menu

Muziek / MusicMeter Live! / Take Root, Groningen

zoeken in:
Hendrik68
Dat ben ik wel met jullie eens. Ik word ook graag uitgedaagd, alleen ligt de kant van My morning Jacket, althans van wat ik er van heb gehoord mij gewoon niet zo. Jack Oblivian heeft bijvoorbeeld ook niks met Americana te maken, maar dat ligt me dan wel weer uitstekend. Maar wie weet slaat MMJ live juist wel aan. Mooie van Take Root is dat je meer artiesten tegelijk kan proberen, bevalt het niet loop je door.

En eh die Snoop Dog kan best op Take Root hoor, kijk maar



Haha die wilde ik ook net posten.

Hendrik68
Nieuwe naam voor Take Root 2015: Sun Kil Moon. De toppers houden ze blijkbaar nog even geheim.

Laat Sun Kil Moon nou net zo'n topper zijn. Je moet wel tegen Kozelek's stem kunnen natuurlijk, maar ben er blij mee. Otis Gibbs komt trouwens ook, bescheiden topper ook.

Linus Van Pelt
Sun Kill moon staat wel overal in Nederland met dit tour(Utrecht en Tilburg ook al) dusja, de publiekstrekker factor van hem is er ook wel wat af.

Hendrik68
Kijk eens: The Delines komen ook zie ik net. Dat is een beste kwaliteitsimpuls. Ook de band Dawes is aangekondigd, die ken ik persoonlijk nog niet.

Hendrik68
Hoor net van een mede MM-er dat ook Ryley Walker aan de line-up is toegevoegd. Wel een hoog zweefgehalte tot nu toe. Otis Gibbs is voorlopig de enige rauwdauwer. Daar mogen er nog wel een stel van bijkomen wat mij betreft. Namen als Matt Woods, Josh Nolan of William Elliot Whitmore zouden zeer welkom zijn. Maar Ryan Bingham zou het feest natuurlijk compleet maken.

Hendrik68
Gisteren zijn er nog weer 2 namen bekend gemaakt voor Take Root op 12 september. De Amerikaan Danny Kroha en de Canadees Shannon Lyon. Ik kende beiden in het geheel niet. Ik ben snel even op onderzoek uitgegaan. Vooral van Danny Kroha mag vuurwerk verwacht worden. Een soort van blues/roots met soms wat Ierse folktrekjes. Echt muziek waarbij live het dak er af gaat. Shannon Lyon lijkt me ze op het eerste gehoor iets minder festival proof. Als die halverwege optreedt dan zou er wel eens sprake kunnen zijn van een heus inkakmoment.

avatar van pjh1967
Villagers toegevoegd aan de line-up.

Hendrik68
En Patty Griffin. Met Griffin ben ik best blij. Wat opvalt dit jaar is dat er geen enkele rockband is gecontracteerd. Hadden we vorig jaar met Slobberbone en Jack Oblivian een paar heerlijke rockers, daar is Dawes zo ongeveer de meest ruige band. Dat zegt wel genoeg. Beetje jammer. Uiteraard blijft er genoeg te genieten, maar iets meer rock en wat minder gezweef had ik liever gehad. Te weinig variatie in mijn ogen. Wie weet komt er nog een knaller bij.

Ik wist het niet (meer), maar Kroha komt uit de garageband The Gories, leuk dat ie nu zo'n goeie bluesplaat uit heeft. Ik hoop ook nog op wat ruigers: Banditos, Old 97's, The Black Lilies, Left Lane Cruiser, Lee Bains III & the Glory Fires, Drag The River, Lucero? Ik noem maar wat.

Hendrik68
Het Take Root Festival van 2014 was werkelijk onvergetelijk met een groot aantal van mijn favoriete roots artiesten op een dag bij elkaar. Van de gezamenlijke artiesten had ik vooraf wel 20 CD's in de kast staan. Slobberbone, Robert Ellis, John Fullbright, Israel Nash, Daniel Romano, het kon niet op. Het totaal aantal CD's dat ik van de artiesten van dit jaar in huis heb? Helemaal geen een. Dat geeft aan dat de line-up voor mij een stuk minder zou moeten zijn. Dat klopt ook wel enigszins. Probleem is niet dat een aantal artiesten niet helemaal mijn smaak is. Het gebrek aan variatie vind ik veel kwalijker. Er is geen enkele rauwe rockband a la Slobberbone of Jack Oblivian deze keer. Dat is jammer. Maar daarmee kan het nog best een prima editie worden.

