Ook maar ´s mijn impressies op een rijtje zetten:
1. 13 Steps
Klinkt heerlijk ontspannen en ik ben om zodra de bas- en gitaar invallen. Wat een warmte meteen. In eerste instantie vond ik het drumpatroon wel apart (Autechre-achtig), maar nu klinkt het heel logisch. Leuk is ook de speelsheid. baslijntje hier, extra gitaarlijntje daar en die kinderkoortjes:
"Yeah!". Deze mag bijgeschreven worden in de Annalen der Klassieke Radiohead-songs.
2. Bodysnatchers
Lekker gitaarnummer, dat me een beetje aan hun begintijd (de My Iron Lung EP vooral) doet denken. Beetje tegendraads gitaargeluid hier en daar. Heerlijk nummer. Yorke zingt op een gegeven moment wel:
"I have no idea what I'm talking about" en daarin moet ik hem ondersteunen: ik heb ook geen flauw idee waar hij over zingt (terwijl ik dit album nu wel vaak genoeg gehoord heb). De break hier is weer helemaal fantastisch. Klinkt als het Radiohead waar ik in 1995 (lang geleden alweer) voor viel. Dit zal het wel goed doen op de festivals, komende zomer.
3. Nude
Nude doet me dan weer helemaal niets. De eerste keer was ik erg onder de indruk van dit nummer, maar inmiddels is het een achtergronddeuntje geworden. Het verbaast me dat dit op 1 staat bij de favoriete tracks... Misschien doen Radiohead's ballads me gewoon niet zoveel meer... Ik had het ook al bij hun vorige paar platen.
4. Weird Fishes/Arpeggi
Zo rond 4:00 hoor je wat mensen meemommen. Al met al een nieuw hoogtepunt op deze plaat. Doet me een beetje denken aan sommige gitaarbands uit het midden van de jaren '90 (bv. Swell, al waren die minder climactisch ingesteld). Heel fijn nummer dit.
5. All I Need
Lekker zompige baslijn en fijn pianospel, maar al met al weet dit nummer ook niet echt te beklijven hier. Beetje geforceerde climax en te plotseling einde, als je het mij vraagt.
6. Faust Arp
Beetje een niemendalletje. Als mensen dit op basis van de eerste tekstregels afdoen als K3 kan ik ze niet eens heel erg ongelijk geven.
Vind hier maar weinig aan.
7. Reckoner
Dit is dan weer heel andere koek! Lekker melancholisch (hoe krijgen ze dat toch telkens weer voor elkaar) en meneer Selway mept lekker op de bekkens (klinkt goed in combinatie met de tamboerijn).
8. House of Cards
Hiermee heb ik een beetje hetzelfde als met Nude. Achtergrondmuziek... op de een of andere manier spreekt er voor mij weinig urgentie uit dit soort liedjes. Het zal vast heel mooi zijn, maar het raakt me echt voor geen meter.
9. Jigsaw Falling Into Place
Ook met dit nummer krijg ik geen echte connectie. Het is wel beter dan de andere 'ballads', maar het eureka-gevoel blijft achterwege. De laatste - grofweg - minuut waarin Yorke even los gaat met de zang is wel mooi.
10. Videotape
Deze vind ik dan wel weer heel erg mooi. Minimalistisch pianospel en unheimische geluiden. Had nog wel een paar minuten langer mogen duren eigenlijk!
Een album met enorme pieken (Videotape, Reckoner, Weird Fishes en de eerste twee nummers) en dalen (de rest eigenlijk) voor mij. Ik blijf hem voorlopig wel veel draaien, ben benieuwd of bepaalde dalen alsnog pieken blijken te zijn!