De Site / Algemeen / Vinyl Vinyl Vinyl (o.a. over platenspelers)
zoeken in:
0
geplaatst: 26 november 2024, 10:16 uur
@gaucho: ik heb op Discogs heel wat VG platen voor weinig gekocht. Het is in feite een 5/6-je, maar het scheelt voor mogelijk wat gekraak vaak heel wat geld. Voorwaarde is wel dat de verkoper hoge waarderingen heeft. In de feedback vind je ook vaak terug of de verkoper platen goed waardeert. Bij sommige verkopers weet ik inmiddels wel dat het goed zit. Er zijn er zelfs die platen bewust conservatief inschatten, om geen problemen met de verkoop te krijgen. Ik heb me er zo zelden een buil aan gevallen. Regelmatig klinkt zo'n VG plaat na een goede schoonmaakbeurt eerder als een VG+ (7/8).
1
geplaatst: 26 november 2024, 13:53 uur
Wat je halverwege zegt is waar: je kunt uit de feedback van kopers heel wat aflezen van hoe verkopers hun koopwaar beoordelen. En hoe zelf in elkaar zitten, want soms zijn hun reacties op koperswaarderingen ronduit schofterig. Dan heb ik al gegeten en gedronken.
Ik snap het argument van het prijsverschil, maar ben zelf door schade en schande - in een redelijk ver verleden overigens - wijs geworden. Mijn ervaring is dat veel verkopers, zeker als het gaat om vinyl, hun 'grading' niet op orde hebben. In ieder geval blijkt die dan niet overeen te komen met mijn verwachtingen.
Maar misschien zit 'm daar ook wel de kneep. Ik weet, ook al uit eigen ervaring, dat ik een vrij lage tolerantiedrempel heb voor de bijgeluiden die soms bij een LP horen. Een enkel tikje of kraakje kan ik hebben, maar als het een enigszins continue open haard-beleving wordt, haak ik echt af.
Het hangt dus ook samen met je eigen verwachtingen en in hoeverre je tikjes en ruis kan accepteren. Bij een VG-plaat krijg je die standaard mee. Bij NM zou het eigenlijk niet mogen voorkomen, maar ik snap ook dat niet iedere verkoper zijn platen daadwerkelijk aan een luistertest onderwerpt (en zelfs dan kan er verschil optreden, want niet alle afspeelapparatuur geeft dezelfde resultaten).
CD's via Discogs of Marktplaats vind ik minder problematisch, maar vinyl heb ik toch het liefst eerst in handen voordat ik tot koop overga. Meestal dus in fysieke winkels of op beurzen. Dat bevalt me een stuk beter.
Ik snap het argument van het prijsverschil, maar ben zelf door schade en schande - in een redelijk ver verleden overigens - wijs geworden. Mijn ervaring is dat veel verkopers, zeker als het gaat om vinyl, hun 'grading' niet op orde hebben. In ieder geval blijkt die dan niet overeen te komen met mijn verwachtingen.
Maar misschien zit 'm daar ook wel de kneep. Ik weet, ook al uit eigen ervaring, dat ik een vrij lage tolerantiedrempel heb voor de bijgeluiden die soms bij een LP horen. Een enkel tikje of kraakje kan ik hebben, maar als het een enigszins continue open haard-beleving wordt, haak ik echt af.
Het hangt dus ook samen met je eigen verwachtingen en in hoeverre je tikjes en ruis kan accepteren. Bij een VG-plaat krijg je die standaard mee. Bij NM zou het eigenlijk niet mogen voorkomen, maar ik snap ook dat niet iedere verkoper zijn platen daadwerkelijk aan een luistertest onderwerpt (en zelfs dan kan er verschil optreden, want niet alle afspeelapparatuur geeft dezelfde resultaten).
CD's via Discogs of Marktplaats vind ik minder problematisch, maar vinyl heb ik toch het liefst eerst in handen voordat ik tot koop overga. Meestal dus in fysieke winkels of op beurzen. Dat bevalt me een stuk beter.
