menu

Ultravox - Rage in Eden (1981)

mijn stem
3,88 (176)
176 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: Chrysalis

  1. The Voice (6:03)
  2. We Stand Alone (5:40)
  3. Rage in Eden (4:13)
  4. I Remember (Death in the Afternoon) (4:59)
  5. The Thin Wall (5:41)
  6. Stranger Within (7:28)
  7. Accent on Youth (4:45)
  8. The Ascent (2:20)
  9. Your Name (Has Slipped My Mind Again) (4:41)
  10. I Never Wanted to Begin * (3:32)
  11. Paths and Angles * (4:21)
  12. I Never Wanted to Begin [Extended Version] * (6:18)
  13. Private Lives [Live at Crystal Palace, 13 Jun 1981] * (4:51)
  14. All Stood Still [Live at Crystal Palace, 13 Jun 1981] * (4:22)
  15. I Remember [Death in the Afternoon) (Live at Hammersmith Odeon, 17 Oct 1981] * (5:47)
  16. Stranger Within [Live at Hammersmith Odeon, 17 Oct 1981] * (8:02)
  17. Rage in Eden [Live at Hammersmith Odeon, 17 Oct 1981] * (4:26)
  18. Accent on Youth [Live at Hammersmith Odeon, 17 Oct 1981] * (4:45)
  19. The Ascent [Live at Hammersmith Odeon, 17 Oct 1981] * (2:27)
  20. Your Name [Has Slipped My Mind Again) (Live at Hammersmith Odeon, 17 Oct 1981] * (4:45)
  21. Stranger Within [Work in Progress Mix] * (7:11)
  22. The Thin Wall [Work in Progress Mix] * (5:16)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 45:50 (1:51:53)
zoeken in:
avatar van rimboldt
4,0
Inderdaad een bijzonder album, bijzondere band. Met Quartet een van mijn favoriete jaren 80 albums. Met Japan (David Sylvian) de koplopers van de arty pop. In mijn vriendenkring uit die tijd had je 2 groepen, de ene kant de U2/simpleMinds, de andere kant Ultravox/Japan/OMD/Tears for fears. The Cure hing daar wat tussenin. Depeche Mode / Duran Duran kon eigenlijk niet, maar is achteraf ook niet zo verkeerd.
Eigenlijk komen bijna al mijn favoriete albums uit de periode 1979-1984, niet helemaal toevallig ook mijn jeugd haha. of was die periode nu talentrijker qua muziek?

avatar van Crush
5,0
Ben je wel muziek blijven luisteren na 1984? (en dan niet alleen wat je op de radio hoort, ofwel wat er in de Top 40 staat).

Bijvoorbeeld The Cure en Depeche Mode hebben ook na 1984 erg fraaie albums gemaakt. Of ken je dit alles (en meer) wel, maar spreekt het je gewoon minder aan?

Wat jouw vraag betreft; volgens mij is er anno nu nog net zoveel goede muziek, alleen is er een verschil dat waar in de jaren 80 de hitlijsten nog enigszins een afspiegeling vormden van wat er aan muziek gemaakt werd (ook al ging het dan om de bovenlagen en kregen er ook toen zat bands geen aandacht op radio en TV) en is dat nu niet meer het geval.

Vaak krijgen mensen het idee dat er in een bepaalde periode meer goede muziek werd gemaakt omdat ze in die tijd meer volgden en eenmaal ingekakt en ingeklemd tussen hypotheek, kind, hond en kantoorbaan gewoon minder, of soms ook helemaal niets meer horen.

Lost Highway
Zo is het maar net Crush. Het lijkt me dezer dagen echt onwaarschijnlijk dat een nummer van het niveau van 'Viënna' of 'Maid Of Orleans' de hitlijsten zou halen. Er wordt nog voldoende goede muziek gemaakt, alleen moet je ervoor openstaan; wie tegenwoordig niet verder kijkt dan de top40/50 is hopeloos verloren. Vandaar ook de vooroordelen van deze generatie tegenover bands als OMD/Ultravox; goede muziek en hitlijsten ( althans qua singles ), dat kan deze generatie zich nog moeilijk voorstellen.

avatar van Gerards Dream
5,0
Op de heruitgave is dit album aangevuld met drie tracks die dit album prima aanvullen.

