Laat ik beginnen met te zeggen dat ik eigenlijk helemaal klaar was met Kings of Leon. Deze band leverde een debuut af om je vingers bij af te likken, het vervolg stelde me teleur en wat daarna kwam moet ik maar zo snel mogelijk vergeten. Echt zin om het nog een keer te proberen had ik dus niet bepaald. Waarom ik toch begonnen ben aan het vierde album van deze band zal altijd wel een raadsel blijven.
Opener
Closer zorgt in elk geval al snel voor een aangenaam positief gevoel. Nee, dit zijn niet die rockers van het debuut, maar dit is wel spannende gitaarrock met electronische toevoegingen die het nummer een onderhuidse spanning meegeven. Ik ben in elk geval een en al oor nu.
Crawl kruipt nog even onderhuids verder. Dit is verdomde lekker wat ik hier hoor. Snijdende gitaren, strakke ritmes en dan die zeurderige knauwende stem van zanger Caleb.
Op
Sex on Fire verlaten de heren dat pad en horen we de bekende zuiderse rock die zo herkenbaar is. Toch is klinkt het minder 'platteland' en zit er meer 'stad' in.
Use Somebody brengt me in verwarring. Dit nummer klinkt nogal groots, alsof ze stadionrock a la Coldplay willen maken. In elk geval vind ik de gitaren hier iets te veel uitwaaieren en had dit wel wat kleiner gemogen.
Op
Manhattan nemen ze gas terug maar al snel kom thet grootse geluid ook hier weer terug. Ik vind het zeker niet slecht maar ik weet toch niet zo goed wat ik er nu mee aan moet allemaal.
Revelry is dan weer wat intiemer en kabbelt rustig voort om hiermee een perfect rustpuntje te verzorgen. Het lijkt ook wel of de zang er op vooruit is gegaan ook al vond ik dat op het debuut juist zo charmant.
17 komt een beetje stuurloos over. Het lijkt wel alsof ze niet goed weten voor welke stijl ze nu echt moeten kiezen. Toch vind ik het een prima nummer.
Notion krijgt een wat poppy geluid mee en mist wat van de spanning die de nummers in het begin wel hebben.
I Want You vind ik een lekker mid-tempo nummer. Niet bepaald hemelbestormend maar gewoon een relaxed nummer.
Be Somebody heeft wat ronkende momenten die het ietwat zwakke nummer toch nog wat pit geven en
Cold Desert klinkt wat zwaarmoedig.
Hiermee zijn we aan het eind van de plaat gekomen en weet ik eigenlijk niet zo goed wat er nu echt van te vinden. Het begint allemaal zo spectaculair om vervolgens langzaam terug te zakken naar een niveau die me niet zo boeit en waar ik mijn aandacht wat verlies.
Laat ik het mezelf niet al te moeilijk maken: minder dan het debuut, ietsje beter dan de tweede, stuk beter dan hun laatste.
Omdat ik geen 3,25* kan uitdelen maak ik er een 3,5* van en zo hebben alle vier de albums een andere beoordeling