menu

Jóhann Jóhannsson - Fordlândia (2008)

mijn stem
4,04 (237)
237 stemmen

IJsland
Electronic / Neoklassiek
Label: 4AD

  1. Fordlândia (13:42)
  2. Melodia (I) (1:56)
  3. The Rocket Builder (Lo Pan!) (6:24)
  4. Melodia (Ii) (1:48)
  5. Fordlândia - Aerial View (4:32)
  6. Melodia (Iii) (3:12)
  7. Chimaerica (3:22)
  8. Melodia (Iv) (2:45)
  9. The Great God Pan Is Dead (4:55)
  10. Melodia (Guidelines for a Space Propulsion Device Based on Heim's Quantum Theory) (9:33)
  11. How We Left Fordlândia (15:24)
totale tijdsduur: 1:07:33
zoeken in:
5,0
heb het aangepast

avatar van Maiky
3,5
Dan ga ik zaterdag eens kijken of de Music Machine in Sittard 'm toevallig ook heeft liggen...

avatar van djarend
5,0
Maiky schreef:
Dan ga ik zaterdag eens kijken of de Music Machine in Sittard 'm toevallig ook heeft liggen...

Moet je doen, en als ze van niks weten gewoon zeggen dat de cd toch in de midprice actie van V2 zit (lijkt het net alsof je er verstand van hebt )

avatar van Maiky
3,5
djarend schreef:
(quote)

Moet je doen, en als ze van niks weten gewoon zeggen dat de cd toch in de midprice actie van V2 zit (lijkt het net alsof je er verstand van hebt )


Bedankt voor de tip

avatar van funkdoc
4,0
Adembenemend mooi. Erg passend bij een film. Op zich misschien jammer dat sommige soundtracks niet zoveel aandacht krijgen als deze plaat. Een soundtrack als Seven Pounds moet niet onderdoen voor Johann Johannson, Hollywoodmateriaal of niet.

Desalniettemin alle props naar deze IJslander.

3,0
Dit is muziek waar ik nog niet echt mee vertrouwd ben. Het geeft een mooie sfeer weer vind ik, een beetje nostalgie. Voorlopig na een aantal luisterbeurten geef ik het een 4*

avatar van grovonion
Lijkt me een typische 4AD hoes, zoals ze die in de jaren 90 bv. ook voor the Pixies gebruikten, dacht ik.

4,0
Prachtige plaat. Het mooiste van deze plaat is toch dat het echte filmmuziek is, zonder dat je er een film bij visualiseert. Je kan er vanalles bij zien. Je bent niet gebonden aan landschappen of personages uit de film maar kan gewoon lekker de muziek langs je heen laten lopen. Vooral Fordlandia en How we left Fordlandia zijn prachtig. Wat een heerlijke melodische opbouw. Echt genieten

avatar van blackrider
Dit is nou zo'n cd die me bij de lurven pakt en me weer laat inzien hoe mooi muziek zijn kan. Soms de eenvoud in al zijn schoonheid met echte parels op deze plaat.
Absolute uitschieter is voor mij "How we left Fordlandia " , vanuit een zeer rustige opbouw naar een fabuleuse opbouwende spanning en weer helemaal terug naar af...........kippevel.

avatar van Ethereal
4,5
Prachtige, filmische en adembenemende muziek. Zeer goed doordacht en uitgebalanceerd. Aanrader!

avatar van Maiky
3,5
Ik zit al een hele poos met deze plaat. Het titelnummer is schitterend en bevat alles wat ik in muziek zoek, maar tussen het eerste en het laatste nummer kan Jóhannsson mijn aandacht maar moeilijk vast houden. Is het te ambitieus, te fragmentarisch (in relatie tot het titelnummer en het slot) of bevat het simpelweg niet de juiste melodieën om mij op te laten letten?

Het titelnummer voorspelt dus in ieder geval veel goeds: de pracht en praal die Jóhannsson hier in heeft weten te stoppen is ongekend. De track begint met strijkers die amper te horen zijn, opkomend uit de verte tot ze in volle bloei zijn. Een memorabel thema verpakt in de typische Jóhannsson-sound: lief, groots en warm. Met prachtige vondsten: het elektronische geratel dat hier en daar de kop op steekt bijvoorbeeld. Bij vlagen geruststellend en geborgen, en op rond 7:40 een gelukzalige vrije val waar alle onnodige ballast van je af wordt geschud en zweef je met gespreide armen over een weidse vlakte. Want dat is vooral het idee dat ik hierbij krijg. Dit heeft meer weg van grote lappen duinen, een vaag blauwe hemel en een golvende zee, waar de meeuwen op hun gemak boven cirkelen. De ritardando (bedankt voor je officiële website, Jóhann!) vanaf 9:22 is fantastisch: de vooruit stuwende en vervolgens terugtrekkende violen worden de laatste vijf minuten ruim uitgesmeerd over de track, met hier en daar een lethargische zucht van de ratelende elektronica en de sporadische zekerheid van wat het lijkt een zware toets van de piano. In die zin kan voornamelijk het einde, van de opbouw naar de ritardando naar de laatste seconden, gezien worden als het muzikale equivalent van een orgasme, met de liefdevolle zuchten en kreunen van de daad en de afbouw na het gebeuren.

