Alter Bridge - Blackbird (2007)

Nee, een 4* is hier te weinig voor. Prachtige zang, prachtige nummers, fantastisch gitaarwerk, onbeschrijfelijk. Ik houd nooit zo van "liedjes" maar deze band schrijft deze op sublieme manier. Op een manier catchy, maar erg volwassen, en bovendien getuigende van superieur muzikantschap.

Vandaag keek ik op de 3Voor12 Pinkpop site en daar stond een review van het optreden van Alter Bridge. Maar een 6? Hij zei dat ze wel een aantal sterke nummers hadden en dat Watch Over You heel slecht is. Wij hebben thuis de DVD Live In Amsterdam en daar speelt de band toch retestrak hoor.

Dit album is ijzersterk. Myles Kennedy is een van de beste zangers die ik ken, wat een bereik! Zijn lage stem doet mij aan Eddie Vedder denken terwijl die hoge stem zo bij Led Zeppelin kan, ze hadden hem daar ook voor gevraagd. Hij legt heel veel emotie in zijn stem en bij nummers als Watch Over You en Blackbird kan dit voor kippevel zorgen.

Ook speelt de man samen gitaar met Mark Tremonti. Wat heeft die onder zijn niveau bij Creed gespeeld, zeg. Wat een solo´s en riffs! De riffs staan op dit album echt als een huis. Ook deze opmerking in de review van het optreden vond ik heel raar:

Hij is niet echt een verrassende gitarist, maar technische skills heeft hij wel.

Geen verrassende gitarist? Hij zou eens het titelnummer moeten horen wat misschien wel de mooiste solo van de laatste 5 jaar heeft. De opbouw van die solo is gewoon fenomenaal en bezorgt mij kippevel. Ook Myles Kennedy draagt dit nummer echt met zijn zang, ik ga er helemaal in mee.

Er is ook genoeg heavy spul op dit album, bijvoorbeeld de opener Ties That Bind met zijn nekbrekende riff en zeer catchy refrein. Of White Knuckles natuurlijk.

En de meezingers heb je ook nog. Rise Today is er zo een die je bij het refrein meebrult. Ik kan wel over ieder nummer iets zeggen maar dat wordt saai. Dit is gewoon klasse, een ijzersterk album van Alter Bridge. 5 sterren, hij valt net buiten mijn top 10. Jammer genoeg valt het derde album een beetje tegen.

Maar weer eens uit de denkbeeldige platenkast gehaald. Wat een geweldige band is dit toch, wat mij betreft één van de beste rockbands van de afgelopen jaren. Uitstekend tweede album, nog iets beter dan het toch al sterke debuut. Geweldige zang, spetterend gitaarwerk en overwegend goede songs. Het machtige titelnummer is inderdaad een uitschieter (kippenvel!), maar ook opener Ties That Bind en het ruige White Knuckles zijn toppers. De bonustracks zijn ook zeer de moeite waard. Moderne klassieker, al met al.

De enthousiasme die ik in mijn vorige bericht noem is nog steeds aanwezig, maar inmiddels al erg ingezakt. Tijd voor een review van Blackbird, Alter Bridge.
Ik ga kort elk nummer bij langs, voor de conclusie kun je onderaan kijken.
De cd begint fantastisch met Ties That Bind, daar hebben ze mij direct mee gepakt. Heerlijke intro gitaren, daarna de drum erbij en dan de vocals die nog eens extra gas geven, echt geweldig. Kan ook niet genoeg krijgen van het refrein. Ze hebben hier echt een wereldnummer neergezet. Close To Life komt erna, prima nummer. Brand New Start is wat rustiger, wederom met een catchy refrein. Buried Alive en Coming Home pakken de tempo een beetje op, met vooral Coming Home als sterkere van de twee. Met Before Tomorrow Comes zakt het tempo weer, ze zetten hier een fantastische hard rock nummer neer die daarnaast gemakkelijk naar andere muziek genre's overgezet kan worden. Rise Today en Blackbird zijn allebei sterke nummers. Helaas verliest de cd hierna een beetje zijn kracht voor mij. One By One heeft een goede intro, maar weet mij daarna niet vast te houden. Ik skip deze eigenlijk altijd, wat denk ik te maken heeft met het refrein. Watch Over You is een ballad, die er van mij ook niet op gehoeven had. Verder wel een prima nummer, wellicht onder de juiste omstandigheden zelfs een goed nummer, maar ik had hem niet gemist als hij hier niet op stond. Met Break Me Down hebben ze mij weer terug, sterke nummer. White Knuckles is ook een prima nummer, maar niet geweldig, wel lekkere gitaar riffs. Wayward One is een fantastische nummer. Duidelijke Bach (Bourree) melodie in het refrein, maar dat hebben ze goed uitgewerkt en zijn een andere richting opgegaan. Met We Don't Care At All hebben ze een waardige afsluiter (The Damage Done en New Way to Live staan niet op de album op Spotify).