0
geplaatst: 26 november 2024, 14:08 uur
1
geplaatst: 26 november 2024, 15:06 uur
gaucho schreef:
(...) je kunt uit de feedback van kopers heel wat aflezen van hoe verkopers hun koopwaar beoordelen. En hoe zelf in elkaar zitten, want soms zijn hun reacties op koperswaarderingen ronduit schofterig.
Ik snap het argument van het prijsverschil, maar ben zelf door schade en schande - in een redelijk ver verleden overigens - wijs geworden. Mijn ervaring is dat veel verkopers, zeker als het gaat om vinyl, hun 'grading' niet op orde hebben. In ieder geval blijkt die dan niet overeen te komen met mijn verwachtingen.
Maar misschien zit 'm daar ook wel de kneep. Ik weet, ook al uit eigen ervaring, dat ik een vrij lage tolerantiedrempel heb voor de bijgeluiden die soms bij een LP horen. Een enkel tikje of kraakje kan ik hebben, maar als het een enigszins continue open haard-beleving wordt, haak ik echt af.
(...) je kunt uit de feedback van kopers heel wat aflezen van hoe verkopers hun koopwaar beoordelen. En hoe zelf in elkaar zitten, want soms zijn hun reacties op koperswaarderingen ronduit schofterig.
Ik snap het argument van het prijsverschil, maar ben zelf door schade en schande - in een redelijk ver verleden overigens - wijs geworden. Mijn ervaring is dat veel verkopers, zeker als het gaat om vinyl, hun 'grading' niet op orde hebben. In ieder geval blijkt die dan niet overeen te komen met mijn verwachtingen.
Maar misschien zit 'm daar ook wel de kneep. Ik weet, ook al uit eigen ervaring, dat ik een vrij lage tolerantiedrempel heb voor de bijgeluiden die soms bij een LP horen. Een enkel tikje of kraakje kan ik hebben, maar als het een enigszins continue open haard-beleving wordt, haak ik echt af.
Dit laatste is heel herkenbaar: ik had een lp met het 21e pianoconcert van Mozart; die was ooit 'geleend' (in een studentenflat was het nl niet de gewoonte om je kamer op slot te doen als je weg was) en teruggezet met een kras (in het andante); hoorde ik meerdere maten alleen die kras. Klagen had geen zin ("een lullig krasje"), dus heb ik 'em maar weggegeven.
Het systeem op Discogs is inderdaad niet waterdicht: ontbrekende, originele binnenhoezen (zeker bij releases op 4AD en Factory essentieel) en ruime interpretatie van "near mint". Soms wil een reinigingsbeurt helpen - ooit een zeer smerig ogende originele Astrud Gilberto (5,- slechts) laten liggen; kennis kocht 'em, haalde 'em door de OkkiNokki en zippo, klaar was ie.
Zou werkelijk willen dat ik alles nog had wat ik eind jaren '80 heb weggedaan o.g.v. cd-verstandsverbijstering, als een ware apostel van Chriet Titulaer, - zeker qua waarde

Bij mij ligt de knip zowat early 90s: bepaalde originele releases zijn zowat onbetaalbaar - denk Talk Talk, Pale Saints, Dead Can Dance, Lush, Slowdive - en dan ben je blij als er een betaalbare herpersing komt, het liefst geen MoV. In sommige gevallen zijn er originele lp's die ik 4-5 jaar geleden voor 12 - 15 € kocht nu voor een veelvoud ervan te koop.
Platen: slow listening; streaming (eigen collectie): fast listening; cd: eigenlijk meer fast listening, alleen soms the way to go, als slow (lp) onbetaalbaar wordt en je toch de behoefte voelt aan een fysiek product.
En Discogs is natuurlijk een stuk minder aantrekkelijk geworden sinds de Brexit.