Wat voor mij dan weer mooi is is dat van alle artiesten die ik wil zien er vrijwel geen overlap is. De man waar ik het meest van verwacht trapt af in de kleine binnenzaal, Otis Gibbs. Dat wordt op tijd aanwezig zijn. Dan de Villagers en een stukje Ryley Walker. Ik vond het 2e album van Walker matig, maar live verwacht ik zeker wel wat. Aansluitend ga ik naar een van de andere hoogtepunten kijken: Danny Kroha. Zo ongeveer de meest rauwe artiest van de avond en bovendien niet vies van een stukje blues. Dan kan ik nog een uur Dawes meepikken, een van meest commerciele bands van de avond, maar buitengewoon interessant om mee te maken, verwacht ik. De op het laatste moment aan het programma toegevoegde Crooked Brothers zijn de perfecte band voor de Foyer en daar treden ze ook op. Dan krijgen we met Patty Griffin de Grande Dame van het festival en ongetwijfeld een van de hoogtepunten. The Delines zijn vreemd genoeg als laatste geprogrammeerd. De muziek van de Delines is nogal ingetogen en aan het eind van de avond wil je eigenlijk meer ontspanning. Maar ik ga het in ieder geval proberen. En zo wordt het vast weer een mooie avond. Ik heb er toch best wel zin in merk ik.

ThereThere
kan me voorstellen dat je er zin in hebt Hendrik, het is een fijne line up. Voor de nodige ontspanning op het eind van de avond wil ik je adviseren toch een kijkje te nemen bij My Morning Jacket. Weten namelijk als geen ander live muzikaal betekenis te geven aan het begrip ontspanning.

Hendrik68
Zal MMJ zeker wel even checken. Ik moet zeggen dat hun albums niet veel indruk op me maken. Althans de paar die ik gehoord heb. Dan ga je automatisch niet als eerste naar hun concert kijken. Ze spelen echter anderhalf uur, dus ik heb vast wel even tijd om te kijken. En misschien denk ik dan ineens heel anders over hen. Dat is het leuke van het festival.

Hendrik68
Zojuist teruggekeerd van een veel mooiere Take Root dan ik had durven hopen. Ik heb grotendeels het programma gevolgd zoals ik van tevoren had uitgestippeld. Ik begon met hoge verwachtingen met Otis Gibbs. Gibbs maakte zijn reputatie als gedreven en geestige singer songwriter helemaal waar. Heerlijke opener. Vervolgens naar de grote zaal gegaan waar ik de Villagers wel eens wilde zien. Dat was een paar nummers lang best aardig, dat Ierse accent blijft een genot om naar te luisteren. Een partij Rolandjes is altijd wat minder genieten en dat haalde de intieme sfeer grotendeels weg, in mijn ogen onnodig.

In de kleine zaal was het de beurt aan Ryley Walker. Ik vind zijn laatste plaat duidelijk niet overtuigend. Vandaag bleek dat Walker een echte live artiest is, maar vooral ook de band waarmee hij samenspeelt. Wat een uitstekend collectief. De ritmesectie was werkelijk fenomenaal. De drummer speelde echt elke klap met het juiste gevoel. Opvallend was dat na de fantastische uitvoering van het titelnummer van Primrose Green opeens een groot deel de zaal uitliep. Heel apart na zo'n sterk stukje.

Van David Corley kon ik nog net even de laatste nummers meepikken. Daar verwachte ik niets van en het was ook net zo gezapig als zijn album.

