menu

Camel - The Snow Goose (1975)

Alternatieve titel: Music Inspired by the Snow Goose

mijn stem
3,97 (331)
331 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Decca

  1. The Great Marsh (2:02)
  2. Rhayader (3:01)
  3. Rhayader Goes to Town (5:20)
  4. Sanctuary (1:05)
  5. Fritha (1:19)
  6. The Snow Goose (3:12)
  7. Friendship (1:43)
  8. Migration (2:01)
  9. Rhayader Alone (1:50)
  10. Flight of the Snow Goose (2:40)
  11. Preparation (3:53)
  12. Dunkirk (5:25)
  13. Epitaph (2:07)
  14. Fritha Alone (1:39)
  15. La Princesse Perdue (4:45)
  16. The Great Marsh (1:19)
  17. Flight of the Snow Goose [Single Edit] * (2:05)
  18. Rhayader [Single Edit] * (3:09)
  19. Flight of the Snow Goose [Alternative Single Edit] * (2:49)
  20. Rhayader Goes to Town [Live 30-10-1974] * (5:07)
  21. The Snow Goose / Freefall [Live 30-10-1974] * (11:01)
  22. Rhayader Goes to Town [Radio One "In Concert" 1975] * (5:08)
  23. Sanctuary [Radio One "In Concert" 1975] * (1:12)
  24. The Snow Goose [Radio One "In Concert" 1975] * (3:03)
  25. Migration [Radio One "In Concert" 1975] * (3:31)
  26. Rhayader Alone [Radio One "In Concert" 1975] * (1:43)
  27. Flight of the Snow Goose [Radio One "In Concert" 1975] * (2:56)
  28. Preparation [Radio One "In Concert" 1975] * (2:04)
  29. Dunkirk [Radio One "In Concert" 1975] * (5:10)
  30. Epitaph [Radio One "In Concert" 1975] * (1:16)
  31. La Princesse Perdue [Radio One "In Concert" 1975] * (4:40)
  32. The Great Marsh [Radio One "In Concert" 1975] * (1:57)
  33. Selections from "The Snow Goose": A. the Snow Goose, B. Friendship, C. Rhayader Goes to Town (BBC 2 "The OId Grey Whistle Test" 1975) * (9:39)
toon 17 bonustracks
totale tijdsduur: 43:21 (1:49:51)
zoeken in:
avatar van Poles Apart
Mssr Renard schreef:
mijn 90th anniversary-versie

Mssr Renard, de tijdreiziger uit 2065

avatar van Mssr Renard
5,0
Poles Apart schreef:
(quote)

Mssr Renard, de tijdreiziger uit 2065


Ik vergat het woordje Decca, maar het gaat om deze serie: DECCA 90 Label | Releases | Discogs

avatar van echoes
5,0
Mssr Renard schreef:
Ik snap iets niet. Er is toch geen sprake van dat deze 2023-remixes/remasters op vinyl verschijnen?


Camel, Snow Goose, Moonmadness en Rain Dances wel ja, maar dat wist je al (zie comments bij Air Born box).

Wel vreemde keuze om Mirage over te slaan.

avatar van Mssr Renard
5,0
echoes schreef:
(quote)


Mirage, Snow Goose, Moonmadness en Rain Dances wel ja, maar dat wist je al (zie comments bij Air Born box).


Ze verschijnen inderdaad op vinyl. Ik herinner me discussie ineens. Met iets extra's? Die van Tull hadden allemaal een boekwerk erbij. Dat zou wat zijn.

Weet je wat mij verbaast? De boxset heet: 'MCA en Decca years', dus het is ze gelukt de MCA-rechten te kopen, maar die eerste plaat zou wel een mooie reissue kunnen gebruiken, en zelfs op de streamingsdiensten beschikbaar gemaakt mogen worden. Maar daar hoor/lees ik niks over.

Ik weet in elk geval zeker dat ik ze niet opnieuw ga kopen, want dat heb ik dus recentelijk (2019) al gedaan. Maar hoe dan ook fantastisch dat ze weer een nieuwe generatie fans/liefhebbers kunnen bereiken.

