menu

Asia - Asia (1982)

mijn stem
3,49 (167)
167 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Geffen

  1. Heat of the Moment (3:50)
  2. Only Time Will Tell (4:44)
  3. Sole Survivor (4:48)
  4. One Step Closer (4:16)
  5. Time Again (4:45)
  6. Wildest Dreams (5:10)
  7. Without You (5:04)
  8. Cutting It Fine (5:35)
  9. Here Comes the Feeling (5:42)
  10. Ride Easy * (4:35)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 43:54 (48:29)
zoeken in:
buizen
Recent zijn twee bandleden overleden. Meestal worden muzikanten niet zo oud. Er is nu veel gesteggel in Nederland over de pensioenleeftijd maar heel veel (bekende/beroemde) muzikanten werken 'gewoon' door tot hun dood. Mooi is dat.
Dit album mag van een (gekunstelde) 'supergroep' zijn, zet het ieder jaar nog wel regelmatig op. Wel altijd in de zomer trouwens. Heerlijke nummers en lekker 'perfect' uitgevoerd. Heat Of The Moment.. zo Amerikaans.

avatar van bikkel2
3,0
liefkleinhertje schreef:
Asia speelt dit jaar samen met Journey waar Billy Sherwood de opvolger is van John Wetton dus ben wel benieuwd hoe dat gaat klinken
Deze CD is meer dan uitstekend en ik heb dr weinig op aan te merken


Er moet dan sprake zijn dat de schoorsteen moet blijven roken, want anders laat je zo'n band met een boegbeeld als Wetton toch voor wat het is.
Sherwood draaft dus weer voor een overleden bandlid op.

avatar van Bluebird
4,0
bikkel2 schreef:
Er moet dan sprake zijn dat de schoorsteen moet blijven roken, want anders laat je zo'n band met een boegbeeld als Wetton toch voor wat het is.

Laat maar fikken en voorlopig niet meer blussen. Mag in ieder geval hopen dat Wetton fatsoenlijk ter aarde is besteld. Sherwood mag dan een van Wettons beste vriendjes zijn geweest maar van zijn compositorische kwaliteiten ben ik allerminst onder de indruk. Wettons laatste soloalbum had er al duidelijk onder te lijden wat mij betreft.

avatar van bikkel2
3,0
Bluebird schreef:
(quote)

Laat maar fikken en voorlopig niet meer blussen. Mag in ieder geval hopen dat Wetton fatsoenlijk ter aarde is besteld. Sherwood mag dan een van Wettons beste vriendjes zijn geweest maar van zijn compositorische kwaliteiten ben ik allerminst onder de indruk. Wettons laatste soloalbum had er al duidelijk onder te lijden wat mij betreft.


DIE SLAG IS U!

avatar van Jester
4,5
Na lange tijd weer eens goed beluisterd, en het album is beter dan ik me herinnerde, sterker nog: er staat geen zwak nummer op. Natuurlijk moet je van een beetje vette bombast houden, en de stem van Wetton ligt ook niet iedereen (mij wel overigens), maar dan heb je hier een prima album aan.

avatar van bikkel2
3,0
Bij mij is het precies andersom.

Nergens slecht hoor, maar ik kan er niet veel meer mee.
De move van deze superband is volstrekt logisch voor toen, maar de hele stijl - nogal A.O.R -
spreekt mij weinig meer aan.
Muzikaal uiteraard knap, maar het is nu gedateerd.

avatar van Bluebird
4,0
bikkel2 schreef:
Muzikaal uiteraard knap, maar het is nu gedateerd.

Wat is gedateerd...... de Stones, Roger Waters en Ome Phil ja.

Zal me benieuwen hoe lang de band het nog in diverse bezettingen volhoudt met zo'n Sherwood als frontman. Wat mij betreft mag John Payne het weer gaan doen na het verscheiden van Wetton. Zou de inbreng ook weer aanmerkelijk ten goede komen.

Dit debuut is natuurlijk wel een klassieker die eigenlijk niet stuk kan en wat mij betreft dus tijdloos.

avatar van bikkel2
3,0
Sherwood heeft lang niet het karakterstieke als Wetton en ook niet van John Payne.
Wat stukjes op YT gezien, maar nee, niet goed genoeg. De hoge regionen vooral, is niet aan hem besteed.
Nee dit geraas uit 1982 is nogmaals best goed, maar ik kan er niet meer opgewonden van raken.
Ik kan er niets anders van maken.

avatar van LucM
3,0
Destijds een sensatie in de VS, deze supergroep maar in Europa is deze band nooit aangeslagen. Dat komt door de gladde productie en de typisch Amerikaanse sound (AOR).
Het debuut kan er nog mee door dankzij het redelijke songmateriaal maar origineel was deze band niet bepaald en het geluid klinkt heden ten dage (door de gladde, bombastische sound) vrij gedateerd.
De daaropvolgende albums zijn meer van hetzelfde maar minder.

