Ayreon - 01011001 (2008)

Ik vind dit een heel gaaf album met te gekke metalsongs als Age of Shadows en Unnatural Selection met het fenomenale zangduel, maar ook Waking Dreams is mooi door met name de vrouwenzang.

Waar ik me bij Ayreon in het algemeen een beetje aan stoor is het gebruik van keyboards. Op zichzelf vind ik keyboards heel welkom bij metal, het maakt een totaalgeluid wat kleurrijker, maar ik hoor altijd een zelfde soort spacey synthesizer geluid wat altijd een bepaald sfeertje geeft. Nou snap ik ook wel dat het onderwerp space is, maar op een gegeven moment heb je de gebruikelijke geluidjes wel gehoord.

Vrij uitgebreide omschrijving van eigenlijk een klein punt waar ik me aan stoor, want ik geniet hier geweldig van. Een dikke 8 voor lange Arjen en co..

Inmiddels is het duidelijk dat dit absoluut niet het laatste Ayreon album is: YouTube - Arjen Lucassen announces a new AYREON for 2013

Leuk filmpje en leuk nieuws uiteraard.

Wanneer komt die man overigens eens op het idee dat gedateerde kapsel ongedaan te maken...

Nee, nooit! Dan zal zijn imago van geniale, geschifte muziekwetenschapper meteen vervallen!

Ik, eigenaar van een aantal synthesizers, ben het helemaal met je eens dat hij nu wel eens andere geluiden uit zijn synths mag toveren. De synths die hij gebruikt (o.a. Minimoog) kunnen veel meer dan de door hem gebruikte geluiden voortbrengen.

Van Ayreon ken ik alleen ”The Human Equation”. Dat vind ik een interessant en intrigerend album, vooral vanwege het concept/verhaal. Nu heeft elk album van Ayreon een verhaal, zo ook deze ”01011001”, maar die vind ik toch een stuk minder boeiend. Ik mis hier de menselijke kant van ”The Human Equation”. ”01011001” komt wat afstandelijk op me over. Daarnaast vind ik het onderscheidend vermogen van de mannelijke vocalisten wel heel beperkt. Ik denk echt dat ik meerdere liedjes naar dezelfde zanger zit te luisteren. Bij de vrouwelijke stemmen vind ik het verschil veel treffender. Tenslotte staat de lengte van het album me tegen. Nu zijn alle albums van Ayreon van aanzienlijke lengte, maar gezien bovenstaande bezwaren is het een behoorlijke lange zit. Kwalitatief zit alles gewoon prima in elkaar, Arjen Lucassen is een echte vakman. Toch vind ik ”01011001” een hele opgave om door te komen, wat mijn luisterbeleving dusdanig negatief beïnvloedt.

Het probleem van een surplus aan zangers hebben Into the Electric Castle en The Theory of Everything in ieder geval niet. Het concept van The ToE is ook aards en zeer meeslepend als je het mij vraagt; dat van ITEC is ook spacey, maar behoorlijk luchtig.

Ik vind dit wel een mooi album van Ayreon, maar ook teveel van hetzelfde. Bij deze heb ik inmiddels zoiets van overdaad schaad. Het klinkt wel ok, maar heb het allemaal al vaker en eerder gehoord op hun vorige platen. Gelukkig was er een verandering op theorie of everything die weer super was.

Jorn heb jij niet gehoord op eerdere albums.

Na mijn enorme enthousiasme voor In the electric castle (de eerste Ayreon-plaat die ik leerde kennen) had ik het eigenlijk niet kunnen denken, maar van wat zich bij The human equation al een beetje aankondigde heb ik bij eerst The source en nu 01011001 toch echt wel last gekregen : bij alle afwisseling en veelgelaagdheid van composities, melodieën, arrangementen en vocalisten heb ik toch het idee gekregen dat het allemaal gewoon meer van hetzelfde is. De stijlkenmerken van stevige powermetal-nummers afgewisseld met folky of spacy interludes, de zangers die tegen elkaar in zingen, de akoestische en elektrische instrumenten die elkaar afwisselen, de incidentele hemelse of operateske koortjes – op de één of andere manier klinkt het allemaal zó vertrouwd dat er, ondanks de explosiviteit binnen de nummers zèlf, in het album als geheel geen verrassing meer zit, en alleen bij nummers die wat andere geluiden of sferen laten horen (zoals Connect the dots, Waking dreams en The truth is in here) ga ik rechtop zitten. Ik kan het allemaal absoluut niet slecht noemen, en ik heb nog steeds vrachtwagens vol respect voor wat Lucassen elke keer weer neerzet, maar het doet me gewoon niet zo veel.

