The Beatles - 1962—1970 (2023)

Na stiekem onder de dekens via blikkerige luidsprekertjes in krakkemikkige transistorradiootjes gehoord te hebben...

Na talloze keren de inmiddels versteende 33- toeren schijven op zo'n hippe koffergrammofoonplatenspeler afgeragd te hebben...

Na de 'best of' liedjes op cassettebandjes - van goed tot duurkoop - herhaaldelijk in verschillende nummervolgordes opgenomen te hebben...

Met als gevolg dat ik die liedjes nu nog moeiteloos mee kan blèren...

Heb ik besloten de rode en de blauwe in huis te halen. De nieuwe welteverstaan. Om straks op een harde schijf en een micro sd kaartje te zetten.

Kortom... ik ben blij met de 2023 uitvoering van de beide verzamelaars. Dan blijkt dat je minstens een kwart van de beatlemuziek - ja, zo noemde m'n vader deze muziek - al die jaren gewoon 'gemist' hebt. Het is voor mij niet zo belangrijk dat er aan sommige liedjes iets veranderd of gesleuteld is met dit als resultaat. De belevenis is hetzelfde. Het geluid daarentegen des te fraaier.

De gebundelde versie is hier ook op cd verkrijgbaar.

luister naar de 2023 mix van I am the Walrus
https://youtu.be/dqOFHyQHEF4?si=oNjG1q1GCkC15sqE

Blijven nog steeds belachelijke prijzen voor platen die al tig keer opnieuw zijn uitgebracht. lennon gaf nog aan dat na de feestdagen de prijzen misschien zullen zakken. Helaas zijn de eerder remasterde 2lp versies nog steeds tegen de €50 per stuk. Ik heb nog geen enkele versie in bezit, maar met deze prijzen gaan ze er ook niet komen.

Als je niets tegen plastic hebt, kan je beiden hier bestellen, met slipcase en niet al te duur...

Dat gaat om de CD-versies, volgens mij... En al helemaal niet om de eerdere geremasterde 2LP-versies, waar Mellotrongalore het over heeft.

Ik heb die LP-remasters van 2014 ooit eens als pakket gekocht bij de CD Hal in Ruinen (Dr.), die ze voor de ongelofelijke prijs van 50 euro aanbood (voor 4 LP's dus). De prijs voor de afzonderlijke dubbel-LP's (toen 26,95 euro) staat nog steeds op hun site, maar de albums lijken niet meer verkrijgbaar. Die zullen nu wel (tijdelijk?) uit productie verdwenen zijn om die nieuwe 3LP sets te pushen...

Ze hebben nog wel de geremasterde dubbel-CD's te koop voor de redelijke prijs van 14,99 per set. Dat lijkt me voor de liefhebber nog te doen. Ter vergelijking; bij Platomania.nl zijn ze ruim 2x zo duur... Dan kun je bij hen beter voor de nieuwe edities gaan. Die zijn daar net zo duur als bij Platenzaak.nl, oftewel Universal.

Klopt, plastic en geen vinyl, zoals ik aangaf. Dus als Mellotrongalore hier niets tegen heeft, kan hij het complete nieuwe boxje voor € 12,50 per schijfje aanschaffen.

Waver en gaucho bedankt voor de tips! Ik heb echter een abonnement bij Qobuz en kan dus high quality streamen. Ik heb een enorme cd collectie, maar draai bijna nooit meer een cd omdat het verschil tussen streaming en een cd opzetten te verwaarlozen is en streaming gemakkelijker. Ik koop alleen nog maar cd’s van kleine independent artiesten/vrienden om ze zo te ondersteunen. Voor de rest voor mij alleen nog blu-ray audio en vinyl. Nu ik dit bericht zo teruglees klinkt het allemaal wel erg hoogdravend en high brow. Was zeker niet de bedoeling……🫣

Dit wordt wel een heel semantische discussie, maar noch vinyl, noch polycarbonaat (want daar worden CD's van gemaakt) zijn 'puur' plastic. Hooguit worden beide omschreven als een speciaal soort plastic, maar het zijn in feite allebei heel verschillende soorten kunststof (vinyl = pvc). Ze mogen bijvoorbeeld geen van beide in de kliko voor plastic (de plastic doosjes van CD's natuurlijk weer wel...)

