menu

Neil Young - Trans (1982)

mijn stem
2,94 (186)
186 stemmen

Canada
Rock
Label: Geffen

  1. Little Thing Called Love (3:12)
  2. Computer Age (5:24)
  3. We R in Control (3:31)
  4. Transformer Man (3:23)
  5. Computer Cowboy (A.K.A. Syscrusher) (4:13)
  6. Hold on to Your Love (3:28)
  7. Sample and Hold (8:03)
  8. Mr. Soul (3:19)
  9. Like an Inca (9:46)
totale tijdsduur: 44:19
zoeken in:
Thunder
Mijn favouriete nummer op dit album is Computer Age. Zo geniaal. Een perfecte middenweg/overgang tussen de Neil Young zoals we hem kennen en de 'digitale versie'. Erg knap gedaan; het zou zelfs niet vreemd klinken op de dansvloer van een of andere 'hippe' bedoening.

Edit: de live versie van Computer Age is ook geweldig
--> YouTube - Neil Young - Computer Age - Live 1982

Volgens mij begin ik geobsedeerd van dit nummer te worden

avatar van dj maus
4,0
Ad Brouwers schreef:
Hemzelf ook niet, denk ik,

verkeerd gedacht, denk ik

bij mijn weten is Time Fades Away het enige album waar Neil spijt van heeft
vandaar dat die cd reïssue zo lang op zich laat wachten
(ach, who needs cd's when there's vinyl)

3,0
Ik verwacht Trans helemaal niet reïssue meer, tenzij de heren van de platenmaatschappij dat willen, maar ik vrees dat zij dat commercieel al niet zien zitten. Wel komt Neil met zijn Archives-serie uit, maar dat wordt voor de echte fans een dure grap, vrees ik!

haveman
Voor mij één van de betere NY albums die ik ken. Vooral Computer age, We r in control, Transformer man, Mr. Soul en Like an Inca bevallen erg goed.

Ik vraag me af in hoeverre dit toendertijd vernieuwend was.

Down_By_Law
Heeft iemand hier de film "Human Highway" (ook uit '82 en geregisseerd door Neil Young) wel eens gezien? De soundtrack bestaat voornamelijk uit nummers van "Trans". Ik vond 'm hilarisch.

avatar van IntoMusic
3,5
"You hate it or you love it", dat is eigenlijk kort samengevat hoe dit album kan landen. Zojuist weer eens opgezet nadat ik Lucky Thirteen had gedraaid. Wel grappig dat de één dit bij de beste album van Neil schaart en de ander het niet om aan te horen vindt. Geeft wel aan dat Neil een zeer breed publiek aantrekt en dat is knap te noemen, zonder dat je je gezicht/identiteit van je muziek verliest. Tijdens het draaien vroeg ik mij eigenlijk hetzelfde af als Haveman: "Was dit in begin 80 vernieuwend?"

Ik was toen 10 jaar en dit album zou ik absoluut vernieuwend en zelfs erg interessant noemen, ware het niet dat ik pas een jaar of 20 was toen ik Neil ontdektte.
Het album begint met een lekker in het gehoor klinkend 'Clapton-achtige' country/rock. Daarna komen de computers in aantocht, maar tot mijn verbazing kan ik het nu (in tegenstelling tot een aantal jaartjes terug) wel waarderen. Natuurlijk is het geen After the goldrush of komt het in de buurt van Zuma (om maar wat te noemen), maar het is toch erg grappig.
Op Hold on to your love zijn de pc'tjes weer heel even opgeborgen en voert met name het keyboarddeuntje de boventoon: leuke song!
Daarna vind ik Neil doorschieten in het computertijdperk met Sample & hold. Wat een vreselijke drocht van een plaat, die ook nog eens eeuwen lijkt te duren .
Mr. Soul...tja apart maar leuk. Ik hoor liever de acoustische versie, zoals ook van Transformer man.
Het album wordt op een overheerlijke wijze afgesloten met een bijna 10 minuten durende Like an Inca. Wat kabbelt dat lekker voort, afgewisseld door gitaarriedeltjes die de rest van de dag in je hoofd blijft zitten. Absoluut samen met de 1e track mijn favoriet.

Al met al kom ik terug op mijn 2,5* en verhoog ik 'm met een volle ster. Misschien denk ik over 10 jaar ook wel zo over zijn nieuwste album "Fork in the road"

Jack in the Box
Mooi album (bliep! bliep!), maar Ik vind Lucky 13 toch ietsje beter.