Een vermakelijk album van Ayreon. Weer met uitstekende gastmuzikanten waardoor er genoeg te genieten is.

4 jaar na de laatste Ayreon plaat is er dan het volgende conceptalbum 01011001. En was The Human Equation al een lichte teleurstelling bij mij te bespeuren, deze trend wordt helaas doorgezet. En dan ook in grotere mate. Dat heeft enerzijds te maken met (te) hoge verwachtingen van mij, en anderzijds dat het "concept" Ayreon misschien wel uitgewerkt is. Welke gastmuzikanten en intrumentalisten je ook inzet het komt uiteindelijk toch op hetzelfde neer(dit was mijn zienswijze destijds).
Dat wil niet zeggen dat dit album waardeloos is, er staan sterke composities op zoals Liquid Eternity, Beneath the waves en Waking Dreams. Deze tracks kunnen niet voorkomen dat het allemaal stroperig overkomt, er zit totaal geen vaart in. Gelukkig is er dan nog een sterke eindnummer The Sixt Extinction. En dat is Ayreon wel toevertrouwt.

Volgend jaar op 15, 16 en 17 september mogen de Ayreonfans weer op bedevaart naar Tilburg. Afgaande op de teaser op Facebook gaat dit album centraal staan voor de aankomende concertreeks.

Ik geef niet heel snel een 5 sterren waardering maar Ayreon heeft wel 2 albums bij mij met de maximale score, The Electric Castle en deze... Overbodig om te zeggen dat ik er best bij wil zijn volgend jaar.

Mooie keuze, maar wel lastig met al die zangers. Er zullen wel wat wijzigingen zijn ten opzichte van het originele album. Toch erg benieuwd.

Tickets in the pocket voor beide shows op zondag!

Ah, ik ga zondag ook met mijn zoon. Wellicht komen we elkaar nog tegen zonder het te weten
Vind dit zeker geen slecht album maar ben benieuwd of ik net zo verrast wordt als het concert Electric Castle, dat was werkelijk fantastisch.

Kwalitatief is het allemaal goed, maar het wordt nergens spannend en nergens hoor ik een refrein die blijft hangen.

Op een bepaald punt moet je maar besluiten dat je je mening klaar hebt over een album. Bij 01011001 heb ik vandaag maar de knoop doorgehakt. Dit album heb ik echt heel vaak geluisterd in de afgelopen tijd. Echt helemaal pakken doet het niet, maar ik hoor ook wel echt de kwaliteit. Het is misschien wel dat dit album in veel opzichten aan Into The Electric Castle doet denken, want opvallend genoeg heb ik hier dezelfde kritiekpunten en dezelfde complimenten. Met dat laatste ga ik heel erg in de herhaling vallen, maar ik wil wel kwijt dat dit wederom een erg prettig album is. Goed gemusiceerd, leuke gastmuzikanten etc.

Belangrijkste wat ik wil aankaarten is dat 01011001 heel sterk opent. Fantastische opener! Liquid Eternity is fenomenaal. Connect The Dots is een erg fijne afwisseling en hier heb ik echt even gezocht wie de zanger is. De rest herkende ik wel of vond ik er niet heel erg uit springen. Dat Hansi Kürsch van Blind Guardian hier zingt, is voor mij een heel grote plus. Zeker op cd twee waar het materiaal vaak wel echt minder boeiend is, is het Hansi die me erbij houdt. Ik beur altijd weer op als ik hem hoor zingen. Jorn Lande is ook een sterke zanger en heeft hier een paar heel mooie zanglijnen. Als ik hem hier zo hoor, vind ik het vooral spijtig dat Masterplan nooit het succes geworden is dat het wel had moeten worden.

