U2 - How to Dismantle an Atomic Bomb (2004)

Kleine kans dat dit nummer nog op 'Songs Of Ascent' gaat verschijnen. Als dat album überhaupt nog gaat uitkomen..

Ik ga ervoor duimen


Tja, dat weet je bij Bono en de mannen natuurlijk nooit. Met name Bono roept vaak in een opwelling dingen die de anderen dan weer moeten 'rechtzetten'.

De mannen van U2 beschouwden dit album na het voltooien ervan als één van hun beste albums. Daar ben ik het niet helemaal mee eens, maar een goed album is het zeker. Vertigo knalt er lekker in en nummers als Love and Peace or Else, City of Blinding Lights en Original of the Species vervelen nooit.

Nah, verre van, ik kan je voor de vuist weg een stuk of 10 betere U2-classics opnoemen. Om van hun minder bekende nummers nog maar te zwijgen. Waarmee ik niet wil zeggen dat het geen goed nummer is, integendeel, maar naar U2-standaarden niet eens zo bijzonder.

Wat de lage score voor dit album betreft, die is werkelijk onbegrijpelijk. Dit is een fantastisch album, zonder ook maar een zwak moment, en toch wel een van m'n U2-favorieten.

De volle 5*!

Aan No Line On The Horizon hebben ze bijna 3 jaar gewerkt (inclusief alles weggooien en helemaal opnieuw beginnen; aan het nummer Stand Up Comedy alleen al hebben ze 16 (!) maand gesleuteld), aan How To Dismantle An Atomic Bomb hebben ze goed een jaar gewerkt.

Miracle Drug en City of blinding lights zouden zo op een best of van hun gehele oevre passen (vind IK)

Miracle drug heeft een mooie tekst en ligt lekker in het gehoord.
City of blinding lights vind ik een soort vernieuwde versie van Where the streets have no name

Deze 2 nummers zijn samen met Love, Peace or else de enige nummers van dit album die ik af en toe nog wel eens luister.

Dan doe je het beste nummer van het album 'original of the species' echt tekort hoor. Werkelijk briljant.

Ik heb niet zoveel met dat nummer, gelukkig een hoop andere wel

Ik vind de kwaliteit van het album dat hij niet gaat vervelen. Het is niet allemaal even hoogstaand, maar het is bijna altijd prettig om naar te luisteren..

Ook hier, net als diens voorganger All that you can't leave behind, een groot verschil tussen de eerste nummers en de laatste nummers. De eerste helft is bijzonder sterk, daarna is het flink wat minder. Wat mij betreft dan...

Ik vind dit album gelijk aan z'n voorganger. Misschien op enkele kleine details na verschillen ze iets maar qua song kwaliteit vind ik ze redelijk aan elkaar gewaagd.
Kant A is weer behoorlijk sterk (alleen Love and peace heeft me nooit weten te 'pakken' ) met pareltjes als City, Sometimes en All because. Vertigo vind ik wel een beduidend minder sterke opener trouwens dan Beautiful day.
Kant B is ook wel aardig maar toch wel een niveau lager. Original of the species en Yahweh zijn wat mij betreft de uitschieters op deze kant.

toch mijn stem voor dit album 0,5 verlaagd..

Ik draai dit album nauwelijks, en eigenlijk vind ik U2 in deze periode erg irritant..

Southpark maakte er een waanzinnig grappige aflevering over, en ik denk dat meerdere mensen een beetje U2 ziek waren hier...

Album is te makkelijk... het rockt wel lekker.. maar toch...

@lennon:

Tuurlijk, het is een plaat die als geheel helaas erg safe is.
Meer songs zoals Love and Peace Or Else en Original of the Species hadden het album beter gedaan.

Maar als ik eerlijk ben zijn alleen A Man and a Woman, One Step Closer en Yahweh écht zwak.
Okay, Crumbs is een aftreksel van Walk On, en ook een aantal andere nummers zijn niet erg origineel. Degelijk, dat wel.

Maar zeg nou toch zelf een album met grootste, meeslepende songs zoals Miracle Drug, Sometimes You Can't Make It on Your Own, Love and Peace Or Else, City of Blinding Lights en Original of the Species verdient toch beter dan wat de meesten hier beschrijven ...?