Vervolgens tijd voor Kroha die in de basement speelde. Dat was even zoeken. Toen we vervolgens binnenkwamen zagen we nog steeds niks. Een paar aardappelkistjes had wonder gedaan. Het optreden van Kroha was echt geniaal. Hij speelde een heleboel countryblues klassiekers uit de vorige eeuw met een enorme gedrevenheid en een geniale techniek. Een van de hoogtepunten op zeker. Maar omdat ik van de volgende band wel wat verwachtte maar niet heel veel wil ik als absolute hoogtepunt noemen: Dawes. Ik moet hun platen toch eens in de herkansing gooien. Ik vond alles wat ik gehoord had best aardig, maar toch niet heel bijzonder. Met dit optreden sloegen de heren op niet mis te verstane waijze terug. Het knalde werkelijk van begin tot eind. Een zanger met een strot van hier tot Tokyo en de rest van de band was ook uitmuntend. Hoor ik op de plaat heel veel Jackson Browne, daar was Dawes toch vooral zichzelf, of als ik dan toch een vergelijking moet maken: de REO Speedwagon van deze tijd. Amerikaanse FM Rock, maar van een absoluut topniveau.

Dat topniveau werd door de Crooked Brothers overgenomen. Dit Canadese trio speelde een heerlijke akoestische set in de foyer. Een heerlijke opwarmer voor misschien wel de allergrootste artiest(e) op het festival van dit jaar. Mensen die Patty Griffin hebben gezien zullen dit niet snel vergeten mag ik aannemen. Wat een diepgang, wat een passie, wat een....alles wat een optreden tot een onvergetelijk iets maakt zat er in. Je zou er haast emotioneel van worden. Nog beter dan Fullbright vorig jaar? Zeker gelijkwaardig.

Maar toen was het voor mij ook direct klaar met de echte toppers. Ik heb een aantal nummers van My Morning Jacket gevolgd en er straalde energie genoeg vanaf en de fans zullen genoten hebben. Het is echter eenvoudigweg niet mijn muziek. Dan houdt het op. Als mijn metgezel had willen blijven had ik dat zeker gedaan, maar ook hij vond er niet veel aan.

Maar wat moet je dan als je MMJ niet leuk vindt? De enige die op dat moment speelde was Juan Wauters. Als Take Root ook in de toekomst serieus genomen wil worden dan moeten artiesten van het kaliber Wauters op grote afstand gehouden worden. We kwamen binnen en heet leek alsof hij het suikerfeest aan het openen was met een rare vocale uithaal met synthbegeleiding. Dat mannetje op de synth ging vervolgens een potje conga's (of iets wat daarop leek) bespelen. Werkelijk om de klap zat hij er weer naast, achter hem zat een mannetje bijna op de grond met een winterjas gitaar te spelen en de hoofdrolspeler zelf ging als een valse kraai tekeer in zijn Liverpool shirtje. Na de zoveelste mispeer hielden we het voor gezien.

We begaven ons naar het laatste topoptreden. De Delines waren vreemd genoeg in de veel te kleine binnenzaal geprogrammeerd, maar het mocht de pret niet drukken. In de veel te volle benauwde zaal speelde de Delines een heerlijk uurtje vol.

Met nog een paar nummers van de halve zachte Andy Shauf, overigens niet slecht, was het feest alweer ten einde. Con Brio werd enthousiast ontvangen, maar een Earth Wind & Fire ripp-off hoort niet thuis op Take Root.

Al met al is het veel mooiere geworden dan ik van tevoren verwacht had. Danny Schmidt en Mark Kozelek en in iets mindere mate Shannon Lyon had ik wel willen zien, maar dat was niet in te passen. Je moet nou eenmaal keuzes maken. Ik ben een blij man.

avatar van Lura
Mooi stuk, Henk. Had ik wel verwacht, dat je Patty Griffin zo goed zou vinden. Haar nieuwe album is echt weergaloos.

Hendrik68
Hendrik68 schreef:

Van David Corley kon ik nog net even de laatste nummers meepikken.
.
Blijkbaar wilde hij nog een toegift geven, want ik ben doorgelopen en toen is Corley onwel geworden hoorde ik vanmorgen pas. Ik hoorde tijdens de aankondiging van de Delines dat iemand niet goed geworden was, maar dat het naar omstandigheden goed ging. Ik hoorde niet goed om wie het ging. Dat bleek dus om David Corley te gaan. Hopelijk herstelt hij snel. Hij zou eerder hartproblemen hebben gehad. Sterkte David.

