dEUS - How to Replace It (2023)

1989 is van een tijdloze klasse. Ik zie nu dat ik dat hier al zei..

Soit, de meningen zijn verdeeld.

Noem het tijdloos, ik noem het slappe inspiratieloze muzak

Waarom? Het tempo?

Ik geniet net zwaar van dat heerlijk relaxte, warme en tevens zelfverzekerd sfeertje. Man, hoe lekker is die bas. En die verfijnde bridge! Piano, vrouwenstem erbij. Eh voila, is "af" voor mij.

1989 was een erg sterke single die blijkbaar ook goed aan het scoren is. Terecht, zeer goede melodie en productie. Maar Jezus jongens wat is dat titelnummer een parel. Eindelijk echt kippenvel bij één van hun nieuwe nummers.

Dit gaat een heel goede plaat worden.

Ohja Deus. Ben ze na the Ideal Crash een beetje uit het oog verloren eigenlijk. Vond het altijd wel een fijne band, vooral live maar met deze paar nummers kan ik nog niet zoveel.

Oef, How to replace it begint dan toch ergens op te lijken❤️

Ik woonde in de 90s in het VK, daarna in Frankrijk, Duitsland, Nederland, Polen en tussendoor regelmatig een tijdje in België. Ik heb denk ik daardoor absoluut niets met dEUS. Het debuut vond ik niets, die tweede, in a bar under the sea heb ik gekocht. Leuke plaat maar ik heb ze al jaren niet opgezet. Daarna vond ik t steeds minder en minder. Hier en daar is er wel een echt goed nummer, maar een hele plaat die goed is ben ik al lang niet tegengekomen (gek genoeg vind ik Tom zijn jazzband beter dan dEUS). Tot nu toe vind ik de singles wel ok, zeker de titeltrack doet mij iets. Ben benieuwd naar het album.

Kon wel eens een heel fijn album worden, ik kijk er naar uit.

Ook fan van het nieuwe nummer! Drie heel verschillende nummers gehoord, benieuwd naar het album en z in in het optreden!

De hoes associeerde ik blindelings met Me & the Heat. Toen ik ging kijken, was dat al weer beduidend minder.

Titelnummer is echt top!!!

Titelnummer klinkt voor mij echt als Deus ten voeten uit. Dezelfde onconventionele rock waardoor ik In A Bar, Under The Sea bijvoorbeeld nog steeds kan opzetten en waarbij weinig vergelijkbaars te binnen schiet, waardoor het ergens keer op keer een soort van nieuw blijft. Er zal vast iets vergelijkbaar zijn, maar dat ken ik dan in elk geval niet (goed). Lekker diverse singles, kijk erg uit naar vrijdag!

Recensie: dEUS - How To Replace It (album) | OOR Oor is in elk geval te spreken! Benieuwd naar morgen

HUMO ook laaiend. Zin in.

Na 11 jaar mag je je album best met pauken openen toch?!

Titelsong How to Replace It hakt er gelijk al in en is een voor mij zeer welkome binnenkomer. Het grootste geluid bevalt me enorm.

Must Have Been New kennen we ook al als eerder vrijgegeven nummer. Een nummer dat me al snel beviel en dat gevoel is gebleven. Ja, het is niet meer zo opwindend als op pakweg de eerste drie albums, maar dat gevoel zal wel nooit meer komen. Andere tijden, en zelf ook een ander mens. En als je dat in gedachten blijft houden is dit gewoon een messcherp nummer met wederom een vol geluid zonder dat het dicht geplamuurd is.

En dan Man of the House. Hier hoor ik toch een 'nieuw geluid'. Licht van klankkleur, zwoel (of is het juist geil?!) en het weet gelijk mijn aandacht te pakken. De ronkende gitaren in een hypnotiserend popbedje. Dit bevalt me wel. Ik hoor ergens een echo van The Ideal Crash en dat kan toch niet verkeerd zijn nietwaar?!

Niet gek dat de naam van Leonard Cohen genoemd wordt als we het over 1989 hebben, het jaar waarin dEUS werd opgericht. Ook over dit nummer was ik al enthousiast en zeker zo op het album, ingebed tussen de andere nummers, vind ik het goed tot z'n recht komen. Een fijne, relaxte vibe waar een ontspannen Tom zich een weg door het nummer croont.