Na het titelnummer lijkt alles echter in een schaduw komen te staan. De beelden die ik bij Melodia (I) krijg spreken wat dat betreft boekdelen: alsof drie animatie-ooievaars droog voor zich uit staan te kijken en door hun knieën zakken bij iedere tweede toon van de melodie. Dat zegt waarschijnlijk meer over mijn verwrongen geest dan de muziek zelf, dus neem dit met een korrel zout. De urgente strijkers die op de achtergrond tevoorschijn komen geven de track wat meer spanning en regen en dat haalt het onnozele er een beetje af. Het eerste deel van The Rocket Builder heeft aardige elektronicaklikjes, maar halverwege komt een naar mijn smaak iets te extraverte en opdringerige xylofoon uit het niets tevoorschijn. Dat lijkt een nieuw nummer aan te kondigen, maar omdat het bij The Rocket Builder hoort vermijdt Jóhannsson grotendeels dat het fragmentarisch gaat klinken.

Vanaf The Rocket Builder kan Jóhannsson mijn aandacht maar met moeite vast blijven houden. Alleen bij How We Left Fordlândia komt het echt epische weer terug. Hierdoor is het album voor mij een dal, met aan beide uiteinden twee gigantische emotionele bergen, en daar tussenin heel aardige composities die minder aanspreken.

avatar van feebl
5,0
Schitterend. Fordlandia is werkelijk een klasse apart. Meesterwerk.

MrMusic
Een ijzersterk mordern/klassiek album.Denk wel de beste die ik ooit gehoord heb.
Dit album gaat echt om de kleine details in de melodieen en als je die ontdekt hebt na een paar luisterbeurten (die dit album zeker verdiend) dan is het een must.

avatar van perrospicados
4,0
Grappig dat het hier in de categorie Electronic/Avant-Garde geplaatst wordt. Dat is het naar mijn mening zeker niet. Zie ook de posts hierboven. Wel goed passend bij dit jaargetijde. Hij krijgt van mij 4 sterren omdat ik het een heerlijke plaat vind om bij weg te dromen. Het is zeker niet super vernieuwend en baanbrekend maar dat hoeft ook niet

avatar van Svendra
3,0
Lichtelijk overschat album, vind ik. Jóhannsson schurkt aan tegen klassiek (neoromantiek, barok) maar kan niet tippen aan de diepgang die dat genre te bieden heeft. Deze plaat zal aardig werken als filmmuziek maar heeft te weinig boeiende melodieën om mij als luisteraar in te pakken.

avatar van popstranger
4,0
Wat zijn de opener en de afsluiter toch ontzettend mooie songs... Ideale muziek om tot rust te komen.

avatar van Monsieur'
Svendra schreef:
Lichtelijk overschat album, vind ik. Jóhannsson schurkt aan tegen klassiek (neoromantiek, barok) maar kan niet tippen aan de diepgang die dat genre te bieden heeft. Deze plaat zal aardig werken als filmmuziek maar heeft te weinig boeiende melodieën om mij als luisteraar in te pakken.


Welke namen kunnen dat volgens jou wel?

avatar van Svendra
3,0
Mijn 'probleem' is dat ik thuis ben in klassieke muziek. Bij Jóhannsson hoor ik iemand die shopt binnen verschillende stijlperioden -vooral (neo)romantiek maar ook barok en expressionisme- om aanstekelijke maar vrij oppervlakkige stukken te laten klinken. Dat is zijn goed recht -de mooiste filmmuziek is zo gemaakt- maar ik heb er minder mee. Als ik gedragen neoromantische muziek wil horen, zet ik iets op van bijvoorbeeld Anton Bruckner, César Franck, Albéric Magnard of de Finse componist Jean Sibelius. Een overbekend werk van die laatste is trouwens 'Finlandia', dat scheelt maar drie letters . Je vraagt me naar namen, maar in dit genre schiet me (uitgezonderd klassiek) niets te binnen. Maar ik heb me dus ook niet verdiept. Nils Frahm en Sigur Ros uit jouw top-10 vind ik wel goed trouwens.

avatar van Kronos
4,0
Svendra schreef:
Mijn 'probleem' is dat ik thuis ben in klassieke muziek. Bij Jóhannsson hoor ik iemand die shopt binnen verschillende stijlperioden -vooral (neo)romantiek maar ook barok en expressionisme- om aanstekelijke maar vrij oppervlakkige stukken te laten klinken.

