Geniaal overzicht van een kritisch ondergewaardeerde groep. Vooral de eersre drie cd's geven ieders een uniek beeld van een periode uit hun carriere. Beatles-achtige pop, prachtige ballads en natuurlijk... disco. En wat je ook van disco vindt, niet veel deden het beter dan de Gibbs

Dit is een best interresante "alternatieve" verzamelaar van Dylan. Ik zeg Alternatief omdat A: de meeste echte hits al op volume 1 stonden, en B: deze dubbelaar bijna net zoveel deep cuts en fan-favourites heeft als daadwerkelijke hits. Maar juist omdat het een beetje een mix is geeft het een erg veelzijdig en conpleet beeld van wie Dylan was is de eerste 10 jaar van zijn carriere

Best een sterk vervolg op de eerste Golden Records, maar één groot probleem: VEEL TE KORT!

De eerste volume had 14 nummers en deze maar 10. Hadden ze er toch maar een paar eerder uitgebrachte nummers op moeten zetten... mijn voorstel: Aint That Loving You Baby, Hard Headed Woman, King Creole, Trouble en Mean Woman Blues. Dan had dit toch als een wat completer overzicht van de late jaren 50 gevoeld.

Veel van de Camden budgetreleases slaan helemaal nergens op qua trackselectie, maar omdat deze eigenlijk alleen maar niet-eerder-uitgebrachte nummers uit de late jaren 60 samenbrengt, klinkt het vrijwel net zo thematisch als een gemiddeld studioalbum van de King. Zeker waard om goedkoop op de kop te tikken voor fans van de Comeback-era.

Wel echt de minste van de 5. Omdat deze zoveel jaren covered (1958 tot 1966) zit er niet echt een lekker flow in en voelt het niet echt als een geheel zoals de andere Golden Records.

Ze hadden misschien beter een aantal van de betere soundtracknummers kunnen toevoegen om het geheel wat interresanter te maken. Ook vooral omdat de jaren 60 voor Elvis erg in het teken van de soundtracks stond. Wel een aantal essentiele nummers voor de Elvis fan, maar voor mij missen dingen zoals Return To Sender, Viva Las Vegas, Bossa Nova Baby etc.

Geen slechte selectie, maar wel echt een gemiste kans. Ze hadden Volume 5 al kunnen uitbrengen in de vroege jaren 70, en dan nog eentje in 1977. Het voelt zo inderdaad een beetje als "too little, too late..."

Mijn persoonlijke versie van beide volumes:

Volume 5
1. Suspicious Minds
2. Kentucky Rain
3. Dont Cry Daddy
4. In The Ghetto
5. Memories
6. If i Can Dream

7. Guitar Man
8. The Wonder Of You
9. Patch It Up
10. I Just Cant Help Believin
11. I Really Dont Wanna Know
12. There Goes My Everything

Volume 6
1. Burning Love
2. Im Leavin
3. Its Only Love
4. Seperate Ways
5. Always On My Mind
6. Steamroller Blues

7. Promised Land
8. If You Talk In Your Sleep
9. For The Heart
10. Hurt
11. Moody Blue
12. Way Down

Dit is wat mij betreft de perfecte plek om te beginnen met Elvis. Net wat gepolijster dan de essentiele sun records, maar nog wat meer pit dan in de jaren 60 en 70. Dit was niet alleen de eerste rock-compilatie, maar ook nog steeds één van de beste.

De andere 4 volumes zijn om hun eigen redenen allemaal wel aan te raden, maar dit blijft de belangrijkste en meest consistente naar mijn mening.

Dit is toch een erg sterke verzamelaar die laat zien dat Elvis er in de vroege jaren 60 nog steeds best wat van kon maken. De singles lieten toch vaak een veel betere kant zien van elvis dan de albums (en in het bijzonder de soundtracks).

Er missen op de originele uitgave wel wat soundtracknummers die een mooie toevoeging waren geweest, maar er is een jaren 90 uitgave met wat uitstekende bonustracks (de 5 original classic albums series van de Golden Records is sterk aan te raden)

Elvis was niet alleen de eerste met een rock-verzamelaar, maar ook de eerste met een tweede, derde, vierde en.... nauwja, zo kun je doorgaan. En dus ook de eerste met een box-verzamelaar. Deze covered de jaren 50 en 60 eigenlijk nog beter dan de eerste 4 Golden Records. En daarvoor krijg je een 5/5. Als je iemand wilt overtuigen van hoe briljant Elvis was, dan kun je ze deze box uitlenen.

Dit is niet een slechte verzamelaar, maar mist toch wel 1 ster om 3 redenen.

1. Er missen een aantal goede nummers die qua ruimte makkelijk erbij hadden gekund (Surfs Up, Rock N Roll Mercenaries, Bad Attitude etc.)

2. De volgorde van de nummers heeft niet echt een lekkere flow.

3. Waarom staan Life Is A Lemon en Nocturnal Pleasure op dit album?

Verder is elk ander nummer wel ERG sterk, en ik ben gek op Meatloaf, dus het krijgt toch een 4/5. Voelt wel lichtelijk als een gemiste kans voor mij.