R.E.M. - Around the Sun (2004)

'k zou zeggen: kopen, goed beluisteren en opwaarderen - 3* vind ik wel te weinig voor een album met meerdere fijne nummers; voor mij trouwens ook een alert om de prijs te checken, ivm mogelijke aankoop op lp

Ik zeg niets

Gisteren hoorde ik Leaving New York ergens op de achtergrond in een winkel, het zat meteen weer de hele dag in mijn hoofd. Wat een parel blijft dat nummer toch. Ik weet nog dat de cd uitkwam en ik bij de plaatselijke cd winkel het album beluisterde. De teleurstelling die ik ervoer kan ik nog terughalen. Het album kwam nogal zoutloos over, tot een aankoop kwam het dan ook niet.
Toch heb ik gisteravond het album opnieuw beluisterd, ineens doken er allerlei mooie melodieën op en werd ik het album wel ingetrokken. Ik snap best dat het album destijds als geheel niet zo goed werd ontvangen, maar er staan toch echt wel een paar fraaie songs op. Naast Leaving New York, vind ik Electron Blue en The Outsiders ook prachtige songs. De gastbijdrage van Q-Tip is op The Outsiders erg goed gedaan, het tilt nummer naar een hoger niveau. Het midden stuk van het album is wat kabbelend, maar toch ook best aangenaam. Benieuwd naar de reissue op vinyl. Het zou best kunnen dat ik overga op een aanschaf, want overall is dit album toch best ondergewaardeerd.

Apart dat ze nu Up en Reveal overslaan.

Ik las ergens, weet niet meer precies waar, dat "Reveal" en "Accelerate" later dit jaar (augustus?) ook zouden volgen.

"Up" is dan weer 25 jaar oud dit jaar, wellicht dat er een speciale/boxset-achtige heruitgave volgt??

Op vinyl binnengehaald en dan beklijft around the
Sun toch nog weer wat meer. Kant A is werkelijk prachtig. Het finale stuk in leaving new York, als Stipe
'I told you forever, you find it in your heart' herhaaldelijk door elkaar heen zingt, bezorgt me iedere keer weer kippenvel. Ik durf te zeggen dat ik het een van de mooiste liedjes van de band vind.
Ik vind het artwork ook bij het album passen.
Drie schimmen zijn zichtbaar, alsof de lens nog moet scherp stellen. Het straalt een zekere melancholiek uit. De muziek zelf is alles behalve onscherp, wat loom misschien, maar de stem van Stipe staat centraal en de man zingt hier werkelijk prachtig.
Around the sun is een ideale nazomer plaat, maar doet het ook prima op een heldere herfst of winterdag als het middag zonnetje door de gemiddelde doorzonwoning naar binnen schijnt.
Ik las ergens in de speelduur eigenlijk net wat te lang is en daar ben ik het wel mee eens. Zonder the worst joke ever en the ascent of man, was het een bondiger album geweest. Desalniettemin vind ik dit een veel mooier album dan bijvoorbeeld Up. Toch vreemd dat Around the Sun met terugwerkende kracht door velen niet beter beoordeeld wordt. Ik draag dit album nu een tijdje met me mee en merk dat het me best dierbaar is geworden. Er zullen misschien weinig mensen het met me eens zijn, maar ik vind dit een van de mooiste albums van de de band.

Het is ook een van mijn favoriete albums van de band, het hele album heeft een erg mooi warm geluid en voor mij persoonlijk staan een paar van hun mooiste song hierop. Misschien niet zo indrukwekkend als Automatic For The People of New Adventures maar gewoon een heel aangenaam album...

Ik krijg doorlopend reacties dat fans dit hun slechtste vinden. Ik behoor daar zeker niet toe!

Dat snap ik dus nooit. Ik kan mij bmvaag herinneren dat Michael Stipe het ook een tegenvaller vond...

Klopt, die was zelf ook niet enthousiast. Maar ja Nick Cave is het niet over Henry's Dream. Snap ik ook niet

Er staan 6 mooie tot erg mooie songs op, een paar die ok zijn en een paar draken. Bondige ben ik het wel mee eens. 3 draken minder en je had gewoon een goed album. Up is wel in zijn geheel een of 2 klassen beter...

Deze plaat staat alom bekend als 'de slechtste R.E.M.-plaat', wat bekrachtigd is doordat de band er zelf geen geheim van heeft gemaakt dat ze niet tevreden zijn met het album. Nou hecht ik niet zoveel waarde aan die uiting van de band. Het is heel makkelijk om zoiets te zeggen als de plaat door de media verguisd is. Voeg eraan toe dat je er achter komt dat de nummers bij live-optredens wél uit de verf komen, en je verzekert daarmee dat je concerten wel bezocht worden!

Nou ben ik niet van mening dat de plaat zo slecht is. Sterker nog, de melancholische sfeer staat me wel aan. Het album klinkt als geheel meeslepend en herfstachtig. Er zijn wel wat inzakmomentjes, zoals bij 'Final straw' en 'I wanted to be wrong' (waarbij de politieke statements om je oren vliegen) en verderop bij 'Hi-speed train' waarbij je maar niet in de melodie komt. Het geheel klinkt echter beter dan de som der delen en als je de plaat helemaal draait, kan ik deze momenten vergeven. Hoogtepunten zitten meteen aan het begin, met 'Leaving New York', 'Electron Blue' en 'The Outsiders'. Dat laatste nummer komt verrassend goed uit de verf door de inbreng van Q-Tip.

Neem de tijd voor deze plaat, hij moet duidelijk groeien. Maar als hij eenmaal onder je huid zit, dan gaat hij er niet snel onder vandaan.