band zichzelf op 1 moment nogal genadeloos kopieert (de Trains-riff die terugkomt in Sentimental), dat vinden we hier niet zozeer (of het moet het melodieuze middenstuk van Herd Culling zijn, waarvan de akkoorden lijken op die van The Sound Of Muzak.). Never Have is een vrij simpele, maar erg pakkende en verslavende song die eigenlijk gewoon op de normale versie had moeten staan. Het instrumentale Population Three haalt de flow uit de plaat (op de deluxe versie komt deze track voor Chimera's Wreck), maar in zeker geen verkeerde song. Love In The Past Tense heeft een mooi refrein, maar een beetje een saaiig einde. Nog niet genoemd, maar wát een mooie track: Dignity. PT laat hierin zien dat ze geen heavy passages in elk lang nummer nodig hebben om toch 8 minuten te blijven boeien. Een melodieus nummer dat de fans van Pink Floyd zeker zal kunnen bekoren. Na de release van Harridan (een erg goede opener) leek het met de release van tracks als Herd Culling (edit) en Rats Return dat het een stevige plaat zou worden. Dat valt reuze mee. PT neemt de tijd om de songs op te bouwen en zoekt niet altijd meer naar de climax middels heavy riffs, zoals eerder gezegd. Al met al een geslaagde terugkeer van één van de belangrijkste bands uit de (prog)rock van de laatste 30 jaar.

Volkskrant: 5*

Weinig vernieuwend, maar klinkt ook niet verkeerd. Bass is als Mark King, maar op de een of andere manier mis ik gitaren. Veel elektronica geluidjes, dit wordt niet mijn album vrees ik. Nu eerst slapen en vanmiddag maar weer eens luisteren.

Eerste luisterbeurt gehad. Valt me eerlijk gezegd nog niet mee. To be continued.

5-sterren zelfs in de Volkskrant, lees ik net !

Met alles wat ik hier en elders lees, wordt ik nu toch wel heel erg benieuwd en gaat 'ie er vanmiddag voor de 1e keer aan geloven in de hoop dat er nog vele luisterbeurten zullen volgen...

Valt mij erg tegen, staat in mijn beleving vol met nummers die PT albums niet gehaald hebben en SW albums ook niet. De wat "stevigere nummers" bevallen dan nog wel, rest slappe hap. Teleurgesteld.

Nu twee luisterbeurten gehad. Heb het idee dat dit nog wat moet gaan groeien, maar goed vind ik het zeker wel! Ze slagen er weer in een mooie sfeer neer te zetten, en het voelt zeker niet als een herhaling van zetten van andere albums. Wel vind ik, zoals vorige sprekers ook al aangaven, het met vlagen wel lijken op het latere werk van SW solo...

Alle vrijgegeven nummers waren al uitstekend vond ik. De volledige versie van Herd Culling bevat een mooi extra stuk en het nummer Dignity is ook prachtig. De laatste 2 nummers vergen nog even wat extra beluistering en de 3 bonusnummers staan voor vanmiddag op het programma. Wel zin in dat concert in de Ziggo Dome (eerst eindelijk Midsummerprog morgen)

Ook hier een eerste luisterbeurt achter de rug en ik ben positief verrast! Gaat de komende weken zijn rondjes wel draaien en kom er op terug.

Toeval of niet, maar Colin Edwin heeft gister met z'n nieuwe band ook een nieuwe single uitgebracht: O.R.k. | As I Leave van het later dit jaar te verschijnen nieuwe album.

Voor diegene hier die deze band nog niet kent; ik vond het destijds een zeer aangename kennismaking met O.R.k. - Ramagehead en ook live in het voorprogramma van TPT was een mooie ervaring => Aanrader !

Tot ziens op 7 November pos (en nog vele andere "collega's" hier vermoed ik... )

Ik ben er inderdaad ook bij op 7 nov. Ik durf alleen het album nog niet te luisteren. Ben zo bang voor een tegenvaller met al die wisselende kritieken.

Komt wel goed, als je er open-minded en niet te nostalgisch ingaat en open staat voor een band die progressie maakt en niet blijft hangen in het verleden en/of herhaling. Dat is ook hoe ik i.t.t. enkele "conservatieve" proggers, niet ben afgehaakt bij Steven Wilson solo sinds z'n laatste 2 albums...

Maar goed: ik ga vanmiddag pas voor de 1e keer luisteren

Vorm je eigen oordeel Aproxis!
En ik ben er ook bij 7 november, veel zin in!

Eerste draaibeurt achter de rug en positief verrast. De singletjes passen erg goed naast elkaar. Hoogvliegers Dignity en Chimera's Wreck doen het goed hier. Vanavond even de FLAC bestand (check je mail ff als je hem bij Townsend hebt gekocht) op de versterker zetten en dan is het genieten geblazen.
Morgen wordt de autorit naar Midsummerprog in ieder geval een stuk aangenamer!

Zo zeg, wordt ik hier eventjes in het conservatieve hoekje geschoven...

Gelukkig weet hij hier met PT een stuk beter voor de dag te komen dan solo. Hoewel die invloeden wel hoorbaar zijn.

Aproxis gewoon luisteren joh. De meningen moet je negeren, het is PT zoals we ze kennen van hun laatste paar platen. Met wat Wilson Solo invloeden erbij. Niets verrassends, maar niets vervelends ook.

Ik blijf er toch bij. Als iemand mij dit had voorgeschoteld met de mededeling dat dit de NW solo CD van Steven Wilson was had ik dat ook direct geloofd. Oerdegelijk, kwalitatief, mogelijk een van de betere albums van het jaar. Allemaal maar waarom dit nu zo zeer 12 jaar heeft moeten duren. Ik bedoel, vernieuwend en terug naar de gloriedagen van Porcupine Tree is het allerminst. Dit is nog steeds mijlen verwijderd van albums als Lightbulb Sun, In Absentia, Deadwing en Fear Of A Black Planet.

Het blijft in mijn optiek toch nog steeds primair een zakelijke beslissing. Porcupine Tree verkoopt nu eenmaal meer albums en verkoopt grotere zalen uit dan Steven Wilson.

Het is wachten op met wat de heren live op de proppen gaan komen. Gaan we op de Even Less, Sound Of Muzak, SheMovedOn en Trains tour of gaan de op de Arriving Somewhere But Not Here, Anesthetize, Russia On Ice, Radioactive Toy en Voyage 34 tour ?