menu

De Site / Gebruikers / Voorkeurstijdperken

zoeken in:
boomkat
Het internet speelt idd de voornaamste rol.

avatar van barrett
Het is idd allemaal veel transparanter maar dat komt dan weer de houdbaarheid van de muziek ten nadeel. Vroeger luisterde je de hele cd zeker minstens 30 keer uit en kende je hem helemaal van buiten nu ken je meerdere platen maar half en heb je der minder afiniteit mee.

The Oath
Gyzzz schreef:
Techno, HipHop, IDM, Ambient, onder meer.. Maar als bijna enkel metal aan je besteed is, zal het wel minder zijn misschien.


Ik luister ook graag eens echte Rock.

Maar nummers van Radiohead, Pearl Jam, Coldplay... die hebben toch belange niet het kick-ass gehalte van Led Zeppelin, Deep Purple, Jimi Hendrix, The Doors,...

boomkat
Het kan geen toeval zijn dat Gyzzz, sxesven en ik dat soort acts nou net niet bedoelen, al vind ik persoonlijk Radiohead niet verkeerd. Pearl Jam ken ik amper, maar dat terzijde. Bovendien waren die bands misschien wel meer typisch jaren 90.

The Oath
Wat ik bedoel: Tool en Muse enzo hebben wel wat aardige nummers (ken enkel hun nummers die ze op de radio spelen ).
Maar als ik daarna dan eens Child in Time, Dazed and Confused, The End of Voodoo Child afspeel verbleken die eerste gewoon.

En dan nog maar zwijgen over Radiohead en Pearl Jam. Heb OK Computer en Ten es binnen gehaald. man, man, man... Hoe kan iemand zo'n plaat gewoon helemaal uithoren? Ik heb totaal geen courage om die eens een 2de keer te beluisteren... zo saai!

En dat heb ik wel met de meeste/alle wannebe-rock van de de jaren 90 en 00.


Dus dan ga ik liever eens echte rockalbums afpluizen, die zijn tenminste boeiend van the beginning till the end

Gallow
Kijk eens verder dan je neus lang is, als Tool en Muse de metal van nu moeten representeren had ik allang een kogel door m'n hersens gejaagd.

Er wordt meer dan genoeg goede rock gemaakt in deze én in vorig decennia, maar daar moet je wel wat dieper voor graven, natuurlijk is het lekker makkelijk om je op klassiekers te richten...

The Oath
Gallow schreef:
Kijk eens verder dan je neus lang is, als Tool en Muse de metal van nu moeten representeren had ik allang een kogel door m'n hersens gejaagd.

Er wordt meer dan genoeg goede rock gemaakt in deze én in vorig decennia, maar daar moet je wel wat dieper voor graven, natuurlijk is het lekker makkelijk om je op klassiekers te richten...


Raad jij dan wat aan hé, wijsneus

Gallow
Ik zou niet durven

avatar van orbit
Father McKenzie schreef:


De eighties vind ik lang niet slecht, maar toch wat overroepen door deze die zich beperken tot die tijd, gewoon omdat ze toen jong waren en helaas niet teruggrijpen naar muziek van voor hun tijd, want omdat ze helaas die sixties (èn fifties!) niet kennen, vinden ze die eighties het summum... voor mij niet dus!


Tsja, je doelt nu op een klein en marginaal groepje hoor.. vast bedoelt als een stevige terechtwijzing ofzo, maar je mist kompleet doel. Andersom zie ik eerlijk gezegd veel meer users die zich na de jaren 60/70 überhaupt niet meer met muziek lijken te hebben beziggehouden en maar blijven volhouden totdat hun baarden de grond raken dat de 80s niks was
Ik ken gewoon erg veel muziek, uit ieder relevant decennia van de pop/rock. En daaruit beklijven mijn favorieten, veel uit de jaren 80, maar ook enkele uit de 60s en 70s en zelfs wat 90s. Op het gebied van pop/rock hoor ik echter vanaf de 90s en anno nu amper meer iets wat nu echt grensverleggend is of mijn aandacht enigzins weet vast te houden. In de electronic scène heb ik juist een aangenaam grote hoeveelheid artiesten leren waarderen vanaf deze periode en staan ook de jaren 00 hoog in het vaandel. Gelukkig dat er meer is dan rock

avatar van The Scientist
barrett schreef:
Het is idd allemaal veel transparanter maar dat komt dan weer de houdbaarheid van de muziek ten nadeel. Vroeger luisterde je de hele cd zeker minstens 30 keer uit en kende je hem helemaal van buiten nu ken je meerdere platen maar half en heb je der minder afiniteit mee.


dus...? is daar een nadeel aan dan?.. ik heb niet het idee dat ik de muziek daardoor 'minder' beleef dan wanneer ik een cd uitgebreid ken ofzo.