Op Faux Bamboo gebruikt Tom zijn stem weer compleet anders. En dat is sowieso wat me opvalt op dit album: de zang van Tom draagt de nummers meer dan ooit en als je dan ook de perfecte muzikale ondersteuning krijgt dan mogen we best stellen dat dit een ijzersterk album is. Nog niet op de helft en dat heerlijke dEUS-gevoel wordt alleen maar groter, iets wat ik bij de vorige albums wat minder had.

En ja hoor, Dream Is a Giver doet me iets minder. Het is een rustig nummer en staat prima in verbinding met de nummers er omheen. Een soort adempauze als het ware, maar dat zijn altijd de nummers die niet het vinkje achter hun naam krijgen maar er zeker wel bij horen omdat ze perfect in de flow van het album passen en dat is zeker het geval. Tom uit zich hier over de afgelopen jaren die niet altijd vriendelijk voor hem waren blijkbaar.

Eindelijk horen we Klaas Janzoons goed. Zijn vioolspel krijgt een grotere rol op Pirates. Ineens bedenk ik me dan dat die rol kleiner is geworden in de loop der jaren. Eigenlijk best jammer, want ik vind het de kracht van de band. Klaas stuwt het geluid van de band altijd naar grotere hoogten. Op dit nummer valt dat mee, omdat hij zich nog vrij dienstbaar opstelt, maar wat een heerlijkheid is het.

Simple Pleasures is wat funkier, en zoals Tom zingt moet ik ineens denken aan die grote held van mij: Stef Kamil Carlens. Stef was de man die voor mijn gevoel de gekte in de groep gooide. Ook de wat meer funky invloeden waren voor mijn gevoel van hem afkomstig, en nu hoor ik dat hier terug. Een beetje vreemd maar wel lekker, en die groove doet het 'em voor mij. Het ouder geworden broertje van Fell Off the Floor, Man.

Never Get You High doet verlangen naar The Ideal Crash, ietwat kabbelend maar vormt een mooie brug naar Why Think It Over (Cadillac). Wederom dansbaar en funky. Alsof Beck gevraagd is mee te doen.

Love Breaks Down opent al schitterend. Wat een mooi en breekbaar nummer. Sfeervol zoals ze dat wel vaker hebben gedaan, maar toch meer met beide benen in het nu. Hier hou ik wel van. Van die liefdes op het eerste gehoor. Eenvoudig maar doeltreffend.

En dEUS is het niet verleerd om Franstalige nummers te schrijven horen we op Le Blues Polaire. Meer spoken word, maar dat past goed. Serge Gainsbourg is dan de eerste die in me opkomt, maar dat is vooral de manier waarop Tom de tekst hier en daar meer opzegt dan zingt. Een uitstekende afsluiter in elk geval waarvan je bijna denkt dat ie zo gaat ontsporen zoals Instant Street dat deed. Doet het net niet.

Vooraf was ik best een beetje benauwd voor deze release. dEUS kan het niet echt verkeerd doen bij mij en levert altijd kwaliteit af, maar het gevoel werd in de loop der jaren wel minder en tammer. Ik voelde de opwinding niet meer, ik werd neutraler.

Het oude gevoel is niet helemaal terug maar dat kan ook niet zoals ik al eerder meldde. Laat ik dat los dan durf ik wel te stellen dat dit misschien wel eens hun beste album is sinds sinds The Ideal Crash, vooruit Pocket Revolution. En gevaarlijke uitspraak natuurlijk, want dit album heeft nog tijd nodig en de tijd gaat het uiteindelijk leren, maar ik voel het voor mijn gevoel al wat meer dan voorheen en dat is al een enorme winst.

Nu heb ik nog meer zin in hun optreden in Rotterdam. Hopend dat we ze op een avond treffen waar ze op dreef zijn, want met dEUS moet je het altijd maar afwachten (en dat gevoel heb ik nooit bij de optredens waar Stef de scepter zwaait, maar dat is een ander verhaal).

Ongetwijfeld dat er veel liefhebbers zijn die het verleden lastig kunnen loslaten en dit album maar zo zo vinden. How to Replace It is het in elk geval wel voor mij.