Ten eerste is daar I Never Wanted to Begin. Een ietwat monotoon stuk muziek waarop de spannende viool van Currie een belangrijke rol op vervult. Ondanks het monotone heeft het wel wat. Path and Angles begint erg klassiek met fraaie piano-klanken, waarna een goed ritme volgt. Daarna is er gesproken woord te horen wat aan Mr. X doet denken. Even een stukje zang. Maar het is vooral het ritme wat een belangrijke rol speelt. En wat is de viool hier goed op. De 12 inch versie van I Never Wanted to Begin is iets spanender dan de korte versie. Al met al boeiende aanvullingen op het bestaande.

avatar van foxhusky
5,0
Het heeft even geduurd, maar nu heb ik dan eindelijk de 2CD remaster van dit topalbum (momenteel nr.2 in mijn top10) in huis.

Ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om de originele hoes toe te voegen, hier op MusicMeter. Deze prachtige hoes met dat hoofd is nu in ere hersteld bij de 2CD remaster, zo ken ik de plaat weer van de oude vinyl LP, die ik ook nog steeds heb (al 27 jaar).

De eerste CD van deze remaster is gelijk aan de oude LP en bevat dus de eerste 9 tracks uit lijst hierboven. De nummers zijn stuk voor stuk geweldig en klinken helemaal top nu. Over die nummers is al veel geschreven hierboven. De tweede CD 'Further Listening' bevat de extra's. Tracks 10 t/m 12 beschrijft Gerard al op een prima wijze. De live tracks 'Private Lives' en 'All stood still' klinken werkelijk heel erg goed. De live tracks 15 t/m 20 zijn opgenomen in het Hammersmith Odeon en de enige opnamen van de Rage in Eden tour. Helaas is de geluidskwaliteit van die opnamen niet overal even goed. Hier en daar zit er een hinderlijke brom door het geluid. Het bleek technisch niet mogelijk om deze in de remastering weg te halen. Om historische redenen zijn de tracks toch toegevoegd aan dit album.

De laatste twee nummers zijn het meest bijzonder, deze had ik nog nooit eerder gehoord. 'Stranger Within' was al mijn favoriete nummer op het originele album, dus om nu opeens een 'work in progress mix' te horen, is een feest. Deze vroege verse is geheel instrumentaal, helemaal top. Alleen dit was de aanschaf van de 2CD remaster al waard. De vroege mix van 'The Thin Wall' (laatste track) is niet instrumentaal, maar wel bijzonder om te hebben.

avatar van Gerards Dream
5,0
Goeie verbetering de afbeelding van de hoes. Bij het aanschouwen van dit ontwerp bekruipt mij helemaal het gevoel van in de platenzaak zitten en voor het eerst dit fantastisch album beluisteren. Dat is een ervaring geweest, daar blijf je over schrijven.

Los daarvan, heb ik eigenlijk nooit een goede live opname gehoord van Ultravox. Begin jaren tachtig van de vorige eeuw was ik veel in Engeland en luisterde en keek veel BBC. Daar heb ik nooit iets goeds voorbij horen komen. Het beste wat ik ooit live heb gezien van Ultravox, was een heel korte opname in het Veronica programma Countdown op de late vrijdagavond destijds.

Met het voorafgaande wil ik zeker niet suggereren dat Ultravox een slechte live-band zou ziijn geweest. Volgens mij had de band een behoorlijk volle sound die moeilijk was te vangen in een zaal en beter tot zijn recht kwam in een studio. De live-opname klinken hol en dat was Ultravox zeker niet.

avatar van foxhusky
5,0
Gerards Dream schreef:
Het beste wat ik ooit live heb gezien van Ultravox, was een heel korte opname in het Veronica programma Countdown op de late vrijdagavond destijds.