Ik vind deze U2 plaat eigenlijk helemaal niet zo slecht als dat sommige mensen mij vertelden. Hij is zelfs beter dan zoals ik me ATYCLB herinner, misschien moet ik die toch even opnieuw beluisteren.

Deze plaat heeft een heerlijk vette sound. Het opent erg spontaan met Vertigo voor een salvo van te gekke nummers: Miracle Drug, Sometimes You [...], Love & Peace or Else en City of Blinding Lights. Hierna daalt het niveau ietsje, maar blijft het nog steeds erg sterk en erg genietbaar, met als verdere hoogtepunten nog Original of the Species, Yahweh en Fast Cars. De modernere U2 pakt mij toch meer dan hun jaren 80 werk, en de goede kanten van deze plaat zijn daar een perfect voorbeeld van.

Als dat de uitschieters zijn, dan is dat dus nog minder dan de helft... mijn 2,5 lijkt zo gek nog niet dan

Als meer dan de helft uitschieters zijn, dan zijn het niet echt uitschieters meer natuurlijk. Want dan is meer dan de helft van dat niveau.

Daarom heb ik t ook over minder dan de helft

(het wordt bijna wiskundig hier)

Wel alles quoten dan, want ik schreef ook
En dan kom ik toch echt hoger uit

Nou - dan verschillen we van mening: Yahweh vind ik geweldig, in de combinatie muziek en tekst (die ik bij U2 bijna niet uit elkaar kan trekken), hét nummer dat samen met City of blinding lights het album op voldoende niveau houdt.

Goed album van U2.
Vertigo, City Of Blinding Lights, All Because of You en Sometimes You Can't Make It on Your Own zijn mijn favoriete tracks op dit schijfje.

Ik volgde u2 tot een jaren 90 met veel passie, daarna ben ik ze een beetje uit het oor verloren. Nu heb ik deze week zowel "How to" als "No line" een aantal malen geluisterd en...
Wat ik mis zijn de geweldige melodieen uit de tijd van Boy tot en met Achtung Baby. In de Jaren 90 werd het al wat minder. Het enige nummer op deze plaat dat ik echt heel lekker vind (met afstand) is Origin of the Species.
Ik ben desondanks gecharmeerd van dit album (en de andere van de laatste 10 jaar). Alle nummers zitten lekker in elkaar, klinken warm. Producers Brian Eno, Daniel Lanois, Steve Lillywhite weten van matig songmateriaal toch nog wat te maken. De gitaar van the Edge klinkt vaak lekker en vindingrijk, geeft kleur aan de kleurloze melodieen, en Bono is prima bij stem...
Maar hoger dan 2,5 punt ga ik voorlopig niet.

Gecharmeerd zijn van een album en dan geeneens minimaal een voldoende geven. Klinkt wat tegenstrijdig.

Ehhh... tja, daar zeg je wat. Voor mij is een 2,5 een beetje gemiddeld, niet slecht, niet goed. Zit ook precies tussen minimum (0 sterren) en maximum (5 sterren). Misschien redeneer jij vanuit het idee van rapportcijfers van 0-10 waarbij een 6 voldoende is en een 5 niet. Als je dat halveert krijg je 0-5 waarbij 3 voldoende is en 2,5 niet.
Volg je t nog? als je inderdaad zo denkt kan ik me voorstellen dat het wat tegenstrijdig aandoet. Voor mij is die 2,5 ster wel een soort 'zesje'.
Nu ik er zo over schrijf denk ik, laat ik hem toch maar eens 3 sterren geven!

Inderdaad dat is mijn redenatie. Vind dit album zelf zeker een ruime voldoende tot goed waard. Vooral de eerste helft van het album is erg sterk. Het klinkt misschien wel wat als U2 op de automatische piloot, maar een nummer als Love and Peace Or Else klink toch weer lekker apart.
Heb dit album samen met zijn voorganger nog op een bandje (ja , ze bestaan nog!) in de auto liggen, en kan wel zeggen dat dit redelijk grijs is gedraaid. Verveeld me nog geen moment.

