Camel - The Snow Goose (1975)

Mssr Renard, de tijdreiziger uit 2065

Ik vergat het woordje Decca, maar het gaat om deze serie: DECCA 90 Label | Releases | Discogs

Camel, Snow Goose, Moonmadness en Rain Dances wel ja, maar dat wist je al (zie comments bij Air Born box).

Wel vreemde keuze om Mirage over te slaan.

Ze verschijnen inderdaad op vinyl. Ik herinner me discussie ineens. Met iets extra's? Die van Tull hadden allemaal een boekwerk erbij. Dat zou wat zijn.

Weet je wat mij verbaast? De boxset heet: 'MCA en Decca years', dus het is ze gelukt de MCA-rechten te kopen, maar die eerste plaat zou wel een mooie reissue kunnen gebruiken, en zelfs op de streamingsdiensten beschikbaar gemaakt mogen worden. Maar daar hoor/lees ik niks over.

Ik weet in elk geval zeker dat ik ze niet opnieuw ga kopen, want dat heb ik dus recentelijk (2019) al gedaan. Maar hoe dan ook fantastisch dat ze weer een nieuwe generatie fans/liefhebbers kunnen bereiken.

Overigens, als er wel een boekwerk bij komt, zal het moeilijk voor me zijn, me in te houden.

Ja, de remaster/remix van 2023 klinkt heel anders.

Bij de remaster valt me op dat te basgitaar iets meer aanwezig klinkt (zonder de andere instrumenten in de weg te zitten).

De remix heeft wat meer reverb op de instrumenten (ook wel galm genoemd). Dit hoor je met name in de drums. Ik vind de remix aan de andere kant ook weer wat dof klinken in de bas en gitaar. De toetsen zijn wel goed afgemixt. Er is ook veel meer rechts en links gepanned. Dat betekent dat je een goede installatie of goede hoofdtelefoon moet hebben om dit te horen.

De remaster hanteert de oude mix maar zorgt dat deze weer wat mooier klinkt. De remix neemt de mastertapes en zorgt voor een volledig nieuwe mix. Er zijn dus meer sporen beschikbaar waardoor het ruimtelijker klinken (meer recht-links-panning). Omdat er veel instrumenten zijn gebruikt, lijkt het als luisteraar alsof je middenin een band staat te luisteren. Ook zijn de orkestrale partijen veel beter te horen.

De remaster is geslaagd en de remix is ook geslaagd. Het is wel heel veel om te luisteren. Ik neig dan ook naar de remix, want die klinkt het meest verbeterd ten opzichte van de (vele) andere versies.

Omdat dit mijn favoriete plaat (samen met Thick as a Brick) is allertijden, vind ik het wel leuk om die nieuwe versies te luisteren, maar ik moet er niet aan denken, om dit te doen bij alle albums die ik goed vind. Al kan ik wel wat 70's albums bedenken die wat meer ruimte kunnen gebruiken in het geluid.

Als de nieuwe vinyl-exemplaren beschikbaar komen dan ben ik benieuwd of het de remix of remaster is die er opstaat. Misschien wil ik het dan nog wel aanschaffen.

Vrijwel alles is op de voorgaande zeven pagina's al gezegd over dit album. Ik kocht destijds, kort na het verschijnen, de LP en wat heb ik die grijs gedraaid.
Uiteraard later ook de CD gekocht en deze wordt nog steeds minstens een keer per jaar afgespeeld.
Liefst als er even niemand thuis is, languit op de bank, volume op net nog geen burenruzie en verlichting gedempt.

Het mooie van dit soort albums is dat je het zo vaak hebt gehoord dat je exact weet wat wanneer komt...... De voorpret is dan steeds weer enorm.
Ben zelf, zonder de andere bandleden tekort willen doen, iedere keer weer geraakt door het heerlijke drummen van Andy Ward (o.a. in het titelnummer).

Heb het album op deze koude zondag ook maar weer eens opgezet, niet liggend op de bank dit keer, maar zittend op de bureaustoel.

Absoluut tijdloos, dit meesterwerkje.
Zal het gemiddelde cijfer weer iets opkrikken: vijf sterren.

Chet, wanneer je er geen genoeg van kunt krijgen, dan is er ook nog genieten van een A live record, waar Camel the Snow Goose live vertolkt.

Ouwekock, ik had ooit een enorme verzameling elpees, maar toen ik eind jaren negentig tijdelijk wat kleiner ging wonen, had ik te weinig ruimte om ze kwijt te kunnen. Ik huurde een losstaande garagebox op een paar honderd meter van mijn huis en stalde daar alles wat ik niet in de woning kwijt kon. Ook alle rekken, van die mooie rekken op wieltjes waar iets van 70 elpees in konden, kwamen langs de wand van de garage te staan.

Toen ik enige tijd later weer eens in de garage kwam, bleek er een lekkage via het dak te zijn geweest, exact op de plek van.......? Precies! Honderden LP's kromgetrokken door het water.
Een van de dubbelaars in het rek was a live record van Camel.
Ik heb lang niet alles wat ik op LP had later op CD gekocht. The Snow Goose wel, maar a live record niet. Eigenlijk gewoon een beetje vergeten. Dank voor je tip dus. Ik ga hem maar eens even op Spotify opzetten.

Auw, dat lijkt me echt een nachtmerrie-scenario. Platen wegzetten in een garage is sowieso niet zo'n goed idee, maar ik snap dat het soms niet anders kan, als het even anders loopt in het leven. Ik ben zelf, na bijna vijftig jaar verzamelen, zo ver dat een deel van mijn collectie noodgedwongen naar de zolder moet verhuizen. Hoewel goed geïsoleerd zijn daar de klimatologische omstandigheden niet ideaal. En ja, mocht het ooit eens gaan lekken, dan ben ik ook de klos...

Overigens, van alle geremasterde Camel-albums is wat mij betreft A Live Record wel een essentiële aanschaf. De 2002-remaster biedt niet alleen een verbeterde geluidskwaliteit (al klinkt de originele versie ook niet verkeerd), maar bovendien zeven extra tracks, die een aanschaf zeer de moeite waard maken.

Deze plaat, The Snow Goose, was destijds mijn introductie tot Camel. Ik hoorde deze (en Rain dances) op de zolderkamer van een vriend, weet ik nog heel goed. Wat een sfeer, wat een muzikaliteit; ik was meteen verkocht. Heb 'm zowel op de originele LP als de geremasterde CD, zeer de moeite waard.

Je kan ze toch gewoon in van die grote plastic bakken doen en dan nog flink wat plastic folie o.i.d. eromheen?

Ze staan nu in van die kartonnen bananendozen, maar dit moest ik voor de zekerheid maar eens doen. Zoveel platen staan er nou ook weer niet bij mij op zolder. Ik schat dat ik aan drie van die bakken genoeg heb. Ga er rond de kerstdagen maar eens werk van maken, onder het motto 'Better safe than sorry'.