01011001 is uiteraard een typische Ayreonplaat. Dit soort conceptalbums vind ik heel erg tof, maar ik merk hier dat Arjen Lucassen moeite heeft om over de hele lengte de kwaliteit vast te houden. Dat wil niet zeggen dat bepaalde songs slecht zijn, maar te weinig te bieden hebben om muzikaal interessant te zijn. Ik denk dat er simpelweg teveel verhaal is voor de muzikale inspiratie. Desondanks ben ik nog steeds heel erg in mijn nopjes met de special edition die ik enkele maanden tegenkwam in de lokale platenzaak.

Tussenstand:
1. Star One - Space Metal
2. Ayreon - The Universal Migrator - Part One: The Dream Sequencer
3. Ayreon - The Human Equation
4. Ayreon - The Universal Migrator - Part Two: Flight of the Migrator
5. Ayreon - The Final Experiment
6. Ayreon - 01011001
7. Ambeon - Fate of a Dreamer
8. Ayreon - Into The Electric Castle
9. Stream of Passion - Embrace The Storm
10. Ayreon - Actual Fantasy

ik denk dat als Arjen Lucassen het zou lukken om alle goede ideeën voor een dubbel CD een keer op een enkele te krijgen (het liefste nog LP lengte...), dat ie wel es heel sterk uit de bus kan komen

Wederom weet Arjen, naast een aantal grote namen, te verrassen met onbekende vocalisten die sterke partijen inzingen op dit album. Vooral Magali Luyten weet indruk te maken op Liquid Eterniet en het fantastische Ride The Comet. Ook wijlen Steven Lee was voor mij een onbekende en maakt indruk op deze plaat. Met Jorn Lande, Floor Jansen en Hansi Kürsch staan er ook weer wat grotere namen op het album die hier fenomenaal zingen.

Dit album klinkt in muzikaal opzicht als een logisch vervolg op The Human Equation, al halen de meeste nummers net niet dat niveau. Wel staan er met Age Of Shadows, Beneath The Waves, The Fifth Extinction, Ride The Comet en The Sixt Extinction een aantal fenomenale tracks op 01011001. Nummers als Comatose, The Truth Is In There en River Of Time zorgen met hun wat meer lichtvoetige karakter voor de nodige afwisseling om bijna 1 uur en 45 minuten geboeid te blijven luisteren.

Ik zag dit album altijd als een ‘minder’ album in de discografie van Ayreon, maar eigenlijk groeit mijn waardering voor 01011001 alleen maar.

Ik ben benieuwd hoe dit album in september gestalte krijgt op het podium. Arjen heeft aangegeven dat voor dit optreden een nieuw surroundsysteem gebruikt gaat worden. Alle samples en effecten op dit album lenen zich uitstekend voor een surroundweergave.

1. Ayreon - Into The Electric Castle
2. Ayreon - The Human Equation
3. Star One - Space Metal
4. Ayreon -The Dream Sequencer
5. Ayreon - 01011001
6. Ayreon -Flight Of The Migrator
7. Ayreon - Actual Fantasy
8. Ayreon - The Final Experiment
9. Ambeon - Fate Of A Dreamer
10. Stream Of Passion - Embrace The Storm

Vanmiddag live mogen aanschouwen in 013. Geen woorden voor….okay, fenomenaal.

Was er zondagmiddag ook bij en inderdaad prima concert hoewel ik deze minder vond dan TEC live.
Wat storend vond ik de pauzes tussen de nummers (bij TEC werd dit aan elkaar gepraat door Q waardoor het een vloeiender geheel werd) en niet alle zangers/zangeressen kwamen even goed uit de verf. Desondanks heel erg genoten hoor

Ik vond Q toen eerder storend dan een toevoeging maar snap wat je zegt. Was ook een fantastische avond met Fish!
Toch vond ik gisteren een tikkie beter denk. Tis een van mijn favoriete albums van Ayreon (Universal Migrator part 1 is mijn ultimo album, dus graag dat live in 2027, gekoppeld aan part 2) en weergaloos mooi weergegeven. Ik stond achterin en had prachtig zicht op de stage met alles erop en eraan.
Bij vlagen was de zang net niet helemaal scherp, dat klopt. Maar het is ze vergeven, in dit tempo, alle muzikale fratsen, ga er maar aanstaan.
En geweldige muziekanten, tsjonge jonguh! Een naam: Joost!

