menu

Genesis - Wind & Wuthering (1976)

mijn stem
4,04 (385)
385 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Charisma

  1. Eleventh Earl of Mar (7:39)
  2. One for the Vine (9:56)
  3. Your Own Special Way (6:15)
  4. Wot Gorilla? (3:12)
  5. All in a Mouse's Night (6:35)
  6. Blood on the Rooftops (5:20)
  7. "Unquiet Slumbers for the Sleepers... (2:23)
  8. ...In That Quiet Earth" (4:49)
  9. Afterglow (4:10)
totale tijdsduur: 50:19
zoeken in:
avatar van Hans Brouwer
Bluebird schreef:
Ik heb me altijd doodgeërgerd aan tikken en spetters.......
"Wind and Wuthering (1976)": ik heb 'm ook. Als gelikte remaster cd en als lp met tikken en spetters. Welke "Wind and Wuthering (1976)" ik het liefst draai? Eerlijk gezegd de lp waarbij ik exact weet wanneer welke tik of spetter langskomt. Zolang de naald maar niet overspringt vind ik het geknetter en gepruttel helemaal geweldig .

avatar van Bluebird
4,0
Ach Hans, we worden oud................dat is toch alleen maar jeugdsentiment? Maar uiteraard volg ik je volkomen, alleen ben ik toch wel blij dat ik ook de mogelijkheid heb om te horen hoe W&W werkelijk bedoeld is. Een concert geeft tenslotte ook geen openhaardgeluiden. (als het publiek tevreden is tenminste)

avatar van musician
5,0
Ik ben het hier ook wel met je eens. Een openhaardvuurtje op een wat krakkemikkige installatie: je wist toen niet beter uiteraard maar geef mij maar de sacd-versie van Wind & wuthering.

Je krijgt je leeftijd toch niet terug door het verleden te simuleren. Ik ben werkelijk blij dat je 35 jaar na dato, door bijvoorbeeld de sacd, weer eens nieuwe dingen kunt horen en ontdekken bij hetzelfde album.

Laten we eerlijk zijn: ik had het toen ook wel zo willen horen. En de waardering voor het album wordt er in al die jaren niet minder om, dat is ook een prestatie van Genesis.

avatar van Running On Empty
4,5
Bluebird schreef:
Ik heb me altijd doodgeërgerd aan tikken en spetter.

Ik ook. Vreselijk gewoon dat gespetter.

avatar van Hans Brouwer
musician schreef:
Een openhaardvuurtje op een wat krakkemikkige installatie: je wist toen niet beter uiteraard maar geef mij maar de sacd-versie van Wind & Wuthering.
Bluebird en Musician, natuurlijk hebben jullie gelijk. "Wind and Wuthering (1976)" klinkt het mooist als het glashelder uit de speakers komt. Maar toch...... .

avatar van meneer
4,0
Nee, nee.. Wind and Wuthering klinkt pas mooi als Afterglow op je begrafenis wordt gespeeld ! Kan iedereen het eens horen die je lief is.. Alleen jijzelf niet..

Ach, zing ik het wel vanuit de hemel / hel / kist mee..

" Like the dust.. That settles all around me"
" I must a find a new home "

avatar van Bluebird
4,0
Bij een crematie moet je dan natuurlijk wel de ouwe LP met de tikken en spetters hebben...

avatar van King of Dust
3,5
Toen ik de positieve reacties zag van o.a. Bluebird en Musician, gebruikers wiens stukjes ik altijd wel waardeer, werd ik toch weer nieuwsgierig naar dit album. En ik realiseerde me opeens dat ik het album maar 2 of 3 keer gehoord heb en dat is al een paar jaar geleden. Ik heb het in ieder geval weer eens op de platenspeler gelegd en was verrast. Ik moet mijn eerdere uitspraak dat dit album inspiratieloos was toch maar eens herzien. De opener, Eleventh Earl Of Mar, overdonderde me meteen met zijn prachtige intro en in zijn geheel een erg mooi nummer. One For The Vine begint mooi, maar ik het vind het op het eind wel een beetje langdradig worden. Verder hoorde ik nog meer goed klinkende nummers langskomen (All In A Mouse's Night, Unquiet Slumbers for the Sleepers, Wot Gorilla!). Ik ga deze plaat zeker eens wat meer beluisteren, voordat ik mijn uiteindelijke stem uitbreng. Ik heb dit album (evenals Duke) te vroeg beoordeeld.

avatar van musician
5,0
Ach, je hebt nog alle tijd van de wereld. Om te luisteren en om je mening te vormen.