Overigens, als er wel een boekwerk bij komt, zal het moeilijk voor me zijn, me in te houden.

avatar van Mssr Renard
5,0
Ja, de remaster/remix van 2023 klinkt heel anders.

Bij de remaster valt me op dat te basgitaar iets meer aanwezig klinkt (zonder de andere instrumenten in de weg te zitten).

De remix heeft wat meer reverb op de instrumenten (ook wel galm genoemd). Dit hoor je met name in de drums. Ik vind de remix aan de andere kant ook weer wat dof klinken in de bas en gitaar. De toetsen zijn wel goed afgemixt. Er is ook veel meer rechts en links gepanned. Dat betekent dat je een goede installatie of goede hoofdtelefoon moet hebben om dit te horen.

De remaster hanteert de oude mix maar zorgt dat deze weer wat mooier klinkt. De remix neemt de mastertapes en zorgt voor een volledig nieuwe mix. Er zijn dus meer sporen beschikbaar waardoor het ruimtelijker klinken (meer recht-links-panning). Omdat er veel instrumenten zijn gebruikt, lijkt het als luisteraar alsof je middenin een band staat te luisteren. Ook zijn de orkestrale partijen veel beter te horen.

De remaster is geslaagd en de remix is ook geslaagd. Het is wel heel veel om te luisteren. Ik neig dan ook naar de remix, want die klinkt het meest verbeterd ten opzichte van de (vele) andere versies.

Omdat dit mijn favoriete plaat (samen met Thick as a Brick) is allertijden, vind ik het wel leuk om die nieuwe versies te luisteren, maar ik moet er niet aan denken, om dit te doen bij alle albums die ik goed vind. Al kan ik wel wat 70's albums bedenken die wat meer ruimte kunnen gebruiken in het geluid.

Als de nieuwe vinyl-exemplaren beschikbaar komen dan ben ik benieuwd of het de remix of remaster is die er opstaat. Misschien wil ik het dan nog wel aanschaffen.

avatar van Chet
5,0
Vrijwel alles is op de voorgaande zeven pagina's al gezegd over dit album. Ik kocht destijds, kort na het verschijnen, de LP en wat heb ik die grijs gedraaid.
Uiteraard later ook de CD gekocht en deze wordt nog steeds minstens een keer per jaar afgespeeld.
Liefst als er even niemand thuis is, languit op de bank, volume op net nog geen burenruzie en verlichting gedempt.

Het mooie van dit soort albums is dat je het zo vaak hebt gehoord dat je exact weet wat wanneer komt...... De voorpret is dan steeds weer enorm.
Ben zelf, zonder de andere bandleden tekort willen doen, iedere keer weer geraakt door het heerlijke drummen van Andy Ward (o.a. in het titelnummer).

Heb het album op deze koude zondag ook maar weer eens opgezet, niet liggend op de bank dit keer, maar zittend op de bureaustoel.

Absoluut tijdloos, dit meesterwerkje.
Zal het gemiddelde cijfer weer iets opkrikken: vijf sterren.

4,5
Chet, wanneer je er geen genoeg van kunt krijgen, dan is er ook nog genieten van een A live record, waar Camel the Snow Goose live vertolkt.

avatar van Chet
5,0
Ouwekock, ik had ooit een enorme verzameling elpees, maar toen ik eind jaren negentig tijdelijk wat kleiner ging wonen, had ik te weinig ruimte om ze kwijt te kunnen. Ik huurde een losstaande garagebox op een paar honderd meter van mijn huis en stalde daar alles wat ik niet in de woning kwijt kon. Ook alle rekken, van die mooie rekken op wieltjes waar iets van 70 elpees in konden, kwamen langs de wand van de garage te staan.

Toen ik enige tijd later weer eens in de garage kwam, bleek er een lekkage via het dak te zijn geweest, exact op de plek van.......? Precies! Honderden LP's kromgetrokken door het water.
Een van de dubbelaars in het rek was a live record van Camel.
Ik heb lang niet alles wat ik op LP had later op CD gekocht. The Snow Goose wel, maar a live record niet. Eigenlijk gewoon een beetje vergeten. Dank voor je tip dus. Ik ga hem maar eens even op Spotify opzetten.

avatar van gaucho
4,0
Chet schreef:
Ouwekock, ik had ooit een enorme verzameling elpees, maar toen ik eind jaren negentig tijdelijk wat kleiner ging wonen, had ik te weinig ruimte om ze kwijt te kunnen. Ik huurde een losstaande garagebox op een paar honderd meter van mijn huis en stalde daar alles wat ik niet in de woning kwijt kon. Ook alle rekken, van die mooie rekken op wieltjes waar iets van 70 elpees in konden, kwamen langs de wand van de garage te staan.