Volgens mij bedoel je het het Countdown concert van 16 juni 1981 in de Jaap Eden Hal in Amsterdam, dat staat sinds kort op YouTube:

http://nl.youtube.com/watch?v=e5-xuSHGfy0

Leuk in dit filmpje is de introductie door Lex Harding die verteld dat de opnamen van Rage in Eden langer duurde dan was gepland. Het interview daarna door Annette van Trigt is ook bijzonder en grappig.

Dit concert in Amsterdam is slechts een paar dagen na het concert in Crystal Palace in London, waarvan op deze 2CD remaster nu twee tracks staan. Met name 'Private Lives' vind ik erg goed klinken.

avatar van Gerards Dream
5,0
Dat bedoel ik, daar werd destijds een half uur of meer van uitgezonden op tv. En oh die bloes van Billy Currie die geeft echt kleur aan het leven.

Father McKenzie
Gevonden op Cutting Edge :

(quote)

Ultravox, 'Rage In Eden'(2008)
Eigenzinnig Ultravox
Na het tamelijk succesvolle ‘Vienna' bracht Ultravox in 1981 ‘Rage in Eden' uit. Die plaat kreeg meer kritiek dan haar voorganger, maar deed het toch vrij goed in de hitparades. Ook van dit album is er nu een heruitgave met een bonusschijfje, dat dertien nummers telt. Op de originele cd staan alvast enkele knappe nummers die de tand des tijds hebben doorstaan.
‘The voice' is enorm catchy en typisch new wave. Bekijk van dit nummer (en andere songs van de band) de grandioze clip op het web. De sfeer is donker op deze cd en ook de titels doen niet veel goeds vermoeden. De songs zijn vaak lang en uitgesponnen. Toch is ook ‘The thin wall' weer een nummer met een prachtige zanglijn en dito piano.

Op cd 2 krijgen we acht livenummers, twee b-kantjes en drie remixen voorgeschoteld. De live-opnames zijn erg goed en dateren van oktober 1981. Als je de band live beluistert, besef je pas echt hoe goed ze zijn en dat het niet allemaal voorgeprogrammeerde computermuziek is. De andere nummers vallen ook binnen de huisstijl die Ultravox op ‘Rage in Eden' hanteert: drumcomputers, synths en eigenzinnige zanglijnen.

Officieel staat deze cd geboekstaafd als een mindere plaat dan ‘Vienna'. Toch is deze heruitgave een prima schets van een band die nog niet uitgezongen was. Je leert de band tijdens het verdere luisteren beter kennen en ontdekt een zeer interessant kwartet. Voor het kunstzinnige artwork van Peter Saville moet je snel zijn, want er zijn van deze versie maar tienduizend exemplaren uitgebracht. Het is alvast een goede reden om je volledig onder te dompelen in de jaren tachtig!

Kevin Smolders



© Cutting Edge -- 08 Oct 2008


Met dank dus aan Cutting Edge

Bron : http://www.cuttingedge.be/music/reviews/98616-ultravox-rage-in-eden-

avatar van foxhusky
5,0
Bedankt Father McKenzie voor deze review van ene Kevin Smolders. Geen idee wie dat is, maar hij heeft een aardig stukje geschreven. Een aantal dingen kloppen echter niet helemaal.

Father McKenzie schreef:
Officieel staat deze cd geboekstaafd als een mindere plaat dan ‘Vienna'.


Oh? Waar staat dat? Waar is die 'officiële' bron? Ik vraag me echt af waar hij dit vandaan heeft. Hier op musicmeter scoort Rage in Eden hoger dan Vienna. Dat geldt ook voor mij en vele gebruikers denken er ook zo over. Dus hoezo zou Rage in Eden minder zijn dan Vienna?

Verder schrijft hij dat de live opnamen allen uit oktober 1981 komen. Dat is niet juist, twee van de acht zijn in juni 1981 opgenomen, van een ander concert, op een andere lokatie.