0
geplaatst: 29 november 2024, 13:30 uur
Ik heb het afgelopen jaar best een aantal LP’s uit Japan gekocht. (Laatste aankoop In a silent way van Miles Davis)
Japanners staan erom bekend erg zuinig met hun spullen om te gaan. Oudere LP’s zijn daar vaak nog echt in goede staat en het zit niet echt in de (eer)cultuur van Japanners om te undergraden en daardoor negatieve reviews te riskeren. Sws zijn Japanse persingen vaak beter dan Europese of Amerikaanse omdat ook in het productieproces het perfectionisme zit wat we uit de Japanse audio- of auto-industrie kennen.
Ook de verzendkosten vallen vaak erg mee en levertijden zijn kort. Wel inklaring uiteraard dus uiteindelijk vaak geen koopjes maar het heeft wel wat, zo’n Japanse persing. Zeker ook als je er een weet te scoren met zo’n Obi.
Japanners staan erom bekend erg zuinig met hun spullen om te gaan. Oudere LP’s zijn daar vaak nog echt in goede staat en het zit niet echt in de (eer)cultuur van Japanners om te undergraden en daardoor negatieve reviews te riskeren. Sws zijn Japanse persingen vaak beter dan Europese of Amerikaanse omdat ook in het productieproces het perfectionisme zit wat we uit de Japanse audio- of auto-industrie kennen.
Ook de verzendkosten vallen vaak erg mee en levertijden zijn kort. Wel inklaring uiteraard dus uiteindelijk vaak geen koopjes maar het heeft wel wat, zo’n Japanse persing. Zeker ook als je er een weet te scoren met zo’n Obi.
0
geplaatst: 15 december 2024, 10:02 uur
Ik kwam dit bericht tegen op Discogs als review van van de half speed master Reissue van John Martyn - Solid Air (1973).
Het is wel een heldere uitleg van de mastering engineer over waarom er niet altijd gekozen kan worden voor volledige analoge (AAA) mastering van een heruitgave. Dit onderwerp is de laatste jaren en flinke hype geworden met felle discussies tussen puristen en pragmatisten.
Het is wel een heldere uitleg van de mastering engineer over waarom er niet altijd gekozen kan worden voor volledige analoge (AAA) mastering van een heruitgave. Dit onderwerp is de laatste jaren en flinke hype geworden met felle discussies tussen puristen en pragmatisten.
The John Martyn recording is taken from a high-resolution copy of the quarter inch master, why are you not cutting straight from the master tape?
Miles Showell: The biggest variable when cutting from tape is the replay machine. Every individual roller in the tape’s path will have a direct effect on the quality of the audio emanating from the machine. In addition to this, the 35 Hz low-frequency roll off on a Studer disc-cutting advance head tape machine is in effect coming into play at 70 Hz at half speed. This is a problem if you want to hear as originally intended the lowest register of the bass end on a recording. In addition the masters for John Martyn’s album were encoded with Dolby A noise reduction. Dolby only ever made a very small quantity of half-speed enabled Dolby A cards, none of which are available to me. Although the technical team at Abbey Road are more than capable of modifying some spare Dolby A cards for half-speed use, to do so would require an intimate knowledge of the expansion circuit in the card which has never been made available outside of the Dolby Company. Finally, analogue tape becomes degraded with each pass over the replay heads. These tapes are getting old and it is no longer considered good practise to play and play and play precious old original masters for fear of damage and general wear and tear. Far better then to eliminate the variable of the reply machine, to decode the Dolby noise reduction correctly and to minimise wear of the master by capturing the music digitally at very high resolution using professional converters locked down with stable external word-clocks. To capture from an Ampex ATR-102 with extended bass heads is a far superior method in my opinion.