Verder het behoorlijk met orbit eens... als je het idee hebt dat een decennium minder goed is qua muziek dan een ander zegt dat naar mijn mening meer over jezelf en in hoeverre je in muziek wilt/kunt verdiepen dan over de decennia an sich....

Bovendien heb ik ook het idee (en dat zal lang niet voor iedereen gelden, het is niet mijn doel om met deze zin specifieke users aan te spreken o.i.d.) dat sommige mensen al bij voorbaat platen niet een goede kans geven omdat het uit een bepaalde periode komt.

Ik kan me prima voorstellen dat je met de muziekstijlen uit sommige decennia meer hebt dan met anderen (ik kan bijvoorbeeld niet veel met de pop/rock uit de jaren 80 (uiteraard zijn er geweldige uitzonderingen))... maar zo'n uitspraak gaat meer over jouw muzieksmaak dan over de muziek in die decennia.... Zo sluit de pop/rock van tegenwoordig waarschijnlijk gewoon ebter aan bij mijn smaak dan bij die van Orbit, maar wil dat niet zeggen dat de pop/rock uit dit decennium per se beter of slechter dan die uit de jaren 80 (of eender welk ander decennium)....

Welk idee ik wel heb, is dat het spectrum aan muzikale stijlen breder is geworden, er 'komen' steeds genres 'bij', en er worden variaties op veel dingen gemaakt, en dat maakt de keus tegenwoordig wat breder (heb ik het idee).. Maar weer staat dit totaal los van kwaliteit.

Sowieso kun je zo'n mening alleen maar baseren op wat jij zelf kent, dus zodra je de mening hebt dat muziek uit een decennium slecht zou zijn en je daardoor niks meer uit dat decennium luistert zul je ook niet die mening kunnen veranderen... En tegenwoordig moet ik ook zeggen dat de dingen die ik op de radio/tv hoor/zie me niet echt aanspreken.. maar ik weet nu gewoon dat er veel meer is... niet voor niets zijn 9 van de 10 platen uit mijn top10 uit de jaren '00..

Stijn_Slayer
Lastig om te zeggen, omdat het voor een groot deel ook net van een bepaald genre afhangt. Als ik bijvoorbeeld naar blues luister heb ik een voorkeur voor Mississippi John Hurt, Robert Johnson etc. Ik kan echter niet zeggen dat 1928-1938 mijn favoriete muziekjaren zijn.

Over het algemeen (zowel kwalitatief als kwantitatief) vind ik de periode 1967-1972 toch met afstand het sterkst. Veel vernieuwende bands kwamen in deze periode tot bloei. Als je alleen al alle albums uit 1967 op een rijtje zou zetten zie je een hele hoop klassiekers. De eerdere ideeën werden in deze periode verder uitgewerkt en ik denk dit op het gebied van rockmuziek de meest invloedrijke periode geweest moet zijn. Denk alleen al aan het gebruik van alternatieve stemmingen, virtuoze leadgitaristen, het gebruik van distortion. Natuurlijk is dit achteraf praten, want in 1967 had bijvoorbeeld haast niemand van The Velvet Underground gehoord.

Later in de jaren 70 heb ik toch de indruk dat het niveau wat daalt, en er wat minder originaliteit is. De opkomst van punk, bah. De jaren 80 vind ik vervolgens, op pop/rock gebied, vreselijk. Prince en Joy Division zullen de uitzonderingen zijn. Het meest storende was natuurlijk het gebruik van die synthesizers, dat kan ik maar niet begrijpen. Op metalgebied is dit echter een zeer sterke periode. Thrash metal, death metal en een eerste aanzet tot black metal ontstonden bijvoorbeeld. Daarnaast liet Joe Satriani van zich horen, die in één klap alle gitaristen van weleer achter zich liet. Een tijdperk waarin ik vooral selectief moet zoeken dus.

