Jóhann Jóhannsson - Fordlândia (2008)

brr de winter komt er weer aan, en deze plaat is daarbij een prima stemmingmaker...ijskoude neo-klassieke klanken met een licht elektronisch sausje. sfeervol, pakkend en emotioneel.

Nog nooit van deze man gehoord, sorry, maar wat een pracht plaat is dit. Heeft qua sfeer zeker wat weg van Sigur Ros, maar ja, die komen ook uit IJsland. Absolute aanrader, en heb geduld, hij begint heel erg zacht en duurt even eer je echt in "the mood"komt.

Oeh hebben! Zijn voorgaande platen stelden geen van alle teleur, dus dit ga ik zonder meer een kans geven.

Moeten wel meer mensen naar gaan luisteren hoor, draai hem nu even in de winkel, er lopen slechts 3 mensen nu hier, maar 2 hebben nu meteen gekocht !!!! zo mooi. Ik moet er tenminste 15 van gaan verkopen de komende tijd, vind ik. Dat moet te doen zijn hoewel het geen makkelijke kost is. Hij zit in ieder geval nu bij ons in de luisterpaal,. hoewel dat ook al moeilijk is om deze cd zo te beoordelen.

kan iemand het een omschrijving geven?

ijskoude neo-klassieke klanken met een licht elektronisch sausje

De beschrijving hierboven van tuktak klopt wel.

Als je hem eens wil beluisteren, hij staat nu in zijn geheel op, http://3voor12.vpro.nl/luisterpaal/

*Wat hierboven al gemeld is door djarend zie ik nu pas*

Voor Virðulegu Forsetar plaatste hij 4 blazersecties in 4 hoeken van een kerk, op IBM 1401, A User's Manual liet hij een 60 koppig groot strijkorkest samenwerken met shortwavemusic uit een 50 jaar oude computer, dus aan de omschrijving van TukTak heb ik niet zoveel

Ah stik de moord,

Ik luisterde zojuist het openingsnummer via de luisterpaal. De eerste reactie: de locale platenboer bellen en er voor zorgen dat ik Fordlandia vanmiddag kan ophalen. Ookal heb ik de rest van de cd nog niet geluisterd. Het titelnummer is verschrikkelijk mooi.

Voor een betere impressie van dit album, PM me:P

met geen woorden te beschrijven toch?

'how we left fordlândia" is van een ongekende schoonheid.

Jup, een topper. Op alle vlakken verrassend

Binnenkort ga ik me aan een review wagen. Naast mij ligt een post-it met daarop turfjes, voor elke (complete) luisterbeurt één streepje. Ik heb de cd vrijdag gekocht en het aantal turfjes staat op 12.

Wat we moeten horen
Afleidend aan de titels en het commentaar van de componist horen we het door de natuur terug genomen utopia van autofabrikant Henry Ford in een uithoek van Brazillië, een raketgeleerde die zichzelf opblaast in zijn garage, een Victoriaanse dichter over de stervende Pan (mythisch god van de natuur) en een Duitse fysicus die die de sleutel had gevonden voor de relativiteitstheorie maar verder niet wordt opgemerkt door de rest van de wereld.

Wat we horen
We horen pastorale symfoniëen met moderne elektronica, klarinetten, grootste koorzangen, een requiem gemaakt van orgelklanken, beatgedreven strijkorkesten en gitaarglitches. We horen een zéér uitgebalanceerde samenhang tussen al de bovengenoemde elementen. We horen kleuren en emoties.

Wat we voelen
We voelen veel dramatiek en (pastorale) schoonheid. De emoties zijn uitgewaaierd over het brede scala van menselijke gevoelens. Van melancholie, van pracht en vreugde, van donker én licht. Bovendien komen deze emoties vaak tegelijkertijd naar boven, zonder dat ze elkaar neutraliseren.

Beter kan ik het vooralsnog niet omschrijven. Fordlandia is overcompleet. Wat het helemaal compleet maakt is de totale afwezigheid van bombast, ookal zijn er 50+ strijkers aan het spelen of een groot kinderkoor het requiem zingt voor de dode god Pan. Dat is het grootste compliment wat ik Jóhann Jóhannsson kan geven. In plaats van de ‘makkelijke’ weg (het vanuit stilte opbouwen naar een grootste climax) kiest hij er voor om juist de vele middelen in te zetten om een zéér verfijnde sfeer neer te zetten die tot ver op de achtergrond voor kippenvel kan zorgen. Neem nu het eerste nummer. De manier waarop hij éérst 10 een sfeer neerzet die kan weedrijven met de 6e symfonie van Beethoven en vervolgens een 5 (!) minuten durend Ritenuto inzet is geniaal. En zo kan ik tal van voorbeelden noemen waarop dit werkstuk uitblinkt maar ik kan beter iedereen aanraden om het zelf te ondergaan. Hoogtepunt van dit jaar, de eerste 5* zijn binnen.

heb er inmiddels 10 verkocht dus die eerder genoemde 15 ga ik halen, joepie !!! , elke ochtend als ik hier in de winkel begin gaat eerst deze plaat op. Heerlijk om de dag mee te beginnen. En dan als contrast heerlijk de nieuwe Q-Tip Vandaag ook Englaborn en ibm.... binnen gekregen, straks eens even luisteren..

het gebuik van het grote pijporgel in bv. 'chimaerica' en 'how we left fordlândia' is briljant.