Miles Showell: The biggest variable when cutting from tape is the replay machine. Every individual roller in the tape’s path will have a direct effect on the quality of the audio emanating from the machine. In addition to this, the 35 Hz low-frequency roll off on a Studer disc-cutting advance head tape machine is in effect coming into play at 70 Hz at half speed. This is a problem if you want to hear as originally intended the lowest register of the bass end on a recording. In addition the masters for John Martyn’s album were encoded with Dolby A noise reduction. Dolby only ever made a very small quantity of half-speed enabled Dolby A cards, none of which are available to me. Although the technical team at Abbey Road are more than capable of modifying some spare Dolby A cards for half-speed use, to do so would require an intimate knowledge of the expansion circuit in the card which has never been made available outside of the Dolby Company. Finally, analogue tape becomes degraded with each pass over the replay heads. These tapes are getting old and it is no longer considered good practise to play and play and play precious old original masters for fear of damage and general wear and tear. Far better then to eliminate the variable of the reply machine, to decode the Dolby noise reduction correctly and to minimise wear of the master by capturing the music digitally at very high resolution using professional converters locked down with stable external word-clocks. To capture from an Ampex ATR-102 with extended bass heads is a far superior method in my opinion.
1
geplaatst: 16 december 2024, 09:23 uur
VDB79 schreef:
Het is wel een heldere uitleg van de mastering engineer over waarom er niet altijd gekozen kan worden voor volledige analoge (AAA) mastering van een heruitgave. Dit onderwerp is de laatste jaren en flinke hype geworden met felle discussies tussen puristen en pragmatisten.
Het is wel een heldere uitleg van de mastering engineer over waarom er niet altijd gekozen kan worden voor volledige analoge (AAA) mastering van een heruitgave. Dit onderwerp is de laatste jaren en flinke hype geworden met felle discussies tussen puristen en pragmatisten.
Een nogal technisch verhaal, maar ik snap de afwegingen. Natuurlijk hoop je als muziekliefhebber altijd dat een bron wordt gebruikt die zo dicht mogelijk bij de originele opname ligt. Dus bij voorkeur de mastertape. Maar die is niet altijd meer in geweldige staat en soms gewoon onvindbaar of zelfs vernietigd. De
Universal-brand uit 2008 heeft wat dat betreft grote gevolgen gehad. Het beste alternatief is dan een (eerste generatie, dus geen dub van een dub) kopie van de mastertape. Bij voorkeur analoog, maar digitaal hoeft wat mij betreft geen vies woord te zijn.
En eerlijk is eerlijk: ik vraag me af of ik zelf het verschil zou merken. Sterker nog: het MoFi-schandaal van een paar jaar geleden toonde aan dat ook experts (want zo noem ik de kopers van dat soort albums dan toch maar) het verschil tussen een digitale en een analoge bron niet konden horen, want die praktijken konden jarenlang ongestoord doorgang vinden. Wat dat betreft vind ik 'analoog' tegenwoordig toch een wat overschatte term. Al hoop ik altijd maar dat platenmaatschappijen de waarheid spreken als de hype-sticker vermeldt dat een uitgave gebaseerd is op de 'original master tape'.
1
geplaatst: 16 december 2024, 11:45 uur
Met een beetje nuchter verstand kon je die conclusie zien aankomen:
a. computerend eind jaren '80, met dubbele floppen-doos (5,25 diskette) van IBM gingen we op een gegeven moment over op goedkopere klonen. Wat bleek? Niet alle diskettes (met materiaal gemaakt op die IBM-pc) waren leesbaar. De les was: "draai de diskette in de pc waarmee ie gemaakt is". Gold ook in mindere mate voor audio-cassettes: ook daar kon je soms wel eens een 'vertraging' horen (zeker bij pianomuziek).
b. het Nederlands filmmuseum moest miljoenen investeren om oude films uit begin 20e eeuw te digitaliseren, omdat de dragende laag van de film het begaf (verpoederde). Digitalisering is dan de aangewezen manier om dingen te bewaren.
Regelmatig wordt slordig omgegaan met masters en raken ze kwijt. Zoals bij de heruitgave van de collector's serie van New Order (2 cd-versie) waren de masters zoekgeraakt en nieuwe 'gemaakt' mbv cd's - Peter Hook (NO) heeft daar toen over geschreven (op Amazon). Regelmatig draaiden twee recorders parallel - om een backup te hebben. Bij Kind of Blue heeft men bij de remastering terug moeten grijpen op die back-up. Wat bleek de originele master had iets sneller gedraaid waardoor de geremasterde opname wat minder 'hoog' klonk.