En om even lekker semantisch te blijven: veel mensen hebben het over vinyl en cd's, maar de oude garde zoals ik spreekt van LP's en CD's. Als je het gelijk wilt trekken op basis van het gebruikte materiaal, moet je het hebben over vinyl versus polycarbonaat.

Dan zou ik toch eerder achter die twee afzonderlijke sets van 14,95 euro aangaan. Dat scheelt 20 euro ten opzichte van die aanbieding van Platenzaak.nl.
Maar goed, inmiddels weten we dat Mellotrongalore liever streamt. Maar misschien hebben andere MuMe-lezers er nog wat aan...

Ik ben het overigens wel eens met de initiële stelling van Mellotrongalore dat nieuw vinyl veel te duur is geworden. Ik begin er bijna niet meer aan, een enkele uitzondering daargelaten.

66 euro voor 3 LP's is 22 euro per LP. Als je dan ook nog weet dat er veel werk in deze geremasterde, opnieuw gemixte en uitgebreide 3LP's zit, dan vind ik dat wel een redelijke prijs en zeker niet belachelijk.

Maar als je veel high quality streamt dan kijk je er misschien anders tegenaan.

66 euro voor 3 LP's is 22 euro per LP. Als je dan ook nog weet dat er veel werk in deze geremasterde, opnieuw gemixte en uitgebreide 3LP's zit, dan vind ik dat wel een redelijke prijs en zeker niet achterlijk.

En wat betreft de 'overbodigheid' van deze release: lees hierboven eens wat diegenen die 'm hebben gedraaid ervan vinden. Ook ik heb er zo'n positief stukje bij staan. Overigens zijn de meeste nummers op de rode verzamelaar voor het eerst opnieuw (echt stereo) gemixt en geremastered, want zij staan niet op eerder verschenen super deluxe edities. En dan krijg je me toch een mooi geluid met fraaie details te horen. Dus nee, overbodig wil ik deze release juist niet noemen.

Zo kan je alles recht praten wat krom is.

Een dubbel lp was voorheen 30 euro misschien en een enkele 25. Nu is 66 euro voor een 3 dubbelaar acceptabel? Ik vind dat het de spuigaten uitloopt. Even ter vergelijking, nog niet zo lang geleden....Emancipation van Prince, 6 lps voor 80 euro. Dat zou nu dus 132 euro zijn....
Uiteindelijk telt of jij t er voor over hebt of niet, en dan is dat het waard. Maar voor mij zorgt het ervoor dat ik afhaak bij dit soort prijzen.

Of deze release wel of niet zinvol is zal voor een ieder verschillen. Je kan op je vingers natellen sar deze mixen nog wel terug gaan keren op andere releases. Ik blijf lekker bij mijn 70s lps en 90s cd's van deze release.
En now and then koop ik wel op cd single voor 7 euro (want de 12 inch met maar 2 nummers is ook al 20 euro hahaha)

Jij weet best dat ik ook vind dat sommige vinyl prijzen (veel) te hoog zijn tegenwoordig. Zelf zei je toen dat dit deels door de hogere kosten te verklaren was, waar ik vooral een aantal artiesten en platenmaatschappijen zag met dollartekens in hun ogen, omdat vinyl weer populair was geworden.

Toen vinyl nog meestal betaalbaar was, was een enkele LP 20-25 euro en een dubbel LP 35-40 euro. Nu vragen sommigen voor een enkele LP 35-40 euro en voor een dubbel LP 50-60 euro. Maar niet alle artiesten/labels doen dat gelukkig. Er zijn zo opvallende prijsverschillen ontstaan.

Deze Beatles 3LP's (x2) waar veel werk in is gestoken en die van topkwaliteit zijn (Optimal persing op zwaar vinyl met mooie hoezen) zou even geleden voor 50-60 euro zijn verkocht. Dan vind ik 66 euro nog een redelijke (niet een goede) prijs, ook gezien de inflatie en gestegen kosten.

