Eddie Vedder - Into the Wild (2007)

Het maakt toch helemaal niet uit of de film is gebaseerd op waargebeurde feiten of dat het een fiction verhaal is? Niet voor de boodschap die er al dan niet in zit in ieder geval. Het mooie van dit soort films is nu juist dat je er van alles uit kunt halen waar jij wat aan hebt of waar jij denkt dat het over gaat. Dat is nu het mooie van goeie films en van goeie muziek. Het is niet rechttoe rechtaan, op verschillende manieren wordt er tegenaan gekeken en verschillende dingen worden eruit gehaald.

Of er nu werkelijk een boodschap achter gezocht moet worden en wat dan die boodschap zou moeten zijn, is dus afhankelijk van ieders eigen perceptie. Een ding kunnen we wel denk ik wel concluderen. Namelijk dat de muziek van Eddie zeer goed past bij de sfeer van de film.

Verbreedt je kijk op de werkelijkheid eens RoyDe Smet Ik ben ervan overtuigd dat wij maar zo'n 5 tot 10% van de werkelijkheid zien. De natuur daarentegen, die zien wij wel nog in haar puurheid. De maatschappij is een groot hokje; iedereen draagt dezelfde kleren, iedereen praat elkaar na en wij zijn één van de enigen, van onze leeftijd, die niet klakkeloos de muzieksmaak van anderen overnemen, om maar een voorbeeld te geven. Iedereen wil de nieuwste iPhone, vooral om de nieuwste iPhone te hebben. We doen bepaalde kleren aan omdat andere mensen die mooi vinden.

Kijk, alles veranderd, daar is in principe niets mis mee. Maar het is interessant en leerzaam om eens na te denken over alle dingen die we niet zien, die anders hadden kunnen zijn en die zo vanzelfsprekend zijn. Om mezelf in dit betoog te betrekken; ik voer deze visie niet zover door als bijvoorbeeld Alexander, maar ik heb bijvoorbeeld wél een oude Nokia, in plaats van een iPhone of een Samsung. Ik heb Facebook, omdat iedereen dat heeft. Als ik ga stoppen met die dingen, verlies ik mijn band met mijn medemensen; raar maar waar. Toch vind ik het opmerkelijk dat we tegenwoordig alles zo vanzelfsprekend vinden.

Terug naar Into The Wild. Een jongen keert zijn rug naar de Amerikaanse maatschappij, trekt zich terug in de natuur en gaat dood. Het is toch prachtig om daar meer van te maken dan een gewoon doorsnee verhaal? Ook al is het vergezocht, overdrijving is een prachtig iets. Ik heb de film gisteren voor de tweede keer gekeken. De eerste keer heb ik vooral op het verhaal en de manier van filmen enzovoort gelet, maar gisteren heb ik de boodschap meegekregen. Het is toch goed als wij jonge mensen, en dan reken ik ons als intelligente jongeren, niet iedereen hoeft zo diep te gaan gelijk ons, dieper over dingen nadenken? Het maakt ons er niet dommer op, en de maatschappij niet slechter.

Misschien ben ik ook wel een romanticus, of een filosoof. Misschien denk ik wel te veel over het leven na en word ik op den duur wel gek van mezelf. Het zit blijkbaar in mijn aard om vreemd of anders over dingen na te denken en ik hoop dat mijn boodschap, en de boodschap van vele anderen, over kan brengen.

Let wel, ik wil mezelf niet afschilderen als iemand die intellectueel boven anderen staat. Alles wat ik net heb geschreven, heb ik niet geschreven om mee te pochen. Muziek is nog steeds, naast liefde en andere emoties, bijna het mooiste dat bestaat, daar kan geen enkele boodschap tegen op.

Alles wat je zegt is precies hoe ik me voel, maar ik denk niet dat Christopher dood ging met het idee van 'laat mijn dood de boodschap uitdragen dat je in je eentje niet van de maatschappij kunt winnen'.

Daarom zeg ik dat als dit een Romantisch (periode in de kunst van 1800-1870) boek/stuk was geweest, ik je groot gelijk had gegeven: de boodschap van dit stuk is dat individuën de maatschappij niet kunnen verslaan,
maar omdat het dus een waargebeurd verhaal is betwijfel ik of 'zijn dood die boodschap uitdraagt' zoals jij dat zei.
Ik geloof dat hij het veel drukker had met overleven en genieten van zijn vrijheid en wat hij ook allemaal in zijn schild voerde, dan met wat zijn eventueele dood voor boodschap zou uitdragen. Onthoud dat hij uiteindelijk ook weer terug wilde 'de maatschappij' in, en dat zijn zus zich besefte dat "Chris didn't want to be found". Uiteindelijk bleek het toch niet meant to be dat hij weer terug de maatschappij in zou komen. Dat had me ook ongelooflijk moeilijk geleken voor hem!

Ik vind het interessant hier met je over te praten, maar ik geloof niet dat dit de goede plek daarvoor is. We zijn namelijk een béétje afgedwaald van wat we van het album vinden namelijk.
Ik begrijp jouw standpunt, maar ik kijk er zelf ìets anders tegenaan. Voel je vrij me een PM te sturen als je er verder over wilt praten of iets dergelijks. Dat houdt deze pagina ook een beetje schoon.

Gelukkig denk je er ook zo over

Hard Sun doet mij echt gruwelijk denken aan zo'n liedje van The Lion King...

Topplaat van een topartiest.

