Roosbeef - Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten (2008)

Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat krakkemikkige juist cool, omdat het zo tenminste puur en echt is
Tijd voor een halfje erbij trouwens, want het blijft wel fascineren...

Roosbeef, een meisje wat de wereld niet begrijpt. En andersom evenmin. Fascinerend is het wel. Een klein meisje wat op een kleuterachtige manier haar liedjes zingt. Met nog meer kleuterachtige teksten. Sommigen noemen het briljant, de ander vind het ronduit pretentieus. Het blijft in ieder geval bijzonder, en ik heb wel een zwak voor deze eigenzinnige Roos.

NMD?

Deze juffrouw leidt aan maniërisme: gekunstelde manier van doen, gemaaktheid.
Het is een eng soort "pseudo-onschuldig, ben ik niet een schattig kleine meisjes" gedrag.
Muzikale klunzigheid verpakken met een soort "ach gut' sausje.

En tekstueel heeft het de diepgang van een regenworm tijdens een flinke regenbui.

Jaja..

U weet waarschijnlijk wel, ik ben ten eerste een groot liefhebber van teksten die op het eerste gezicht nergens op slaan, maar waar na lang kijken de ware gedachten achter schemert.
Neutral Milk Hotel, Interpol, Joanna Newsom, ik krijg er geen genoeg van.
Ook muzikaal vernieuwende muziek kan ik zeer waarderen.
Stiekem moet ik zelfs bekennen dat vals gezongen muziek bij mij erg goed scoort.
Waarom ik van valse stemmen houd? Makkelijk, de emotie is veel beter merk- en voelbaar.
Dus Roosbeef, een Nederlandse band die anders is dan anderen uit Nederland, met een zangeres die vals zingt, aparte teksten en idem dito voor de zangeres, dat zou ik wel moeten aanbidden!

Fout. Heel, heel erg fout.
O, wat zijn de teksten toch kunstzinnig en apart, hoor ik mensen al zingen over deze band.
Met alle respect, mijn hol. Echt, ook een liefhebber van aparte teksten moet wel merken dat op lyricaal niveau Roosbeef echt belabberd in zijn superlatief is.
Een dronken koe (kom ik nog op terug) die zingt over hoe erg ze van de zomer houdt en over haar beugel. Mij houd je niet voor de gek. Tuurlijk, er zitten wel wat stukjes tussen waar over te gniffelen valt, maar een grap is een of twee keer leuk. Bovendien zijn ze vaker om van te huilen:

En toen jij het uitgemaakt had
en toen jij het uitgemaakt had
Heb ik mijn donorkaart ingevuld
Zodat er iemand nog met mijn hart speelt

Kom op zeg.
Maar ja, dat is niet heel erg. Want teksten zijn niet het belangrijkste. Toch?
Inderdaad. Het belangrijkste is dat Roos Rebergen echt niet kan zingen.
Nee, niet zo mooi vals zingen zoals een Win Butler of Jeff Mangum dat zo goed kan, gewoon als een dronken koe. Werkt, tezamen met de vreselijke teksten, erg op mijn zenuwen.

Slechte teksten, dronken koe achter de microfoon. Is dat gerechtvaardigd voor een 1,5?
Nee, natuurlijk niet. Want ik heb nog niet gezegd dat de nummers gewoon echt niet goed gecomponeerd zijn, niet goed in elkaar zitten en soms gewoon echt niet klinken, ook instrumentaal.
Maar het belangrijkste dat ik dit cijfer geef, is gewoon het sfeertje dat rond deze plaat hangt.
Het is zo gekunsteld, zo gemaakt. Ik krijg er het gevoel van dat ik het wel goed moet vinden en eerlijk gezegd vind ik dat bijzonder onprettig. Jammer, dame en heren van Roosbeef, het is bij mij niet gelukt.

1.5 ster voor Jongen Gaat Het Leger In, wat ik verbazingwekkend genoeg soms wel fijn kan vinden.

Ik ben het wel met je eens.
Alleen de kwalificatie van dronken koe zou ik achterwege laten.
Wat dat betreft denk ik dat Oldfart het goed beschrijft wanneer hij het heeft over muzikale klunzigheid, verpakt met een soort "ach gut' sausje.

Overigens vind ik deze: Torre Florim & Roos Rebergen - De Speeldoos (2009) dan wel weer te pruimen.
Maar misschien komt dit doordat verstandelijk gehandicapten hier onbedoeld met verrassend poetische teksten komen. Dat vind ik aangenamer om naar te luisteren dan eerder genoemd maniërisme: gekunstelde manier van doen, gemaaktheid.
Daarnaast doet Torre Florim mee, waardoor het muzikaal gezien ook wat beter in elkaar lijkt te zitten.

Leukste zin: Het geeft me een raar gevoel als ik mezelf ophang. Ik dacht: wat!? En toen: oh. Briljant is een te groot woord, maar veel is raak op dit album. Benieuwd naar een opvolger.

