menu

White Lies - To Lose My Life... (2009)

Alternatieve titel: To Lose My Life or Lose My Love

mijn stem
3,66 (739)
739 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Fiction

  1. Death (5:01)
  2. To Lose My Life (3:10)
  3. A Place to Hide (5:02)
  4. Fifty on Our Foreheads (4:22)
  5. Unfinished Business (4:19)
  6. E.S.T. (5:04)
  7. From the Stars (4:03)
  8. Farewell to the Fairground (4:18)
  9. Nothing to Give (4:12)
  10. The Price of Love (4:39)
  11. You Still Love Him * (3:22)
  12. Black Song * (3:47)
  13. Taxidermy * (3:17)
  14. Nothing to Give [Demo Version] * (4:12)
  15. The Price of Love [Demo Version] * (3:44)
  16. Death [Crystal Castles Remix] * (4:47)
  17. Farewell to the Fairground [Yuksek Remix] * (4:21)
  18. To Lose My Life [Filthy Dukes Remix] * (5:42)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 44:10 (1:17:22)
zoeken in:
avatar van The_CrY
3,0
sierrra schreef:
(quote)


En dat al na vier dagen.


Als een schijfje mij na vier dagen leuk vinden al verveeld, doet me dat geen goed.

avatar van sierrra
4,0
Ik zou zeggen, geef dit schijfje nog een kans. Van nummers als EST, Nothing to Give e.d. kun je toch onmogelijk zeggen dat ze snel vervelen.

avatar van The_CrY
3,0
sierrra schreef:
Ik zou zeggen, geef dit schijfje nog een kans. Van nummers als EST, Nothing to Give e.d. kun je toch onmogelijk zeggen dat ze snel vervelen.


Op dit moment heb ik even helemaal geen zin in deze muziek (zit momenteel gevangen in de platen van System of a Down), maar misschien zal ik in de toekomst nog een oor verlenen aan deze plaat.

avatar van niels94
2,5
Ik heb dit zojuist nog maar een keer een luisterbeurt gegeven, het stond al maanden op mijn computer maar ik had het nooit echt heel goed beluisterd. Nu, met het nieuwe album in het verschiet, toch maar eens gedaan en ik moet zeggen: Ik ben onder de indruk. Het ligt allemaal erg makkelijk in het gehoor natuurlijk, maar daar stoor ik me niet aan. Nu krijg ik echt zin in het nieuwe album

avatar van The Eraser
Ik kan er niet aan doen, maar dit doet me helemaal niks. Het komt allemaal wat gemaakt over , geforceerd...

avatar van lennon
2,5
niels94 schreef:
Nu krijg ik echt zin in het nieuwe album

Dit album maakt het juist dat ik niet geinteresseerd ben in het nieuwe werk... Ik hoop zo dat ik het fout heb....

avatar van AOVV
Deze plaat heb ik net voor de eerste keer beluisterd. Voorlopig kan ik er enkel over zeggen dat het niet geweldig is, maar ook niet slecht of irriterend of zo. Gewoontjes. Veel invloeden uit de jaren '80, niet meteen mijn favoriete periode, al kan ik het nog wel hebben.

inquiger
White Lies...
De eerste keer dat ik het hoorde, vond ik het niets. Maar hoe meer ik het hoor hoe beter ik het vind.
Death zit goed in elkaar met een paar krachtige stukken. farewell To the Fairground is een absolute topper, één van de beste nummers ooit! To Lose my Life en E.S.T zijn ook pareltjes. Een echte aanrader. Je moet het wel wat tijd geven, maar eigenlijk is het een superalbum.
het is één van mijn favo albums ever.

avatar van The Eraser
Sorry, maar dit lijkt me nu toch geen album die pas na vele luisterbeuren goed klinkt. Ik denk juist dat de nummers geschreven zijn om zo snel mogelijk een groot publiek aan te spreken. Nummers die dus vanaf het eerste moment (zouden) moeten goed in het gehoor liggen.

avatar van Ducoz
1,5
Hier zijn de teksten juist redelijk sterk tegen over het nieuwe album, hier zit wel degelijk meer in/achter.

Goed plaatje, heb hem uit eindelijk na die jaren toch maar gekocht(vandaag)Ken alles al wel goed, maar ga het toch beter luisteren, Review volgt.