Ik vind het zo verbazend en grappig dat jongere liefhebbers in zo'n korte mogelijke periode het gehele oeuvre van een band onder de knie willen krijgen.

Ik ben zelf van de generatie dat je elke keer zeker een jaar (en daarna zelfs nog veel langer, soms tot je een ons woog) moest wachten op een nieuw album.

Dan wordt de muziek oude wijn in oude zakken. Maar op zich krijg je daar hele goede wijn van, daar ligt het niet aan. Je moet proberen een album een jaartje te doorgronden. In te laten werken. Het op goede en ook op slechte momenten afspelen. Het moet een deel van je leven gaan uitmaken.

Ik zeul Wind & wuthering al 35 jaar mee maar aan kracht heeft het nog nooit ingeboet. Dat vind ik op zich al een grappige constatering. Dat zal dan over 35 jaar waarschijnlijk niet veel anders zijn. Laten we afspreken er tegen die tijd sowieso nog een keer op terug te komen.

avatar van meneer
4,0
Begon Genesis te ontdekken door Three Sides Live. Was wel lekker hoor om te ontdekken dat ze zo'n groot oeuvre al hadden. Moest wel eerst wennen aan de jaren met Gabriel, maar via Seconds Out bracht Collins mij wel naar Gabriel toe ( moest even wennen aan 2 verschillende stemmen ). Wind and Wuthering blijf ik een hoogtepunt vinden. Ook een zeer intrigerende LP hoes.

Dat de ' jeugd ' ( gruwel, wat klink ik nu hoogbejaard.. ) het in zo'n korte tijd probeer onder de knie te krijgen is, denk ik, iets van deze tijd. Zoveel aanbod van alles ( ik heb dat zelf een aantal jaren geleden met Radiohead gehad - wauw, ze hadden nog meer !!! ).

En al ben ik met Genesis tot in mijn ziel doorweekt ( ja, ja, er zijn ook slechte albums... ), ik blijf genieten en zelfs nog ontdekken ( Praise You Tube !! ).

Oja, het mooiste van W & W vind ik de muziekboeken voor piano, kan ik het lekker naspelen ( wat lukt dan !! ). Allermooiste om te spelen ? Blood on the rooftops !! Vraag me altijd wel dan af wat Collins deel is geweest.

@Musician - Kom jou steeds tegen in gelijke forums.. Leuk !

avatar van King of Dust
3,5
musician schreef:
Ach, je hebt nog alle tijd van de wereld. Om te luisteren en om je mening te vormen.

Ik vind het zo verbazend en grappig dat jongere liefhebbers in zo'n korte mogelijke periode het gehele oeuvre van een band onder de knie willen krijgen.

Ik ben zelf van de generatie dat je elke keer zeker een jaar (en daarna zelfs nog veel langer, soms tot je een ons woog) moest wachten op een nieuw album.

Dan wordt de muziek oude wijn in oude zakken. Maar op zich krijg je daar hele goede wijn van, daar ligt het niet aan.


Het is wel waar dat ik muziek soms te snel goed wil vinden. Genesis is echter wel iets waar ik al zo'n 8 jaar naar luister. Maar ja, ik leerde deze muziek door mijn vader kennen. Hij kende dit album al en zei dat het wat minder was, dus dan ga je er al met een vooroordeel naar luisteren. Maar nu ben ik na naar wat andere positieve meningen te hebben gehoord naar dit album gaan luisteren en ik vond het een best wel goed album. Ik heb inmiddels al wat juweeltjes op dit album ontdekt (Eleventh Earl Of Mar, One For The Vine, Your Own Special Way, All In A Mouse's Night).