Tenslotte zegt hij dat er drie remixen op de tweede CD staan. De laatste twee tracks op de tweede CD zou ik toch zeker geen 'remixen' willen noemen. Dit zijn 'work in process' mixen. Dat zijn dus oerversies van de nummers, geen remixen.

avatar van Gerards Dream
5,0
Rage in Eden is in mijn geval het beste wat Ultravox heeft uitgebracht. Gedurfde composities die nog steeds blijven groeien. Daarnaast een productie die lekker vol is waardoor er bijzonder veel lagen zijn om in de gaten te houden. Nee, wat dat betreft heel jammer dat de lijn die op dit album werd uitgezet geen echt vervolg kreeg. De samenwerking met producer Conny Plank had op verdere albums een vervolg moeten krijgen. Het was in mijn optiek de juiste combinatie.

avatar van foxhusky
5,0
Groot nieuws!

Onder de naam 'Return to Eden' zal Ultravox in de originele bezetting, dat wil zeggen met Midge Ure als zanger, opnieuw bij elkaar komen en optreden. Dit bericht kwam net binnen via een nieuwsbrief van de officiële website, dus het zijn niet langer geruchten.

Op de artiesten pagina van Ultravox meer info:
http://www.musicmeter.nl/artist/15172/messages/

avatar van vigil
4,0
zo dan, toe maar!

4,0
Verrassend goede plaat (voor mij dan). Zelf ben ik meer van de eerste twee albums van Ultravox! (the island years), waar John Foxx nog van de partij was, toen het nog punk was, maar de laatste tijd kan ik toch wel weer van new wave houden en nu zelfs van Ultrafox vanaf 1980. Overigens is dit allemaal te danken aan het feit dat ik deze plaat in uitstekende staat voor slechts 2,50 ergens zag liggen en besloot 'm maar te kopen.

4*

avatar van Omsk
3,5
Verrassend om Ultravox zo fris en kraakhelder te horen. Vooral het openingsnummer en I Remember zijn onbetaalbaar. 4,5* voor een plaat die ik nog maar één dag ken, dat is me niet vaak gebeurd.

avatar van Omsk
3,5
Vreemd dat ik nu de reacties doorlees, ik een soort angst zie bij de mensen die met deze plaat opgegroeid zijn. Angst dat als nieuwere generaties dit gaat luisteren, ze de stuiterende electro-arrangementen totaal weglachen, bagataliseren, defenestreren zo je wil. Alsof Ultravox-fans van het eerste uur dit album nog liever mee in hun graf nemen, dan dat iemand dit goedbewaarde geheim zou oppikken en besmeuren.

Maar muziek begrijpen heeft niets met tijdgeest te maken. Natuurlijk kan een band achterhaald klinken, maar normaliter geldt: het valt of het valt niet. Deze CD valt donderhard wat mij betreft; een frisse slok bronwater - weliswaar proef je de toegevoegde geur- en smaakstoffen er doorheen, maar dan wel in zulke mate dat je denkt: wat was er nu helemaal ooit mis met toegevoegde geur- en smaakstoffen?

avatar van Gerards Dream
5,0
Wat kan er mis zijn met toegevoegde geur- en smaakstoffen? Er zijn mensen die daar voor allergisch zijn en daardoor vreemde bulten krijgen of ineens op een chinees gaan lijken die behoorlijk lijkt op die van het afhaalcentrum om de hoek. Maar in een goede verhouding smelten ze samen tot een goed product wat blijft staan tot in lengte van jaren. Ze versterken elkaar dus, waardoor er als het ware een sensatie plaats vindt. Dat is nu het geval met Rage in Eden van Ultravox. Vanaf het schillen van de aardappels tot het nuttigen ervan is alles goed gegaan. De jus goed, het vlees mals en de koffie achteraf leken wel of ze uit het paradijs kwamen. Wel leidde dit later op de dag tot enige woede, maar dat luchtte wel goed op. En dat is mooi in muziek verbeeld op dit album.

avatar van orbit
Ik ga deze toch eens beluisteren en lach in het gunstige geval de 80s-haters voor de zoveelste keer hard uit

avatar van Omsk
3,5
Alleen jammer dat alleen maar gebruikers van zijn-het-geen-veertig-plussers-dan-zitten-ze -daar-verdomd-dicht-tegenaan dit album in hun top 10 hebben. Want als ik dit luister denk ik helemáál niet aan muziek voor de buikige arbeidsman die thuiskomt van zijn werk en iets pijnloos en vertrouwds wil horen (niet dat dat mijn beeld is van de veertigers van tegenwoordig hè mensen ) .

