Alter Bridge - Blackbird (2007)

Vol verwachting klopt m'n hart

eindelijk in bezit en iets steviger als debuut ,maar wederom heel sterk

maximaal, wederom een meesterwerk van zo'n cd zou creed allen maar kunnen dromen.

dit is zeker weer een meesterwerk
eindelijk weer eens een fatsoenlijke rockplaat

met name het gelijknamig nummer is prachtig`, degelijk amerikaanse rockmuziek.

Oooh wat een lekkere plaat zeg. Ze gaan met dit album nog een versnelling hoger. Heerlijk riffs met prachtig zang werk van Myles. En inderdaad is het mooiste nummer op dit album: Blackbird

Vooral de moeite waard door de vette opener 'The Ties That Bind' en het werkelijk (voor AB begrippen) magistrale titelnummer 'Blackbird'. De rest neigt toch allemaal veel op elkaar te gaan lijken. Er zijn heel wat goede momenten en het is allemaal heel degelijk, maar het wordt toch gauw één grote brei. Wat mij betreft zit er nóg veel meer in deze band, en is het aan AB gelegen om op hun derde album toch wat meer diversiteit te laten horen. 3,5*, goede, lekkere, en vooral degelijke ROCK. Want dat is het toch gewoon.

Voor mij gewoon de plaat van het jaar tot nu toe!
Nuff Said!!

Vind toch dat je met die opmerking Creed tekort doet, met name My Own Prison is verdomd moeilijk te evenaren, zo niet te overtreffen.

Blackbird is een sterke plaat, met de al hierboven genoemde songs maar ook "Coming Home" en "Watch Over You" vind ik erg sterk. Het probleem is alleen dat voorloper One Day Remains ijzersterk was, en dat Blackbird hier wel bij in de buurt kan komen, maar beter zijn doet 'ie niet.

Neemt niet weg dat dit album weer heerlijk is, Myles' stem is zoals altijd geweldig. Cd's van zijn oude bandje The Mayfield Four zijn aanraders!

Haalt 't toch lang niet bij het debuut (One Day Remains), minder variatie de nummers zijn lang niet zo herkenbaar.

wat mij betreft zijn ze inwisselbaar; allebei lekkere rock/metalplaten zoals ze helaas niet veel meer gemaakt worden.

Wat een gitaarsolo in het titelnummer zeg, kippenvel krijg ik er steeds weer van! Het viel me op dat ik al lang geen goeie gitaarsolo heb gehoord.
Verder een ontzettend goeie cd, elk nummer heeft wel iets waardoor het je bij je strot grijpt.

Heerlijke plaat! Kan niet wachten om ze in Januari live in 013 (Tilburg) te zien!!!

Prima plaat, gaat verder waar One Day Remains ophoudt. Titelnummer is het hoogtepunt, inderdaad een meer dan mooie gitaarsolo.

Zozo, op nummer 1 van het jaar. Ik denk dat ik het feest hier niet wil verstoren met het luisteren en laag stemmen van het album aangezien ik hun vorige album echt vreselijk vond. Maar dit zal wel een veel beter album zijn neem ik aan.

Wat was er vreselijk aan dan?

Ik vond het gewoon vrij inspiratieloze standaard rock muziek zonder echt iets orgineels. De zang deed me niets, de gitaarkunstjes deden me iets meer maar ook vrij weinig en de nummers waren nergens noemenswaardig te noemen. Ik moet toegeven dat ik em niet vaak geluisterd heb, maar wat ik heb gehoord klonk gewoon niet boeiend en persoonlijk vind ik niet boeiende muziek vervelender dan slechte muziek.

Uitstekend tweede album, nog iets beter dan het toch al sterke debuut. Geweldige zang, spetterend gitaarwerk en overwegend goede songs. Het titelnummer is inderdaad een uitschieter, maar ook opener Ties That Bind en White Knuckles zijn toppers. De twee bonustracks zijn ook zeer de moeite waard.

"And then there was ROCK!" ... zo ging de jingle op radio in de jaren 70 en 80 ... en deze Rock Album is meer dan acceptabel voor die genre ... alleen het is nu bijna 2008 en gitaar muziek heeft veel veranderingen en progress gemaakt sinds die periode ... dit zal vast goed verkopen in al die landen met jaren 80 radio - hier in NL ook dus!

Ik zou zeggen poets het stof van one day remains en beluister hem 5x en als je deze cd dan nog niets aan vind dan is het inderdaad niet jouw muziek soort. Ben zeer benieuwd wat je 2e oordeel is.

Hm ik denk dat ik dan maar voor deze plaat ga aangezien die betere recensies en reacties krijgt. Ok ik doe het. Ga em straks ff luisteren.

Ik heb em geluisterd, 1 keer dat wel maar het lukt me echt niet dit nog een keer te luisteren. Het is allemaal leuk en aardig enzo, maar het is zoo saaaaai! Bijna alle liedjes zijn opgebouwd met de standaard Couplet-Refrein-Couplet-Refrein-solo-bridge-Refein(soms 2 keer) en dat sloopt mij volledig. De zang is niet slecht maar begint met te irriteren op een gegeven moment, de solos zijn niet slecht maar zijn niet boeiend en al duizenden malen gedaan. Werkelijk, niets hier is heel slecht en qua instrumentatie is het zelfs degelijk te noemen, maar ik vind het gewoon zo vreselijk saai. 2,5 sterren is mijn oordeel en daar zal het op blijven want ik hoef dit niet meer echt aan te horen.

verhoogd naar 5 sterren! Wat een groeibriljantje... deze is al weken niet uit mijn cd-speler weg te krijgen. Het briljant nummer Blackbird is denk ik het beste rocknummer wat de laatste 5 jaar is geschreven! Hulde! Scot Stapp: eat your heart out

Lang op gewacht ,maar het wachten meer dan waard. Album v/h jaar wat mij betreft!

Waar lijkt dit op?

Creed met een andere zanger en wat boeiendere muziek.

Jochempie, bedankt voor de moeite en het blijkt maar weer dat muzieksmaak nogal verschilt.

Lekker kort door de bocht.... dit is echt wel effe andere koek dan Creed. Dit rockt de pan uit in de goede traditie van Led Zeppelin, ACDC, Neil Young e.a. Maar dan in een modern jasje met hier en daar ook vleugjes metal. Miles Kennedy op zang (en gitaar!) is een hele grote verbetering op Scot Stapp...

Akkoord, misschien een iets te harde conclusie van Jochempie. Maar ik moet toegeven dat ik de vergelijking wel ergens kan volgen. Ik vind dat dit ook wel wat weg heeft van de "sound" van Creed ook al heeft dit beter songmateriaal en "geloofwaardigheid".

Toch maar opgehoogd naar 4,5 sterren, en wat mij betreft het beste album van het jaar op Fear of a Blank Planet na. De enige reden dat ik 'm geen 5 sterren kan geven is het feit dat het allemaal niet echt bijster origineel te noemen is.