Vampire Weekend - Contra (2010)

Contra gaat gewoon op dezelfde toer verder als het debuut maar voelt zeker niet aan als een herhalingsoefening. Genoeg nieuwe ideeën en ander instrumentarium om dat te voorkomen. Opnieuw slim geschreven, kort en bondige popliedjes die stuk voor stuk zeer de moeite waard zijn. Doet niet onder voor de eerste plaat.

Jochem Meijer rock? Dat vind ik wel heel ver gezocht. Ik krijg er helemaal geen ADHD associaties bij, en gelukkig denk ik ook niet aan Jochem Meijer als ik deze muziek luister. Maar goed, ieder z'n gevoel natuurlijk.
Het is weer een relaxte plaat, waar je zomerse gevoelens bij krijgt, wat niet verkeerd is in deze barre tijden.
De verassing is er wel wat van af. Het debuut was verassend en pakte me meteen, mede door al de verschillende invloeden die erin zaten. Bij Contra is het wat meer van hetzelfde(wat natuurlijk vaak het probleem is bij een opvolger van een debuut), en niet alle nummers blijven hangen.
Dus ik moet 'em nog vaker gaan luisteren om elk nummer te gaan waarderen, maar over het algemeen is het een prima plaat.

Een explosieve start maakte Vampire Weekend mee in 2008 met hun titelloze debuutalbum. Geen enkel lijstje kon om dit album heen en de critici kwamen superlatieven tekort om deze band te beschrijven. Ook betekende het een revival van de wereldmuziek, de Afrikaanse trommels waren na Paul Simon's Graceland verdwenen uit de popmuziek. Een grote druk rustte er dus op de schouders van Ezra Koenig en zijn band voor hun volgende album. Mochten ze die druk gevoeld hebben, dan is dit in ieder geval niet ten koste gegaan van de kwaliteit van het album, want die is uitstekend, wel is het album aan de korte kant (36 minuten). Dat laatste is eigenlijk een compliment, want er zijn genoeg bands die hun plaat aanvullen met soms bedroevend slechte nummers die het luisterplezier alleen verpesten. Daarnaast wordt Contra, net als hun debuutalbum, beter naarmate je hem meer luistert, zet hem dus gerust op repeat. Het album begint met het catchy Horchata. White Sky is een lekker nummer, waar de invloed van Graceland zeer aanwezig is en Ezra Koenig niet bang is om hoog uit te halen. Holiday is als een vakantie op de Caraïben; een lekker nummer met een relaxt Caribisch deuntje. Tot rust komen kan in de Taxi Cab, waar de piano tevoorschijn is gehaald. Als je weer genoeg energie hebt, dan kan je het up-tempo Cousins opzetten, dat lekker dansbaar is en hitpotentie heeft. Het voorlaatste nummer, Diplomat's Son, is weer een mooie mix van Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse muziek, duurt zes minuten en is mijn persoonlijke favoriet. Contra sluit af met I Think Ur A Contra. Ezra Koenig zingt hier bijna a capella en opvallend hoog en dat beide loepzuiver. De ontwikkeling van Vampire Weekend heeft niet stilgestaan en dat bewijst dit prachtige album.

ForMusicOnly

Deze ‘Contra’ van Vampire Weekend is één van de eerste releases van dit jaar die ik te horen krijg. Hun veelgeprezen debuut ken ik jammer genoeg niet, maar daar zal in de nabije toekomst hopelijk verandering komen.

‘Contra’ gaat van start met het vrolijk aanvoelende ‘Horchata’. Mooie vocalen op dit nummer, maar het is zo’n nummer van dertien-in-een-dozijn. Toch kan ik niet ontkennen dat er ergens wel een eigen geluid schuilt.

Het tweede nummer, ‘White Sky’ zet de positieve trend voort, namelijk het ontwikkelen van een eigen, voor dit album unieke, geluid. Vooral de vocalen dragen hier hun steentje aan bij. Voor dit nummer in ieder geval niets dan lof.

‘Holiday’ is het derde en kortste nummer op deze plaat. Weer springt de stem van de zanger eruit. Het is een wederom vrolijke compositie, met goed bij de mood passende lyrics.