Toen ik enige tijd later weer eens in de garage kwam, bleek er een lekkage via het dak te zijn geweest, exact op de plek van.......? Precies! Honderden LP's kromgetrokken door het water.

Auw, dat lijkt me echt een nachtmerrie-scenario. Platen wegzetten in een garage is sowieso niet zo'n goed idee, maar ik snap dat het soms niet anders kan, als het even anders loopt in het leven. Ik ben zelf, na bijna vijftig jaar verzamelen, zo ver dat een deel van mijn collectie noodgedwongen naar de zolder moet verhuizen. Hoewel goed geïsoleerd zijn daar de klimatologische omstandigheden niet ideaal. En ja, mocht het ooit eens gaan lekken, dan ben ik ook de klos...

Overigens, van alle geremasterde Camel-albums is wat mij betreft A Live Record wel een essentiële aanschaf. De 2002-remaster biedt niet alleen een verbeterde geluidskwaliteit (al klinkt de originele versie ook niet verkeerd), maar bovendien zeven extra tracks, die een aanschaf zeer de moeite waard maken.

Deze plaat, The Snow Goose, was destijds mijn introductie tot Camel. Ik hoorde deze (en Rain dances) op de zolderkamer van een vriend, weet ik nog heel goed. Wat een sfeer, wat een muzikaliteit; ik was meteen verkocht. Heb 'm zowel op de originele LP als de geremasterde CD, zeer de moeite waard.

avatar van ZAP!
gaucho schreef:
...En ja, mocht het ooit eens gaan lekken, dan ben ik ook de klos...
Je kan ze toch gewoon in van die grote plastic bakken doen en dan nog flink wat plastic folie o.i.d. eromheen?

avatar van gaucho
4,0
ZAP! schreef:
Je kan ze toch gewoon in van die grote plastic bakken doen en dan nog flink wat plastic folie o.i.d. eromheen?

Ze staan nu in van die kartonnen bananendozen, maar dit moest ik voor de zekerheid maar eens doen. Zoveel platen staan er nou ook weer niet bij mij op zolder. Ik schat dat ik aan drie van die bakken genoeg heb. Ga er rond de kerstdagen maar eens werk van maken, onder het motto 'Better safe than sorry'.

avatar van Mssr Renard
5,0
The Snow Goose, of beter gezegd; muziek die geïnspireerd is door The Snow Goose is Camel's bekendste werk en ook hun vroegste succesvolle werk, dat zelfs een hit werd. Zowel het debuut als Mirage deden weinig in de albumcharts maar The Snow Goose was zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten een succes.

Het was niet een plaat dat zomaar even tot stand kwam. Ná Mirage besloot de band alle remmen los te gooien en een conceptalbum te gaan maken. Het was de tijd van conceptplaten, dus waarom niet. Nu moest de band nog een concept verzinnen of er eentje zoeken en van daaruit putten. Peter Bardens kwam in eerste instantie met 'Siddharta' van Hermann Hesse en Andy Latimer schreef zelfs het nummer 'Riverman', met een single-release in gedachten. Het project werd echter al snel verlaten en Peter Bardens opperde daarop 'Steppenwolf' (ook van Hesse), maar de band vond dat je niet een album kon maken, dat genoemd was naar een heavy rockband. Hierop kwam Doug Ferguson met het idee om 'The Snow Goose' van Paul Gallico op muziek te zetten. Het is een kort verhaal, dat ook nogal simpel is, dus perfect voor een conceptplaat.