Het punt dat ik wil maken is dat Rage in Eden het véél meer verdient om nu opgepikt te worden, dan een bleke belegen Rouvoet rock-plaat van Dire Straits of Toto. Laatstgenoemden dienen op een natuurlijke manier aanhang te verliezen, door desinteresse, generatiekloven en de betere terminale ziekten. Rage In Eden verdient een beter lot, en zij die nu Joy Division, Smiths, Cure, Simple Minds of godbetert A FLock Of Seagulls oppikken, moeten dit ook eens uitlichten.

Karamba, en nu is het gedaan met het preserveren en klein houden van deze plaat. Komt dit horen allemaal. En wie erop afknapt, knapt er maar op af, maar dit is gewoon een puik geproduceerde 80's-klassieker.

avatar van orbit
Mooi verwoord, en als ge denkt dat ik een dikbuikige arbeider ben die enkele vertrouwde klankjes uit zijn jeugd nastreeft zit u er net zo naast als de muzikale geloofsovertuiging van Rouvoet

avatar van Omsk
3,5
orbit schreef:
Ik ga deze toch eens beluisteren en lach in het gunstige geval de 80s-haters voor de zoveelste keer hard uit


Oei, daar hebben we de eighties-koning hemzelf. Ik zou hem inderdaad proberen, maar verwacht geen donkere steegjes-bombast als Vienna. Deze muziek is veel stuiterender, florerender, en ergens ook wel wat holler, ben benieuwd of je dit gaat velen .

avatar van Omsk
3,5
orbit schreef:
Mooi verwoord, en als ge denkt dat ik een dikbuikige arbeider ben die enkele vertrouwde klankjes uit zijn jeugd nastreeft zit u er net zo naast als de muzikale geloofsovertuiging van Rouvoet


Ach, dikbuikige arbeiders heb je in vrijwel iedere leeftijdscategorie. Mensen die lijden aan het syndroom der wansmaak helaas ook. Maar je begrijpt het punt dat ik wou maken

avatar van orbit
Omsk schreef:
(quote)


Oei, daar hebben we de eighties-koning hemzelf. Ik zou hem inderdaad proberen, maar verwacht geen donkere steegjes-bombast als Vienna. Deze muziek is veel stuiterender, florerender, en ergens ook wel wat holler, ben benieuwd of je dit gaat velen .


Ik vind een plaat als New Gold Dream ook niet bepaald donkere steegjes bombast.. juist stuiterend en zonnig, edoch, hij siert toch mijn top10
Ik ben erg benieuwd na zoveel positivisme!

avatar van Chameleon Day
4,0
Omsk schreef:
.....en zij die nu Joy Division, Smiths, Cure, Simple Minds of godbetert A FLock Of Seagulls oppikken, moeten dit ook eens uitlichten.


Dat zal ik dan maar eens doen. Deze staat trouwens al een tijdje op de "check-eens-uit" lijst.

(wordt vervolgd)

avatar van dazzler
4,0
Ultravox is next on the playlist.

Zit hier met al hun albums in de kast,
maar ken slechts de singles van buiten.

De albums al wel opgelegd, maar nooit kapot van geweest.
Heb wel de indruk dat dit album hun beste van de Ure periode is.

De oude Ultravox (voor Midge Ure) ken ik zelfs bijna niet.

avatar van Papartis
4,0
Dit album bevat een van mijn all time favoriete Ultravox nummers:
The Voice.

avatar van Mjuman
Nou laten we Ultravox dan weer eens enige aandacht geven; dat mag best wel. Enige caveats zijn - zo staan hierboven staan enkele onjuistheden:

* Ultravox heeft met John Foxx 3 albums gemaakt, waarvan de laatste Systems of Romance (en niet Sisters zoals op de ondertiteling in de Countdown clip - wat een ergerlijke m^^% die A. van T.); dat album geldt in zekere zin als voorbeeld voor veel electro. Foxx en U'vox grijpen er beiden ook op terug.