PS over Prince: Emancipation was de best geprijsde LP box sinds lang (lekker voorbeeld! ). Daar doet de Prince Estate helaas niet meer aan, zoals jij ook weet. De 12LP Box van Diamonds and Pearls kost nu 350-400 euro, die heb ik daarom als groot Prince fan niet gekocht, wat vrij bijzonder is. Ook ik haak dus regelmatig af gezien de te hoge vinylprijzen, zelfs bij Prince, maar niet bij deze Beatles release. De Revolver Box was wel weer te duur, maar die heb ik na een paar maanden voor flink minder alsnog gekocht. Wachten wordt soms beloond in deze vinyl markt.

En zo is het.....

Toen de cd in de jaren 90 de LP verdrong was een cd twee keer zo duur als een LP. Toen een paar jaar geleden de LP de rol van de cd overnam was de LP weer bijna twee keer zo duur. Logisch? Of toch niet?

Sinterklaas 1973: Rood
Januari 1974 verjaardag: Blauw

Dat was mijn echte kennismaking met de Beatles. Ik kende heel veel singles al, dankzij flink oudere meisjes in de familie of kenniskring en soms een b kant. Ik had Hey Jude bij elkaar gespaard in 1968, mijn eerste eigen aankoop. Vooral de blauwe was een openbaring en al snel werden dat mijn favoriete Beatles nummers. Ook de LPs die ik aanschafte toen ik en paar jaar later meer geld had en veel later alles in een keer op cd, die mooie box. Ik ben er heel, heel erg tevreden mee, nog steeds, dus betwijfel of ik hier geld aan ga uitgeven in 2023. Liever een nieuwe plaat die ik nog niet heb van een leuk, jong bandje als Pip Blom of POM.

Een interessante en positievere review dan de kop doet vermoeden:

The Beatles in rood en blauw: technisch beter is niet altijd mooier (recensie) - oor.nl

Heeft iemand de CD-versies al beluisterd? Volgens Parlogram Auctions: https://youtu.be/HeSOtAKYhM4?si=XgmZrCOXbQhM-0i0 schijnen een behoorlijk aantal tracks 'ge-brickwalled' te zijn.

CD's klinken werkelijk subliem. Wat is gebrickwalled? Klinkt erg eng..

Deze meneer in de video concludeert vooral op basis van grafische plaatjes. Het gaat om wat de oren waarnemen en niet de ogen. De CD’s klinken echt bijzonder goed en ik heb geen huis tuin en keuken muziek installatie. Zeg ik er wel bij dat ik het vinyl (nog) niet gehoord heb vanwege de gewoon buitensporige prijzen. Daar begin ik niet meer aan voor herkauwde muziek. Maar gebrickwalled ? Nee.

ach weer zo'n woke opmerking zeker. Nou ik zou voor de CD's gaan als ik jou was.

Heel misschien - maar dan ook héél misschien - koop ik de CD-sets nog eens wanneer ze heel zacht geprijsd zijn. Maar met de originele rode en blauwe LP's, de 1993 fatbox-CD's en de 2014 LP-reissues in huis zie ik me daar niet snel toe overgaan. Al ben ook ik wel nieuwsgierig naar die nieuwe mixes en de geluidskwaliteit op zich. Ik hoop niet dat ze net zo erg ge-brickwalled zijn als de oorspronkelijke release van '1' op CD. Daar kwamen zoveel klachten over dat ze er uiteindelijk een nieuwe, veel beter klinkende versie van hebben uitgegeven (te onderscheiden door de digipak-variant; de originele versie kwam in een jewelcase).

Ik blijf het trouwens merkwaardig vinden dat ze voor de LP-versie de originele tracklist van de oorspronkelijke dubbel-LP's hebben aangehouden en de additionele tracks op de derde LP hebben gezet. Terwijl ze in de CD-versie de nummers door elkaar gehusseld hebben en daarbij de chronologische volgorde hebben aangehouden.
Een misser vind ik ook dat ze die LP's niet als een triple-fold hebben uitgegeven, maar die derde LP gewoon bij de tweede gestopt hebben in de klaphoes. De toevoeging van de Frankenstein-track Now and then vind ik ook discutabel, en als ik er over nadenk, schijnt het me toe dat dat allemaal voortkomt uit overwegingen die uitsluitend zijn ingegeven door het idee dat er geld verdiend kon worden door nú iets te doen met die nieuwe AI-track.