Gallico werd benaderd en was niet echt enthousiast, sterker nog hij wilde met het project niets van doen te hebben. Dit kwam niet omdat hji tegen roken was (hij rookte zelf pijp) maar omdat hij de rechten van het verhaal al had gegeven aan Ed Welch die in 1976 met deze plaat kwam aanzetten: Paul Gallico's - The Snow Goose, inclusief narratief van Spike Milligan en bijzonder genoeg het London Symphony Orchestra, die ook de band zou begeleiden bij het Royal Albert Hall-concert dat uitgegeven zou worden op Live Tapes. Ander leuk weetje over die andere 'Snow Goose': hardrockzanger Graham Bonnet (Rainbow, Michael Schenker Group) zingt op twee nummers mee.

Maar nu weer terug naar Music Inspired by the Snow Goose, zoals de plaat moest gaan heten. De plaat is in zijn geheel geschreven door Peter Bardens en Andy Latimer en is (bijna) volledig instrumentaal. Er zijn stukken waar de zang een rol speelt zoals het 'da-da-da'-stuk in 'Migration' (Latimer), het 'oeh-oeh-oeh'-stuk in 'Preparation' (Bardens) en de 'ah-ah-ah'-stukken in de 'Great Marsh'-thema's aan het begin en eind van het album.

Door het album zonder tekst op te nemen, wordt het verhaal van Rhyader, Fritha en de sneeuwgans verteld middels leidmotieven. Bepaalde thema's blijven terugkeren in licht veranderlijke vormen om gestalte te geven aan de drie protagonisten, wat de muziek eigenlijk een symfonische gedicht (of toongedicht), zoals Franz Liszt en Richard Strauss dat deden. Het maakt het wat hoogdravend, maar het werkt wonderwel.

De restricties van de geluid-studio anno 1975 zorgen er wel voor dat niet alle stukken erg lekker uit de verf komen. Met name de stukken met een enorm dynamisch bereik zoals het slotstuk van 'Dunkirk' waarbij (remasters en remixes ten spijt) wel een beetje erg volgepropt is. Reden waarom Latimer besloot in 2013 dit album opnieuw op te nemen met modernere studio-apparatuur. Ik moet wel zeggen dat het Steven Wilson op de 2023-remaster is gelukt om 'Dunkirk' wel echt goed te laten klinken.

De orkestrale stukken op dit album zijn gearrangeerd door David Bedford, een muzikant uit de Canterbury scene die al samenwerkte met Mike Oldfield en ook het London Symphony Orchestra dirigeerde voor het live-concert in de Royal Albert Hall dat op Live Tapes zou verschijnen. Op de studioplaat lijken de orkestrale stukken soms wat weg te vallen (zoals in het eerste 'Great Marsh'-stuk).

Dit geldt niet voor 'Friendship' waar de hobo en de fagot in counterpoint om elkaar heen dansen. Vergezeld door een electrische piano en dwarsfluit. Omdat de afzonderlijke orkestleden niet zijn genoemd in de credits van de plaat, is het nooit duidelijk geworden wie de spelers waren. Ik vermoed zelf dat Andy de fluit speelt. Het is wat mij betreft wel één van de mooiste stukken op de plaat.

Een ander prachtig stuk is 'Fritha Alone' welke het 'Fritha'-thema herhaald. Maar daar waar 'Fritha' in e-mineur was, is 'Fritha Alone' in a-mineur, en daardoor wat melancholischer. Het is gespeeld op de vleugel en het enige solopiano-stuk van Bardens wat ik ken.

'La Princesse Perdue' is een herbewerking van zowel het zowel het 'Snow Goose'-thema als het thema van 'The Flight of the Snow Goose'. Begeleid door een strijkers-sectie werkt het mengen van de rockband met klassieke instrumenten hier erg goed. Het is een melancholisch nummer dat de meer vrolijke kant van melancholie aanhaalt. Naast strijkers is er ook weer de hobo (en fagot?) die de gans uitbeeldt. Waarbij deze song eigenlijk zowel de gans als Fritha

Om de nummers afzonderlijk te bespreken kost teveel ruimte, en ben ik ook direct een boekverslag aan het schrijven. Het beste is om deze plaat te beluisteren en de novella van Paul Gallico intussen te lezen. Dit is al eerder op de site besproken. Verder zijn er al zeven pagina's volgeschreven door de anderen, dus ik laat jullie verder met rust met mijn enorme epistels.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:54 uur

geplaatst: vandaag om 11:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.