Tot nu toe plaat van het jaar

PRACHTPLAAT lees ook de zeer enthousiastmerende (?) recentie op Goddeau ... http://www.goddeau.com/content/view/5233

Met de conlusie (en de vergelijking met Max Richter) kan ik alleen maar eens zijn.

Surfend op MuMe kwam ik deze plaat tegen; ik had al eerder iets van hem gehoord (heb toen een beetje op zijn site rondgeneusd ten tijde van zijn IBM-1401-werk), maar dat sprak me niet zo aan. Dus wat een herontdekking toen ik dit album beluisterde!

Het doet me vooral denken aan Arvo Pärt; in eerste instantie dacht ik 'Pärt doet dit beter', maar Jóhannsson haalt ook een hoog niveau. Hoewel de thema's die achter de nummers zitten nauwelijks terugkomen, is de muziek zelf boeiend genoeg. Onbewust nestelt deze muziek zich onder je huid. Tussen de nummers zit genoeg variatie, en zoals hierboven ook gezegd worden de strijkers subtiel ingezet. Behalve op het laatste nummer, waar de strijkers helemaal uit mogen barsten; dat klinkt wat bombastischer, maar zo aan het eind mag het wel van mij. Een erg geslaagd album. 4,5*

Doordat ik de twintigste stem heb uitgebracht staat hij nu trouwens ook in de toplijst van IJsland; hij is zelfs boven haast alle albums van Sigur Rós uitgestegen. Even afwachten hoe lang dat zo blijft...

Electronic / Avantgarde. Yeah right. Gewoon klassieke muziek. Met heel af en toe een hedendaags muziekelement. Ik zag ergens een recensent refereren naar Beethoven en Tsjaikovski. Hoever kun je een plank misslaan? Jammer. Ik had er zoveel van verwacht.

Twee albums heb ik al goed gewaardeerd dus deze zal dezelfde kant wel opgaan: ik ga het zo maar eens voor een tweede keer opzetten als ik klaar ben met ( ) van Sigur Ros en dan kom ik terug met mijn bevindingen: het weer vandaag werkt goed mee voor dit soort muziek
Maar het moet gezegd: de scheiding met klassiek is inderdaad wel erg flinterdun.

Die genres matchen niet echt inderdaad. Maar goed, onder welk MuMe-genre moet het dan?

Nu zo'n twee keer geluisterd, maar vind het nog moeilijk om mijn aandacht er de volle rit bij te houden. Het openingsnummer klinkt in ieder geval fantastisch. Weet nog niet echt wat ik met deze plaat moet. Word vervolgd.

Het zal het weer wel zijn: harde wind, voorbij razende sneeuwvlokken........... ik was vandaag wel in de stemming om 'ijzige' muziek te draaien.
Aangezien ik al 2 albums van Jóhann Jóhannsson ken was het niet moeilijk om dit met een gerust hart te gaan beluisteren. En ja, het vermoeden kwam al snel uit: dit is wederom sprookjesachtig mooie muziek die wel heel erg dicht tegen klassieke muziek aanschuurt. Niet overal trouwens: Melodia (Guidelines for a Space Propulsion Device Based on Heim's Quantum Theory) bijvoorbeeld.
Qua sfeer is het niet erg afwijkend van de andere albums maar toch is dit net even anders. Ik moest onwillekeurig denken aan de film The Piano, ook al heeft het daar niets mee te maken (ook muzikaal niet). Misschien komt dit omdat ik hier weinig sneeuw of ijs bij zie (ja uit mijn raam) en eerder verlaten stranden en woeste zee in de winter.
Ach, misschien was het vandaag gewoon de juiste dag om deze cd te beluisteren want dit is niet een artiest waar ik regelmatig naar grijp maar als ik het dan opzet en het blijkt het juiste tijdstip dan heb je wel oorstrelende muziek gehoord en wie wil dat nu niet van tijd tot tijd?!

zijn album Englabörn blijft voorlopig mijn favoriet, maar dit klinkt toch ook niet slecht. je moet er wel de rust en de tijd voor nemen. als je dit als achtergrond opzet, dan ontgaat je gemakkelijk alle schoonheid. intiem, sprookjesachtig, liefelijk en op een bepaalde manier ook beklemmend.

heb nu englaborn in de winkel liggen voor slechts een tientje, dus als nog iemand hem niet heeft in geinteresserd is ook erg mooi, maar deze Fordlandia blijft toch mijn favoriet

Omlaag-stem actie ongedaan gemaakt en berichten daarover verwijderd. Gemiddelde is meteen 0,10 hoger.

Mooie muziek dit maar niet helemaal aan mij besteed denk ik. Althans ik raak er nog niet zo van ondersteboven als de meeste andere mensen hier. Ik denk dat het iets te veel klassiek is voor mijn smaak.

Sterker nog, het is klassiek wat mij betreft (neo-klassiek, zo je wilt). Die genre-aanduiding is alleen helaas verboden op MuMe.