Nian
To Lose My Life was één van mijn grootste ontdekkingen van 2010. We zouden weer de weg op kunnen gaan van deze groep te vergelijken met groepen zoals The Cure, The Killers, Joy Division, Editors en Interpol maar dat ga ik nu net niet doen. Er zijn al talloze zinloze discussies geweest op dit forum waar je al een heel boek over kan schrijven. Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik de zanger Harry McVeigh ooit heb zien lachen op één van zijn optredens (bron: youtube). Lachbekjes kan je deze heren echt niet noemen in vergelijking met The Strokes (met name Casablancas) die de hele tijd met een smile op hun gezicht staan. En zij staan daar ook echt met een houding van 'Fuck you, ik ga mij hier is gewoon zot amuseren' . Dit is bij The White Lies niet echt het geval. Het is ook niet verwonderlijk dat je niet de hele tijd een lach opzet terwijl je hele repertoire bestaat uit nummers over de dood en afscheid. Deze cd bevat veel donkere en duistere nummers (of hoe je dat ook het best kan omschrijven ...) die toch op een originele - soms popachtige - manier worden gebracht. Dat deze heren vooral de kleur zwart verkiezen, had volgens mij zelfs een blinde door. Hun albumhoes is een perfecte weerspiegeling van hun muziek.
Wanneer je Death en To Lose My Life hoort dan ga je niet onmiddellijk de neiging voelen om deze nummers te beluisteren. Maar als je toch over deze drempel geraakt dan kom je tot de conclusie dat dit 2 ijzersterke nummers zijn die tevens ook de singles waren van dit album. Soms zijn de teksten wel een beetje 'cliché'. Zo zingt Harry McVeigh in het nummer To Lose My Life de zin "Let's grow old together and die at the same time". Harry McVeigh probeert zijn best te doen om toch serieus en ernstig over te komen maar soms is het er nét over ... De overige nummers gaan over begrafenissen, moord, nachtmerries, fascinatie over de dood, depressies en nog tal van andere zaken waar je niet echt goed gezind van wordt.
Maar ondanks deze donkere ondertoon mag dit album er echt wel wezen. To Lose My Life is een album dat je toch doet nadenken over het leven en de dood maar wel zo gepresenteerd dat het makkelijk weg luistert. Ik had op voorhand beloofd om geen vergelijking te maken met andere groepen maar ik zou toch even naar het album The Back Room van Editors willen verwijzen. The Back Room ging ook over de dood maar werd wel op een iets 'vrolijkere' manier gebracht. Je kan The White Lies niet echt inventief noemen maar ze hebben met To Lose My Life wel een ijzersterk debuutalbum voortgebracht. Dit niveau hebben ze jammer genoeg niet gehaald op hun tweede album Ritual.

avatar van Co Jackso
4,0
Wat is Death toch een schitterende opener van dit album. Het zet ten eerste de perfecte toon voor rest van het album, ten tweede is het een uitstekend en opzwepend nummer. Alleen dat rijmpje aan het einde van het nummer kan ik nog steeds niet plaatsen, al ben ik er inmiddels aan gewend en kan ik het zelfs een beetje waarderen.

Het album vervolgt met het eveneens sterke titelnummer. De stem van zanger Harry McVeigh past uitstekend bij het thema en de gezongen tekst. Daarmee zijn voor mij de tweede beste nummers van het album voorbij gekomen. Hoewel E.S.T., Farewell to the Fairground, Unfinished Business ook zeker niet onaardig.

Het grote nadeel van dit album is date en aantal nummers daadwerkelijk zijn. Elke vorm van ritme ontbreekt, en soms lijkt het net of McVeigh de donkere tekst een beetje bij elkaar rijmt. Van enige vorm van diepgang moeten deze nummers het sowieso niet hebben. White Lies maakt duidelijk dat zij in potentie kunnen uitgroeien, maar daarvoor is wel een constant hoog niveau nodig.

avatar van Snowblood
5,0
dit blijft een ontiegelijk goed album.... was bijna vergeten hoe goed..

avatar van Rogyros
3,0
The Eraser schreef:
Sorry, maar dit lijkt me nu toch geen album die pas na vele luisterbeuren goed klinkt. Ik denk juist dat de nummers geschreven zijn om zo snel mogelijk een groot publiek aan te spreken. Nummers die dus vanaf het eerste moment (zouden) moeten goed in het gehoor liggen.

