stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

Met bijna een maand en talloze luisterbeurten erop zitten sinds de release, wordt het eens tijd voor een beschouwing...

Vooropgesteld ben ik een The National-fanboy: ze beslaan niet voor niets de eerste plek in zowel mijn album-, als artiesten-top 10. Dat wordt nogal eens tegen mij gebruikt in discussies op deze site, maar de combinatie tussen de mooie gelaagde muziek, melancholische sfeer en de voordracht van Matt Berninger overtuigde mij direct vanaf het eerste moment dat ik Boxer hoorde - ruim 10 jaar geleden. Net zoals voor velen zijn de albums uit die kennismakingsperiode mijn favoriet.

Trouble Will Find Me was een zeer gedegen album, zonder echte uitschieters. Het was duidelijk dat The National niet met nog een dergelijk album kon komen. Op basis van de eerste 4 singles van Sleep Well Beast waren mijn verwachtingen zeer hooggespannen: nog steeds het geluid van The National, maar dan iets meer elektronisch en iets meer stadionrock. Het album in zijn geheel viel echter een beetje tegen; buiten de 3 singles (The System... was ik op een gegeven moment beu) was alleen de fenomenale openingstrack een toevoeging aan het oeuvre. Turtleneck is zelfs met afstand het slechtste nummer dat The National ooit uitbracht.

Dan I Am Easy to Find. Vooraf aangekondigd als de grootste koerswijziging voor de band ooit, met name door toevoegingen van vrouwelijke vocalisten. Dan weet je dat je het risico loopt om fans te verliezen...

Het openingstrio heeft nog een vrij conventioneel The National-geluid - ondanks dat je al Gail Ann Dorsey erdoorheen hoort. Oblivions is de eerste echte blauwdruk van het nieuwe geluid, en gelijk de meest geslaagde variant ervan. De stem van Mina Tindle kleurt goed bij die van Berninger en tilt het nummer naar een hoger niveau. Dat wordt doorgetrokken op The Pull of You, waar de subtiele elektronische puls een meerwaarde is.

Vanaf Hey Rosey begint de aandacht te verslappen - ook omdat de stem van Dorsey mij niet echt aanspreekt, de titeltrack en het koor-interlude geven een verhoogd risico op in slaap vallen. Where Is Her Head veert weer een beetje op, maar had beter gepast op het laatste album van Arcade Fire. Echt op niveau komt de band pas weer bij Not In Kansas - als ik mij niet vergis het langste The National-nummer ooit. Het nummer begint heel traag - als de zangeressen invallen lijkt het zelfs net een kerstliedje - maar langzaam wordt de versnelling ingezet, wordt de ingehouden spanning opgebouwd, om weer te eindigen met een fraaie vrouwelijke samenzang.

Hierna slaat het album finaal de plank mis. Na Not In Kansas had een knaller a la Rylan gemoeten, maar in plaats daarvan krijgen we nog klein kwartier rustige muziek - waarvan ik Hairpin Turns overigens een prima nummer vind. Rylan kenden we natuurlijk al - en is ook in de uitvoering op dit album een hoogtepunt. Na een intermezzo sluit het album af met Light Years, een typische National-pianoballad en daarmee een dienstdoende afsluiter.

Conclusie:
- De stem van Berninger is - in al zijn beperkingen - toch bepalend voor de muziek van The National voor mij. De nummers waar de gastzangeres Matt vocaal uitdaagt (zoals Oblivions en Rylan) werken goed, maar als Matt helemaal uit geluid verdwijnt, verlies ik toch al snel mijn interesse in de muziek.
- Er wordt op dit album te weinig gebruik gemaakt van de andere joker van The National: de drums van Bryan Devendorf. Dat komt de verveling niet ten goede. Als ze uiteindelijk weer invallen bij Rylan is dat echt een verademing.
- Bovenal is het middenstuk - muv Not In Kansas - gewoon te zwak en eentonig. Ik heb meerdere keren het album daar afgezet of doorgespoeld, iets wat ik normaal gesproken toch niet doe bij The National. Gezien de lengte van het album had de band daar wat kritischer naar mogen kijken.

Maakt het bovenstaande I Am Easy to Find dan een slecht album? Zeker niet! Zo vind ik Oblivions, The Pull of You, Not In Kansas en Rylan tot de absolute top van The Nationals oeuvre behoren. Als ik het voor het zeggen had gehad, had ik Hairpin Turns op de plek van Hey Rosey gezet en dat nummer, samen met nummers 8, 9, 11 en 12 geschrapt. Daarmee had je een album overgehouden dat zich kon meten met de toppers van de band. In de huidige samenstelling kom ik niet verder dan een krappe 4*.

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

stem geplaatst