Veni, vidi, vici!
I came; I saw; I conquered!
"Brittney Slayes, Tilburg, 2023"

Het was once-in-a-lifetime ervaring! Concerten van Ayreon die komen maar sporadisch voor en als het dan gebeurd en er wordt zo groot uitgepakt is het gewoon smullen! Ik vond het een perfecte zondagavond. Gelukkig was ik ook al zondagmiddag geweest maar toen stond ik klem met mijn rug tegen de mengtafel tussen groepen Nederlanders die constant met elkaar aan het schreeuwen waren. In de avond eerder in de rij gaan staan en kwam toen halverwege het podium en de mengtafel terecht en dat was werkelijk perfect. Optimaal genoten van het surround geluid en goed zicht op het podium en geen storende fans om me heen. Omdat ik dus het geheel voor de tweede keer zag was de "verrassing" er dan wel af maar daardoor ook wel veel meer dingen gezien. Er gebeurt gewoon heel veel op een 3-laagse podium. Daarbij was ik nu meer gespitst op de grote verrassing van de show, Brittney Slayes, die en passant Floor Jansen helemaal deed vergeten. Ja, u leest het goed!
De "pauzes" waren alles behalve storend, even een paar seconden om adem te halen. Hoewel ik de verteller bij de E-Castle best vermakelijk vond was ik blij dat zoiets er gisteren niet was. Het verveelt snel als je de show voor de zoveelste keer terug kijkt op DVD...
Al met al vond ik het beter dan TEC live, dat had ik vooraf niet gedacht. Erg blij dat ik twee keer geweest ben, dat kan ik iedereen aan raden bij dit concept. What's next?

Concert was inderdaad fantastisch maar dit viel me op. Wat ook zal meespelen is dat ik TEC het beste album vind van Ayreon en dat het de eerste show was die ik zag.

Dit album, een amalgama van progressieve rock en verhalende diepgang, ontvouwt een kosmisch verhaal dat de luisteraar meeneemt op een reis door tijd en ruimte.

Ayreon's "01011001" is geen doorsnee muziekstuk, maar een episch narratief dat zich afspeelt tegen de achtergrond van intergalactische dilemma's en existentiële vraagstukken. Het album, dat fungeert als een brug tussen verleden, heden en toekomst, nodigt uit tot reflectie over onze plaats in het universum en onze interacties met de technologie.

De arrangementen op dit album zijn niets minder dan prachtig, een symfonie van eclectische instrumenten en stijlen die samensmelten tot een harmonisch geheel. Elke track op "01011001" is rijk aan textuur en emotie, waardoor de luisteraar zich volledig kan onderdompelen in Ayreon's uitgestrekte universum.

De vocale prestaties zijn een kernaspect van dit album, met een veelvoud aan gastzangers die elk een uniek personage belichamen binnen het narratief. Deze diverse stemmen verrijken het verhaal, brengen de karakters tot leven en voegen een extra laag toe aan de algehele luisterervaring.

"01011001" is niet slechts een muziekalbum; het is een album dat de grenzen van het genre overstijgt en de luisteraar uitdaagt om dieper na te denken over existentiële thema's. Ayreon bewijst wederom zijn meesterschap in het creëren van een meeslepende en diepgaande muzikale ervaring die zowel raakt als inspireert.

Concluderend, Ayreon's "01011001" is een werk dat zowel de geest als het hart aanspreekt. Het is een must-listen voor liefhebbers van progressieve muziek en verhalende kunst, een album dat nog lang na de laatste noot blijft nazinderen.

Eerder gepubliceerd op www.jorros-muziekkeuze.nl

Niet het beste album van Ayreon, maar prima genietbaar. Over het geheel is het mij iets te eentonig. De betoverende zang van Anneke blijft fenomenaal.