Dat geldt ook voor de jaren 90. Vooral het begin vind ik op metalgebied nog sterk, maar naast metal schieten eigenlijk alleen Nirvana, Red Hot Chili Peppers, Pearl Jam en Alice in Chains door m'n hoofd. Grunge heeft me naast deze drie bands verder nooit geboeid. Ik kan me de hitzones van schoolfeestjes e.d. herinneren en de top 40 was halverwege de jaren 90 zéér zwak.

2000-nu vind ik toch echt erg zwak. Zet de radio aan en je hoort alleen maar zooi, muziek als wegwerp product etc. Natuurlijk is er meer dan wat op de radio komt, maar je moet tegenwoordig (goed) zoeken. Er tijd aan besteden dus, en dan besteed ik eerder tijd aan jaren waar ik sowieso meer mee heb. Ik heb niet het gevoel dat ik veel mis, dus ik vind het wel prima zo. Op technisch gebied is er wel een ontwikkeling gaande. Necrophagist en Obscura bijvoorbeeld. Betere muzikanten kan ik haast niet bedenken. Het technische niveau van die gasten is ontiegelijk hoog. Maar wie weet hebben we het over 30 jaar ook ineens over een 'nieuwe Velvet Underground' uit 2005.

avatar van The Scientist
Stijn_Slayer schreef:
Lastig om te zeggen, omdat het voor een groot deel ook net van een bepaald genre afhangt. Als ik bijvoorbeeld naar blues luister heb ik een voorkeur voor Mississippi John Hurt, Robert Johnson etc. Ik kan echter niet zeggen dat 1928-1938 mijn favoriete muziekjaren zijn.

Over het algemeen (zowel kwalitatief als kwantitatief) vind ik de periode 1967-1972 toch met afstand het sterkst. Veel vernieuwende bands kwamen in deze periode tot bloei. Als je alleen al alle albums uit 1967 op een rijtje zou zetten zie je een hele hoop klassiekers.


Argh.. alleen het woord "klassiekers" al.. dat is toch wel een van de engste woorden in muziekland... dus omdat er toen meer platen gemaakt zijn die nu veel mensen kennen was alle muziek toen beter?

Later in de jaren 70 heb ik toch de indruk dat het niveau wat daalt, en er wat minder originaliteit is. De opkomst van punk, bah.


Dus omdat JIJ niet van Punk houdt zeg je maar dat het niveau lager IS?


je doet het af en toe goed

De jaren 80 vind ik vervolgens, op pop/rock gebied, vreselijk.


Vooral het begin vind ik op metalgebied nog sterk
[/quote]

en af en toe minder:
Op metalgebied is dit echter een zeer sterke periode.


Satriani... die in één klap alle gitaristen van weleer achter zich liet.


Alleen al bij de gedachte eraan lopen me de rillingen over de rug.. maar das ook al weer persoonlijk.. (maar dat terzijde)


Met je post bevestig je voor mij gevoel eerder wat ik zeg... je vindt bepaalde decennia minder omdat je zelf minder hebt met de muziek van die periode... en daarom zeg je maar dat dat decennium minder is...

avatar van herman
Stijn_Slayer schreef:
2000-nu vind ik toch echt erg zwak. Zet de radio aan en je hoort alleen maar zooi, muziek als wegwerp product etc. Natuurlijk is er meer dan wat op de radio komt, maar je moet tegenwoordig (goed) zoeken.

Door sites als deze hoef je juist nauwelijks meer te zoeken. Als je geinteresseerd bent in muziek is een half uurtje MusicMeter of last.fm bekijiken een kleine moeite...

Vroeger moest je veel meer je best doen als je voorbij de top 40 wilde luisteren, heb ik het idee. De hele week wachten op dat avondprogramma van de VPRO, dat ene leuke nummer opschrijven (en dan maar hopen dat je de artiest/titel kon verstaan) en de dag erna naar de platenzaak. Tegenwoordig kun je met een paar muisklikken een complete discografie van een obscure band binnen halen.

De radio zond in de jaren '60 trouwens ook geen Velvet Underground uit hoor.

avatar van orbit
The Scientist schreef:



Met je post bevestig je voor mij gevoel eerder wat ik zeg... je vindt bepaalde decennia minder omdat je zelf minder hebt met de muziek van die periode... en daarom zeg je maar dat dat decennium minder is...