Productie had, zoals anderen gemeld hebben, iets beter gekund. Toch stoor ik mij er niet aan, wat wellicht kan komen omdat mijn enige geluidssysteem mijn hoofdtelefoon is.
Ze hadden na Blackbird mijns inziens drie of vier nummers kunnen schrappen. Om die reden zal ik eerst 4* geven, maar wellicht krijgt hij nog een half puntje erbij.

Met het titelnummer raakte Alter Bridge de snaar goed, van binnen en op de speakers. Wat een ontzettend lekkere track was dit die ik zeker nog veel vaker ga opzetten maar, dan vond ik ik dit tweede album over het algemeen wel lekker klinken. Het is echter niet véél beter dan het eerste album, met hier en daar nog wat slome songs er tussen gegooid knalt Alter Bridge echter wel keihard door en dat had ik al wel verwacht aangezien ik het album al wel een langere tijd ken maar nooit intensief geluisterd heb.

Ik denk dat meerde 'Guitar Hero' spelers het zelfde hebben als mij, 'Ties That Bind' die naar binnenschiet als een torpedo, heerlijk hard nummer die ik destijds helemaal de knetter heb gespeeld, zeker rond die leeftijd was 'Alter Bridge' al gauw hard genoeg om naar te luisteren. Maar na het luisteren van het hele album blijkt 'Blackbird' meer in zich te hebben, en een tikkeltje beter te zijn dan zijn voorganger.

En nee, dat komt niet alleen door het nummer 'Coming Home' of 'Come To Life'. Waaraan ik helemaal verkocht ben is de titeltrack die er in gegooid is, wat een fantastisch nummer is dit zeg.. Jemig. Maar ook de ballad 'Watch Over You' raakt mij van binnen en is Blackbird wederom een leuk album van de heren van 'Alter Bridge'. Echter, slaat ook dit album niet in als de bom die ik had verwacht, en laten sommige nummers mij toch wel weer wegtrekken van de hoofdscore op dit album. Gaaf was die zeker en zelfs een tikkeltje beter dan het debuut.

Voorlopige tussenstand:
01. Blackbird
02. One Day Remains

Tot voor korte kende ik Alter Bridge alleen van naam én van wat live-beelden die ik ooit van Myles Kennedy zag, samen met Slash. Dat maakte best wel indruk. Nog meer indruk maakte Blackbird toen ik die een tijdje terug voorbij horen komen tijdens de Verrukkelijke 500 op Radio Orinoco. Genoeg indruk om ein-de-lijk dit hele album eens te checken.

Wat me meteen opviel was dat Blackbird volstaat met redelijk recht-toe-recht-aan hardrock. Niet met de progressieve rock schuine streep metal die ik – blijkbaar ten onrechte – in mijn hoofd had. Iets minder mijn ding, maar nog steeds past het aardig in mijn straatje. Aanvankelijk stoorde ik me nog aan het te dik aangezette Amerikaanse geluid: vooral vocaal (qua uithalen en intonatie) en tekstueel. Bijna potsierlijk af en toe. Maar tóch... Het heeft wat lekkers, wat stoers en ik ben er niet vies van.

Belangrijker is dat de nummers stuk voor stuk zeer solide in elkaar zitten en retestrak klinken. Vaak nog behoorlijk catchy ook. Voor een album van een uur misschien iets te eentonig, maar nog steeds iets wat ik graag opzet.
Blackbird is natuurlijk het prijsbeest met zijn geweldige solo, maar vooral ook met de prachtig subtiele gitaarlijnen onder de coupletten. Ties That Bind is de kortste en krachtigste rocker en daardoor de beste opener die je kunt wensen. Daarachter zitten veel nummers dicht op elkaar qua niveau, maar Come to Life, One By One en ballad Watch Over You (Klef? Ja, maar nog net binnen de lijntjes) steken boven het maaiveld uit.

Concluderend: Blackbird is een prima album en Alter Bridge is een fijne band om eindelijk eens ontdekt te hebben. Lijkt me live ook tof om eens mee te maken. Hun andere albums laat ik nog even met rust, want ik heb voorlopig even genoeg krachtpatserrock gehad om een paar maanden op te kunnen teren.