Het vierde nummer op deze plaat is ‘California English’, wat rijker geïnstrumenteerd, en dit nummer spreekt me zeker aan. Aan het einde van deze song nog wat ge-oh-oh-oh!, in navolging van de succesformule van onder andere ‘Viva La Vida’ van Coldplay.

‘Taxi Cab’ klinkt net iets anders als de voorgaande nummers, minder vrolijk, naar mijn mening. Maar het is wel weer een oerdegelijk nummer, met een mooie tekst. De zang is ook meer ingetogen op dit nummer, en dat is zeker geen minpunt.

‘Run’ is weer wat anders. Ik vind het een erg bizar nummer, en toch zit de opbouw erg goed ineen. Mooi geïnstrumenteerd ook weer.

‘Cousins’ klinkt van de eerste seconde meteen goed. Een perfecte mix van gekte en opbeurendheid eigenlijk. Ik begin meer en meer te denken dat dit een zomerplaat is, geen winterplaat.

Het achtste nummer van ‘Contra’ is ‘Giving Up The Gun’, en het is weer een toonbeeld van degelijkheid. Die combinatie van gitaarmuziek en elektro-invloeden ligt me wel, dat heb ik reeds ondervonden bij bands als Archive. Heel goeie song, meer dan degelijk opbouwend, groeiend en groeiend naar een hoogtepunt.

‘Diplomat’s Son’, het langste nummer van deze plaat (zo’n 6 minuten) is een nummer met heel wat reggae-invloeden. Dit nummer kan me echter het minst bekoren van de hele plaat. Het duurt me te lang, en na een paar minuten wordt het reeds vervelend. En dat is jammer, want tot voor dit nummer was deze plaat heel erg degelijk. Ook het tussenstuk, dat nogal plots en uit het niets komt opgedoken, doet me niet veel. Later wordt dit nog eens gedaan, maar het klinkt gewoon alsof je een bonusronde mag spelen in een oud Nintendo-spelletje als SuperMario.

En dan zijn we aanbeland bij het slot van dit album, een begeesterend slot, een beklijvend slot, maar vooral een ontroerend mooi slot. ‘I Think U Are A Contra’ is de titel van dit prachtwerkje. De zang komt uit de diepte, is zeemzoet. Bovendien heeft dit nummer de mooiste tekst op het hele album. Het is als het slotoffensief in een voetbalmatch van de ploeg die op achterstand staat. Soms maakt men gelijk, soms niet. Vampire Weekend doet zelfs meer, het scoort nog eens in de extra time, en wint.

3.5 sterren

Vampire Weekend hun eerste album ken ik nog niet, dus ik weet ook niet welke plaat beter is. In ieder geval vind ik dit een zeer aanstekelijk plaatje en ik draai het dan ook al heel de week grijs. Het album is overgoten met een vrolijkheidsfactor waar een mens gewoon niet anders kan dan blij van worden. Ik noem bijvoorbeeld het nummer Run, dat heeft zo'n catchy melodieën en zanglijnen, die ook meteen in het hoofd blijven hangen. Echt een top nummer, zoals de overige nummers ook allemaal torenhoge kwaliteit leveren.

Mijn persoonlijke favorieten zijn California English, Run en Cousins. Maar zoals ik al eerder vermeld heb, kan ik feitelijk wel ieder nummer waarderen. Leuke en vrolijke inzet van het nieuwe jaar wat muziek betreft!

Vampire Weekend is tegen...

Het nieuwe jaar begint mooi met het tweede album (Contra) van Vampire Weekend. De heren weten de lijn van hun debuutalbum mooi door te zetten al is de verrassing er wel voor een belangrijk deel vanaf.

They were declared "The Year's Best New Band" by Spin magazine in the March 2008 issue, and were the first band to be shot for the cover of the magazine before releasing their debut album.
(Bron: en.wikipedia.org)

De vier heren van Vampire Weekend komen uit New York en leerden elkaar in 2006 kennen op de Universiteit van Colombia. Na hun afstuderen maakte ze in hun vrije tijd hun debuutalbum, wat na een platencontract al snel leidde tot het opzeggen van hun voltijds banen.