avatar van Renoir
Nou, onwel... Ik stond er met mijn neus bovenop Henk, en het was echt heftig. De band stond klaar voor het laatste nummer toen David "uno momento" zei, en zijn flesje water pakte. Hij nam een slok, ging daarna op één knie zitten, en staarde enkele seconden naar beneden. En toen viel hij langzaam om en bleef bewegingsloos liggen. Paniek alom. Bandleden schreeuwden meteen om een dokter. Binnen een paar seconden was er medische assistentie en werd hij onmiddellijk gereanimeerd. Iemand kwam met een defibrillator aanzetten. Het zag er erg slecht uit, en ik was echt bang dat hij daar op het podium zou sterven. Ik ben snel weggegaan want kon dat niet aanzien. Overigens een pluim aan de organisatie dat we tussen de optredens door op de hoogte werden gehouden van zijn toestand (Jan Donkers voor Patty Griffin begon, en Hubert van Hoof voor The Delines begonnen). Hopelijk komt het allemaal weer goed met David...

Dit bepaalde wel erg mijn stemming voor de rest van de avond. Maar Mark Kozelek en vooral een geweldige Patty Griffin zorgden ervoor dat ik het even kon loslaten. En The Delines waren de perfecte afsluiter. Gelukkig was ik op tijd in de zaal en kon ik fijn vooraan staan. Na het concert liep ik Amy Boone tegen het lijf en kon ik haar nog even bedanken voor een prachtig optreden. Fijne meid. En fijn dat ze in oktober een nieuw album gaan opnemen!

avatar van pjh1967
Renoir schreef:
En The Delines waren de perfecte afsluiter. Gelukkig was ik op tijd in de zaal en kon ik fijn vooraan staan.

Ik moet haast naast je gestaan hebben, stond rechts vooraan. Was idd een prachtig optreden.

avatar van Bonk
Op verzoek van Hendrik68 plaats ik hier ook even de recensie van Take Root, zoals ik hem geschreven heb voor het topic Gisteren...Gezien! Overigens was ik me niet bewust van het bestaan van dit specifieke topic over Take Root. Ik zal na het werk eens bijlezen en het voor volgend jaar in de gaten houden. De recensie:

Gisteren naar Take Root in de Oosterpoort Groningen geweest.

Vorig jaar was ik voor het eerst naar dit knusse en gemoedelijke festivalletje in de Oosterpoort gegaan, met de nadruk op Americana, Roots en Folk, maar waar blues en country ook geregeld om de hoek komen kijken. Dat was vorig jaar zo goed bevallen, dat we het dit jaar ook maar weer een kans gaven. Met de (naar mijn mening) keurige prijs van 40 euro, waarvoor je muziek van 4 uur tot kwart over twaalf voor krijgt, werd de keuze nog wat gemakkelijker. Op 5 plekken in de Oosterpoort treden afwisselende artiesten op. De gemiddelde leeftijd ligt hoog voor een festival. Ik had ook de indruk dat het wat rustiger was dan vorig jaar, maar dat is op de gok.

We begonnen in de kleine zaal bij Danny Schmidt met Carrie Elkin. Man met gitaar en zijn vrouw zingt tweede stem. Later op de avond werden elders de rollen omgedraaid. Het was mij wat te clean. Er werd niet slecht gezongen, maar ook niet bijster goed. Het was te weinig spannend en afwisselend om echt te boeien en deed een beetje aan als dertien-in-een-dozijn kampvuurliedjes. Dus ook voortijdig afgehaakt om al een plekje te zoeken in de grote zaal.

Daar traden Villagers op. Een vijfkoppige band rond Conor O'Brein, met harpist en een drummer die geregeld erg verdienstelijk de trompet voor zijn rekening neemt. Een daadwerkelijk echt prachtig concert. Het ene moment wordt het heel klein gehouden, het volgende moment is het ontzettend intens. Het hele uur dat het duurde, alleen maar genoten. Conor liet horen een goed bereik te hebben en alle muzikanten lieten horen goed te kunnen spelen, maar stelden zich ook allemaal ten dienst van de prachtige liedjes op. Vreemd genoeg liep de zaal leeg tijdens het optreden, want blijkbaar was het niet ieders smaak. Wel erg fijn om te merken dat een zaal ook nog gewoon muisstil kan zijn als dergelijke breekbare muziek gebracht wordt. Echt een fantastisch optreden, dus toen was de avond eigenlijk al geslaagd.