Je 'probleem' is misschien dat je graag wil etaleren dat je thuis bent in klassieke muziek.

Elke muzikant/componist shopt in het verleden. Jóhannsson combineert hier dan nog verschillende oude (en hedendaagse) stijlen en maakt er iets eigens van. Dat jij vindt dat er minder diepgang in zit dan in een of ander klassiek werk waar je je zo ontzettend in verdiept hebt betekent niet dat Fordlândia dan maar lichtelijk overschat is door lieden die niet thuis zijn in klassieke muziek.

Ik vind dit overigens niet zijn beste werk. IBM 1401, A User's Manual is meer mijn ding.

avatar van Svendra
3,0
Kronos schreef:
Je 'probleem' is misschien dat je graag wil etaleren dat je thuis bent in klassieke muziek.
Beetje flauw. Ik reageerde op een vraag en noemde namen omdat ik daartoe werd uitgedaagd. Maar je gebruikt een smiley dus ik houd het op .
Elke muzikant/componist shopt in het verleden. Jóhannsson combineert hier dan nog verschillende oude (en hedendaagse) stijlen en maakt er iets eigens van.
Dat laatste doet hij juist onvoldoende. Vandaar het 'probleem' dat ik het met ouder werk ga vergelijken.
Dat jij vindt dat er minder diepgang in zit dan in een of ander klassiek werk waar je je zo ontzettend in verdiept hebt betekent niet dat Fordlândia dan maar lichtelijk overschat is door lieden die niet thuis zijn in klassieke muziek.
Mee eens. En zo heb ik het niet gezegd.

avatar van Kronos
4,0
De vraag naar namen kwam er natuurlijk nadat je zelf had verwezen naar klassiek (neoromantiek, barok).

Maar goed, verder zonder plaagstootjes. Je schrijft vervolgens: Als ik gedragen neoromantische muziek wil horen, zet ik iets op van bijvoorbeeld Anton Bruckner, César Franck, Albéric Magnard of de Finse componist Jean Sibelius.

Daar noem je componisten uit de 19de eeuw. Fordlândia gaat over een mislukt project van Henri Ford. Het situeert zich in de eerste helft van de 20ste eeuw als de industrialisatie vol in opmars is. Je hoort zeker wel neoromantische echo's, maar ook minimalisme en electronische geluiden.

Zo schept Jóhannsson een nostalgische sfeer die weemoedig teruggrijpt op het verleden. Maar dit is vermengt met het afstandelijke en herhalende van de mechanisatie begin vorige eeuw.

Het is natuurlijk onmogelijk zoiets te vinden in de muziek van componisten uit de 19de eeuw. Hun neoromantische gevoelens passen niet in deze muziek en hun melodieën ook niet. Je lijkt dus een soort van diepgang in Fordlândia te willen die er niet in thuishoort. Deze muziek draagt een andere emotie uit. Of die nu minder diepgaand is of verklankt wordt laat ik buiten beschouwing.

Kortom, je vergelijking loopt volgens mij al te mank.

avatar van Svendra
3,0
Kronos schreef:
De vraag naar namen kwam er natuurlijk nadat je zelf had verwezen naar klassiek (neoromantiek, barok
De vraag kwam anderhalf jaar later. Als ik daarop had moeten wachten om te kunnen scoren ...
Daar noem je componisten uit de 19de eeuw.
Klopt niet wat betreft Magnard en Sibelius. Hun rijpere werken zijn uit de 20e eeuw. N.B. Sibelius heeft tot ca. 1930 gecomponeerd.
Je hoort zeker wel neoromantische echo's, maar ook minimalisme en electronische geluiden.
Dat bestrijd ik niet, zie de opmerking over verschillende stijlperioden en expressionisme. Maar we zijn het blijkbaar oneens over waar de accenten liggen. Het zij zo.

avatar van Kronos
4,0
Svendra schreef:
De vraag kwam anderhalf jaar later. Als ik daarop had moeten wachten om te kunnen scoren ...
Met je verwijzing naar klassiek scoorde je meteen natuurlijk. Je hebt wel lang moeten wachten op reactie.