#zinin

Lekker album, pik. Zelfs aan de afsluiter kan ik geen hekel hebben - al blijf ik de Franstalige nummers van dEUS een beetje cringe vinden.

Sterke plaat, moet ik toch wel concluderen na 3 luisterbeurten. Heel sterke productie en -misschien minder opvallend- veel beter teksten de op de vorige 2 platen.

Pirates een vroege favoriet.

Na twee luisterbeurten weet ik nog niet zo wat ik met dit album aanmoet, maar eigenlijk vind ik dat wel een goed - of ieder geval spannend - teken. Het is hoe dan ook een stuk minder voorspelbaar dan ik op basis van de twee voorproefjes verwacht had, en die nummers blijken in de context van het album voor mij ook nog eens aanzienlijk beter te werken dan los (precies het omgekeerde met de single van het vorige album, dus dat is sowieso ook een stap voorwaarts). Het album bevat genoeg herkenbare dEUS-elementen, maar is toch met geen van hun andere platen vergelijkbaar. In die zin is het sowieso wel een toevoeging aan het oeuvre, in plaats van een poging het verleden te reanimeren wat na tien jaar radiostilte toch een realistisch risico is. Maar of het langzaam steeds dieper in mijn hoofd en hart kruipt, dan wel verveeld van me af zal glijden, moet de komende tijd uit gaan wijzen. Spannend!

Hmmm niet echt mijn ding denk ik.
Nergens wordt het slecht maar het voelt als geforceerde interessant doenerij, jammer. Had meer verwacht.
Zitten een paar aardige nummertjes in maar deus is op 1 album na nooit echt top geweest

Ik heb ouderwets geduld uitgeoefend en werd er voor beloond. Vandaag naar de platenwinkel. Al is de Fnac niet echt een platenwinkel. Maar het album schalde in de muziekafdeling wel door de luidsprekers. De eerste oppervlakkige indruk van een album opdoen in de platenwinkel; hoe heerlijk ouderwets is dat.

Nou, zeker geen onaardige plaat! Over de hele luisterbeurt iets eentonig, maar wel veel echt dEUS geluid en toch eigenzinnig en origineel tegelijk. Meer luisterbeurten nodig om echt goed te kunnen beoordelen.

Paar biertjes erbij op de vrijdagavond en deze plaat maakt echt m'n hele week. Klinkt heerlijk, klinkt als een dEUS plaat, herkenbaar geluid maar heel tof om na tien jaar weer nieuwe dEUS tracks te horen. En ik kan niet wachten tot 18 april om ze in vredenburg te zien.

Met een paar biertjes erbij klinkt meer muziek wat ik normaal niet goed vind ook beter
Ik zou dus oppassen met alcohol nuttigen en daarop je mening baseren

Absoluut een mooie toevoeging aan de discografie van dEUS. Voorlopige favorieten zijn 'Must Have Been New', '1989', 'Dream Is A Giver', 'Pirates' en 'Love Breaks Down'. Tom is nog nooit zo persoonlijk gegaan in zijn teksten, en het gevoel dat hij erin legt is zeer goed te horen. Er is voor elk wat wils: funky, meer dansbare nummertjes maar ook breekbare parels en schitterende melodieën. Topper!

Geslaagde Tom Barman plaat, het dEUS etiket kan ik er nog niet gelijk op plaatsen.

Nou vooruit dan maar, heb 'm nu opstaan zonder de alcoholische versnaperingen erbij en klinkt nog steeds als een erg goede dEUS plaat.

dEUS is ijzersterk weer terug! Lust dit wel lekker gedurfd

Je klapt den spijker behoorlijk goed op den kop!

Prachtig album. Was meteen van a tot z overtuigd. Zeer fraaie arrangementen en productie. Mooie melodieën. Maar dEUS? Heb de eerste vier in collectie (alles 4,5*, 'In a Bar..' op 5*). Daarna het heldere zicht op de albums wat verloren. Heb de ontwikkeling van het geluid van de band dus niet meer zo goed op het netvlies. Maar dit album is niet de dEUS van de eerste vier (dat is geen kritiek, geenszins, maar een constatering!). Een Tom Barman project? Dat is dEUS?

PS: we hebben in NL best veel moois, maar dit album bewijst maar weer.... we hebben geen dEUS ... of Tom Barman.