Van alle Depeche Mode albums vind ik Black Celebration het meest een concept-album, niet alleen doordat enkele songtitels op elkaar aansluiten ook de muziek zelf, de balans tussen Up-tempo en ballads vind ik ook goed.
Destijds in 1986 was het best een gedurfde stap om met zo'n "donker" album uit te komen.
Het bereikte de vierde plaats in de UK album charts en werd nadien gezien als een van de invloedrijkste albums van het decennium.
In Nederland heeft DM nooit echt grote hits gescoord, eigenlijk verwachtte ik toen dat Stripped daar verandering in zou brengen als eerste single release van het album, maar helaas.
Sommige mensen noemen hier Music for the MAsses en Violatro als betere albums, maar die twee Kwamen ook na dit album.
Voor mijn gevoel is de band met het uitbrengen van dit album een nieuwe weg ingeslagen, het lichtvoetige was er duidelijk vanaf. Een groot aantal tracks op dit album vind ik nog steeds prachtig, maar er staat voor mij echter niet een song op die ik zelf in de buitencategorie van DM schaar, zoals; Enjoy the Silence, Never Let Me Down Again of Precious.
Alhoewel ik Ned Dress wel vaak knijterhard heb gedraaid in 1986.... Princes Di is wearing a new dress
Ieder jaar trek ik dit bijzondere album toch wel een keer uit de kast...