The Blue Nile - Hats (1989)

Ach, ik heb nog een tribute thuis waar zelfs Madonna een aardig liedje van Marvin doet...

Ik heb net de originele (niet remaster) binnen en die klinkt geweldig. Zowel qua muziek, sfeer als productiematig. Ben blij met MuMe die me regelmatig aan nieuwe muziek helpt.

Het tweede album van The Blue Nile vind ik nog een stuk beter en ook evenwichtiger dan het al prima debuut. Erg fraaie sfeervolle en melancholieke songs van buitenaardse schoonheid waarin elektronica overheerst maar er ook plaats is voor strijkers, piano en gitaar. Warm en atmosferisch met indringende zang, een album die je niet koud laat, zeker op kille en grijze herfst- en winterdagen. Een album dat een beetje vergeten is maar verdient om uit het stof te worden gehaald om als klassieker te bestempelen.

En zo is het Luc. Prachtplaat....en dat zal het altijd blijven.

Een erg sterk popalbum vol met een bezwerende, melancholische klanken. Ik vind het met name erg positief dat de nummers voldoende tijd krijgen om rustig op te bouwen. Trouwens ook nog een best gevarieerd album, wat je niet gelijk verwacht bij een plaat die zich zo op een bepaalde sfeer richt. Het enige nadeel vind ik de ietwat klinische productie. Helaas hebben meer 80's albums dat. Gelukkig deert het weinig zolang het songmateriaal maar goed is. Deze plaat bevat veel prachtnummers. The Downtown Lights is zelfs ronduit geweldig!

Pracht album idd Misterfool.
Ik vind ondanks de electronische insteek de productie best warm eigenlijk.
De melanchonie komt heel sterk naar voren.
Mooi gekozen sounds overigens.

De perfecte Indian Summer plaat. Heerlijk!!

Op een koude winterdag past hij ook goed!
Hun beste album, dat zeker!

Eindelijk een heruitgave op vinyl

Best een kostbaar hebbedingetje. Zag ‘m staan voor 30 euro. Jij ergens goedkoper?

Nee. Dit is de goedkoopste optie.die ik zag

1000.exemplaren... origineel betaal je net zoveel voor dus ik heb t maar gedaan.

Tip: deze dagen zijn er uitstekend voor!

Nope - deze origineel (op Linn ) is meestal 2* zo duur. Het debuut (ook op Linn) is in de regel goedkoper. Zoals je zou mogen verwachten van het label is de geluidskwaliteit uitmuntend.

Voor zijn opvolger moet je nog dieper in de vinylbuidel tasten en High kan je alleen worden van de cd. Maar misschien komt er nog meer Confetti

Juist opnieuw op vinyl aangeschaft. Belachelijke prijs, dat wel. De eerste, Walk across rooftops staat origineel nog van hier, redelijk wat gedraaid door de jaren heen, dus wat ruis. Deze had, nou ja, heb ik wel de cd van staan, High en Peace at last ook. Hats dus, parel van een plaat. Louter hoogtepunten. Melancholie ten top, fraaie stem van Buchanan ja. Sferische nummers, zwaar op keys maar niks overdadigs of zo. Alles in dienst van het liedje. Zo hoort het ook. Nu heeft Schotland me nog never laten zitten qua muziek. Oorspronkelijk uit ik geloof 1989, 5 jaar na hun debuut. De sound meer uitgekristalliseerd hier. Pareltjes van nummers. 7 Stuks slechts. Hoge kwaliteit. Naar wat ik heb begrepen wereldwijd slechts 2000 ex van alle drie de re-releases. Yes, op is op dus. Her en der al niet meer, regulier, te vinden. Dus wellicht in de toekomst nog duurder.

Helaas geen commercieel succes en na hun vierde, Peace at last helaas finito. Buchanan ging solo, naar wat ik weet een album, piano geöriënteerd, daarna into oblivion kennelijk. Groot schrijverstalent, absoluut. Prijsnummers, ach ja, alle 7 de songs wel. Wellicht een die er echt uitschiet, Headlights on the Parade. Muziek, sfeer, melodie, het klopt akelig perfect allemaal. Hopelijk komt de laatste ook nog eens uit op ouderwets vinyl, dat ware top. Onvolprezen meesterwerk dus, in de vergetelheid geraakt, helaas en onbegrijpelijk. De aanschaf meer dan waard. Kopen. Luisteren. Genieten. Huiveren. Van al dat fraais

I stand to correct myself. High is natturlijk de vierde en dus laatste en nog niet op vinyl nu. Peace at last ware dan de derde. Je moet het allemaal maar kunnen behappen ja. Xcuse me. Bij deze recht gezet. Blijf vooral luisteren en genieten, dit soort van, kennelijk onbegrepen parels, kom je niet vaak tegen neen.

Geraffineerd, chic, stijlvol, geromantiseerd. Allemaal wel woorden die je op the Blue Nile mag plakken. Een precisiewerkje van klanken en tonen, inclusief gepassioneerde zang die leiden tot een uiterst fijne luisterervaring. Downtown Lights is prachtig.