Ik ben het ook 100% met je eens Scientist

Raar dat de belevingswereld van sommige mensen gelijk wordt gesteld aan de absolute waarheid en correcte weergave van feiten. Als we alléén konden uitgaan van wat enkele conservatieve ouwe rockers ons via de roestige radiogolven via zinloze en achterhaalde lijstjes zouden wijsmaken, konden we gevoegelijk alle muziek van na 1975 wel in de prullemand flikkeren en ons lekker wentelen in een soort van eeuwige status quo wat betreft de rockstandaard. Wat een uiterst enge en muziekonvriendelijke benadering.
Gelukkig mogen acts vandaag de dag nog steeds bewijzen hoe goed of slecht ze zijn, zonder bij voorbaad al in de verdomhoek te worden gezet door ouden van dagen.

avatar van LucM
Ach, in iedere periode vind ik wel goede muziek (mijn 5*-albums situeren zich van 1956 tot 2009) maar zoals ik eerder zei, de tweede helft van de jaren '60 vind ik de interessantste muziekperiode vanwege de vele nieuwe ontwikkelingen. In 1967 alleen al werden tal van baanbrekende albums uitgebracht en de top-40 stond in die tijd nog op een hoog peil. Als je de top-100 van 1967 bekijkt merk je dat zowat driekwart van die hits zijn uitgegroeid tot evergreens (ik vraag mij af of vele huidige top-40-hits over 40 jaar nog gedraaid worden). Dat wil lang niet zeggen ik dat ALLE muziek in die periode goed vind. John Lennon bracht (samen met Yoko Ono) een aantal misbaksels uit (waar dat hij bij the Beatles meesterwerken leverde) en vele grote artiesten uit de jaren '50 met Elvis Presley voorop brachten zwak materiaal uit in die periode.

De jaren '70 en '80 leverden ook heel wat goede muziek en de new wave/postpunk leverde een oneindige rij van interessante artiesten. Al vind ik de hitmuziek naarmate de jaren '80 vorderden steeds gladder en mechanischer worden, de ziel begon eruit te verdwijnen.

In de jaren '90 werd ik vooral geboeid door de grunge, triphop, britpop en heel wat Belgische groepen. Die hardcore house vond ik echter vreselijk en in de hitlijsten vond ik steeds minder naar mijn gading.

Wat de jaren '00 betreft heb ik een dubbel gevoel : er is dat decennium nog nooit zoveel rommel uitgebracht, niet alleen in de hitlijsten ook in de rock of 'alternatieve' sector (bands als Kane, Creed, Limp Bizkit en Nickelback vind ik vreselijk), anderzijds vind je steeds meer boeiende en eigenzinnige artiesten maar dan moet je buiten de gebruikelijke kanalen gaan zoeken (radio, hitlijsten ...).

avatar van Gyzzz
The Oath schreef:
(quote)


Ik luister ook graag eens echte Rock.

Maar nummers van Radiohead, Pearl Jam, Coldplay... die hebben toch belange niet het kick-ass gehalte van Led Zeppelin, Deep Purple, Jimi Hendrix, The Doors,...


Dat is precies wat ik bedoel. Als je muziek alleen maar beoordeelt op zijn ''kick-ass gehalte'' (vaak het punt waarop ik het juist lachwekkend begin te vinden, maar ieder zijn ding daarin), mis je een heleboel. Radiohead heeft namelijk hele andere kwaliteiten dan de bands waarmee je vergelijkt en gaat bovendien van een heel andere beleving uit. Slechts het beoordelen op het kick-ass gehalte of iets dergelijks kan zo'n zwart-wit onderscheid tussen de bands die jij noemt veroorzaken.

Pas zodra je in meerdere vormen van esthetiek de daarbij behorende kwaliteiten (ten minste) probeert te erkennen, kun je een goed beeld schetsen van wat er gebeurt in verschillende genres en decennia. Alle soorten muziek beoordelen vanuit de optiek van één soort beleving (''het moet rócken!'' of iets dergelijks) werkt alleen maar ontzettend beperkend voor jezelf.

Verder zeggen The Scientist en herman hele zinnige dingen. Het zal toch zeker niet zo zijn dat de hele mensheid 'het' opeens niet meer kon vanaf een bepaald moment..?

Stijn_Slayer
herman schreef:

De radio zond in de jaren '60 trouwens ook geen Velvet Underground uit hoor.


Dat zei ik toch ook?

@ The Scientist: Kom op, is toch duidelijk dat ik dat persoonlijk vind. Moet ik elke zin dan per se met 'ik vind' beginnen? De titel van deze topic is nota bene voorkeurstijdperken.....