Met deze muziek heb ik dat natuurlijk niet, maar ik begrijp wat je bedoelt met het lange wachten op het volgende album. Ik zit zelf nu al lang te wachten op het volgende album van Editors. En ik hoop 'dat er goede wijn van komt', zoals je zei. Ik vond hun laatste album in ieder geval erg goed.

Stijn_Slayer
Aan de andere kant liggen de mogelijkheden er nu. Een deel heb ik ook van huis uit meegekregen (ik kende op m'n vierde al alles van The Beatles), maar ik zal niet ontkennen dat het Internet een ontdekkingsreis mogelijk maakt.

Maar meer nog wil ik graag mee kunnen praten in een boeiende discussie, vooral hier op de site. Voorwaarde is daarvoor natuurlijk wel dat ik van een album elk nummer in ieder geval voor de geest heb (m.a.w. het album goed genoeg ken).

avatar van King of Dust
3,5
Ik weet de eerste 3 bands die ik via mijn vader leerde kennen en supergoed vond nog precies in de juiste volgorde en met het eerste album erbij. Het begon met The Beatles (Sgt. Pepper), Pink Floyd (Meddle) en Genesis (A Trick Of The Tail). Ik leerde ze kennen in de periode van 5-7 jr en ik was er diep van onder de indruk.

Ik ken inmiddels al de helft van mijn vaders platenbak en ben inmiddels zelf ook fanatiek aan het verzamelen (het liefst op LP, omdat dat er het mooiste uit ziet en voor mij leuker is om te hebben dan een CD). Ik heb inmiddels al het een en ander van mijn muziek aan mijn vader laten horen dat hij weer heel goed vindt (en zo gaat het dus andersom ook weer). Wind and Wuthering is hier een voorbeeld van. Ik heb hem ondanks het afraden van mijn vader gekocht en hij heeft hem nu door mij herontdekt. Hij begint hem nu ook zeer goed te vinden.

avatar van FrodoK
4,0
Oke, een klein jaar verder en ik ben de plaat toch wel wat meer gaan waarderen. Ik wilde laatst een compilatie maken met nummers van TotT en W&W en toen bleek dat eigenlijk elk nummer van dit album wel een plekje opeiste, behalve dan Your Own Special Way (dat ik nog steeds echt VRE-SE-LIJK vind). Zeker naar het einde toe is de plaat toch wel heel leuk, met als hoogtepunt ïn That Quiet Earth.

avatar van Stekelnootje
5,0
Een verhaaltje, een aaneenreiging van sprookjes. Zo ervaar ik 'm. One for the Vine is daar misschien wel het mooiste voorbeeld van. De 3e track (helemaal met je eens FrodoK) is een drama maar verder niets dan lof.

avatar van FrodoK
4,0
Stekelnootje schreef:
De 3e track (helemaal met je eens FrodoK) is een drama maar verder niets dan lof.

Desondanks toch 5 sterren? Dat siert je!

avatar van musician
5,0
De rest is dan ook 6****** waard!

avatar van freitzen
5,0
En toch heeft Your Own Special Way zo'n anderhalve maand geleden bij mij een traan losgemaakt, iets wat ik van geen enkel ander nummer van welke artiest dan ook kan zeggen. Nou kwamen die tranen opzetten in een droom toen ik tijdens een luisterbeurt het toch al erg fraaie instrumentale middenstuk ineens als nóg mooier ervaarde, maar daadwerkelijk huilen moest ik niet. Wel werd ik wakker in de wetenschap dat ik die dag daarvoor eindelijk een meisje had durven te vertellen wat ik nog voor haar voelde, iets wat mij een enorme opluchting had gegeven. De gedachte aan haar was genoeg om één traan over mijn wang te laten glijden. Nogal zeldzaam hier: de laatste keer daarvoor was negen jaar geleden, toen de docent Latijn op zijn beslissing terugkwam om een onverwacht SO níet mee te laten tellen. Met mijn 2,5 kwam ik geen 8, maar slechts een 7 te staan voor mijn kerstrapport. Toen kwam er voor mij als brave brugklasser wel meer dan één traan. Maar dat geheel terzijde. Your Own Special Way heeft in ieder geval hier nog steeds het vinkje staan dat ik het nummer na die nacht gaf. Naast One for the Vine uiteraard.