avatar van gaucho
4,0
Ach ja, als 'men' vindt dat een bepaalde sound of een bepaalde formule anno 2017 niet meer kan, noemt men het al gauw gedateerd. Maar vrijwel elke vorm van popmuziek is tot op zekere hoogte gedateerd, al is het maar door de klank en de productietechnieken. En als je - zoals hier - in je enige hitsingle bovendien het jaar van verschijnen in een tekstregel noemt , maak je na '82 al helemaal geen kans meer om gewaardeerd te worden. Maar soms wou ik wel eens dat er anno nu weer eens een supergroep gevormd zou worden die dit soort mainstreamrock zou spelen. Oh, wacht, die bestaat.

Hier komen inderdaad een aantal mannen bij elkaar die toen al een indrukwekkend prog-verleden achter de rug hadden, met veel meer experimenteerdrift dan hier wordt getoond. Vanuit dat gezichtspunt valt dit natuurlijk tegen als je die mannen al wat langer volgde. Maar het was kennelijk duidelijk dat de heren deze koers wilden inslaan. De tijd was er muzikaal gezien inderdaad naar: AOR ruled the airwaves, met name in de VS.

Dat in acht nemend, vind ik dit een van de betere platen in het genre, misschien wel een van de beste. Tuurlijk, veiliger en gestroomlijnder dan eerder werk, maar ik kan hier desondanks prima van genieten. Opvolgers Alpha en Astra waren kwalitatief minder, maar nog altijd heel behoorlijk.

Naderhand werd Asia vooral het vehikel van Geoff Downes en ik heb altijd gedacht dat het zonder de karakteristieke stem van John Wetton echt een pak minder zou zijn. Ik ben pas de laatste jaren die latere Asia-albums aan het ontdekken. Tot dusver is er geen een die ook maar in de buurt komt van deze, maar over de hele linie vallen ze me niet eens tegen ten opzichte van mijn aanvankelijke verwachtingen. Zo zie je maar, inderdaad weer een kwestie van perspectief...

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Aardige vergelijking wel, denk ik. Ik vind deze een stuk beter, maar goed, Asia kwam tot mij in een tijd dat ik daar veel opener voor stond, dat poetsen we sowieso niet meer weg. Niet bij het debuut en niet bij enig ander album t/m pakweg Arena.

avatar van DeWP
3,5
Als je uitgaat van een supergroep dan zou dit resultaat wel eens tegen kunnen vallen. Dan verwacht je er waarschijnlijk meer van. Toch is dit een prima album, met sterke nummers, melodieus en natuurlijk meer dan aardig gitaarwerk.

avatar van Twinpeaks
3,0
Lekker over de top , maar zeker niet hoogstaand. Met deze mensen aan boord zou je inderdaad meer verwachten. De move naar snel succes is te begrijpen , maar er had wel wat meer uitwerking en diepgang achter mogen zitten. Al met al niet slecht . 3 sterren.

avatar van Mssr Renard
3,5
Niet mijn eerste plaat van hen (dat was Astra).
Maar ik moest en zou alles wat met Prog te maken had bij elkaar sparen.

Toen maakte ik nog geen onderscheid tussen King Crimson, Gentle Giant, Asia en Saga (om maar wat te noemen). Later kwam ik er wel achter dat de meeste proggers niet zo van AOR houden. Ik moest Asia nog al verdedigen. Ook de classic rockers en metalheads moesten niets van dit soort rock hebben.

Toch vind ik Asia erg leuk. Vooral hun debuut (en later de Payne-periode, maar dat is een ander verhaal).

Tijdens mijn krantenwijk-dagen als tiener deze plaat veel en vaak gedraaid. Goed gitaarspel en drumwerk, terwijl ik geen liefhebber ben van het hakwerk van Palmer nu niet meer mooi vind. Ook de stem van Wetton is mij tegen gaan staan.

