De invloeden van deze band staan al breed uitgemeten en dat lijkt ook wel de nieuwe sport bij dit soort nu-wave bandjes te worden voor de oudere lullen. Ik ben zelf ook niet vies van vergelijken trekken, maar in dit geval moet je misschien ook de muziek zijn werk laten doen. Ik zal alvast maar even aftrappen met één vergelijk (naast de overduidelijke MBV/J&MC invloeden en reverb) wat ik nog niet zoveel genoemd heb gezien, The Chameleons.. de stem, maar ook composities van veel nummers lijken zo van bonusmateriaal voor Script of What does? weggelopen. En dat vind ik eerlijk gezegd geen diskwalificatie!
Verder komt het geheel toch als zeer bezield en intens op me over, niet zo spartaans als Bloc Party, Interpol of dat soort geestverwanten. Dit is erg vol en zwaar en biedt zowaar af en toe een knal voor je pan, zoals het aan Pornography-sferen gelieerde nummer New Ice Age. Maar ook die twee langere nummers zagen er flink in. Iets waar de band sowieso goed in is, een bepaald akkoord wordt koortsig op je ingeschroefd, waardoor je vanzelf in een lekker agressieve stemming komt. Helaas blijft de echte finishing touch een beetje uit, die de oude voorbeelden van deze band wel konden neerzetten. Het blijft wat teveel op de achtergrond en de gesuggereerde dramatiek komt maar ten dele over. Eenerzijds een beetje te wijten aan de zanger, die, prima bij stem, toch een soort van desperaatheid en urgentie mist. Anderzijds te wijten aan een niet altijd even coherente opbouw en afwisseling van nummers. Soms hoor je een verdwaald MBV nummertje in de lichtste zin van het woord voorbij komen, waarna ze de duimschroeven opnieuw proberen aan te draaien. Dat werkt niet helemaal. Op het gebied van compositie lijkt het puik in elkaar te zitten, maar daarvoor zou ik het nog een paar keer moeten draaien. Mijn ervaring met shoegaze en donkerder wave is dat het zich vaak niet in één keer (of twee) openbaart. Toch een prima plaat en beslist één van de betere acts die ik in de nu-wave/nu-gaze heb beluisterd. 3,5*