Die brand bij Universal had ook niet zo heftige gevolgen hoeven te hebben als men de - elders gebruikelijke/aanbevolen - procedures had gehanteerd, de fall-back kopie op een andere lokatie opslaan (is een van de essentiële ISO-voorschriften).
Verschil in soorten geluid horen - mp3 vs hi-res - is niet altijd makkelijk; meestal is het een soort van WTF-beleving als je een album opnieuw hoort, bijv na wisselen van een kabel (Mezzanine via een digitale kabel van 30 of een van 180), en/of als je tijd en rust neemt.
a. computerend eind jaren '80, met dubbele floppen-doos (5,25 diskette) van IBM gingen we op een gegeven moment over op goedkopere klonen. Wat bleek? Niet alle diskettes (met materiaal gemaakt op die IBM-pc) waren leesbaar. De les was: "draai de diskette in de pc waarmee ie gemaakt is". Gold ook in mindere mate voor audio-cassettes: ook daar kon je soms wel eens een 'vertraging' horen (zeker bij pianomuziek).
b. het Nederlands filmmuseum moest miljoenen investeren om oude films uit begin 20e eeuw te digitaliseren, omdat de dragende laag van de film het begaf (verpoederde). Digitalisering is dan de aangewezen manier om dingen te bewaren.
Regelmatig wordt slordig omgegaan met masters en raken ze kwijt. Zoals bij de heruitgave van de collector's serie van New Order (2 cd-versie) waren de masters zoekgeraakt en nieuwe 'gemaakt' mbv cd's - Peter Hook (NO) heeft daar toen over geschreven (op Amazon). Regelmatig draaiden twee recorders parallel - om een backup te hebben. Bij Kind of Blue heeft men bij de remastering terug moeten grijpen op die back-up. Wat bleek de originele master had iets sneller gedraaid waardoor de geremasterde opname wat minder 'hoog' klonk.
Die brand bij Universal had ook niet zo heftige gevolgen hoeven te hebben als men de - elders gebruikelijke/aanbevolen - procedures had gehanteerd, de fall-back kopie op een andere lokatie opslaan (is een van de essentiële ISO-voorschriften).
Verschil in soorten geluid horen - mp3 vs hi-res - is niet altijd makkelijk; meestal is het een soort van WTF-beleving als je een album opnieuw hoort, bijv na wisselen van een kabel (Mezzanine via een digitale kabel van 30 of een van 180), en/of als je tijd en rust neemt.
0
geplaatst: 16 december 2024, 19:39 uur
Het kost je een half uur van je leven, maar dit is een mooi interview met David Rawlings (Gillian Welch) over zijn visie op opnemen en AAA productieproces van vinyl en ook reel to reel tapes.
Deze man produceert zijn albums sinds enige tijd volledig in eigen beheer (sinds vorig jaar ook ook mede eigenaar van Paramount pressing plant in Denver) dus authentieker wordt het niet, en je hoort het aan de albums die via zijn label Acony worden gereleased af, het zijn stuk voor stuk superieure releases. Dan weet je weer waarom je deze hobby ooit gekozen hebt.
Interview Dave Rawlings
Deze man produceert zijn albums sinds enige tijd volledig in eigen beheer (sinds vorig jaar ook ook mede eigenaar van Paramount pressing plant in Denver) dus authentieker wordt het niet, en je hoort het aan de albums die via zijn label Acony worden gereleased af, het zijn stuk voor stuk superieure releases. Dan weet je weer waarom je deze hobby ooit gekozen hebt.
Interview Dave Rawlings
0
geplaatst: 19 december 2024, 22:32 uur
)]BoekenVoordeel, alles voor voordelige ontspanning
30 bootleg LP's a €16,- in de winkel waar ze ook boeken verkopen bij u in de stad.
BOWIE, AC/DC, Pink Floyd, Springsteen, Maiden etc.
30 bootleg LP's a €16,- in de winkel waar ze ook boeken verkopen bij u in de stad.
BOWIE, AC/DC, Pink Floyd, Springsteen, Maiden etc.
* denotes required fields.