Ik kan me hier helemaal in vinden. Ik vind het best leuk allemaal, maar het is wel veel van hetzelfde naar mijn smaak. Het gaat me op een gegeven moment wel wat vervelen. Dezelfde manier van het inzetten van de stem zeg maar.

Leuk, maar zeker niet meer dan dat in mijn ogen. Ik moet dit album denk ik niet te vaak horen.
Ik twijfel tussen 2,5 en 3 sterretjes.

3,5
Eerst was mijn stem een 4,0, nu een halfje eraf.
Het klopt dat het gerecyclede post-punk liedjes zijn. Deze stijl wordt erg dik aangezet, zodat het voor het publiek niet kan ontgaan dat ze die muziek ook echt maken. Daardoor klinkt het wat gemaakt.
Maar de liedjes zijn wel erg lekker in mijn oren.

Durk1985 schreef:
Eerst was mijn stem een 4,0, nu een halfje eraf.
Het klopt dat het gerecyclede post-punk liedjes zijn. Deze stijl wordt erg dik aangezet, zodat het voor het publiek niet kan ontgaan dat ze die muziek ook echt maken. Daardoor klinkt het wat gemaakt.


Daardoor is het gemaakt en net alsof het gros van de 3FM luisteraars weet wat postpunk is(veel gehoord: "hey maar het lijkt helemaal niet op Greenday", tja, vraag me dan af hoe ze reageren op postrock), laten we ze nu niet gaan overschatten.

avatar van Jay van Asten
3,0
Nadat ik ''Death'' het 1ste nummer van de cd voor het eerst op de radio hoorde kon ik nog niet zeggen van; ''Jongens,....dat album 'MOET' ik hebben..''
De Discjockeys van 3FM waren er in grote getalen laaiend enthousiast over.
Mijn nieuwsgierigheid werd pas echt gewekt na het uitkomen van de 2de en de 3e single. (To lose my life & Farewell to the Fairground).
Ik ben toen spoedig opzoek gegaan naar informatie over de band zelf, en eventueel meer muzikaal werk.
Het was nog niet dik gezaaid, maar er stonden al wel wat teasers op Youtube.
Ook was al zichtbaar hoe het album zelf en de bijbehorende tracks heten.
Met de dood als centraal onderwerp in vrijwel alle 10 de nummers beloofde het idg geen feest album te worden.....iets wat mij overigens niets uitmaakt als liefhebber van Melancholische muziek.
Na het album te hebben aangeschaft kwam ik er in de auto op de terugreis al snel achter dat het niet de laatste keer was dat ik het album zou luisteren.
Het luisterd erg lekker weg,....muzikaal behoorlijk goed opgebouwde nummers met lekker donkere sound en soms met iet wat bombastische klanken er doorheen.
Tekstueel is het niet overal even briljant,....maar al bij al zeker niet slecht.......hier en daar tikt het in mijn beleving wel een beetje tegen het theatrale aan.
Maar dat mag de pret niet drukken....
Wat ik al zei, muzikaal gezien is er wat mij betreft niets mis met dit erg succesvol gebleken debuut album.
Vergeet ook niet dat de mannen van White Lies nog erg jong zijn.
Waar ik me wel bij aan kan sluiten is dat grote namen als Joy Division en Interpol door het grote publiek als aangewezen voorbeelden worden gezien.
Zelf had ik ook Editors met de stijl van hoofdzakelijk het ''Back room'' album in gedachten.
Als ik persoonlijk het hoogte punt van dit album zou moeten benoemen kom ik absoluut uit op ''Farewell to the Fearground''.
Maar ook nummers als ''A place to hide'' en ''E.S.T'' luister ik graag bij het opzetten van dit album.
Ik vind dit eerste ''Leugentje om bestwil'' een goede 3 sterren waard.