Mijn gedachtengang zag ik aardig verwoord worden in een bijdrage van ene "eogan" op de site van superdeluxeedition.com. Zijn reactie staat ergens halverwege, en ik druk 'm hieronder samengevat af:

"Does anyone else get the sense that the difference in track order between the vinyl and the CDs/streaming betrays that this project started out as something rather straightforward, but got a wrench thrown into it along the way, with all of the subsequent decisions predicated on maximizing profit? Imagine the following….

A year ago, given Giles Martin’s success de-mixing and remixing Revolver, Apple decide that for the 2023 holiday season they will mark the 50th anniversary of the Red and Blue albums with a re-release utilizing existing and new remixes, with the tracklists exactly as they’ve always been. Giles completes his de-mixed remixes of the pre-Revolver tracks, and given the lead time required for vinyl production, the two double albums are mastered and hastily sent off for pressing.

Paul sets to work on “Now and Then”. However, once it’s complete, what to do with it? Every Beatles fan (and when I say “Beatles fan” here I really mean the physical music-buying variety) will buy it as a vinyl or CD single, but a single is not going to maximize profit. Save it to add to an Anthology remix, maybe? Well that will be years (surely no sooner than its 30th anniversary in 2025/2026), whereas the song is done and dusted, and there’s no sense sitting on it when there’s money to be made on it now.

There’s this Red/Blue reissue in the pipeline, though. It’s something that not every Beatles fan is going to buy as it’s been conceived, as many of them already own it several times over and are willing to wait for the pre-Revolver remixes as they become available annually with the release of each new remixed album. So it is not going to maximize profit, either. Adding the Beatles’ new “last song” to it, however, now that’s something that would make it an absolute must-buy for all fans.

But by this point there are warehouses full of already-pressed LPs, and there’s no way Apple’s taking a bath on those. So any additional songs to be added are going to have to all go on third discs. So a rush job is put on the new third vinyl discs. With a much shorter lead time, though, the CDs hadn’t been pressed yet so the new additions could be incorporated into their tracklists chronologically. To explain away why the first two discs of each LP set preserve the classic tracklists, a talking point is contrived about not wanting to alter the “listening experience” of the original compilations on vinyl. (CD and streaming listeners be damned.)

It's all about the money. Each aspect was deliberated over and rejected because it didn’t maximize profit."

Natuurlijk, het is maar een theorie, en je kunt er ook heel andere theorieën op loslaten. Maar het lijkt me niet heel onwaarschijnlijk dat het zo gegaan is.

Altijd ontzettend leuk die wekelijkse video's van Parlogram maar hij is ook een ongelooflijke pietlut, purist en mono audiofiel en heeft natuurlijk een voorkeur voor de lp. Het gaat mij soms allemaal veel te ver en boven mijn pet maar als het om andere zaken gaat (dus niet over geluidskwaliteit, persingen, mono, stereo, matrixnummers enz.....) rondom The Beatles dan is hij altijd bijzonder fascinerend.

Persoonlijk had ik wel interesse in de nieuwe 1962-1970 lp's maar de toegevoegde nummers staan op een derde lp en zijn niet geïntegreerd in de oorspronkelijke volgorde van beide verzamelaars (alleen op de cd versie). Ik wacht dus wel op de toekomstige Super Deluxe Editions die we nog wel mogen verwachten. Kan echter niet wachten op Rubber Soul.

Allen, dank voor de reacties. Zelfs EvenFlow die mij neerzet als 'woke'. Ben al van veel beschuldigd, maar dat nog niet.
De rode en de blauwe zijn niet mijn introductie tot The Beatles. Die eer is voor The Beatles - A Collection of Beatles Oldies (1966) - MusicMeter.nl die ik in de nazomer van 1976 aanschafte met een deel van het geld dat ik had meegekregen voor schoolspullen. Maar dat terzijde.
Naar aanleiding van het in bezit hebben van dat album mocht ik van een klasgenoot de rode en de blauwe lenen om op te nemen op cassette.
Toen ik dankzij allerlei baantjes en militaire dienst wat meer ging verdienen kocht ik de rode en blauwe op vinyl. En alle andere titels ook. Voor mijn gevoel werden de twee compilaties meer en meer overbodig omdat ik de originele albums allemaal had, aangevuld met Past Masters 1 & 2 en de drie Anthology delen. Toen ik ze voor een redelijk bedrag kon verkopen heb ik ze van de hand gedaan.
Nu ik de rode en de blauwe zie met de uitgebreide tracklist, de remixes en Now & Then gaat het toch weer kriebelen. Uiteindelijk zal ik ze toch wel aanschaffen, net als gaucho, als ze een keer zacht(er) geprijsd in de rekken staan.