Trouwens, hou je niet van metal of heb je iets gemist? Kijk eens welke bands opkwamen in de jaren 80: Slayer, Artillery, Mercyful Fate, Death Angel etc. Dat noem jij geen sterke periode?

En wat is er met Satriani? Je gaat nou toch niet ontkennen dat dat een geweldige gitarist is?

avatar van GrafGantz
Satriani is net zo'n goede gitarist als Mariah Carey een goede zangeres is. Technisch perfect maar niet om aan te horen...

avatar van The Scientist
Stijn_Slayer schreef:


Trouwens, hou je niet van metal of heb je iets gemist? Kijk eens welke bands opkwamen in de jaren 80: Slayer, Artillery, Mercyful Fate, Death Angel etc. Dat noem jij geen sterke periode?

En wat is er met Satriani? Je gaat nou toch niet ontkennen dat dat een geweldige gitarist is?


technisch is hij prima, maar het doet me totaal niks, dus ga ik niet zeggen dat hij een geweldige gitarist is..

Maar over metal, die bands die je noemt vind ik voor zover ik ze ken erg weinig aan, doe mij de metal van Death, Opeth, Neurosis, Boris, etc.. etc.. maar.. ik heb zelf dus liever latere metal... het is dus niet te zeggen wat nou bepaald een sterke periode is of niet, dat verschilt per persoon.

Stijn_Slayer
The Scientist schreef:
(quote)

het is dus niet te zeggen wat nou bepaald een sterke periode is of niet, dat verschilt per persoon.


Daar heb je gelijk in, maar daarom zit het woord voorkeur waarschijnlijk in dit topic.

avatar van orbit
Volgens mij reageerde Scientist ook vooral op je "indrukken" van minder originaliteit of je suggestie dat klassieker=onomstreden meesterwerk=goed. Dat ligt dus eerder aan je eigen gevoel bij die platen of artiesten dan of het nu ook echt zo is. De originaliteit gedurende de jaren 70 nam helemaal niet af, integendeel zou ik zeggen! Na een periode van navelstarende gezapigheid veegden pioniers en vernieuwers het stof weer eens uit de kast. Voorbeelden te over.
En klassiekers zijn zeker niet bij voorbaad goed, eerder commercieel op het juiste moment gebracht of misschien leidend voor een groep musici die er op voort heeft geborduurd. In het laatste geval kun je nog twisten over de eventuele kwaliteit of klasse, het gaat immers vooral over originaliteit. Als een plaat vooral commercieel een klapper was, wordt het verhaal alweer anders natuurlijk (Hotel California, Thriller, Bat Out Of Hell.. etc etc). Zelfs originaliteit is dan vaak ver te zoeken

Jeve
Ik ben het meest verknocht aan muziek uit de jaren 70.

In feite borduur ik het meeste voort op artiesten/bands die in de jaren 60 of 70 hun eerste album uitbrachten.

Uitzonderingen zijn Iron Maiden, Dio, Rammstein, Queens of the Stone Age, Porcupine Tree én Steven Wilson.

Zeer gewaardeerde nieuwkomer in mijn collectie is The War On Drugs.

avatar van Bakema NL
Het interesseert me werkelijk niet in welk tijdperk muziek gemaakt is. Echter zal voor (bijna) iedereen gelden dat de tienerjaren (vaak) erg bepalend zijn en in ieder geval een speciaal plekje hebben.
Voor mij is dat dan de 80's. Daarna de 90's, de 00's, 10's, 70's, 60's, de 20's zijn net begonnen en ik heb weinig met wat voor de 60's kwam.

De jaren '50 is de geboorte van de rock 'n' roll: opwindend maar nog sterk geworteld in de blues- en country-traditie. In de jaren '60 krijgt de nieuwe pop echt vorm, mede vanwege The Beatles natuurlijk, en kent vele prachtige hits. In 1967 wordt pop 'volwassen' (en volwassen bands gaan albums i.p.v. singles maken) en bereikt popmuziek haar hoogste niveaus en wordt soms zelfs bijna Kunst. Deze glorietijd duurt tot de punk in 1976/1977 waarmee wordt teruggekeerd naar de eenvoud en opwinding van de rock 'n' roll uit de jaren '50 (maar dan op hoog volume). Met de punk eindigt de pop, die de geschiedenis van de wereld heeft veranderd, met een explosie. Na die explosie heeft pop alle relevantie verloren: de jaren '80 zuigen apenballen met z'n klinische synthipop. De jaren '90 zijn wel weer leuk omdat retro de trend was: men keert bewust terug naar de oude rockdagen toen pop nog leuk was (bv. grunge). Daarna is men echter weer teruggekeerd naar de ellendige jaren '80 en z'n gladde, zielloze producties.