Misschien ga ik m een dezer dagen nog maar eens een luisterbeurt gunnen En niks mis met bandjes hoor, ik draai ze ook nog regelmatig!

Inmiddels nog twee keer geluisterd en, jawel, geef nu zelfs een 3,5 (en ik begon met 2,5, na reactie van sierra 3,0 zonder opnieuw te lusiteren)! Groeiplaatje!

Soms kun je cd's kopen, het een paar keer draaien en dan, welnu, dan verdwijnt het naar je cd-kast om er vervolgens nooit meer uit te komen. Misschien bij toeval.

Vaak is dat natuurlijk het geval bij tegenvallende projecten maar ik moet ook zeggen dat het ook gebeurt bij prima albums.
Ik had weer eens een uitbreiding van mijn Ikea cd-kastjes en dan ga je al je cd's ook weer eens verplaatsen. Dan gaat alles opnieuw door je handen (het is een langdurig klusje) en dan heb je constant van die "O ja die heb ik ook nog en het moet dringend worden gedraaid" momenten.

How to dismantel an atomic bomb is zo'n cd. Vraag me hier niet waarom het album eigenlijk in de vergetelhoek is geraakt, ik moet echt zoeken om er iets negatiefs van te kunnen zeggen. En dat ga ik dan ook niet doen.

De nummers zijn van minimaal gemiddeld U2 niveau met enkelen die zelfs de titel Hoogwaardig U2 Niveau mogen dragen. Alleen die singletjes die U2 na Achtung baby verzint voor de commerciële ondersteuning van de verkoop van een album (hier Vertigo) vind ik eigenlijk vaak maar net acceptabel, meestal overdreven ver gezocht en helemaal niet nodig.

Maar voor het overige een prima werkje. Als je zo 200 cd's in je cd-kasten vind hoef je in 2012 helemaal geen nieuwe albums meer te kopen!

Maarre... bedoel je dat je eigenlijk steeds n soort tegenzin hebt om m te draaien, maar dat het van jezelf moet omdat je je eigen cd moet kennen ofzo? Wel benieuwd.

Ik ben al 28 jaar u2 fan, maar omdat er steeds meer leuke muziek in mijn leven komt en tijd schaars is was ik in 2004 niet zo geinteresseerd in het nieuwe album. Pas in 2011 had ik genoeg interesse, de drempel van aanschaf / huren was door Spotify weggenomen. En toen bleek t een groeiplaatje (zie mijn vorige berichten). Zoals je ongeveer zegt, nergens bereikt deze plaat buitengewoon niveau, maar het is zeer luisterwaardig.

Als je cd's koopt vind ik dat je ze ook wel met enige regelmaat moet draaien en ze ook moet leren kennen. Ik vind het van mezelf kwalijk als ik cd's koop, ze een keer draai en daarna niets meer.
Maar er worden onmiskenbaar meer cd's gekocht dan dat ik de tijd heb om ze goed te leren kennen. Dat is een beetje het probleem. Het ligt dan niet aan de cd maar aan mezelf, is eigenlijk wat ik aangaf. Op een gegeven ogenblik kun je heel wat cd's hebben liggen waarvan je niet eens (meer) weet wat voor een album het is.

Het is ook zeker geen tegenzin om te draaien. How to dismantle an atomic bomb heeft geen momenten om de cd links laten liggen, integendeel. Misschien moet het grote herontdekken weer eens worden uitgevonden...

Musician, ik herken het wel een beetje, ik kom wel eens cd's tegen die ik al 10 jaar heb en nog geen een keer helemaal gedraaid. Soms koop ik zelfs een cd die ik al heb omdat de ander na het kopen helemaal uit mijn aandacht is verdwenen. Dat is nog wel wat extremer dan bij jou, jij hebt al je cds minimaal wel een keer gedraaid lijkt het!

Ik wil bij een uitverkoop nog wel eens wat hebberig zijn. Wat? 2 euro per cd? Kopuhhhh!!!!

Misschien kan ik hier een goed voornemen voor 2012 uit halen.