UFO - Strangers in the Night (1979)

Ook maar besteld, het engeltje op mijn rechterschouder zei: "Rustig!". Het duiveltje op de andere schouder zei: "Komaan, niet plooien." Zoveel UFO liveopnames met Michael Schenker zijn er niet, in vergelijking met de voortdurende worpen aan livealbums van andere groepen, zoals... hatsjie, Iron Maiden. Een rondje van deze box op Spotify tijdens een hierdoor weinig productieve thuiswerk dag haalde me over de streep.

Natuurlijk gaat het globaal over dezelfde setlists tijdens de zes optredens, maar het geeft een indicatie hoe UFO met Michael Schenker echt klonk, zo lang geleden. Bepaalde nummers bevatten totaal geen geheimen meer natuurlijk, maar blijven zo prettig om te beluisteren. Opvallend was / is ook de drive van de optredens, mijn gevoel was: "Ze doen hier alles op hun dooie gemak zonder te forceren en het klinkt geweldig." Objectief kan ik het niet uitleggen, hoe leg je muziek objectief uit maar ik voelde die warmte...

En door die box vliegt het toevoegen van al dat mooie extra materiaal bij dit album op mijn bucketlist, ooit... wellicht tijdens mijn kerstvakantie of mocht iemand anders zich geroepen voelen!

Die hele verzorgde verpakking lijkt wel uitermate kenmerkend voor de Chrysalis boxen, waarvan ik er een aantal heb, zou ik een UFO én Michael Schenker fan zijn?
UFO - The Chrysalis Years (1973-1979) (2011)
UFO - The Chrysalis Years (1980-1986) (2012)
UFO - On Air (2013)
The Michael Schenker Group - The Chrysalis Years (1980-1984) (2012)

En sinds vandaag ook deze! Zopas heb ik ook het begeleidend boekje gelezen dat ook in een afzonderlijke sleeve zit, het geeft goed de achtergrond weer bij dit album, hoewel elke verhaal meerdere versies heeft en de waarheid gewillig blijft. En nu verder genieten.

Kort en krachtdadig kan ik over de box zeggen: “Jawadde!”. Na een viertal luisterbeurten van de volledige box met een zekere angst voor overkill gezien de grotendeels gelijklopende tracklists van de verscheidene optredens evolueert de aanvankelijke vreugde naar een ronduit hartverwarmende uitbundigheid van mijn kant. Wat een box, wat een prestaties, wat een mooie aanvulling op een heerlijk en met de dag unieker wordend livealbum, met – u raadt het al – Maestro Michael Schenker.

Maar het is niet al Michael Schenker natuurlijk, er spelen nog vier heren mee, meer dan in dienst van de song. De eerste keer gaat mijn volledige aandacht natuurlijk naar het frivole en messcherpe gitaarwerk van der Michael, maar de volgende keren let ik ook meer op de andere muzikanten en het valt op... wat een goeie liveband UFO vroeger was. Niet alleen konden ze allemaal een serieus glas verzetten, live schitteren ze allemaal.

Wat is nu de meerwaarde van deze box? Natuurlijk is dit de aanvulling op dat live diamantje maar het geeft ook een inkijk op UFO anno 1978 met zes optredens op zes opeenvolgende dagen en je moet het maar doen: optreden, pintelieren en substanties consumeren, met de bus reizen, slapen indien mogelijk, pintelieren én er 's avonds staan. Natuurlijk hoor je hier de foutjes af en toe en op cd 7 (Columbus) klinkt de stem van Phil Mogg een beetje minder en vermoeid, enkel als je er echt naar zoekt en op let.

De waarheid is gewillig en hangt soms af van waar de wind komt. Er waren al eens spanningen, mede door gerstennat en andere sappen, blijkbaar was Herr Schenker bang van Phil Mogg, had hij te maken met podiumvrees alsook een taalbarrière en deed hij dan maar mee aan de dagelijkse bacchanalen. Er staat nog veel meer in dat begeleidend boekje met een aantal machtige foto's maar de muziek is primair. Samen met die andere boxen van UFO is dit er eentje om van te genieten maar deze is heel, heel speciaal. Dit is een hele mooie aankoop voor mij.

Inside joke voor dit album: "Gadverdamme, kan die gitarist vlammen!"

Eindelijk binnen (ik heb er meer dan 2 maanden op zitten wachten, tot er in de 3e week van januari opeens 2 boxjes tegelijk binnenkwamen..) en ik onderschrijf Sir Spamalot's oordeel volledig: geweldig! Om de overdaad te voorkomen beperk ik me tot 1-2 concerten per dag. Blijft er ook nog wat tijd over voor ander moois, zoals Glacier of de 2 nieuwe Transatlantics

Ja dit is echt een top box!!!!