* Ultravox: live 2 * gezien, waarvan 1 maal in Vreeburg: een complete wall of sound; imponerend, maar wel hard (mede door de akoestiek van het MC). Als er geen goede integrale live-concerten zijn opgenomen, moet dat aan de kwaliteit van de opnametechniek van toen hebben gelegen; geloof me Ultravox stond live als een huis, strak een en al power.

*Met Foxx gold de band als experimenteler en imo ook als gevarieerder. Dat zal ik nog wel eens bij het generieke topic betogen. Wil wel eenieder het werk van voor Ure van harte aanbevelen, net als het solowerk van Foxx (oa Metamatic erna, maar ook later werk).

* Met Ure kreeg Ultravox focus: een duidelijk concept, een eigen zeer strakke sound, uitstraling. Alleen ging dat imo ten koste van een stuk variatie. Ik heb hierover al eens met Edwin gediscussieerd: die strakke 3/4 maat van We Stand Alone, I Remember en Ascent on Youth is voor een drummer bijna niet foutloos te slaan (puur fysiek) - Ultravox gebruikt daarbij ook hulpmiddelen; het is retestrak, maar mij gaat het op een gegeven moment tegenstaan.

* Wat mijn op een gegeven moment ook tegen gaat staan is de holle lyriek in de teksten, de bombast, de overdreven symboliek - er worden beelden gecreëerd die ik over the top vind en die mij doen denken aan een soort Teutoons heldendom: "we shine with profiles so strong" of "they shuffle with a bovine grace and glide in syncapation" - sorry mate, you lost me on this one!

* dit album is een goed album, een middenmoter; er zijn interessantere platen gemaakt - hij is absoluut niet van het niveau Crocodiles, Heaven up Here, Disintegration of Organisation. In mijn ogen is dit ook niet hun beste. Ik zal gewoon nog eens door hun oeuvre heenfietsen en sterren uitdelen (ik heb bijna alles op vinyl en oh oh, wat is het artwork dan mooi - heb onlangs Lament in een bijzondere reliefhoes gevonden en die voor 6 euro gekocht).

Ergo conclusio: imo een goede middenmotor (tussen 3,25 en 4,0 ster, afhankelijk van hoe mijn pet hangt), maar geen topklasse. Wel wil ik eenieder van Ultravox de eerste drie van harte aanbevelen (al is de kwaliteit daarvan minder consistent, maar de uitschieters zijn prachtig) en uiteraard het solowerk van John Foxx (thans Senior Lecturer Media & Music aan London University)

avatar van Chameleon Day
4,0
Mooi bericht, Mju.
Deze heb ik volgens mij nog ergens op tape liggen. Ik heb alleen 'Lament' op vinyl. Die plaat heb ik een paar maanden geleden herontdekt en ik moet zeggen dat dat toch wel een goed album is. Ik vind hem zelfs beter dan destijds. Lament is vrij sober georkestreerd en geproduceerd, maar wel zeer gedreven (vooral de zang van Ure), met goede songs en hier en daar venijnig gitaarwerk.
Dit album is, als ik het me goed herinner, veel voller van geluid.....ik moet even zoeken op zolder.

avatar van Mjuman
--Kleine toevoeging op bericht hierboven --

De discussie over timing/drums is gewoon te lezen bij Quartet - op 7 sept. 08

avatar van dazzler
4,0
RAGE IN EDEN 1981

Ik heb de remaster met het alternatieve hoeswerk.
Weet iemand waarom het artwork gewijzigd werd voor die uitgave?
Ik heb Ultravox ook op vinyl, maar kwam nooit verder dan de singles.
Dit keer heb ik mijn huiswerk een beetje grondiger gemaakt.