Roosbeef is geweldig.
Wat een album, zeg! Prachtige liedjes, eigenzinnige, en toch creative, teksten en een onwijs leuke frontvrouw.
Vooral 'Jongen gaat het leger in', 'Alles draait' vind ik gigantisch goed, maar eigenlijk zijn ALLE nummers dat.
Ook zijn ze live erg goed (gaat dat zien, bij hun volgende theatertour: ik kan niet wachten!)
Helaas duurt het nog wel even voor hun nieuwe album eraan komt, maar ik kan niet wachten.
Eindelijk eens wat 'anders' in de Nederlandse popmuziek!

Ik vind het kunst. Prachtig.

Ik heb haar eens gezien, toen ik klein was, voordat ze bekend was. Ze had namelijk op de vorige basisschool gezeten van de directeur van onze school op dat moment. Daarom kwam ze een keer optreden, ik weet niet meer bij wat voor gelegenheid. Ik, en de rest van de kinderen, vond het vreselijk.

Toch grappig was het om haar naam vervolgens te zien opduiken in bladen e.d. Nu heb ik zelf haar album geprobeerd en die beviel me erg goed. Aparte zang, geweldige teksten en goede muzikale begeleiding.

Onder invloed blijft het mooiste nummer van dit album, luister maar naar de live uitvoering Onder Invloed.

Arme Roos Reebergen. Er zijn mensen die een hekel aan haar hebben, die er over zeuren dat ze zo gemaakt grappig doet, dat ze doet alsof ze zo excentriek is. Natuurlijk, muzikaal neigt het meer dan eens naar Tom Waits, ook zo’n circusartiest, en tekstueel komt iemand als Charlotte Mutsaers wel in de buurt. Ik vond persoonlijk zelf Rachels rokje goed te lezen, maar er schijnen mensen te zijn die van die roman gillend gek worden.

In die roman speelt het rokje van de titelheldin een centrale rol. De plooien van dit rokje, dat zijn de hoofdstukken, waarin rond een klein verhaaltje een heel web van associaties, herinneringen, lijntjes naar Madame Bovary, etcetera. Op een dergelijke manier lijkt Roos ook alle kanten op te gaan, maar we kunnen alles weer terugleiden tot logische gehelen. Neem bijvoorbeeld ‘Te Heet Gewassen’, op het eerste gehoor een samenraapsel van leuke zinnetjes en taalgrapjes als ‘toen jij het uitgemaakt had/heb ik mijn donorkaart ingevuld/zodat er toch nog niemand met mijn hart speelt’, of ‘je bent geëmigreerd naar een ander hart’. Leuke zinnetjes, dat zeker, maar er zit ook nog eens een semantisch verband tussen. Zo ontpopt deze verzameling quotables zich tot een interessant liedje over liefdesverdriet.

Ook de opener ‘Onder Invloed’ bedient zich van een dergelijke structuur: een hilarische passage over loverboys, het zelfportret dat Roos schets alsof ze een ander meisje is (‘ik ben niet het meisjes van de soaps/maar ik kijk zo nu en dan’), het beeld van eindeloos wachten in de wachtkamer; ze lijken te bij de gratie van de associatie te bestaan, maar mevrouw fopt mij niet, er is wel degelijk goed over nagedacht.

Ook als Roos tekstueel wat soberder uit lijkt te pakken, althans, qua teksten, is er nog genoeg te genieten: de charmante personificatie in ‘Zomer’ (een liedje waarin de blazers na een tijdje een succesvolle staatsgreep plegen), of de weemoedige uitbeeldingen in ‘De Boerderij, deel II’, Wat ook niet te verwaarlozen valt: naast humoristisch zijn, weet Roos me ook te emotioneren en op andere emoties dan de lach in te spelen. Ongewoon, dat zeker, maar deze plaat steekt te knap in elkaar om te kunnen stellen dat het om een licht-psychotische, maniëristische nepper met een chronisch aandachtsgebrek, gaat.

Ik vind het wel lachwekkend hoe brak ze zingt / alles overbrengt. Ik vind de teksten echt klinkklare onzin, maar het is oh zo vermakelijk. Neem bijvoorbeeld de volgende passage uit

"Meisjes"

Haar moeders kanker is net uitgestrooid
het zit overal waar het niet hoort

"Jongen gaat het leger in"

Kauwgom, voor om uit te delen

"Alles draait" is zo herkenbaar. Leuke verwoording van een goede feest/stap-avond.

En dan is er nog de hilarische albumtitel, hoe verzint iemand zoiets?