Svendra schreef:
Klopt niet wat betreft Magnard en Sibelius. Hun rijpere werken zijn uit de 20e eeuw.
Maar die latere werken zijn zelden nog romantisch. Veelal expressionistisch. En mijn punt is dat de laatromantiek geen minimalistische en electronische muziek bevat.
En, als je gedragen neoromantische muziek wil horen Fordlândia inderdaad een slechte keuze is. Niet omdat die als gedragen neoromantische muziek te weinig diepgang zou bevatten, maar omdat het geen gedragen neoromantische muziek is.

avatar van Svendra
3,0
Kronos schreef:
Maar die latere werken zijn zelden nog romantisch. Veelal expressionistisch.
Mijn opmerking 'Het zij zo' was een uitnodiging om een punt achter deze discussie te zetten voordat iedereen gillend wegloopt. Maar als je de plank misslaat, moet ik weer aan de bak.
De late symfonische werken van Sibelius en Magnard zijn niet expressionistisch. Die zijn laatromantisch met kenmerken van impressionisme.

Verder blijf je mij in de schoenen schuiven dat ik Fordlandia naïef langs een neoromantische meetlat leg en daarom de muziek bekritiseer. Terwijl de kern van het betoog is: ik hoor in deze plaat invloeden van verschillende stijlperioden, maar ik mis eigenheid. En ik mis strikt muzikale diepgang of muzikale raffinesse zo je wilt. Te weinig spannende melodieën vooral. Kwestie van smaak. Maar het staat los van romantische intenties destijds van 19e eeuwse componisten.

avatar van Kronos
4,0
Svendra schreef:
De late symfonische werken van Sibelius en Magnard zijn niet expressionistisch. Die zijn laatromantisch met kenmerken van impressionisme.
Je hoeft niet te verengen tot de symfonische werken. Ik heb het daar niet specifiek over gehad. Als je wil kan ik je wel wat werken als voorbeeld geven van expressionisme in de muziek van Sibelius.

Svendra schreef:
Verder blijf je mij in de schoenen schuiven dat ik Fordlandia naïef langs een neoromantische meetlat leg en daarom de muziek bekritiseer.
Ik schuif niks in je schoenen. Ik reageer gewoon op wat je zelf schreef over wat je doet als je gedragen neoromantische muziek wil horen. De vergelijking die je daar bij maakte vind ik niet op gaan.

avatar van Svendra
3,0
Kronos schreef:
Je hoeft niet te verengen tot de symfonische werken. Ik heb het daar niet specifiek over gehad.
Aardige escape, maar we hebben het bij dit album natuurlijk niet over kamermuziek, die in het geval van Magnard trouwens ook niet expressionistisch is.
Ik reageer gewoon op wat je zelf schreef over wat je doet als je gedragen neoromantische muziek wil horen. De vergelijking die je daar bij maakte vind ik niet op gaan.
Dat kan, maar je interpreteerde mijn uitspraak over diepgang anders dan bedoeld en hopelijk is dat nu rechtgezet.

avatar van Monsieur'
Zo'n discussie uitlokken was nimmer mijn bedoeling heren.

Graag nu maar een punt erachter. Bedankt voor je bijdrage Svendra. Ik zal mij eens verdiepen in de genoemde namen, stromingen en termen die ik niet ken. Wil sowieso deze meneer Jóhansson wederom nader beluisteren.
Ik ken IBM 1401, A User's Manual. Het intro is fantastisch maar het zakt algauw wat weg. Kijken of deze beter bevalt.

avatar van Kronos
4,0
Svendra schreef:
(quote)
Aardige escape, maar we hebben het bij dit album natuurlijk niet over kamermuziek, die in het geval van Magnard trouwens ook niet expressionistisch is.
Jij had het over 'hun rijpere werken'. Als het dan stiekem voor jou enkel over symfonisch werk gaat moet je mij geen 'aardige escape' in de schoenen schuiven.
En wat expressionisme betreft, ik heb ook niet geschreven dat al het werk uit de 20ste eeuw van genoemde componisten expressionistisch is, maar veelal.
Waar het aanvankelijk om te doen was is natuurlijk dat het met genoemde componisten hoofdzakelijk over muziek uit de 19de eeuw gaat.

Svendra schreef:
Dat kan, maar je interpreteerde mijn uitspraak over diepgang anders dan bedoeld en hopelijk is dat nu rechtgezet.
Dat ik het interpreteerde zoals ik het interpreteerde heeft natuurlijk alles te maken met hoe jij het schreef. Een rechtstreekse vergelijking wat diepgang betreft met neoromantische- en barokmuziek. Blijkbaar heb je het dus anders geschreven dan je het bedoelde.

avatar van Kronos
4,0
Monsieur' schreef:
Zo'n discussie uitlokken was nimmer mijn bedoeling heren.

Graag nu maar een punt erachter.
Je hoeft je niet verantwoordelijk te voelen hoor.

avatar van Leeds
4,5
Schitterend werk. Mooie sfeervolle muziek ook. Meesterwerkje!!

Gast
geplaatst: vandaag om 01:04 uur

geplaatst: vandaag om 01:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.