Kortom, het tijdperk 1967-1977 is mijn favoriete tijd van de pop/rock.

avatar van ZAP!
Ik mocht mijn muziekliefhebberij ongeveer in de jaren '80 beginnen met veel hard rock en vele soorten metal. Muziek met een overrompelende kracht, die desalniettemin melodieus kon zijn en / of zeer creatief in elkaar gezet Maar vooral 'uitlaatklep' was aanvankelijk denk ik het toverwoord.
Later kwam er meer de behoefte om te gaan verkennen (al kreeg ik ook in mijn metal periode al veel pop mee, van de teevee enzo), qua genres alsook qua tijdsvakken.

De plaat die nog altijd favoriet is en ook voor die experimenteerdrift staat, is Mr. Bungle's 'California' uit '99.
Maar vlak ook 'Hope' (1995) van Palace Songs niet uit. Dus ik kom gemiddeld meer bij de '90s - én '80s - uit...

Satriani ben ik op een gegeven moment wel op uitgeluisterd geraakt (van na 'The Extremist' ken ik niets), behalve het magistrale '80s kunstwerk 'Not of This Earth', dat ik nog vrij regelmatig opzet. Je kan het kitsch noemen, maar daarmee vind ik het nog niet minder magisch.

avatar van GrafGantz
De Filosoof schreef:
de jaren '80 zuigen apenballen met z'n klinische synthipop.


Klinische synthpop

avatar van herman
Heel aardige analyse, ik heb hem waar nodig even aangevuld.

De Filosoof schreef:
De jaren '50 is de geboorte van de rock 'n' roll: opwindend maar nog sterk geworteld in de blues- en country-traditie. In de jaren '60 krijgt de nieuwe pop echt vorm, mede vanwege The Beatles natuurlijk, en kent vele prachtige hits.


In 1967 wordt pop 'volwassen' (en volwassen bands gaan albums i.p.v. singles maken) en bereikt popmuziek een hoog niveau, al verdwijnt hiermee gaandeweg ook de spontaniteit uit de muziek en wordt popmuziek soms nodeloos oubollig en/of ingewikkeld. Gelukkig komt aan deze tijd een einde in 1976/1977, als met punk wordt teruggekeerd naar de eenvoud en opwinding van de rock 'n' roll uit de jaren '50 (maar dan op hoog volume).

Na de punkexplosie ontkiemen nieuwe muzieksoorten, als punk wordt gecombineerd met andere muziekgenres als reggae en elektronische muziek. Uiteindelijk beleeft de popmuziek rond 1983 zijn hoogste piek sinds de jaren '60. Veel synthpop- en andere hits uit die jaren bepalen tot de dag van vandaag het muziekgeluid in openbare gelegenheden als cafés, restaurants en winkelcentra.

In 1987 ontvouwt zich na 1967 een tweede Summer of Love. Deze keer is het de housemuziek die doorbreekt in de mainstream. Deze muziek zal de komende decennia de grote vernieuwer blijken, samen met diverse crossovers en afgeleiden (acid jazz, triphop, drum & bass, dubstep). De rockmuziek loopt inmiddels op zijn laatste benen: er ontstaat wel een flinke retrotrend, met de grunge die teruggrijpt op de gitaargenres van de afgelopen 20 jaar en de britpop die teruggrijpt op de Engelse boom van de jaren '60.

Voorkeurstijdperken:

1963-1968
1977-1983
1993-1996
2004 tot nu

avatar van Michiel Cohen
De meeste muziek die ik heb is van 2000 en later.

avatar van Wandelaar
1969-1989.
En nog wat smaller: 1972-1977.
Verder toegespitst op het beste jaar: 1975 (denk ik)

Mijn favoriete tijdperk is nu. En morgen. Ik luister naar muziek uit alle tijden, maar ben vooral geinteresseerd in wat nieuwe bands en nieuw talent doen. En met 'nieuw' bedoel ik dan 'tussen nu en pak-em-beet 5 jaar geleden, want een album uit 2015 kan nog best vernieuwend zijn voor mij als ik hem net ontdek.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:18 uur

geplaatst: vandaag om 14:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.