Placebo - Without You I'm Nothing (1998)

Wil niet over één nacht ijs gaan (ik heb Placebo eigenlijk pas ontdekt), maar als ik dit album zo veel blijf draaien als ik nu doe, dan gaat het een ander album uit mijn top tien verstoten.

Kan eigenlijk niet, top tien is ook veels te kort om al die mooie muziek een plek te geven, zucht....

de energie van Allergic, de emotie van Every You and Every Me, geen echt zwakke nummers

Ondanks dat er meer afwisselde nummers opstaan klinkt het als geheel toch meer als eenheid vergeleken met het debuut van de band. Dat bedoel ik niet negatief. Want ik vind het lastig aangeven welk album beter ik beter vind. Toch neig ik naar het meer gedreven debuut. Bij het naamloze debuut lijkt de band weliswaar nog zoekende naar een eigen geluid, wat misschien ook logisch is. En ook op dit album (evenals op het debuut) beluister ik de sound van 'The Smashing Pumkins' wat ik me bij latere albums van Placebo niet kan herinneren. Ik heb het idee dat Molko zichzelf hier al wat meer afscheidt van andere bands en het allemaal meer karakteristiek Placebo wordt. En daarom zal dit album ook wel meer als eenheid klinken.

Al een tijdje in m'n top 10, maar dit blijft toch een perfect album waarin scherp en hard geluid (strakke drum en bass ritmes) prima overeenstemmen met een ingetogen geluid.
Vergelijk Brick Shithouse - knap staaltje electrorock - met My Sweet Prince of Without You I'm Nothing. Beide tracks behoren tot het beste werk van Placebo.
Erg fijne combinatie van glamrock en punk. Ook hoor ik Smashing Pumpkins, wat in het debuut nog duidelijker naar voren komt.

Vroeger kende ik een paar nummers van Placebo, ik ben nu toch maar eens aan de volledige albums begonnen. Without You heeft een grotendeels positieve indruk achtergelaten, hoewel ik de plaat pas leuk begon te vinden bij nummer vijf. Ik ben wel blij dat ik ben blijven luisteren, binnenkort zet ik hem nog wel eens op, wellicht groeit hij dan nog wat.

De versie van het titelnummer met David Bowie heeft veel meer kracht.

Wel nee

WELLES!

Maar met of zonder Bowie, het blijft een zeer sterke compositie en één van de allerbeste nummers van Placebo. En dit is ook weer een erg sterk album hoor van Placebo, alleen heb ik nog iets meer met Meds.

Schepje er bovenop: Without you I'm nothing is zo ongeveer het beste nummer Aller Tijden, en daar is geen Bowie voor nodig.

Vooral ook omdat keihard uit je melancholie gemept wordt door Allergic direct erachteraan

Een van de mooiste overgangen die ik ken

Kende de naam, de muziek niet.
Dit is het bekendste album, direct maar mee beginnen of zijn er betere albums?

Persoonlijk zou ik voor Meds gaan, maar deze is ook erg goed hoor!

Ik ben zelf meer voor deze

De rustige melancholische nummers van Placebo als Special K (acoustic), Meds, Blue American, Taste in Men vind ik prachtig. Welk album komt in de buurt van die sound? (los van Black Market Music natuurlijk, want daar komen de meeste nummers vanaf)

Ik zou gewoon vooraan beginnen en er geen enkele overslaan.

Vandaag nog meer dan anders. Alsof hij ons toespreekt vanuit het hiernamaals. Luguber, maar ooh zo mooi.

Ik wou al zeggen, ik kan niet de enige zijn die vanwege Bowie deze plaat nog eens heeft opgezet.

Fantastische plaat ligt momenteel weer in de CD speler vast .

De intro van Pure Morning doet me wat aan Via van dEUS denken. Ik zag eens een documentaire over dEUS waarin Brian Molko aan het woord kwam als fan van de band, dus het zou wel kunnen dat Placebo enigszins beïnvloed is door dEUS.

Wat is dit toch een lekkere gitaarplaat. Placebo staat voor mij als een typische jaren 90 band (al zijn ze daarna nog wel even door gegaan). Muzikaal mooie tijd waarin melodieuze muziek met harde gitaren volop airplay kreeg.
Deze plaat blijft mijn Placebo favo. Black market was ook zeer OK al lijkt daar al wat te gretig te overstap naar een groter publiek gemaakt te willen worden. Dat bleek overigens ook toen ik ze in die tijd zag HMH. Ze maakte deze trouwens overstap wel, maar toen volgde ik de band steeds minder.

Prijsnummer: Allergic

Oh, en nee: de versie van "without you i'm nothing" met Bowie is zeker niet beter. Wat heeft dat gemompel van Bowie nou voor meerwaarde?

Om de een of andere reden is Placebo altijd langs me heen gegaan. Dit is dan ook mijn eerste kennismaking. Wat ontzettend jammer dit ik ze nu pas ontdek. Hoe zijn de andere albums?
De opener en de afsluiter zijn bij mij duidelijk favoriet.

De andere albums zijn veel van hetzelfde, maar allemaal minder dan deze. Voor mij een band waarvan één album wel voldoende is. De eerste plaat kan ik ook nog wel aanraden. Lekker onbevangen nog.

dit is duidelijk hun beste, daarna staan er op elk album die hier op volgen altijd wel een paar goede nummers op (tot aan Meds dan, daarna zijn ze van mijn radar verdwenen) maar echt goede albums hebben ze hierna niet meer gemaakt vind ik. ik zou gewoon beginnen bij Black Market Music en chronologisch afwerken.

Zoveel antwoorden, zoveel meningen. Voor mij is Battle for the Sun veruit de beste. De enige ook die echt goed is van begin tot eind. Alle andere albums hebben toch wel wat vullers.

Meds is uiteraard hun absolute meesterwerk, dat weet iedereen

Zeker ook een heel mooie.

Sleeping With Ghosts is ook gewoon een goeie plaat.

Wat is het toch met Placebo? Ze kunnen fantastische nummers schrijven, maar hun albums kunnen mij nooit volledig boeien. Ik heb tot nu toe alles op 3,5* staan. Op Last.fm staan ze dik op 1 bij mij vanwege de vele verslavende singles die ik vroeger vaak op replay had staan. Maar qua albums dus ver beneden peil in vergelijking met andere artiesten. Ook weer niet slecht, deze en Meds schurken wel tegen de 4* aan. Maar er zit zoveel meer in zou je zeggen op basis van losse nummers.

The Crawl vind ik wel érg mooi.

Op advies van een goede vriend mij maar eens door het Placebo oeuvre geworsteld. Voorlopig springt deze en hun unplugged plaat eruit. Dit album heeft een fraaie opener met Pure Morning maar ook een magistrale afsluiter met Burger Queen, wat een mooi nummer is dat!
De band had wel een aanloopje nodig bij mij, moest erg wennen aan het stemgeluid van Brian Molko.
Ondertussen bovenstaande albums van Placebo aangeschaft, hier ga ik nog wel plezier aan beleven.

Daar kan ik mij zeker in vinden.
Deze without.... is voor mij de absolute topper, maakt overige placebo’s zeker niet slecht, maar deze knalt er lekker in. Wellicht deze Placebo meer afwisselend en rauwer geproduceerd is.
Dat komt op de Unplugged ook weer terug.