menu

Paul McCartney - McCartney II (1980)

mijn stem
3,27 (140)
140 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Capitol

  1. Coming Up (3:51)
  2. Temporary Secretary (3:13)
  3. On the Way (3:38)
  4. Waterfalls (4:43)
  5. Nobody Knows (2:52)
  6. Front Parlour (3:32)
  7. Summer's Day Song (3:23)
  8. Frozen Jap (3:39)
  9. Bogey Music (3:26)
  10. Darkroom (2:18)
  11. One of These Days (3:34)
  12. Blue Sway [With Richard Niles Orchestration] * (4:33)
  13. Coming Up [Live at Glasgow, 1979] * (4:09)
  14. Check My Machine [Edit] * (5:50)
  15. Bogey Wobble * (2:59)
  16. Secret Friend [Full Length Version] * (10:30)
  17. Mr. H Atom / You Know I'll Get You Baby * (5:55)
  18. Wonderful Christmastime [Edited Version] * (3:47)
  19. All You Horse Riders / Blue Sway * (10:10)
  20. Coming Up [Full Length Version] * (5:34)
  21. Front Parlour [Full Length Version] * (5:15)
  22. Frozen Jap [Full Length Version] * (5:43)
  23. Darkroom [Full Length Version] * (3:45)
  24. Check My Machine [Full Length Version] * (8:58)
  25. Wonderful Christmastime [Full Length Version * (4:15)
  26. Summer's Day Song [Original Without Vocals] * (3:25)
  27. Waterfalls [DJ Edit] * (3:20)
toon 16 bonustracks
totale tijdsduur: 38:09 (2:06:17)
zoeken in:
3,5
Press To Play vind ik idd een dieptepunt in zijn muzikale carriere. Zelfs Wildlife vind ik beter te pruimen.

avatar van Kaaasgaaf
4,5
devel-hunt schreef:
(quote)
Vreemd hoe mensen zaken verzinnen die niet kloppen. Lennon en McCartney waren in deze periode allang weer vrienden.

Vrienden mogen elkaar toch best een beetje belachelijk maken?

devel-hunt schreef:

De hoes heeft te maken met zijn arrestatie eerder dat jaar in Japan wegens smokkel over de grens van een enorme zak wiet. Dit heeft hem bijna 7 jaar achter de tralies in Tokio gekost, maar door toedoen van een goede advocaat en erg veel geld stond Macca na 10 dagen weer op straat. Vandaar dat hij op de binnenhoes een strenge Jap nadoet, hetgeen niets met Ono te maken heeft, netzomin als het nummer Frozen Jap.

Dat hele verhaal ken ik wel, maar het is toch wel opvallend dat-ie op het linkerplaatje een Lennon-bril draagt en een verwaand gezicht trekt. Ik blijf erbij dat hij het echtpaar Ono-Lennon een beetje plaagt op die foto's. Niets mis mee toch? Of het is een combinatie van beide interpretaties, dat kan natuurlijk ook.

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Father McKenzie schreef:

Ik ben een zware Macca fan, maar begrijp echt die hoge score niet; Dit is de slapste hap die Macca zo ongeveer ooit op plaat zette, de paar goede songs uitgezonderd (Coming up, Waterfalls, On The Way en One Of These Days om ze gelijk te noemen)

Paar goede songs? Je noemt er meteen 4 van de 11, dat is toch best een hoge score?

Father McKenzie schreef:

Soms begrijp ik echt totaal onverantwoorde scores niet, ik ben fan, maar blijf altijd kritisch....
Zulke slappe hap kan toch nooit 4.5 bij iemand genereren????

Waarom zou iemand die deze plaat goed vindt meteen niet kritisch zijn? Dat vind ik wel heel snel van jou geconcludeerd. Ik ben juist heel erg kritisch ten aanzien van McCartney-platen. De meeste van zijn platen vind ik maar shit, al staan er altijd wel een of twee nummers op die mij kunnen bekoren. Misschien hou je gewoon niet van dit genre?

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Ad Brouwers schreef:
Press To Play vind ik idd een dieptepunt in zijn muzikale carriere. Zelfs Wildlife vind ik beter te pruimen.

Press To Play ken ik niet, maar wat is er nou mis met Wildlife? Dat vind ik nou echt een prachtige plaat!
Volgens mij zijn de meningen over McCartney's post-beatle-werk gewoon heel sterk verdeeld.
Zo heb ik al gezegd dat ik nagenoeg niets heb met London Town en Tug Of War, terwijl die platen over het algemeen juist heel hoog worden aangeslagen.

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Ad Brouwers schreef:
Electric Arguments van McCartney The Fireman is niet te vergelijken met deze en is ook vele malen beter.