Stijn_Slayer
Down_By_Law schreef:
Heeft iemand hier de film "Human Highway" (ook uit '82 en geregisseerd door Neil Young) wel eens gezien? De soundtrack bestaat voornamelijk uit nummers van "Trans". Ik vond 'm hilarisch.


Ik heb eindelijk een laserdisc rip gevonden, want de film is out of print.

Ontiegelijke flutfilm, maar hilarisch is die zeker. Ik lag dubbel tijdens die scène waarin Neil en Devo 'Hey Hey My My' speelden.
--------------------

Om het on-topic te houden, Trans wil er bij mij (na véél herkansingen) nog steeds niet in. 'Sample and Hold' vind ik wel een klasse nummer, al ga ik dan alsnog liever voor de MTV Unplugged outtake.

Jack in the Box
In een interview vertelde Neil Young eens dat Trans voor hem een manier was om met zijn zoon(s) te kunnen communiceren.
Of dat met het album Arc uit 1991 ook zo is, is mij niet bekend.

Father McKenzie
EVANSHEWSON schreef:
kopro, jij noemt twee toppers, maar ik vind er nog wel enkele;
COmputer Age en vooral Transformer Man, zijn hele degelijke songs.
Maar ik geef toe dat Like an Inca misschien hier wel het beste is.
Op een album dat algemeen nogal verguisd en afgebroken werd, gelukkig heeft men later er toch stilaan de kwaliteiten van ingezien.
Ik von het leuk en lekker tegendraads van Neil dat ie de geijkte rockpaden durfde te verlaten om gewoon zijn zin te gaan doen met vocoders en machines.
En ondanks dat toch een redelijk sterk album af te leveren.
Ik verhoog van 3 naar 3.5, lijkt me iets billijker.


En die hoes blijft er lekker futuristisch en totaal ON-Neil Young uitzien, gewoon prachtig dus!
***1/2

Ik denk hier eigenlijk nog een beetje hetzelfde over; hij is niet zo slecht als hij altijd wordt afgeschilderd, Neil heeft er slechtere (Everybody's Rockin' en Landing On Water om ze te noemen...)
Maar ik vind *** nu wel voldoende hoor....

En Transformer Man en Like an Inca vind ik echt wel zéér geslaagde songs, ondanks de vocoder in Transformer Man....

avatar van avdj
3,0
Wispelturig album dit. Hoewel ik voorheen niets met elektronische muziek had ga ik het langzaam maar zeker waarderen. Maar zoals Neil Young het brengt... Computer Cowboy en Sample and Hold vind ik heuse dieptepunten in zijn prachtige discografie.

Daartegenover staan een prima opener, Computer Age, Transformer Man en een afsluiter die niet zou misstaan op een topper van de man. Zodoende net aan 3*

3,0
Neil Young en computers, aan die combinatie kan ik maar niet wennen. Hoewel dit niet mijn ding is, kan ik zijn experimenteerzucht op dit album wel waarderen. Like an Inca is overigens een prachtsong en behoort tot de top van zijn oeuvre.

Tabula Rasa
Lekker fris plaatje van Neil. Bevalt me wel erg goed.

avatar van LucM
2,5
Neil Young experimenteert hier met synthesizers en vocoders wat niet erg gelukkig uitpakt. Nu klinkt het vrij gedateerd en bij momenten zelfs lachwekkend. Toch staan hier enkele sterke songs zoals Little Thing Called Love, Transformer Man en vooral Like an Inca die het album nog enigszins redden. Het is niet zo'n miskleun zoals sommige critici beweerden (Landing on Water vind ik een stuk slechter) maar een hoogtepunt in zijn oeuvre is het evenmin.

Stijn_Slayer
Ik maak er 3* van. Ik denk dat dit de plaat van Neil Young is waar ik het meeste moeite voor heb gedaan om 'm te waarderen (bij een paar anderen van hem is dat vergeefse moeite).

Zoals ik eigenlijk meteen al opmerkte is er met het songmateriaal op zich niet zo veel mis. 'Computer Cowboy (A.K.A. Syscrusher)' en 'Hold on to Your Love' zijn een beetje zwak, maar de rest is eigenlijk prima (vooral 'Sample and Hold'), en vrij melodieus.

