menu

Morphine - Cure for Pain (1993)

mijn stem
4,07 (401)
401 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Rykodisc

  1. Dawna (0:44)
  2. Buena (3:20)
  3. I'm Free Now (3:25)
  4. All Wrong (3:41)
  5. Candy (3:15)
  6. A Head with Wings (3:40)
  7. In Spite of Me (2:35)
  8. Thursday (3:26)
  9. Cure for Pain (3:14)
  10. Mary Won't You Call My Name? (2:29)
  11. Let's Take a Trip Together (3:00)
  12. Sheila (2:49)
  13. Miles Davis' Funeral (1:40)
totale tijdsduur: 37:18
zoeken in:
avatar van lennon
4,5
Lura schreef:
(quote)


Misschien eens minder vaak draaien. Dan hoeft ie misschien niet tot 2020 in de kast. Vind dit nog steeds een geweldige plaat!


Best bizar maar nu (in 2020) op vinyl gekocht en luister er weer met heel veel plezier naar.

Im free now is wel mijn favoriet van dit album. Die sax samen met Sandman zijn stem is bloedstollend mooi.

avatar van MVW
4,0
MVW
Zo, deze komt een stuk beter binnen dan jaren geleden. Het heeft ook heel wat luisterbeurten in de ladder gekost voordat Cure for Pain écht aansloeg maar beter laat dan nooit. Na bijna 12 jaar, long overdue, een halfje erbij naar 4*

avatar van aerobag
4,0
De leden van Morphine genieten toch wel van een intrinsieke coolheid. Cure for Pain kent weer die typerende Morphine sound, wat vooral tot uiting komt in het fijngevoelige samenspel tussen bass en saxofoon. De drukkende grooves die Sandman uit zijn bass tovert gaan prachtig samen met de bevlogen blaasmomenten van Colley. De stem én teksten van Sandman maken het af, zijn lage maar sfeervolle stemgeluid complementeert de muziek treffend. Persoonlijk heb ik iets meer met voorganger en debuut Good, waar iets meer van die fanatieke opgekropte energie schuil gaat, waar Cure for Pain wat sterker uitgesproken melodieus is. Maar Morphine is zo’n coole band, bezeten doch beheerst, al hun werk gaat er goed in bij mij.

Morphine is very saxy.

avatar van lennon
4,5
Er is een 2 lp versie uit met werkelijk een sublieme geluidskwaliteit.

Ik heb Good ook in deze uitvoering en was daar ook al zeer tevreden over, dus deze blind aangeschaft, en helemaal mee in mijn nopjes.

De extras op LP2 zijn een leuk item om erbij te hebben.

Het blijft een prachtig album!

avatar van spoon
4,5
lennon schreef:
Er is een 2 lp versie uit met werkelijk een sublieme geluidskwaliteit.

Ik heb Good ook in deze uitvoering en was daar ook al zeer tevreden over, dus deze blind aangeschaft, en helemaal mee in mijn nopjes.

De extras op LP2 zijn een leuk item om erbij te hebben.

Het blijft een prachtig album!


Oh, dat is goed nieuws. heb je ook label en/of Cat#

avatar van ZAP!
Ik denk deze?

avatar van lennon
4,5
ZAP! schreef:
Ik denk deze?


Yes!

avatar van milesdavisjr
4,0
Het debuut is een aangename verassing gebleken. Cure for Pain, onder veel liefhebbers de favoriete schijf van de band. Vanuit stilistisch oogpunt verschilt deze plaat maar weinig met het debuut, hoewel het songmateriaal bij vlagen nog wat energieker klinkt. Met Buena, I'm Free Now en het swingende All Wrong kent dit plaatje enkele uitstekende tracks. Het melancholische In Spite of Me gaat er met de eer vandoor. De toevoeging van de mandoline geeft de song een extra dimensie. De heren toch al spaarzaam met het implementeren van andere instrumenten buiten de sax, drums en bas om voelen goed aan wat de plaat nodig heeft. Wellicht telt Cure for Pain wat meer hoogtepunten in vergelijking met het debuut, dat maakt deze worp zeker net zo sterk. Qua sfeer wint de eersteling het weer, maar ach de verschillen zijn verwaarloosbaar. Sandman, Colley en Deupree leverden met Cure for Pain wederom een voltreffer af.

avatar van Juul1998B
4,0
Zoals hier ook al vermeld is dit een heel apart plaatje, niet echt in een hokje te plaatsen. Jazzy, blues, rock, zeg het maar?
Ook een plaat die moeilijk te vangen is in emotie. Het is nergens echt verdrietig of blij of iets hier tussen in. Het gaat echt op en neer waardoor de plaat je als het ware meeneemt in de emotie i.p.v. dat je hier vast in blijft zitten.

avatar van cddrive
Prachtige baritonsax solo's!!

avatar van milesdavisjr
4,0
Absoluut, Morphine vormde een interessant collectief in de jaren 90.
Lastig in een hokje te stoppen en daardoor des te interessanter voor mij. De 2-snarige bas van Sandman, de saxofoon en drums en toch een sound weten te produceren dat rijk is aan geluid.
Destijds op 1 hoop gegooid met veel alternatieve rockbands maar daar doe je Morphine toch tekort mee.
In retrospectief kun je stellen dat het vrij uniek is wat de heren destijds deden.
Het debuut en No Cure For Pain zijn voor mij de beste platen van de band. Hierna begonnen de albums wel erg veel op elkaar te lijken.
Morphine had wat mij betreft een beter lot verdiend. Nog los van het overlijden van Sandman in 1999.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:01 uur

geplaatst: vandaag om 15:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.