Nirvana was gevestigd, Nevermind lag in huiskamers waar normaal misschien niet zo snel rock als dit binnen zou komen... en toen kwam In utero..... Voor diegene die dit album daarna blind kochten zal dat toch wel even schrikken zijn geweest. Want dit album is in zijn geheel een stuk minder gepolijst dan zijn voorganger.
Naar mijn idee heeft dit album wel een grotere status gekregen na de dood van Cobain. Nevermind is en blijft het meesterwerk van de band. Dit album is eigenlijk een trieste aftocht van een man vol verdriet. Alle pijn die hij had zit hier in verwerkt.
ik heb de 3 dubbel LP (20th anniversary edition) de hoes vind ik erg mooi. De plaat moet worden afgespeeld op 45 toeren. Dit komt het geluid ten goede, en dat is ook goed te horen. Helaas vind ik de vormgeving (voor zo'n uitgave) wat simpel. De hoes is in 3 delen uitklapbaar, en daar staat alles in,. Geen binnenhoezen met bedrukking oid. Wel een vrolijk kijkende Cobain in het midden van de hoes die een toast uitbrengt. Het is goed zo lijkt hij te zeggen.
1.Serve the Servants (3:36)
Ik vind dit een lekker nummer. Maar Cobain zingt tegen 't randje aan (zeker in het refrein.) het nummer is rommelig, en de solo helemaal. Ondaks dat wel een aantrekkelijke song.
2.Scentless Apprentice (3:47)
De lekkere drums van Grohl, de psycho klinkende gitaar van Cobain, de oerschreeuwen van Cobain.. het maakt het een vrij agressief nummer. Wederom rommelig. Het refrein is met terug werkende kracht wel triest... als je weet wat de man allemaal doorstaan heeft... de pijn, het verdriet.. ongelukkig voelen.. eigenlijk is alles vertaald naar de muziek op dit album. Wederom wel een lekker nummer, maar niet een die je even opzet voor de gezelligheid. Met een harder volume is dit overigens wel veel lekkerder
3.Heart-Shaped Box (4:41)
Een meer georganiseerd nummer, en ook een terechte single keuze. Prachtog intro, mooi gezongen, muzikaal erg mooi. Het klopt helemaal.
4.Rape Me (2:50)
Mijn favoriet van dit album. Ontzettend catchy terwijl de tekst natuurlijk helemaal niet luchtig is. Vooral de uithalen aan 't eind van de song vind ik prachtig. Als hij zo zong raakt me dat echt.
5.Frances Farmer Will Have Her Revenge on Seattle (4:09)
Weer een wat rommelig nummer, waar wel een heel mooi refrein in zit. Als het harde wegvalt, en Kurt is alleen te horen met drum en gitaar vind ik dat wel het mooiste uit de song. Maar als geheel is toch echt wel een lekker nummer.
I miss the comfort in being sad een veelzeggend zinnetje...
Dat typische drum geluid wat over het hele album is te horen vind ik erg intrigerend. Lekker hard, maar niet storend, het kleurt het album mooi in!
6.Dumb (2:31) een liefelijk in het gehoor liedje. Naar mijn idee beschrijft 't zijn onzekerheid, en zijn tevredenheid met een gewoon en simpel bestaan. Meer hoeft hij niet. Liefde en wat muziek maken. Dat was genoeg voor hem.
7.Very Ape (1:55)
Een van mijn favoriete Nirvana tracks. Kort, maar enorm krachtig. Van de tekst begrijp ik ook niets. Wel lekker nummer!
8.Milk It (3:54)
Weer die harde drums.. Lekker intro. Het voorspelt weer een knaller. Na de gitaren zijn ingezet is dat in ieder geval bevestigd. Het lijkt een oefenjam.. Kurt pielt wat op zijn gitaar, en hij mompelt meer dan dat ie zingt.. tot het refrein, dan gaat ie weer helemaal los. Een nummer wat dit album tekent. Rommelig, hard, en vol frustratie.
Look on the bright side is suicide tja..... achteraf gezien zo'n zin waar je verdrietig van wordt. Wederom geen makkelijk nummer, maar met het volume op 10 toch wel heel lekker!
9.Pennyroyal Tea (3:38)
Even hoesten... en Kurt zet in... Mooi nummer, wat door het unplugged optreden meer waardering heeft gekregen. Ik heb een voorkeur voor deze versie vanwege de lekkere gitaren in het refrein. Mooie bas partij van Novoselic ook!
10.Radio Friendly Unit Shifter (4:51)
Storend intro.. wat weer past op het sfeertje van de plaat. De titel spreekt dus meteen al niet de waarheid. Want radio friendly is het zeker niet. Kurt zingt mooi, maar zijn gitaar zorgt voor enorme spanning in dit nummer. Wordt er echt opgefokt van, wat niet wil zeggen dat ik het een slecht nummer vind, integendeel.
11.Tourette's (1:35)
Tja..de song is als de titel... ongecontroleerd, schreeuwerig en ik kan er echt niks mee... Als er een song is die laat horen hoe Cobain zich gevoeld moet hebben is deze het wel... Man man man... wat geeft de man alles hier...zijn hart is koud.... ik heb medelijden met 'm
12.All Apologies (3:50)
Prachtige afsluiter van het album. Wederom verkies ik deze versie t.o.v. de unplugged sessies. De cello die het nummer versterkt past er perfect in. Het klink verdrietig, en dat is wat de song ook meegeeft.
Toch ook nog een tekstueel grapje in dit nummer, of was het gewoon omdat Kurt echt niet wist hoe ie deze zin moest laten rijmen? "I'll take all the blame, Aqua seafoam shame"
LP 3 bevat de bonus tracks en neem ik niet mee in de bespreking. Wel vreemd dat deze ineens op 33rpm gespeeld dient te worden...
Als geheel vind ik dit echt geen slechte plaat, maar is gewoon een stuk minder toegankelijk dan de voorganger. Dat komt doordat de plaat ruwer is qua produktie. En dat is denk ik juist wat de mannen ook wel wilde.... een waardige afsluiter voor Cobain... al is de Unplugged plaat natuurlijk de beste en allerwaardigste zwanenzang....