Nlkink, deze zal je vast ook wel kennen, Andrew Dixon, ik vind hem altijd wel heel objectief in zijn recensies.
https://youtu.be/xlyjeEEQEV8?si=TsO8sWkI0axykCtm]https://https://youtu.be/xlyjeEEQEV8?si=TsO8sWkI0axykCtm[/url]

Mijn kennismaking met The Beatles was pas op 12 jarige leeftijd, in februari 1981. Op een wintersportvakantie lag in ons gehuurde appartementje een bandje van The Beatles, Rubber Soul. Norwegian Wood gaf de doorslag want met de meeste andere nummers van dit album viel het kwartje pas later. In de zomer van 1981 kocht ik een bandje met de titel De mooiste songs. Pas in het najaar ging ik definitief overstag met de aankoop van The Beatles 1962-1966 bij de lokale platenzaak in Aalsmeer. Begin 1982 wederom op wintersport maar in een ander gehuurd huisje. Wat denk je, daar stond een heuse stereotoren met een grote stapel lp's met enkel klassieke muziek. Er was één uitzondering namelijk The Beatles 1967-1970, in zijn genre natuurlijk ook klassiek. In dit jaar tevens het boek van Har van Fulpen aangeschaft, Beatles Dagboek. Hiermee werd voor mij duidelijk wat The Beatles in de jaren 60 allemaal hadden uitgebracht, het verzamelen ging toen van start, The Beatles 1967-1970 kocht ik pas in 1985 op tape. Eind dat jaar kocht ik zo een simpele Aristona stereotoren en begon de hele cyclus weer opnieuw maar dan op lp........

De 1967-1970 was mijn eerste LP-aanschaf; voor 21,95 (in guldens) in 1977 bij de V&D in Roosendaal en het was een feest der herkenning. Blijkbaar had dit bandje veel meer liedjes geschreven die ik kende dan "Penny Lane". Daarna heb ik mijn MAVO-klasgenoot Hans van Berkel gestalkt zodat hij eindelijk eens de 1962-1966 voor me zou tapen. Allemaal opnames die ik beluisterde via de slechtste pick-ups en cassette-recorders. Niet eens stereo.

Een stuk of drie versies later nu dit. Ik moet zeggen: de verpakking is erg gemakzuchtig in elkaar geflanst voor een uitgave van deze prijs. Het maakt de indruk van een haastklus.
Vooral de 'rode dubbelaar' heeft veel gewonnen in geluidskwaliteit; grappig dat Peter Jackson naast Giles Martin de meest interessante figuur is in Beatles-land.

Op m’n 10e jaar (in 1975) lagen “de rode én blauwe” of naast mn schoen of onder kerstboom. Misschien was het wel mn verjaardag. Het was nog niet de tijd om zelf gekochte en ingeleverde LP’s, onder het bed van ouders te halen, op te nemen op cassette en ingepakt weer terug te leggen. Dat kwam later.

De rode en de blauwe ….. voor mij, net zoals voor velen, de start van mijn muzikaal luisterleven. Op zoveel dragers inmiddels gekocht en meereizend in mijn bestaan. Ieder nummer van zichzelf en altijd iets aanrakend. Soms iets kleins, iets onopvallends en soms iets nieuws. Vaak iets groots …. als dat mannetje die op de salontafel met z’n dirigeerstokje “The fool on the Hill, Eleanor Rigby en Long and winding road”, tot grote hoogte opstuwde. Bij een feestje, op een uitvaart, bij de liefde, tussendoor ….

En ja, ik hoor bij de doelgroep die teveel geld uitgeeft aan iets wat er al was. Noem het nostalgie, noem het oud. Ik ben graag weer even John, Paul, George and Ringo. Ieder liedje als herkenning van iets in mij, puur door klank en sfeer. Ik word hier blij van.