Genesis - Wind & Wuthering (1976)

Ik dacht altijd dat Phil Collins de grootste invloed had op de veranderde koers van Genesis. Maar ik heb inmiddels begrepen ( en dan van de Genesis kenners hier) dat Banks en Rutherford maar al te graag mee gingen in de commerciële ambities.
Ik meen dat die twee de blazers op Abacab niet zo'n goed idee vonden en dat hoorden we dus niet meer terug.
Tja, hobbyclubje van Phil Collins is een wat lastig te verdedigen stelling denk ik. Collins zelf heeft naast zijn zeer succesvolle solocarrière Genesis lange tijd als serieus tijdverdrijf gezien.

Ik ben ook zeker meer gecharmeerd van hun vroegere werk, maar vind de switch met Collins als zanger geen verkeerde. A Trick Of The Tail en ook deze zijn Genesiswaardige werkjes.
Laten we wel wezen, Gabriel is gemaakt voor een soloartiest en dat heeft dan ook heel goed uitgepakt.
De band werd eigenlijk een blok aan zijn been en misschien was dat andersom ook wel het geval.

Ik denk dat we de EP Genesis - Spot the Pigeon (1977) dan ook nog als schakel moeten zien met heus radiovriendelijk materiaal (mn. Match of the Day).

Volgens mij is dat de spijker op zijn kop.

Ben toch blij dat hij een album of 5 bij Genesis heeft vol gezongen hoor. Die had ik voor geen goud willen missen.

Vind ik ook hoor.

Absoluut. Voor mij is er de Hackett periode en de Hackett loze periode. Alle albums met Steve zijn goed. Al had ik de zanger Gabriel niet willen missen. Die legt met zijn zang er toch iets meer gevoel in dan Phil. Alhoewel Phil ook een hele goede zanger is. Al met al het zijn allemaal gewoon steengoede muzikanten!

Ook dit is een topplaat. Aanrader.

Ik begin deze vaker en vaker te luisteren. Geweldig, met One for the Vine en Afterglow als uitschieters.

Het blijft voor mij een pareltje en vooralsnog het beste album. Daarbij houd ik van Genesis in welke periode dan ook
1. Wind and Wuthering
2. Selling England by the Pound
3. And then there were three
4. Invisible Touch
5. Foxtrot
6. We Can't Dance
7. Duke
8. The Lamb Lies down on Broadway
9. Nursery Crime
10. A Trick of the Tail
11. Genesis
12. Trespass
13. From Genesis to Relevation
14. Abacab
15. Calling All Stations

Na dit album hield het voor mij op. En hoewel het nog altijd een mooi album is hoor je dat Steve Hackett bij wijze van spreken de deurklink al in de hand had.

100% mee eens!!!!

We houden je in de gaten hè Neal !

Zou het nu een fysieke, muzikale, productionele onmogelijkheid zijn om een album als dit met andere songs uit te brengen?

We weten natuurlijk allemaal welke kant het uiteindelijk met Genesis is opgegaan. En ik wil aannemen dat Collins niet meer kan drummen. Hooguit zingen, die inspanning was op Wind & Wuthering nu ook alweer niet extreem.

De SACD blijft prachtig klinken.
Blijft dus over een sprookjesachtig progalbum waarvoor interessante muzikale ideeën worden gevraagd. Jethro Tull heeft een paar weken terug nog laten horen nog makkelijk als Tull '70 te kunnen klinken. Ook al zijn we 53 jaar verder.
Peter Gabriel blijft niet stilzitten, een band als de Sparks gaat ook een eigen verleden uit 1974 niet uit de weg.
Genesis is een band die zich niet hoeft te schamen voor haar jaren '70 verleden.

Dus de vraag blijft staan. Zouden de heren nog een tweede Wind & Wuthering kunnen maken als ze dat zouden willen? En dan is natuurlijk de volgende vraag: waarom doen ze het niet.