Het is te vergelijken in de zin dat Paul op beide platen (gedeeltelijk) ''iets anders'' probeert te doen dan wat we van hem gewend zijn. En McCartney II is zóveel beter dan Electric Arguments, dat is gewoon niet grappig meer.

avatar van kaztor
4,5
Toch opmerkelijk dat velen hun gifpijlen afschieten op dit album van een artiest dat altijd wegens 'te safe' bekritiseerd werd.

avatar van devel-hunt
4,5
Ik vind McCartney 2 met afstand zijn beste jaren 80 plaat. Hierna ging hij het Ebony and Ivory tijdperk in om daar gelukkig weer met Flaming pie uit te komen, maar daar zaten wel 17 jaar tussen. McCartney 2 is een beetje vreemd maar wel erg lekker. Bovendien zijn coming up, Waterfalls, One of these days en On the way walgelijk goed, terwijl Temerary Secretary, Bogey music en Nobody knows lekker vreemd zijn. De bonustracks gaan lekker door in deze sfeer. De plaat is thuis opgenomen in Schotland, hij bespeeld alle instrumenten zelf waaronder soms pannen en potten, weet zeker dat hij af en toe zo stoned als de pest was tijdens deze opnames.

3,5
Als je van ide plaat geniet gewoon blijven genieten, want over smaat valt niet te...enz. Ben benieuwd wat jij van Electric Arguments vindt, devil-hunt!

avatar van bawimeko
4,0
Ik vind deze plaat, noch Electric Arguments erg 'experimenteel'. Ten tijde van z'n eerste soloplaat had hij een drumstel en wat (bas-)gitaren tot z'n beschikking. Tien jaar later was er een synth bijgekomen. Dezelfde man, dezelfde catchy deuntjes, maar met toegevoegde electronica. Wat mij betreft is er nooit veel veranderd. Voor mij zijn de beste tracks inmiddels klassiekers (Waterfalls, Coming Up, etc.), bij Electric Arguments is het even afwachten of er deuntjes blijven 'plakken'.

avatar van kaztor
4,5
bawimeko schreef:
Ten tijde van z'n eerste soloplaat had hij een drumstel en wat (bas-)gitaren tot z'n beschikking. Tien jaar later was er een synth bijgekomen. Dezelfde man, dezelfde catchy deuntjes, maar met toegevoegde electronica.


Zo hoor ik dit album ook: Als een opvolger van de eerste McCartney, en dat was dan ook de bedoeling (vandaar de titel). De productie klinkt dan ook wat primitief, dus enigszins vergelijkbaar. Met de Wings had ie inmiddels wereldsuccessen geboekt, maar er waren zeker ook spanningen in de band, dus hij had wat behoefte om op zichzelf te zijn. Vergelijkbaar met wat eerder gebeurde zou deze band ook niet lang hierna er de brui aan geven. Dit is gewoon Macca bij zijn vrouw en kids (inmiddels al wat ouder) op z'n boerderij in de weer met wat nieuwe instrumenten.

Het feit dat hier toch al 3 pagina's aan is gewijd vind ik eigenlijk veelzeggend: Een controversiële plaat met evenzoveel voor -als tegenstanders.

Jack in the Box
Ik vind het eerste deel uit 1970 ietsje beter dan deze opvolger van 10 jaar later.

3,5
Jack in the Box schreef:
Ik vind het eerste deel uit 1970 ietsje beter dan deze opvolger van 10 jaar later.
Ik vind het heel moeilijk die 2 platen met elkaar te vergelijken. Ze zijn totaal verschillend. De beste nummers van M1 vind ik beter dan de beste nummers op M2. Maybe I'm Amazed, Every Night en Junk bijv. zijn toch van een andere orde dan Coming Up, Waterfalls e.d., Maar het blijft natuurlijk persoonlijke smaak.

Tja, iedereen doet ermee wat hij of zij wil. Ik vind het een prachtige plaat. Experimenteel, het album raakt me. Hoe knullig "Front Parlour" dan ook mag klinken, het blijft een leuk en interessant deuntje. Het blijft hangen.
Dit maakt een artiest als Mccartney ook zo boeiend om te ontdekken. Zoveel verschillende platen en verschillende stijlen en periodes.
Leve Macca!

avatar van kaztor
4,5
Djeems schreef:
Experimenteel, het album raakt me. Hoe knullig "Front Parlour" dan ook mag klinken, het blijft een leuk en interessant deuntje. Het blijft hangen.


Jij typeert hier precies het gevoel dat ik bij deze plaat heb. Bij de eerste beluistering zaten bij mij ook alle nummers er meteen in.