Daarna besloten om te gaan eten in het restaurant (erg lekker!). Op de achtergrond hadden we de prima muziek van David Corley's Wild Connection. Het klonk prima, maar we zaten op te veel afstand om echt een gedegen oordeel te kunnen geven. Toen dat afgelopen was en wij met de laatste happen bezig waren, werd er een brancard de Oosterpoort binnengereden. Achteraf bleek dat David Corley onwel geworden was voor het laatste nummer en omgevallen was. Later kwam het nieuws dat hij op de IC opgenomen was. Een rare gewaarwording, wat het helemaal geweest moet zijn voor de mensen die stonden te kijken. Hopelijk knapt hij snel op.

Overigens heb ik achteraf veel goede verhalen gehoord over Ryley Walker, die dan ook stond te spelen, maar die dus helaas moeten missen.

We hebben nog een stuk van Dawes in de grote zaal meegepikt, maar daar was ik niet van onder de indruk. Het geluid stond te hard. Hij heeft wel een krachtige stem, maar wist niet goed te doseren. Ook de instrumentale stukken waren redelijk, maar te weinig bijzonder om opzienbarend te zijn. Het rockte wel aardig, maar wel wat te veel op één toon en ritme.

We zijn daarna naar de binnenzaal voor Shannon Lyon. Die bleek David Corley goed te kennen, dus dat moet onwerkelijk voor hem geweest zijn om direct te gaan spelen, nadat David Corley mee ging naar het ziekenhuis. Dat was echter niet te merken tijdens het concert. Een troubadour met akoestische gitaar, die werd bijgestaan door een man op elektrische gitaar en een vrouw die tweede stem zong. Nou had die mevrouw, ook qua kleding, geen enkele moeite gedaan om er florissant uit te zien, maar zingen kon ze wel. Shannon ook overigens. Hij was duidelijk schatplichtig aan Townes van Zandt, die hij ook nog aanhaalde. Prima liedjes, waar het heerlijk was om wat op weg te deinen. Maar de afwisseling was ook groot genoeg om boeiend te blijven.

Daarna My Morning Jacket, wederom in de grote zaal. Ik had wel zin in wat steviger werk en ik werd op mijn wenken bediend. Net als ThereThere eerder constateerde in Paradiso, gaven ze hier ook een weergaloos optreden. Intens, geweldige instrumentale stukken, er werd prachtig gezongen door Jim James. ik ging er helemaal in op. Helaas was het te merken tijdens de rustige akoestische stukken, dat het inmiddels later was en was het nu niet meer zo stil, maar dat was slechts een kleine smet. Ook hier werd er geen enkel woord gericht naar het publiek, maar als je zo goed staat te spelen, mis ik dat ook niet. Dat ze geweldige muziek maken wist ik, maar de hooggespannen verwachtingen die ik had over hoe ze het live ten gehore zouden brengen, werden gedurende anderhalf uur meer dan waargemaakt.

Daarna nog een stuk van Con Brio in de foyer meegepikt. Een soulband, die op zich lekker swingende en opzwepende muziek brachten. Maar daardoor ook wel wat raar op zijn plek op een festival als deze.

We vonden het toen ook wel mooi geweest en zijn voldaan naar huis gegaan. Twee fantastische optredens gezien en een erg goede. Volgend jaar gaan we zeker weer en kan liefhebbers van harte dit fijne festivalletje aanraden.

Hendrik68
Ik zie dat je het verplaatst hebt. Dank je. Altijd leuk hoe verschillend mensen een festival beleven. Dat is ook het mooie ervan.

Ik kan beamen dat je met Ryley Walker en de band iets hebt gemist. Een act die je eigenlijk ook best op North Sea Jazz neer kan zetten. Instrumentaal geweldig, alle instrumenten bij elkaar maakten er een prachtig geheel van. Als je Patty Griffin niet hebt gezien dan heb je ook zeker wat gemist. Zelden iemand gehoord die gevoel zo weet over te brengen.

Ik had ook de indruk dat het iets minder druk was dan vorig jaar. Toen waren er ook behoorlijk wat meer publiekstrekkers.