Vind je Volle Magen dan ook tekstueel slecht? Daar zitten toch geen flauwe woordgrapjes bij. Alleen bij het volgende kan ik me een beetje voorstellen dat je het wat minder vindt:

Jongen vraagt aan moeder
Heb je mijn geluk gezien
Misschien in je spelcomputer,
digitale rekenmachine
Of in je harry potter boek
Of gewoon in de magnetron

Maar dit is meer dan alleen een grapje, er zit ook een duidelijke boodschap in, weten we nog wel waar we geluk moeten zoeken? Ik geef toe, soms trek ik de woordgrapjes van Roos ook niet (ik zie door mijn sleutels het bos niet meer ), maar Volle Magen en het door jou al genoemde Jongen Gaat het Leger In ontstijgen (tekstueel) duidelijk dat niveau.

Hipster alert!

Dat stuk vind ik misschien wel tekstueel gezien het beste van de cd.

Ben helemaal over en ja ik deze cd -gekocht- en nog even dan koop ik de laatste ook.

Liedjes zijn leuk eigenzinnig en fris, maar ook zeurend, beetje ranzing en behoorlijk maf. Ik mag dit wel. Veel leuker dan de gelikte musicalsterren die Nederland "rijk" is.

Te heet gewassen, onder invloed en de Boederij zijn mijn favorieten.
Ben de verjaardag van Syd Barrett met dit schijfje aan het vieren.

Aye, met als hoogtepunt van pijn en jaloezie: 'En je neemt mijn films mee, om bij haar thuis te zien. Je doucht voordat je gaat, je doucht voordat je gaat!' Och arme.

Je bent geëmigreerd naar een ander hart

Hier kan ik helemaal niks mee. Wat een flauw trucje met die vervelende zeurderige zangstem. Ik kreeg de cd kado en heb hem echt een kans gegeven, maar sorry: dit komt mijn speler nooit meer in. Wordt er helemaal brrrr van...
Laatste keer dat ik deze hond geaaid heb...

Oeh, fout cadeau dan, iemand die je goed kent, dus.

Hele slechte cd, tegen het irritante aan. Buitenboord bijvoorbeeld, te langzaam, een hele slechte zachte G, kippevel. Ik heb het sowieso niet zo op vrouwelijke Nederlandse zangeressen, over het algemeen. Ik vind de plaat van Eefje de Visser wel geweldig, ook dubbelzinnige teksten en een niet al te hoog tempo, maar dit? Wanproduct.

Geweldige cd. Helaas niet voor de critiek. Maar dat zijn dan ook intellectuelen (Deelder).

Deelder doet alsof hij een intellectueel is. Dat is algemeen bekend.

Haha. Dat is waar. Ik refereerde naar een toepasselijk gedicht van hem. Beetje flauw wel, sorry. Wat betreft deze cd: veel van bovenstaande is te verdedigen, maar niet dat het muzikaal slecht in elkaar zou zitten. En ook tekstueel zit het beter in elkaar dan je zou denken. Zeurderig, ok, maar ook een die steeds weer verfrissend klinkt. Dat is op zich al een hele prestatie.

Ik zet de laatste tijd vaak plaatjes op van Roosbeef en ben een echte fan aan het worden. Ik snap het gevoel dat mensen bij haar hebben 'dat ze raar doet om het raar doen &' ook totaal niet . Ze zingt over hele interessante thema's en zegt op een soort luchtige manier daar soms rake dingen over, de manier van zingen en doen past daar imho perfect bij.

(Nu ga ik iets zeggen waar jullie het allemaal niet mee eens zijn ) Ik vind dat bijvoorbeeld spinvis veel meer een zanger is die maar een beetje random vreemde dingen roept omdat hij vreemd is en zich vreemd voordoet.

Over het album: Het begint fantastisch met 3 hele mooie liedjes, daarna houd het wat mij betreft een redelijk constante fijne sfeer.

Spinvis is gewoon een burgerlul die in een rijtjeshuis in Nieuwegein woont, normaler krijg je het niet in Nederland.

Slowgazezegt Ja, inderdaad ze krijgt er best van langs hier en daar. Terwijl ze leuke, originele nummers schrijft. Ik geloof ook niet dat ze nu zozeer vals zingt. Wel merk ik bij mezelf dat met name haar stemgebruik er toch voor zorgt dat ik deze schijf niet zo vaak draai, zeker niet in het bijzijn van mijn huisgenoten. Ik denk ook dat ze beter kan, zonder nou direct voor geschoolde stemmen te pleiten (ik gruw namelijk nog meer van alle 'mooie' maar zielloze vocalen in "the voice of ..." en al die musicals). Op de nieuwe schijf met Andre Manuel zingt ze al meer voluit en minder lijzig (en wellicht iets lager wat beter is). Hier dus 4 sterren, vooral voor haar artistieke integriteit en durf.

Eindelijk weer terug op Spotify!

Zo, deze fijn tweedehands gekocht. Ook in de herkansing weer een paar kaartjes voor het uitgestelde concert. Ik houd wel van deze dame.

Laatst noemde iemand dit album "Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Aan Je Poes Zitten".