Eerder deed ik de remaster CD met Hot 'N' Ready en Cherry weer van de hand... om vervolgens een prima Franse persing van de LP te kopen. Het bijzondere aan Strangers in the Night ervaar ik nu wat beter.
Ben nooit een groot UFO fan geweest en beperk me doorgaans tot de albums met Michael Schenker. Vooral veel Force It wat de dienst uitmaakt op dit livealbum en weinig Obsession. Speelduur is betrekkelijk kort,
wat niet deert, en de studioversies worden redelijk weggeblazen in verhouding tot de live-uitvoeringen.

Heerlijk is het om twee vakantie te hebben waarbij ik alles thuis eens in lager tempo dan anders kan doen en de muziek door de boxen kan laten schallen. Gisteren en eergisteren mocht de box met 8 cd's nog eens zijn opwachting maken en het blijft genieten, van alles in deze box maar meer dan ooit de bijzondere sfeer van Strangers in the Night en door dat gitaarwerk van Michael Schenker.

Hij blijft één van die geniale gitaristen met een geheel eigen speelstijl en ook dat uit duizenden herkenbaar gitaargeluid. De teksten van de nummers ken ik na al die jaren nog steeds niet maar ik kan haast iedere spetterende gitaarsolo meeneuriën, meezingen, meebrullen. Dat maximum blijft staan, voor de gewone versie van dit album aangevuld door de schijven in die krankzinnig geweldige box.

Toen Schenker weg ging bij UFO was voor mij die band ook verleden tijd

Voor mij begon het toen pas

Schenker drukte wel een stempel op UFO, Vielip

Correct

Dit album is één en al feest. Ook een top productie

In 1979 en 1980 las en hoorde ik "overal" dat dit zo'n geweldige dubbelelpee was, met Michael Schenker als stergitarist, dezelfde die dat tweede jaar een sterk solodebuut ging afleveren. Gelukkig voor mij stond Strangers in the Night in de bieb. De hoes (Hipgnosis) vond ik ronduit lelijk, de muziek bepaald niet.

Ik zal het kort houden, over deze klassieker is al zóveel gezegd en geschreven... De plaat knált, de gitaarsolo's zijn heul lang maar vervelen nooit door alle dynamiek, de band speelt retestrak en de typerende stem van Phil Mogg hoort in het hele kleine rijtje die mij kunnen ontroeren; ietwat hees en zonder het standaard (hardrock)vibrato brengt hij enige melancholie in de muziek.

Voor de rest is het spierballen/testosteronrock van de bovenste plank met waar nodig enige nuance/rust. Vet geproduceerd door Ron Nevison, wiens werk ik later bij o.a. Heart en Bad English zo zou waarderen. Het noemen van favoriete songtitels sla ik over, dat is veel eerder gedaan door b.v. Lonesome Crow (januari 2011). Tegelijkertijd staat er geen zwak nummer op, hetgeen ook al door anderen werd genoemd.
Kritiek dat het allemaal wel erg cliché is, omarm ik vrolijk: jazeker, en hóe góed! Clichés heel goed doen is namelijk zo goed als onmogelijk, maar UFO deed 't en ogenschijnlijk ook nog eens op het gemakkie.

Zag eind '81 of in '82 een concert van UFO's volgende tournee op tv bij Rockpalast, opgenomen in november 1981: oeeeeeeeh, genieten op zacht volume (mijn ouders lagen die vroege zondagnacht al op bed). Die hele lange gitaarsolo's die toch niet verveelden, de wilde bassist Pete Way en inmiddels gitarist Paul Chapman. Ontzettend goed, zelfs zonder Schenker.

Degenen die zeggen dat UFO ná Schenker nooit meer iets was, missen toch de nodige prachtige albums en songs. Ik had juist het omgekeerde: de studioalbums met Schenker vielen mij zo tegen door de ietwat matte jaren '70-productie (Leo Lyons, vanaf Lights Out Nevison), terwijl deze dubbelaar zo heerlijk uit de boxen dendert. Eén van de beste liveplaten ooit.

Heel mooi omschreven! Geen speld tussen te krijgen wat mij betreft. Als mensen mij zo af en toen eens vragen welke bands belangrijk zijn geweest in de ontwikkeling van de hardere rock muziek dan noem ik steevast UFO. Naast de overbekende namen uiteraard (Zep, Sabbath, Purple en The Who). Ik vind namelijk dat UFO in dat rijtje thuis hoort. Geen uitvinders misschien maar wel verrekte belangrijk in de ontwikkeling van het genre.

Zo'n 35 jaar geleden geregeld gedraaid op de zolderkamer met mijn vriend en we gingen helemaal los (tot verdriet van de buren). Daarna volledig uit het oog verloren.
2 weken geleden zag ik de cd (remaster) in de 2e hands liggen voor een schamele 4 Euro dus ik dacht "leuk, laat ik deze maar eens meenemen". Had ik dat maar eerder gedaan, nog steeds een prachtige live CD waar bijna geen slecht nummer op staat..
Wordt op het moment weer helemaal grijs gedraaid (van wijs van spreken, is immers een cd) en de 5 sterren zijn absoluut verdiend. Hoogtepunten zijn er vele maar wat mij betreft springen Rock Bottom en Love to Love er uit.