Een nieuwe samenwerking als trio is al zeer onwaarschijnlijk, maar met Hackett erbij zelfs zeer ongeloofwaardig. Ik vind het echt doodzonde dat ze als viermansband slechts 2 platen hebben gemaakt, maar Hackett is niet voor niets opgestapt. Ze praten in het openbaar netjes over elkaar, maar Banks en Rutherford enerzijds en Hackett anderzijds zijn volgens mij wel helemaal klaar met elkaar. Gaat niet gebeuren.

klopt ik zie dat helaas ook zo.

De verschuiving die je hier plaats ziet vinden wreekt zich nog niet in een slecht album. Het is ietwat anders maar de eerste twee songs tikken met gemak eerder werk aan. Daarna wordt het wat compacter en merk je dat er wat meer gericht geschreven wordt richting commercieel succes. Niks mis mee, want de schoorsteen moet roken. Zolang het subtiel en kalm gebeurd is het te behappen en dat is hier het geval. Ik heb me in ieder geval mee vermaakt en hang er 4 sterren aan.

wot gorilla and in that quiet earth passen niet eccht in de sfeer van het album, jammer

In that quiet earth is onmisbaar voor dit album als geheel.

Collins koos "Wot Gorilla?" als een van zijn favoriete Genesis nummers omdat het zijn invloeden van jazzfusion en Weather Report inbracht. Rutherford zei dat het hoofdthema afkomstig is van het middelste instrumentale gedeelte uit "One for the Vine" en dat Collins voorstelde om het in een "snel, jazzy ritme" te spelen dat voortbouwde op het succes van "Los Endos" van het vorige album. Hackett was minder enthousiast en verklaarde aanvankelijk dat het "een zeer inferieur instrumentaal" was, maar zei later dat het "ritmisch goed was, maar harmonisch onderontwikkeld".Collins bewerkte het stuk opnieuw met zijn bigband project in de jaren 1990, en speelde het drumpatroon om te zien of zijn kickpedaal goed stond afgesteld.

Unquiet Slumbers for the Sleepers..." en "...In That Quiet Earth" zijn twee instrumentale tracks die met elkaar verbonden zijn. De titels verwijzen naar de laatste paragraaf van de roman die de inspiratie vormde voor de titel van het album - Wuthering Heights, van Emily Brontë, die Banks had opgemerkt in het boek en waarvan hij vond dat de eerste titel paste bij de mellow sfeer ervan. De tracks werden geschreven zodat de band hun instrumentale talenten kon laten zien en hun muzikale vaardigheden en songwriting kon uitbreiden.

Bron: Wind & Wuthering

Iets met het testen dus van de muzikaliteit en misschien mis je de zang van Collins ?

Ik vind juist 'Your Own Special Way' er echt niet tussen passen. Ik skip hem letterlijk altijd als ik dit album draai. De andere nummers vallen voor mij heel goed samen.

Een mooi album met de sterkste nummers aan het begin vind ik. Prachtige symfo en een opmaat naar het onwaarschijnlijk mooie And then there were three, de absolute topper in het oeuvre van Genesis.

Over dat laatste verschillen de meningen, hoewel ik beide platen prima vind, hoor. Maar fijn om te lezen dat dit album je goed bevalt. Want ik dacht uit eerdere posts bij andere albums begrepen te hebben dat je, als liefhebber van het latere werk, jezelf vertrouwd probeert te maken met het vroegere werk. Vanuit 'Three' en Seconds out lijkt me dit album de meest voor de hand liggende volgende optie. Ik vermoed dat het vooradfgaande album A trick of the tail je ook wel zal smaken, zoveel verschilt de muzikale aanpak niet. Maar daarna zou ik Selling Engeland by the pound proberen. Chronologisch is The Lamb lies down on Broadway van latere datum, maar dat is echt een 'doorbijtplaat'.

Geweldige plaat. Alleen Your Own Special Way vind ik een absolute draak hierop. Verder de laatste echt majestueuze plaat die Genesis heeft gemaakt, mede dankzij grootmeester Steve Hackett, die lang niet al zijn ideeën geaccepteerd zag worden door de rest van de band (Please Don’t Touch).

De albums And Then There Were Three en Duke ná deze plaat waren zeker niet slecht, maar de sound en subtiele inbreng van gitarist Steve Hackett wordt op deze platen enorm gemist.

Berichten verplaatst naar Genesis