The Voice en The Thin Wall zijn de enige singles.
Verrassend, want er staan nog goede nummers op Rage in Eden.
Beide singles zijn op het album ietwat overbodig uitgerokken.

The Voice is zonder meer een klasse single.
Gek (en jammer) dat hij niet als eerste single het album trok.
Melodisch sterk, boeiende zanglijnen en uitgekiend arrangement.
Verdiende met zo'n meezingbaar refrein toch veel beter in de hitlijsten.

Heb het altijd vreemd geworden dat Ultravox op Dancing with Tears in my Eyes
moest wachten voor er weer een hit van betekenis werd gescoord in de Benelux.

We Stand Alone vind ik niet zo boeiend.
De Ultravox gimmicks zijn weer overvloedig aanwezig.
Elektronische beats (minder stuitend), rockende gitaren,
modulerende synths en de pathetische 'braveheart' lyriek.

Rage in Eden greep bij de eerste beluistering mijn aandacht.
Vanuit de mistige hooglanden wordt bijzonder sfeervol gemusiceerd.
Deze meer pastorale aanpak doet de Ultravox sound deugd.

Klinkt ritmisch als een processie met de nodige gitaar mystiek.
De foto met de in gewaden gehulde dames in de inlay van de CD remaster
uit 1997 illustreert volgens mij het nummer perfect. Interessante track.

I Remember (Death in the Afternoon) is zonder twijfel
de gemiste single. Heeft meer hitpotentie dan The Thin Wall.
Net als in The Voice of Sleepwalk (Vienna) staat de melodie centraal.
Ritmisch stuiteren de elktrobeats weer behoorlijk saai voorbij.
Maar er is voldoende te beleven in deze sterke albumtrack.

The Thin Wall ... een Hadriaanse muur van elektrobeats.
Een verwijt dat je in recensies over Ultravox kan lezen is dat de groep
zichzelf vaak blijft herhalen. Er zit weinig progressie in de muziek.

En dan wordt vooral gedoeld op de arrangementen.
Ultravox gebruikt steevast dezelfde muzikale ingrediënten ...
Al kleuren gitaar en piano hier toch behoorlijk lekker in.

En ook Stranger Within dendert maar door.
Opnieuw moet de inkleuring komen van gitaren en klavieren.
Ritmisch rockt Ultravox te veel als een weinig avontuurlijke ritmebox.
Het is weer wat zoeken naar de song hier. Vocale impressies.

Accent on Youth verbindt Ultravox thematisch met Spandau Ballet.
Beide new romantic bands verheerlijkten de jeugdige heroiek.
Jong en atletisch (Musclebound) staat voor mooi en stijlvol.
Ultravox brengt geen gothische, maar romaanse muziek.
Een doorsnee albumtrack die niet lang blijft hangen.

The Ascent is een soort instrumentale brug tussen
het vorige nummer en Your Name (Has Slipped My Mind Again).
Een leuke sfeerzetting die de viool weer doet terugkeren.
Op zichzelf moeilijk een song met kop en staart te noemen.

Het laatste nummer sluit aan bij de titelsong.
Pastorale mystiek vanuit het regenachtige Schotland.
Beide nummers doorbreken de elektrodreun die op Vienna
prominenter aanwezig was en brengen iets meer emotie
in de muziek van deze anders zo kil aandoende band.

I Never Wanted to Begin staat weer helemaal
onder de dictatuur van de repetitieve elktrodreun.
Maar wordt halverwege behoorlijk fraai ingekleurd.

Paths and Angels rockt iets conventioneler.
Maar vocaal lost het nummer de verwachtingen niet in.
Het was misschien beter een instrumental gebleven.

Heel warm word ik er uiteindelijk toch niet van.
Ik vind het songniveau op Rage in Eden gemiddeld sterker
dan op Vienna. Het geluid wordt ook verbreed door
de pastorale toets op de titeltrack en Your Name.

Vier sterren is misschien wat veel, maar op dit album
vindt Ultravox toch definitief zijn tweede (lees: Ure era) adem.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:08 uur

geplaatst: vandaag om 13:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.