Mijn lieve schat en ik reden vanuit Purmerend naar huis en Front Parlour deed zijn ronde bij een ondergaande winterzon terwijl we op de N247 reden. En toen merkte ik het weer: Dit album komt het best tot zijn recht in de koude wintermaanden. Het is resoluut experimenteel, maar het klinkt warm en Paul heeft er hoorbaar enorm veel plezier in.

avatar van rkdev
3,0
De reissue komt eraan: WogBlog - wogew.blogspot.com

avatar van bawimeko
4,0
Ik ben benieuwd naar de reissue! Door veel (zelfs verstokte) McCartney-fans wordt dit gezien als één van z'n slechtste albums. Het is inderdaad geen meesterwerk, maar ik heb er een enorm zwak voor; "Waterfalls" en "One of these Days" zijn twee van zijn mooiste ballads en "Coming Up" and "On the Way" sterke songs! En het was mijn eerste 'actuele' McCartney-plaat die ik ooit kocht!


avatar van kaztor
4,5
Misschien dat het nu eens op waarde geschat wordt.

3,5
Sorry, maar ik blijf het één van zijn zwakste albums vinden, net als Patrick (Father Mckenzie) met wie ik nog steeds contact heb. Ik zal die nieuwe uitgave dan ook niet gaan kopen, ondanks dat er een paar prachtige songs op staan

avatar van musician
2,0
Mee eens, Ad.

Paul McCartney heeft véél betere cd's gemaakt, ook meer experimentele als je daar naar op zoek bent.

Als je bijvoorbeeld Electric avenue van The Fireman eens vergelijkt met dit... Het kan heel goed dat McCartney II een dierbare cd is voor McCartney vanwege zijn breuk met Wings en weer op eigen benen staan. Maar artistiek houdt het zeker niet over.

avatar van bawimeko
4,0
Tja
De catalogus van McCartney zit vol discussiestof; fans onderling zullen het wel nooit echt eens worden wat zijn beste album is of dat London Town een goeie plaat is danwel broddelwerk van een stel wietrokende ex-hippies.
Een paar tracks klinken net iets teveel als "Pappie heeft een nieuwe Synth gekocht!", zoals Frozen Jap en Front Parlor. Bij andere tracks had iemand tegen hem mogen zeggen: "Gooi dat tempo 'ns omhoog, joh!"
Aan de andere kant vind ik de sfeer dezelfde als het andere solo-album tien jaar eerder; ietwat rommelige thuiskweek; een paar pareltjes (One of These Days, Coming Up) en wat halfaffe tracks.
Achteraf vind ik het z'n laatste echt 'nonchalante'/losse werk; bevrijd van een band, even niet hoeven touren en gedoe over tegenvallende verkoopcijfers.

avatar van Red Rooster
3,5
Als McCartney-fan van het eerste uur, vond ik dit destijds een zwaar teleurstellend album. De herinneringen die dit oproept aan mijn allereerste vriendinnetje maakte wat goed, maar nu ik dit album weer eens beluister valt het me inhoudelijk toch wel mee. 'On The way is een bluesy track, was me nooit echt opgevallen, maar kan me nu wel bekoren. En 'Waterfalls' is een pareltje. En ach, iets moet het verschil maken.

avatar van devel-hunt
4,5
Red Rooster schreef:
Als McCartney-fan van het eerste uur, vond ik dit destijds een zwaar teleurstellend album.

Als Macca fan van het tweede uur ( 1976) vond ik deze plaat sprankelend, lekker anders, onderscheidend en experimenteel. Coming Up vind ik nog steeds één van zijn beste singles. One of these days, summer day song en waterfalls prachtig in al hun soberheid. On the way een onverwachte lekkere vette blues. Temporary Secretary, bogey music, nobody knows en Darkroom behoorlijk freaky terwijl stilzitten op frozen jap en Front parlour onmogelijk is.
Er is geen Macca plaat waar de meningen zo over zijn verdeeld, wat begrijpelijk is. Maar persoonlijk vind ik het een hele bijzondere plaat. Van mij hadden er nog een paar als deze gemaakt mogen worden.

avatar van Red Rooster
3,5
Venus & Mars van Wings was de allereerste elpee die ik die ooit kocht, eveneens in 1976. En in juli (zo heb ik het destijds op de binnenhoes geschreven). Nu dus precies 35 jaar geleden. Dus fan van het "eerste uur" in relatieve zin (voor mij), niet in absolute zin. Daarvoor was ik nog te jong.