avatar van FrodoK
4,0
Liefde maakt blind

avatar van nico1616
4,0
Ik ben net niet oud genoeg om de gloriedagen van Genesis meegemaakt te hebben, en ergens vind ik dat wel spijtig.
Ik leerde Genesis als jongetje kennen met 'Follow You Follow Me', een prachtig nummer. Enkele jaren later zorgde Abacab (de single) ervoor dat ze werden geklasseerd in het vakje 'te mijden'.
Als tiener in de jaren 80 ging ik niet terug naar het verleden, maar volgde de stromingen van toen.

Op MuMe is het enthousiasme voor Genesis echter zo aanstekelijk, dat het nu toch hoog tijd wordt dat ik mij er in verdiep. Ik vermoed dat er een wereld van prachtmuziek op me ligt te wachten.
ik ben met deze 'Wind & Wuthering' begonnen, en het valt me best mee. Het is niet zo'n eenvoudige muziek en ook de teksten vragen enige inspanning om te volgen. Toch blijft er na enkele luisterbeurten voldoende hangen en lijkt er mij voldoende potentieel om het album te laten rijpen.

avatar van Bluebird
4,0
Goed bezig.

avatar van FrodoK
4,0
Gij zult veel moois ontdekken

avatar van Fingertippie
4,5
Gij zult in hogere sferen komen

avatar van musician
5,0
Ik vind dat er toch te weinig 5***** aan dit album worden uitgedeeld.

Misschien ben ik te partijdig, maar ook hier is toch gewoon sprake van een zeldzame schoonheid die nog maar zelden tentoon wordt gespreid?

Wind & Wuthering was mijn eerste Genesis LP, na enige tijd gevolgd door Selling England by the pound. Grijsgedraaid. Om die reden kan ik ook Phil Collins nog steeds goed hebben, als zanger op albums als dit. Ik heb de breuk met Peter Gabriel niet bewust meegemaakt en kan mij daarom ook niet opwinden over de opvolging. Wel natuurlijk over de ontwikkelingen vanaf Abacab.

Maar daar is hier nog geen sprake van. Het instrumentale Wot Gorilla is toch van de zeldzame Genesis Hoge School? De gitaar waarmee Blood on the rooftops wordt geopend! Gecombineerd met alle andere fraais is dit toch gewoon een 5***** album?

avatar van nico1616
4,0
musician schreef:

Maar daar is hier nog geen sprake van. Het instrumentale Wot Gorilla is toch van de zeldzame Genesis Hoge School? De gitaar waarmee Blood on the rooftops wordt geopend! Gecombineerd met alle andere fraais is dit toch gewoon een 5***** album?


Ik ben al van 4* naar 4,5* gegaan, en misschien wel op weg naar de 5*.
Het is mijn eerste Genesisalbum, en ik blijf het maar draaien. De zang van Phil Collins is inderdaad een van de sterke punten, maar vooral de originele songs die vaak zoveel ideëen bevatten als andere artiesten in een heel album stoppen (One For the Vine bv.).
Zelfs het hier zo verguisde en commerciële Your Own Special Way kan ik best smaken

avatar van berken
5,0
nico1616 schreef:
Zelfs het hier zo verguisde en commerciële Your Own Special Way kan ik best smaken


Dat is nou net het enige smetje op dit juweeltje, maar toch ook voor mij 5*. Want zoals Musician weleens pleegt te zeggen: eigenlijk een 6* album.