De naam Vampire Weekend is afkomstig van een amateurfilm die zanger Erza Koenig maakte en wonderwel past bij de eigenzinnige muziek van de band. De typische zangerigheid van Koenig en de Afrikaanse ritmes maakt een Vampire Weekend liedje zeer herenbaar. Ook op het tweede album wordt je regelmatig herinnerd aan het grote succes wat Paul Simon met Afro-pop haalde (Graceland, 1986). Toch hebben de mannen van Vampire Weekend hun eigen draai eraan gegeven met melancholie en enigszins ingewikkelde melodieën.

Hun eigen muzikale geluid heeft nu ook een eigen naam gekregen (Upper West Side Soweto) en dat is al een hele verdienste. Sommige nummers maken de luisteraar onrustig die dan weer worden afgewisseld met iets rustigere nummers. Al met al een fraai album dat zorgvuldig en gedoseerd genoten dient te worden. Ik ben "voor".

Tekst overgenomen van mijn nieuwslog

Na het horen van de single Cousins was ik verkocht. Ik besloot het album te gaan beluisteren.

Het album begint met het heerlijke Horchata, een episch nummer met heerlijke drums, zingen over het drinken van een mexicaans drankje. Heerlijk. Daarna volgen er heerlijke nummers White Sky, het catchy Holiday, Run & hypere Cousins. Het rustige Taxi Cab luistert lekker weg en I Think Ur A Contra is een tranentrekker, en misschien wel het beste nummer van het album. De band maakt gebruik van verschillende soorten genres, punk---> Cousins, Afrikaanse muziek----> Horchata.

Kortom een heerlijk album dat je over 20 jaar nog luisterd en die heerlijk weg luisterd.

Keytracks: Horchata, Cousins, Giving Up The Gun, I Think Ur A Contra & White Sky.

Ik vind de zang zeker vrolijk, maar soms te poppy (Mika-) vrolijk. En die fijne ritmes, die zitten inderdaad wel erg goed in de nummers verstopt. Zet nou eens hun debuut op: dan vind je die fijne ritmes zo. Ik mis op dit album bijvoorbeeld ook de geweldige percussie van dat debuutalbum, wat die ritmes nog eens lekker dik aanzette.

En vervolgens kom ik erachter dat er een limited LP edition is met 3 bonustracks op CD ( ):
"In other news, the band is releasing a limited edition 3 track bonus CD with the new album which will be available at independent record retailers."
VAMPIRE WEEKEND MEETS TOY SELECTAH
Contra (Megamelt) Bonus CD Contains:
* Contramelt A
* Contramelt B
* Cousinz (Toy Selectah Mex-More remix)

En laten die bonustracks nou precies de vinger op de zere plek leggen. Hierop wel de fijne ritmes die ook op het debuutalbum zo lekker aanwezig waren. Contramelt A begint bijvoorbeeld met echt fantastische puur Afrikaanse percussie. De nummers van Contra klinken gelijk een stuk lekkerder. Ik heb ze toegevoegd aan de albumlijst.
Mijn favoriete tracks naast die bonustracks zijn: White Sky, Run, Cousins & Giving Up the Gun, precies de nummers met de lekkerste ritmes.

Ik heb het nu weer op staan en verdorie zeg: zo hadden ze dit album moeten maken. Wie heeft die percussie en vette drums allemaal weggelaten?! Op de bonusdisc is het wel goed gedaan. Volgende keer Toy Selectah mee laten produceren dus (of zo). En het kromme is, dat ik vanwege die bonustracks de score weer met 0,5* verhoog.

Dit is precies mijn mening

Horchata, white sky, holiday en cousins vind ik meer dan gewoon goed.

California English is veel te eentonig en Taxi Cab is gewoon saai.
Run is nog leuk maar het refrein met die synths is gewoon nietszeggend er niet bepaald spannend.
Giving up the Gun is een maat voor niets.
Diplomats Son is nog aangenaam maar weer niets spannends aan.
Ten slotte: I Think Ur A Contra sluit het album af en geeft je absoluut het gevoel deze plaat geen tweede keer te willen opzetten.