De uitvoering ontsiert iets (ook al is de symboliek vindingrijk gevonden), en op basis daarvan zal het wel nooit mijn favoriet worden, maar ik merk al een tijdje dat ik steeds liever naar Trans luister. In het begin wilde ik 'm bijna meteen weer uitzetten als ik nog eens een poging waagde. Ik ben wat meer gewend geraakt aan het electronische karakter van de plaat, al heeft dat wel een stuk of dertig luisterbeurten gekost, gok ik.

avatar van harm1985
4,0
Vergeet niet dat de LP versie van Sample & Hold ook een stuk anders is als de CD versie (en korter). Ik vind 'em ook stukken beter.

Computer Age klinkt helemaal niet zo gedateerd meer trouwens... Het mag zich best meten met de beste hedendaagse dance-nummers, als ik zo vrij mag zijn.

avatar van harm1985
4,0
Tja... en waarom Little Thing Called Love nooit een hit is geworden snap ik ook niet, alleen al die slide-guitar van Ben Keith! Ook ontzettend gaaf om Ben Keith live aan het werk te zien op dat nummer: YouTube - Neil Young - Little Thing Called Love & Old Man (Live In Berlin 1982)

Behoorlijk statisch, maar hij draagt dit nummer echt! Mijn favoriete nummers zijn overigens Computer Cowboy en de LP versie van Sample & Hold: YouTube - Neil Young - Sample And Hold (Live In Berlin) . Transformer Man, een ode aan zijn zoon Ben is ook erg mooi. Stiekem kan ook de Unplugged versie daar niet tegenop.

Ik ben overigens ook een tijdje fervent bootleg verzamelaar geweest en 1982 is echt een heel opmerkelijke tour. Kan me een optreden herinneren waar hij na afloop een hoop boe's om zijn oren kreeg, waarna hij het publiek hartelijk bedankte voor de positieve feedback

avatar van Deren Bliksem
3,0
Ha!

In een gekke bui legde ik deze maar weer eens in het laatje, na een aantal jaar hem niet hebben aangeraakt. En hij bevalt me nu veel beter, tuurlijk is het geen hoogstandje in het oeuvre van de man, maar het is zeker een vreemde eend in de bijt. En dat valt best te prijzen van Neil, de vernieuwingsdrift wel of niet geslaagd.

Dit is in elk geval een stuk meer genietbaar dan Landing on Water en staat bij mij, qua waardering, nu gelijk aan albums als o.a. Hawks & Doves, Re-ac-tor, Old Ways, Mirror Ball, Life, This Note en nog een aantal.

3*

avatar van Cor
3,0
Cor
Tja, vernieuwingsdrang is an sich altijd te prijzen, maar het pakt niet altijd even geslaagd uit. Neil Young (my all time favourite) heeft natuurlijk al veel verschillende muzikale paden bewandeld: snoeiharde rock, singer/songwriter en country. Het is allemaal even prachtig, maar dit experiment is niet geweldig. De songs zijn ook niet bijzonder, of het moet het al oude 'Mr. Soul' zijn. Daar hoor je een mooi liedje in een niet zo mooi jasje. Ach, het zij hem vergeven. Als je zo'n immens en prachtig oevre opbouwt, zit er ook wel eens een mindere plaat bij.

avatar van vork666
2,5
Vreemde verzameling met zowel volkomen stompzinnige liedjes (Little Thing Called Love, Hold On To Your Love) als in beginsel leuke, redelijk geslaagde elektronica (Computer Age, Sample & Hold), met helaas ook lichtelijk gemankeerde songwriting. Al met al niet echt een geslaagde schijf, hoewel de elektronische nummers wel een zekere aparte sfeer teweeg weten te brengen. Een gedrocht is het echter ook niet, hier en daar klinkt het allemaal best leuk. 2.5*

avatar van Tony
3,5
Neil Young goes Kraftwerk. Door de vervormde stem en zwaar op elektronica leunende arrangementen een controversieel album in het oevre van Neil Young. Maar zoals eerder al opgemerkt schuilen hier enkele behoorlijk sterke nummers achter de bliepjes. Luister maar eens . naar de heerlijke gitaarriff en lekkere drumbegeleiding achter Computer Cowboy, Transformer Man is een heerlijk nummer (dat op de unplugged CD volledig tot z'n recht komt) maar zo zijn er meer zeer genietbare momenten.

avatar van Ducoz
3,5
Zo dat is even schrikken, zo'n album van onze rock/folkie Neil Young.
Met een nummer als "Little Thing Called Love" opent het vertrouwd, maar wat er daarna toch gebeurd...
De rest van dit album valt dan een beetje zwaar op de maag, Neil Young in de "computer-age" inderdaad.
Maar gek genoeg werkt het wel, al is Neil in veel nummers niet meer terug te herkennen.
Een album als Landing on Water is gewoon erg slecht, maar dit songmateriaal is niet eens zo gek.
Deze versie van "Mr. Soul" vind ik toch wel een klein beetje jammer, dat haalt de kracht uit het origineel een beetje weg. Alsof hij het zelf niet helemaal serieus nam.