avatar van fluidvirgo
4,5
Op de een of andere manier is dit album voor mij altijd een beetje een ondergesneeuwd kindje geweest. A Trick of the Tail was mijn Collins-album en veel verder keek ik niet meer.
Niet lang geleden kwam ik erachter dat dit een misvatting was en ontdekte Duke. Hoewel geen meesterwerk wel een prima album!
En nu ineens in de ban van Wind and Wuthering. Afterglow kende ik wel van het veel besproken Seconds Out (grijsgedraaid), maar daar hield de herkenning wel op. Het laatste album met Steve Hackett en wel verdomd, de magie is hier nog volop aanwezig. De twee weergaloze openers zijn hier wel bekend, maar ook de instrumentale tracks zijn van topniveau. ...In that quiet Earth" toont Phil Collins in topvorm op de drumkruk. Collins heeft niet alleen techniek, maar ook een heerlijke funky groove in zijn spel. En Afterglow....tsja, wat kan ik hier nog over zeggen?
Zelfs de vermeende dissonant Your Own Special Way (vormt een opmaat naar de richting die Genesis in de toekomst uit zou gaan) kan ik prima aanhoren.

Ik dacht dat ik Genesis toch wel aardig onder de knie had, maar wat een genot om steeds weer nieuwe parels in hun rijke oeuvre te mogen ontdekken. Wind and Wuthering behoort tot het beste werk met Collins (en Genesis in het algemeen) en zit op hetzelfde niveau als voorganger Trick. Wat een zonde dat Hackett de band hierna zou verlaten.

****1/2

avatar van goldendream
Genesis was in 1976 heel produktief zonder aan kwaliteit in te boeten. Album met een heel eigen sfeer en een wondermooie hoes die zo passend is. Banks' favoriete album (of toch één ervan). De muissong bekoort me voorlopig het minst, 'Blood on the Rooftops' het meest. Het laatste album met Hackett. Hij vond recht te hebben op 25% inbreng en kreeg die wellicht niet van de heren Banks-Rutherford. Hoezeer mijn respect voor Banks, denk ik dat hij niet een te makkelijk karakter heeft en Hackett niet genoeg waardeerde. Op dit vlak lijkt vooral Collins me de meest meegaande, maar hij zal me later vaak irriteren. In de interviews op de dvd valt me ook op dat Banks enorm benadrukt hoeveel nummers van hem komen en hij die dan ook de beste vindt. Hier vermeldt hij opvallend 'Blood on the Rooftops' niet, in een vorig interview zei hij 'After the Ordeal' zwak te vinden. Het kan zijn mening zijn, toch vind ik het wat zwak van hem en tegelijk een gebrek aan respect voor Hackett. Hoe dan ook, terug 4,5 sterren, wellicht voor het laatst.

avatar van Jester
5,0
Dit album is altijd een beetje ondergewaardeerd geweest in mijn Genesis-catalogus. Met name A Trick of the Tail heeft lang mijn voorkeur gehad. Pas later ben ik W&W meer gaan waarderen, in eerste instantie vooral dankzij One for the Vine. Gek genoeg heb ik Blood on the Rooftops heel lang over het hoofd gezien. Pas dankzij Genesis Revisited II van Steve Hackett is dit nummer me echt opgevallen, en nu vind ik het één van de beste nummers op het album. Reden genoeg om het album te promoveren naar 5 sterren. Een mooie uitvoering van Hackett: YouTube - BLOOD ON THE ROOFTOPS - Steve Hackett

5,0
Dit is één van de beste albums na het Gabriel tijdperk. Gelukkig speelt ene Steve Hackett nog heerlijk op gitaar. Mijn score verhoogd naar 5.0. Hierna werd elk album stukje bij beetje minder om uit te monden in een hobby project van de heer P. Collins (om in de absolute ondergrens te duiken met Abacad en Duke)

Gast
geplaatst: vandaag om 15:37 uur

geplaatst: vandaag om 15:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.