Een ruime voldoende voor de herinneringen. En wie weet zet ik deze plaat nog eens op. Cutting It Fine en Time Again vond ik altijd zo magistraal.

avatar van bikkel2
3,0
Erg tijdsgebonden, al vond ik 'm wel heel aardig toen ik het voor het eerst hoorde.
Nog steeds niet slecht. Je hoort wel veel kwaliteit, maar het is mij uiteindelijk net even te gemaakt op één of andere manier.
Toegankelijke songs, maar voor de vorm wel weer van die ego momentjes.
Vooral even laten horen waar de mannen vandaan komen.
Buiten dat is Asia nooit echt tot mijn doorgedrongen. Te veel composities zijn wat zwak imo.
Dit debuut is nog één van hun meest genietbare albums.
Arena vind ik ook wel aardig.

avatar van B.Robertson
4,0
Mooi album, lag vroeger niet zo in mijn straatje maar het tij kan keren. 'Heat of the Moment' ben ik wel altijd gek op geweest. Muziek is wat AOR / prog-light naar mijn beleving. Die egomomentjes, zoals Carl Palmer die heeft in 'Wildest Dreams', werden live breed uitgesmeerd. Hoop Palmer overigens, nu het nog kan, halverwege april te zien met ELP-Legacy. Vind dit verder de beste van Asia die ik ken, die opvolger is al een heel pak minder.

avatar van LucM
3,0
Mssr Renard schreef:
Later kwam ik er wel achter dat de meeste proggers niet zo van AOR houden.

AOR (of Arenarock) is een gladde en toegankelijkere variant van prog- en hardrock en klinkt puur Amerikaans. AOR domineerde de rock in de VS gedurende de jaren '80 en ook Britse bands - voornamelijk vroegere progrockbands als Yes, Genesis en Moody Blues - gingen in die richting waardoor ze door hun vroegere fans verguisd werden maar wel aansloegen bij een breed publiek in de VS.
Door de gladde, pompeuze productie waarbij synths en syndrums steeds meer prominent werden is AOR de meest gedateerde segment van de rock. Ook het debuut van Asia heeft de tand des tijds niet ongeschonden doorstaan als is het door het songmateriaal nog aanvaardbaar. De volgende albums zijn minder.

avatar van bikkel2
3,0
Het was inderdaad voor aardig wat progbands een mogelijkheid om een doorstart te maken met A.O.R.
Voor Amerikaanse bands als Styx en bijv. Kansas was het eigenlijk een logische stap.
Maar het was wel even slikken dat Britse bands inderdaad ook ineens zo klonken.
Genesis vind ik persoonlijk toch een ander verhaal.
A.O.R is stevig gitaar georienteerde muziek met synths/keys als bodem om het wat vetter te laten klinken.
De 80's Genesis is meer popgericht met de keys van Tony Banks en de herkenbare drums ( wel of niet electronisch) en stem van Phil Collins als blikvanger.
Mike Rutherford was een uitstekende bassist vooral en niet zozeer een leadgitarist. Hij vulde het vaak in met repeterende riffs.
De Yes met Trevor Rabin gaat inderdaad wel de A.O.R kant op. Rabin heel bepalend en de keys meer begeleidend.

Deze van Asia heeft ook een modern Amerikaanse sound, maar Steve Howe is wel heel herkenbaar zoals altijd. Al is hij duidelijk geen echte rockgitarist.

avatar van Mssr Renard
3,5
Ik kan deze plaat maar niet slecht vinden, terwijl ik Wetton stiekem niet zo een geweldige zanger vind, Steve Howe maar een piel-gitarist en ik het drumwerk van Carl Palmer altijd veel te hard heb gevonden (een beetje zoals Cozy Powell). De toetsenklanken van Geoff Downes zijn echter verslavend. Ik kan er niks aan doen.

De sum of parts zorgt echter voor een plaat die gewoon lekker klinkt en zich mag meten met het debuut van Boston (vind ik).

Interessant is de sticker op de hoes:
Asia is:
Geoff Downes
formerly of YES
Steve Howe
formerly of YES
Carl Palmer
formerly of EMERSON, LAKE & PALMER
John Wetton
formerly of ROXY MUSIC and KING CRIMSON

Van die weergave van de werkelijkheid kunnen we natuurlijk vanalles vinden, maar feit blijft dat Buggles minder stof doet opwaaien dan Yes en dat Wishbone Ash en Uriah Heep het moeten afleggen tegen Roxy Music.

Heerlijk om deze weer eens lekker vanaf de platendraaier te laten brullen. Lekker meezingen, en ik vind mezelf een betere zanger dan Wetton. Over zijn lompe basspel zullen we het sowieso niet hebben. Ik vraag me wel af of deze plaat wel genoeg cowbell heeft.

avatar van Mssr Renard
3,5
Cutting it Fine en Time Again zijn trouwens wel echt beesten van songs. Hierop zijn de drums en het logge baswerk van Wetton helemaal okay! Jammer alleen dat Cutting it Fine uitgaat als een kaarsje. Het moet eindigen met een knal. Maar ja, ze hebben mij niet gevraagd mee te schrijven aan de song.