PriestMaiden
Farewell to the Fairground

avatar van JoBBuS
PriestMaiden schreef:
Farewell to the Fairground


Inderdaad... Farewell to the Fairground

avatar van Rinus
3,5
Goed album, maar niks wereldschokkends. Ik hoor invloeden van The Editors, en dus Joy Division.Door de bank heen lekkere nummers en zeer zeker geen foute productie voor een debuutalbum. .

avatar van Rogyros
3,0
Invloeden van The Editors en dus Joy Division?
Die begrijp ik niet.

4,0
To Lose My Life is voor mij een van de beste albums van muziekjaar 2009. De muziek staat er echt. Het is heel strak en roept veel sfeer op. Het zijn echt pakkende nummers, maar dan niet van de categorie eenmalige hitjes, maar met een echte boodschap. Het is een hel zelfbewuste en serieuze band en dat spreekt mij in combinatie met hun boodschappen en karakteristieke sound erg aan. Ja, het heeft wat weg van The Back Room van de Editors, maar die CD kent op het eind wat niemendalletjes. To Lose My Life is over het geheel sterk... Rituals is wat minder, maar ook daar staan een paar pakkende nummers op. Hopelijk pakken ze de draad van 2009 weer op!

avatar van Gloeilamp
3,5
Dit album vond ik een goed debuut van White Lies. Helaas hebben ze het dit jaar niet waar kunnen maken met Ritual.

avatar van pim556
3,5
Rogyros schreef:
Invloeden van The Editors en dus Joy Division?
Die begrijp ik niet.

Ik ben Rinus niet, maar ik wil er toch graag iets over zeggen
Het lijkt me in theorie wel logisch. Editors is beïnvloed door Joy Division (daar kan je over discussiëren maar laten we dat hier niet doen) en als White Lies dan beïnvloed wordt door Editors, wordt White Lies indirect toch ook beïnvloed door Joy Division?
Ik vind het echter wel wat ver gezocht: eerder zou ik zeggen dat Joy Division een grote invloed op ze gehad heeft (naar mijn mening dan) en Editors hoor je er misschien ook een beetje in terug. Maar ik zou ze wel apart noemen, want zo veel lijken Editors en Joy Division mijns inziens ook weer niet op elkaar.

Dikkop
White Lies zal zowel Editors als Joy Division kennen.
Net zoals ze wel muziek zullen gehoord hebben van The Cure, The Sound, Bauhaus, Interpol, Echo & the Bunnymen, The Chameleons enzoverder.
Ik denk dat White Lies hier gewoon voor een post-punk geluid kiest in het algemeen.
Niet enkel beïnvloed door 1 bepaalde band, maar de stroming in het algemeen.

Hun latere muziek gaat meer in de richting van Tears for Fears en andere meer "poppy" muziek uit de jaren 80. Er zijn al enkele nummers uitgebracht van hun nieuwste album "Big TV". Ik heb al mensen vergelijkingen horen maken met a-ha.

White Lies haalt hun inspiratie dus uit de jaren '80 in het algemeen volgens mij.

avatar van Alicia
3,5
Nu ik hier toch bezig ben, gelijk maar deze even meenemen. Muzikaal zit het wel aardig in elkaar, maar... het raakt geen enkele snaar. Ik vind dit zo weinig "postpunk", wél heul veul jaren tachtig pop en dan denk ik ook eerder aan A-ha.

avatar van deric raven
5,0
Als bands als Tears For Fears, Alphaville, Ultravox en Psychedelic Furs ook onder de noemer jaren 80 pop vallen, dan kan ik je begrijpen, anders kan ik je niet helemaal volgen.

avatar van Alicia
3,5
Tears For Fears en Ultravox hebben goede muziek gemaakt, maar dat vind ik toch ook meer 80er jaren pop dan postpunk. Psychedelic Furs is wat lastiger te plaatsen. Soms is het makkelijker bepaalde albums te classificeren dan bandjes, omdat bandjes nog weleens evolueren en hoe herkenbaar dan ook, een andere kant op kunnen gaan. Blijft dat het lastig is dit goed te omschrijven.

avatar van deric raven
5,0
Psychedelic Furs is inderdaad wat moeilijker te plaatsen, maar ik bedoel een beetje hun Pretty In Pink periode.

avatar van Premonition
3,5
Veel beter dan alle albums van Interpol bij elkaar

Gast
geplaatst: vandaag om 06:37 uur

geplaatst: vandaag om 06:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.