3*

avatar van Tony
3,5
Ducoz schreef:
Alsof hij het zelf niet helemaal serieus nam.


Bloedserieus. Op deze manier muziek maken was voor hem de manier om contact te krijgen met zijn zoon, die een vorm van verlamming heeft voor zover ik weet. Ik citeer de wiki:

Neil Young found that when using a vocoder when communicating to his son (who was born with cerebral palsy), he was able to elicit a better response. The emotional power of this experiment shows in the lyrics, particularly in the track "Transformer Man" with the lines "So many things still left to do / But we haven't made it yet."

Alleen al door dit gegeven kun je dit geen slecht album vinden.

avatar van Ducoz
3,5
Lees mijn stukje nog eens, ik vind dit een goede stap van Neil
Mijn opmerking die je citeerd ging puur over Mr. Soul.
Dat was gelijk raak, met deze nieuwe versie heb ik het idee dat hij die niet goed genoeg vind, en daarom deze halfbakken 2e versie heeft gemaakt. De rest van t album vind ik prima weg luisteren.

avatar van AdrieMeijer
3,0
Toen ik in 1982 bij Neil's concert aanwezig was (was het Rotterdam, ik weet het niet meer), vond ik zijn concert niet echt bijzonder. Dat kwam ook door mijn 'beperkt zicht' zitplaats.
Gisteravond bekeek ik echter de dvd van het al eerder genoemde Berlin-concert en man, wat heb ik genoten. Het spelplezier spat van de nieuwe nummers af. Neil heeft zo'n lol bij Transformer Man en Sample & Hold dat ik deze plaat met terugwerkende kracht echt ben gaan waarderen.

avatar van henk01
3,0
En nu je stem, adrie!

avatar van AdrieMeijer
3,0
Nou vooruit dan maar. Ik zit met drie sterren net boven het gemiddelde.

Misterfool
Verbazingwekkend leuk album dit, hoewel uiteraard totaal niet representatief voor het overige werk van Young. Dit doet me toch een stuk meer dan zijn country-achtige werkjes ; harvest inclusief. Voor nu een vrij krappe 4*, maar ik denk dat als de grote verrassingsfactor eraf is, ik verlaag naar 3.5*

avatar van musician
3,0
In het kader van de herwaardering van de onderkant van het oeuvre van Neil Young, vandaag deel 26. Belangrijkste conclusie: eens met het gemiddelde.

Dit is echt een bizarre cd van Neil Young, zelfs als je zoveel gewend bent als wij. Hij heeft hier de vocoder ontdekt en speelt daar bijna een heel album mee vol. Inclusief een hernieuwde versie van zijn klassieker mr. Soul, waar het glazuur van je tanden af springt. Dan staat er nog een nummer op (Like an Inca) dat de vocoder juist links laat liggen maar vervolgens bijna 10 minuten dezelfde monotone melodie herhaalt. Maar weer wel enig gitaarwerk laat horen.

Je kunt Neil Young niet ontzeggen dat hij niet eens iets anders probeert. Of het goed is, is dan weer een tweede.
Ik had eigenlijk gehoopt op een soort herontdekking met onverwachte momenten maar het valt allemaal helaas niet mee. Het singletje Little thing called love is dan nog het meest 'normale' moment maar weet de kar ook niet te trekken.

Volgens mij was dit het allereerste album van Neil Young bij Geffen. Ik kan mij voorstellen dat men daar enigszins wit wegtrok bij dit resultaat. Volgens mij heeft men toen gereageerd op een dusdanige wijze dat het nooit meer goed is gekomen tussen Young en Geffen.

Onverstandig: in plaats van Young geld te bieden voor een X-aantal albums hadden ze hem een percentage van de verkochte LP's/Cd's moeten bieden. Dan had hij zelf kunnen meedelen in de malaise en hoefde er geen ruzie over te ontstaan.

Per saldo is het nog net geen album dat ik een onvoldoende zal geven, misschien merkwaardig genoeg. Maar ik kan het ook rustig 15 jaar links laten liggen.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:53 uur

geplaatst: vandaag om 00:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.