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Ik heb hem van de week ook nog op gehad (inclusief hier niet vermelde bonustrack Ride Easy). Afzonderlijk blijven het (bijna) allemaal lekkere nummers, maar naar het einde van de plaat toe wordt het weinig verfijnde geluid wel wat vermoeiend aan de oren. Een soort loudness wars avant la lettre.

avatar van Mssr Renard
3,5
Mike Stone heeft een aardig handje van erg hard/luid alles in de mix zetten.
Van dynamiek is weinig sprake. Maar moet dat wel met dit soort tegen de hardrock aanleunende muziek?

Ik moet bekennen dat ik na Cutting It Fine ik het ook vaak wel welletjes vind. Daarom herinner ik me niet eens hoe Here Come the Feeling eigenlijk gaat.

Overigens heb ik hetzelfde met Frontiers van Journey. Die is ook gewoon té hard (de drums met name), dat ik het vóór de plaat afgelopen is, eigenlijk al een beetje zat ben.

Nu ik erover nadenk, hetzelfde heb ik ook met 1987 van Whitesnake. Wat ben ik toch een zeurpiet, want dit zijn wel allemaal multi-platinum-platen.

avatar van vigil
3,0
Hele verhalen maar ik ben een paar berichten geleden afgehaakt na iets van Wetton matige zanger en ik ben beter

avatar van Mssr Renard
3,5
vigil schreef:
Hele verhalen maar ik ben een paar berichten geleden afgehaakt na iets van Wetton matige zanger en ik ben beter


Hahaha. Grapje natuurlijk. Ik ben beter dan geen enkele zanger. Maar meezingen doe ik wel graag.

Ik heb wel moeite met de stem van Wetton, en dat is natuurlijk persoonlijk. Maar dat is bijna alles wat op deze site wordt geschreven. Ik lees mijn bericht nog eens terug, en zo erg is het toch niet wat ik schrijf over meneer Wetton?

avatar van vigil
3,0
Nee, t kan erger

Maar voor mij hoort Wetton tot de beste van het beste qua zang en ik lees/hoor dat vaker dus dan is dit een opvallende uitspraak Verder heeft hij ook met zijn baswerk laten horen tot de beste te behoren maar dat was uiteraard wel vooral in de jaren 70 bij King Crimson en live bij Roxy Music (ook wel UK en Heep hoor).

Asia vind ik over het algemeen te log en zompig, heeft ook met de productie van vooral het 1ste album te maken. Uiteraard ook goede nummers maar ik hoor dan liever REO, Boston en Journey om maar eens wat Amerikaans er in te gooien

avatar van Mssr Renard
3,5
Misschien dat mijn opmerking over zijn lompe (logge had ik eigenlijk moeten gebruiken) meer op het conto van Mike Stone moet worden bijgeschreven dan op zijn eigen conto.

Toch vind ik het soepele baswerk van bijvoorbeeld Chris Squire of Tony Levin (ook zwaar en dik, maar veel soepeler vind ik), lekkerder klinken, maar die hadden nooit in het plaatje van Asia gepast.

Het baswerk van Payne is trouwens ook erg gemiddeld. Meer in de dienst van het liedje, dan dat ik ooit gave licks hoor.

Ik vraag me trouwens af of Wetton met zijn stijl menig stoner/doom bassist heeft beïnvloed.

En stemgeluid blijft het moeilijkste instrument om over te discussieren. Zo vind ik stiekem Frank Bornemann erg fijn om naar te luisteren en Michael Sadler (jouw kryptoniet las ik ergens) ook.

avatar van vigil
3,0
Nou, Saga als geheel eigenlijk. Niet specifiek een bepaald bandlid

Bornemann, als geheel vind ik Eloy dan weer wel goed te pruimen met zijn stemgeluid is niet heel veel mis maar het raakt mij ook weer niet echt. Dat kan ook met zijn enorme accent te maken hebben want dat valt wel op zeg maar

avatar van Mssr Renard
3,5
Ach, ik ken alleen maar mensen die Saga maar niks vinden. Al ontloopt hun sound niet heel erg dit debuut van Asia. Poprock met symfonische randjes.

avatar van Pitchman
Saga is vele malen beter dan Asia. Punt.

avatar van B.Robertson
4,0
Heeft Saga dan ook zoiets herkenbaars als Heat of the Moment? Heb wel meer Saga dan Asia in huis, maar of de drummer en gitarist beter zijn dan Carl Palmer en Steve Howe durf ik in twijfel te trekken. Asia was toen gewoon een doorstart van Yes- en ELP musici en wat John Wetton kort daarvoor deed weet ik niet precies. Asia kent mij teveel verloop van bandleden en verder dan Astra zal ik wel niet komen, waar Saga met Behaviour niet meer tot verder verzamelen prikkelt.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:29 uur

geplaatst: vandaag om 10:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.