...van een Topfilm

Op "Into the Wild" zingt Eddie Vedder op verzoek van regisseur Sean Penn liedjes bij de gelijknamige film. De film vertelt over een jongeman die het dagelijkse leven achter zich laat en de ongerepte wildernis van Alaska intrekt. Ik heb slechts flarden van de film gezien, maar die heb ik eigenlijk niet nodig om me er een voorstelling van te maken. De liedjes stralen de desolate, eenzame wildernis uit die past bij het verhaal van de film. De muziek is minimalistisch en sober en wordt eigenlijk volledig gedragen door de stem van Vedder die opvallend warm klinkt. Opvallend omdat de muziek van Pearl Jam doorgaans van het kaliber van dik hout zaagt men planken is. Het enige nadeel van "Into the Wild" is dat het zo kort is en dat de luisterervaring voorbij is voordat je het weet. Aan de andere kant is dat, hoe paradoxaal ook, direct ook weer een van de sterke kanten van dit album.

Mij doet het soms wat aan Nick Drake denken. Wat zeker niet negatief is!

Elke keer weer goed als ik het hoor. Laatst de LP versie gekocht met prachtige cover en erg mooi boekwerk meegeleverd.

Die heb ik ook net besteld. Kan niet wachten!

Wat mij betreft, zeker in combinatie met het boek en de film, een van de beste albums die mij ooit ter oren is gekomen. Jammer dat Vedder niet meer van dergelijk werk heeft gemaakt

No ceiling heeft maar een tekortkoming. Het duurt echt veel te kort. Wat een verslavend en origineel nummer.

Ik sluit me aan bij west. Van dik hout zaagt men planken is nou niet bepaald een kwalificatie die op de muziek van Pearl Jam zou labelen. Daar vind ik het gemiddeld te subtiel voor.

Ik ook niet. Pearl Jam vind ik geen echt verfijnde band, maar het is wel een strakke groep bestaande uit stuk voor stuk goede muzikanten.

Ik begrijp jullie reacties, en ik ben het daar ook mee eens, maar mijn gemaakte opmerking was bedoeld in vergelijking met "Into the Wild" van Eddie Vedder. Dat had ik er wellicht explicieter bij moeten zetten en daarnaast is de keuze van woorden wat ongelukkig. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat Pearl Jam een behoorlijk stevige rockband is. De muziek van Vedder op "Into the Wild" is vooral ingetogen en dat vond ik een opvallend verschil/contrast. Verder niets dan lof over Vedder en Pearl Jam

Ok, nu kan ik het beter plaatsen.

Ik sluit me wederom aan bij west!

Vandaag maar weer eens gedraaid. Op vinyl met die prachtige hoes. Wat een plaat.

Heerlijke plaat om bij weg te dromen. Film was ook geweldig trouwens.

Hmm geestig, ik luisterde onlangs deze plaat weer eens en ineens dacht ik "Hey.. die stem.. is dat niet".. Ja dus. De zanger van Pearl Jam. Toch duurde het bij mij een eeuw voor ik hier achter kwam, ik vind dat het stemgeluid van Vedder zoveel fijner klinkt bij akoestische muziek dan de rock van Pearl Jam (waar ik eigenlijk snel geïrriteerd raak door zijn stem).

Oftewel voor mij is Vedder als solo artiest/singer-songwriter fantastisch, maar in bandvorm een stuk minder prettig. (ojee, ik weet dat Pearl Jam door velen als 'heilig' wordt beschouwd, maar ik vind het niks - edit: al lijk ik op dit topic goed te zitten, gezien veel mensen hier niet echt fan zijn van PJ)

Dat valt toch wel mee?

Rogyros; ik had het over dit topic (de Vedder gerelateerde albumpage)

Realiseerde me zojuist ik eigenlijk alleen maar Vedder begon te associëren met PJ omdat de bonustrack van PJ was. Ik dacht nog 'oh heeft PJ dit nummer gecovered'? Totdat ik de stem ineens herkende... hehe.

Hahaha!! Oké, ik snap het. Ja, dit album trekt ook wel andere mensen aan dan enkel PJ fans. Dat is duidelijk.

Ik vind beide mooi, maar ik ben nog meer fan van Pearl Jam.

Schitterende soundtrack bij de indrukwekkende film Into the Wild. De emotie die Eddie in de nummers legt passen precies bij de beelden uit de film van Chris en zijn reis naar Alaska. De ontsnapping aan de westerse maatschappij met zijn prestatie- en bewijsdrang wordt mooi verwoord door Chris en krijgt met de muziek een extra betekenis.

Het album staat vol juweeltjes zoals Society en Guarenteed die Chris zijn kijk op bepaalde zaken muzikaal weergeeft. De rustgevende muziek past verrassend genoeg goed bij de de diepe stem van Eddie Vedder. Hiermee behoort het tot één van de beste film scores die ik ooit heb beluisterd.

4*

deze plaat is voor mij een voorbeeld van 'less is more', net zoals bijvoorbeeld de muziek van Neil Young......meer hoef ik niet te zeggen.......meesterwerk......net zoals de film overigens.

Geweldige film, geweldige plaat.

Het liedje 'Guaranteed' wordt ik puur gelukkig van, dat liedje is zo mooi, het kan een hele dag goed maken. Voor de rest ook een prachtig album, maar Guaranteed springt er boven uit, prachtig.

Deze staat al sinds dat het album uit is op een stevige plek in mijn top 10. Inmiddels ook de bonustracks beluistert en past uitstekend bij de andere songs. No more behoort misschien wel bij de beste van dit album. De liveversies zijn ook dik in orde en laat nog maar eens horen welke overtuiging Eddie in zijn stem kan leggen. Terecht dat op MuMe deze soundtrack zo'n hoge waardering krijgt.