Nou maar hopen dat Corley volledig herstelt, want ik heb inmiddels begrepen dat het iets meer was dan alleen onwel.

avatar van Renoir
pjh1967 schreef:
(quote)

Ik moet haast naast je gestaan hebben, stond rechts vooraan. Was idd een prachtig optreden.

We moeten inderdaad vlakbij elkaar hebben gestaan. Ik stond rechts van het midden, tussen bassist Freddy Trujillo en toetsenist Cory Gray in. Fijn ook dat ik goed zicht had op de setlist (toch handig met al die nieuwe nummers).

Hendrik68
Voor de komende editie op 10 september 2016 zijn alvast Nikki Lane en The Jayhawks vastgelegd.

Hendrik68
Take Root heeft de komst van Barna Howard bekend gemaakt. Een van de grote talenten van dit moment. Daar ben ik heel blij mee en ik vast niet alleen. Ook de Ben Miller Band komt op 10 september naar Stad. Ik kende de band niet, maar een rondje Spotify was genoeg om te horen dat dit een live kraker is. Ook andere namen als bijvoorbeeld Jesca Hoop zeggen me helemaal niks. Maar ik laat me graag verrassen. Opvallend is dat Nikki Lane ineens niet meer wordt vermeld. Geen idee of we haar definitief kunnen vergeten of niet. Binnenkort meer namen. Ik hoop vooral op Margo Price en Cale Tyson.

Jesca Hoop stond ook al op de editie van eh.... 2012, gok ik. Ik was er in ieder geval en dat was best leuk folky, maar iets veilig.

Hendrik68
Ik heb van de artiesten die me niks zeggen even een rondje Spotify gedaan en ik mag zeggen dat ik zeer in mijn nopjes ben met vooral de Ben Miller Band en JP Harris. Meer het pure werk zeg maar en zeer geschikt voor een live concert. Die Karl Blau is heel apart, maar live? Geen idee. Jesca Hoop heb ik na 10 seconden afgezet. Dat zijn stemmen waar ik jeuk van krijg. Maar de balans is dik positief voorlopig. Wel jammer dat Nikki Lane er niet meer bij staat. Die had ik graag een keer gezien.

Hendrik68
Na het bluesgweld van de afgelopen tijd kijk ik toch ook weer vooruit naar de komende editie van Take Root. Maar na weer een nieuw aantal namen begin ik toch te twijfelen of ik dit jaar moet gaan. Met de vroege bekendmaking van de Jayhawks en Barna Howard leek de toon gezet voor een knallende editie. Maar alle namen die vervolgens bekend werden gemaakt zijn niet verkeerd, maar echte toppers ontbreken. Met de nieuwe release van Robert Ellis, Daniel Romano en Sturgill Simpson zou het toch wel leuk zijn als een van de 3 ook even komt buurten. Nee dan Ramblin' Roots in Utrecht. Dat festival heeft een line up om je vingers bij af te likken. Lance Caneles, Hollis Brown, Matt Andersen, Amanda Pearcy, Jelka van Houten, Richmond Fontaine en nog veel meer. Allemaal toppers. Kan natuurlijk ook naar beide festivals gaan.

avatar van Renoir
Ik twijfel ook nog. Vorig jaar zat de line-up vol met persoonlijke favorieten, maar vooralsnog is het voor mij te mager. Alleen van The Jayhawks en Drew Holcomb word ik echt blij. Ik hoop dat er binnenkort nog een paar toppers bij komen (Noah Gundersen zou een hele mooie toevoeging zijn), anders houd ik het alleen bij Ramblin' Roots.

avatar van Renoir
Ze hebben naar je geluisterd Hendrik68: Daniel Romano en Robert Ellis zijn toegevoegd. Drive-By Truckers en Noah Gundersen helaas (nog) niet. Maar ik ben nu over de streep.

avatar van pjh1967
Renoir schreef:
Ze hebben naar je geluisterd Hendrik68: Daniel Romano en Robert Ellis zijn toegevoegd. Drive-By Truckers en Noah Gundersen helaas (nog) niet. Maar ik ben u over de streep.

En Erika Wennerstrom (Heartless Bastards)!

Gast
geplaatst: vandaag om 21:17 uur

geplaatst: vandaag om 21:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.