Heb verhoogd met een halfje omdat ik Horchata, white sky en holiday heb leren appreciëren.

2,5*

Een solide vervolg op hun eersteling. Wellicht dat deze zelfs een tikkeltje beter (lees: aanstekelijker) is, maar daar ben ik nog niet helemaal uit na een enkele luisterbeurt. Vooralsnog een voorzichtige 3,5/5, al kan die (net als bij het debuut overigens) gerust nog een halfje omhoog binnenkort. Fijne band!

Lange tijd heb ik Vampire Weekend aan me voorbij laten gaan: hele snelle luisterbeurten deden mij denken aan Arctic Monkeys.
What was I thinking??? Deze 'Paul Simon-Graceland-huppeldepup-pop' is dermate aanstekelijk dat ik elke keer als ik dit hoor in een zeer goede bui beland terwijl ik dat met die apen nog nooit heb gehad.
Voor mij valt dit een beetje in de huidige originele categorie pop/rock bandjes waar ook een jj in zit.
Wat ook knap is is het feit dat ik telkens nieuwe dingen hoor en beleef, terwijl een term als 'aanstekelijk' dat in eerste instantie niet zou doen vermoeden.
Fijne piano-loopjes, ingenieus verwerkte strijkers, warme zang en grappige tegendraadse ritmes. En als het dan allemaal nog klopt ook dan mogen we toch echt spreken van een zeer goed album en dat is een kwalificatie die ik Contra van Vampire Weekend toch heel erg graag mee wil geven.

Ik weet het niet met Vampire Weekend hun eerste vond ik niet echt bijzonder en ook deze kan mij nu niet echt boeien.

Het is het allemaal weer net niet, het zit allemaal wel goed in elkaar maar komt een beetje rommelig over. Zoals hier al meer gezegd is heeft het wel wat weg van Paul Simon ten tijde van Graceland maar dan meer uptempo soms zelfs te veel tempo naar mijn meening. Nee dan hoor ik liever Paul Simon's Graceland dan dan deze interpertatie van afrikaanse ritmes.

Nee Vampire Weekend kan mij nog steeds niet overtuigen.

3.5* Een middelmatige plaat van een middelmatige band

I Think Ur a Contra, wat een heerlijke afsluiter van deze moeilijke tweede. De verrassing is er allicht af, maar voor een lekker deuntje a la White Sky kun je me altijd wakker maken. Voorkeur ligt echter toch bij het debuut.

Dit tweede album van Vampire Weekend is een stuk minder dan het debuut. Hoewel de stijl vergelijkbaar is, zijn de nummers simpelweg een stuk minder. Met name de hits vallen wat tegen. Cousins en met name Holiday vind ik zwakke nummers en een nummer als Diplomat’s Son vind ik zelfs vervelend. Gelukkig is er toch genoeg te genieten. Met name de opener en California English klinken bijzonder goed.

Vampire Weekend is op z’n best wanneer het zich volledig stort op het Paul Simon-oeuvre. Opener Horchata is misschien nog net iets te exotisch om echt de gelijkenis te doorstaan, maar het tweede nummer White Sky zou zo op Graceland kunnen staan. Meer zelfs, de gelijkenissen met Crazy love, vol II zijn net iets te groot om toeval te zijn. Akkoord, na deze twee nummers blijft de Simon-invloed wel aanwezig, maar nergens meer zo onsubtiel. Helaas zijn het net deze twee nummers die echt kwalitatief opvallen op het album. Een derde topnummer is Run, waar de elektrische klanken werkelijk origineel worden gebruikt.

Men kan Vampire Weekend doorgaans niet verwijten dat het niet origineel genoeg is, en een zekere eigenheid geeft aan een op wereldmuziek geïnspireerde elektro-pop, maar helaas is het vaak net iets te flauw om echt een klassieker à la Graceland te zijn.

Vampire Weekend – Contra (2010) | Project Benno - projectbenno.wordpress.com