De nummers op McCartney II vind ik in essentie mooi. Ik hou echter niet zo van die synthi-arrangementen. Bij 'Front Parlour' en 'Frozen Jap' had ik destijds de tenen krom staan, maar de melodie staat. Speel ze solo op piano en je hebt goud in je handen.
Nu stoort de 'freaky sound' me echter niet meer. Het is toch ook gedurfd en een plaat van zijn tijd.

avatar van Blokkie
Gisteren voor mijn verjaardag gekregen. Ben al 20 jaar fan (ik werd 34) maar deze kende ik nog niet. Ik denk na de eerste luisterbeurt dat hij niet tot mijn favorieten zal gaan horen.

avatar van bawimeko
4,0
Blokkie schreef:
Gisteren voor mijn verjaardag gekregen. Ben al 20 jaar fan (ik werd 34) maar deze kende ik nog niet. Ik denk na de eerste luisterbeurt dat hij niet tot mijn favorieten zal gaan horen.


Het is maar net wat je verwacht had...
In veel opzichten heeft het de sfeer van zijn eerste soloplaat; een paar affe liedjes, een paar half-affe schetsen en een handvol instrumentals. Het was allemaal deels bedoelt als demo's voor de 'nieuwe' Wings-plaat en er bestaan opnames van de band-uitvoering van een paar tracks (Coming Up, bijvoorbeeld).
Ik heb een enorm zwak voor dit album; de laatste echt nonchalante McCartney-plaat; alle instrumenten zelf gespeeld en de meeste genres komen langs!

avatar van iggy
1,5
De plaat begint nog aardig met comming up. Bij het 2e nummer begint mijn kringspier spontaan te werken. Toen ik dit nummer een paar dagen geleden geheel afspeelde (ik hoopte nog op een mooie wending die er nooit komt) kwam mijn buurvrouw effe checken of alles nog goed ging in huize iggy. Geen zorgen dat doet ze wel vaker. Vaak onterecht eigenlijk bijna altijd ontercht maar ditmaal kon ik haar geen ongelijk geven he he. Net als bij the elder was ze er ook al als de kippen bij ha. Wat een vreselijke bagger is dit. On the way paul gaat za blues zingen. Maar doet dat zo goed kippenvel. Of ben ik nu zo blij dat temporary bagger afgelopen is dat mijn breintje hunkerde naar iets anders. Maar zonder gekheid op zich een redelijk goed nummer. Waterfalls blijft aan de goede kant het word net niet te zeikerig. Prima nummer eigenlijk tekst is niet echt geweldig maar toch. Daarna word het allemaal ietwat wazig voor me. De volume knop gaat naar links ik ben namelijk bang dat de buurvrouw weer besluit om de overstap te wagen richting huize iggy. En om dat mens nu 2 keer op een dag gelijk te gaan geven daar voel ik dus niets voor. Now way dus. Zelfs het piep balletje dat ik mijn lieve hond coocky een paar dagen geleden gegeven heb irriteerd me niet meer. En dat wil wat zeggen. One of these days kalmeerd mij weer enigzins na al dat gepriegel. Ik werd een beetje nerveus moet ik bekennen en wilde zelfs de ramen gaan wassen. En daar ben ik niet goed in.
Erg slecht zelfs plus dat ik er ook nog een pokke hekel aan heb. Of in ieder geval iets doen waar ik lang over ging doen ha

Nu zitten er ook nog 3 bonus tracks op mijn schijfje. Tja vaak is dat al niks en mijn voorgevoel vertelde me al dit gaat helemaal niks meer worden he he. Ik draai mijn volume knop nog meer naar links vooral bij het ruim 10 minuten durende secret friend en doe de gordijnen snel dicht. En begin hard te knijpen in het piep balletje van coocky. Tjee wat is dat rustgevend pfffff . Wat een zooi zeg. Ach laat ik er over ophouden en even een paar dagen geen macca draaien effe geen behoefte meer aan.

vanson
Ik moest en zou alle McCartney albums minstens drie keer met alle aandacht erbij beluisterd hebben. Pfff, soms valt dat echt niet mee...
Wat ongelofelijk dapper van McCartney om dit uit te brengen, alsof hij zijn eigen mythe nog een keer probeert af te breken (vandaar misschien het toepasselijke 'II' in de titel).
Het is een experimenteel album zonder de koppeling aan memorabele liedjes, waar hij pakweg 15 jaar voor dit album zo goed in was, met die drie andere gasten waar hij een bandje mee vormde.
Ook deze gaat de prullenbak in, omdat Coming Up gelukkig op een best-of-album staat.

avatar van LucM
2,5
McCartney II heeft met het solodebuut gemeen dat alle instrumenten door Paul zelf zijn bespeeld. Het album zelf hangt als los zand in mekaar, het lijkt alsof Paul alle mogelijke stijlen op één album wil brengen en ook het niveau is navenant, van prachtsongs tot miskleunen.

Eerst de prima songs: met het disco-achtige Coming Up heb ik nooit een probleem gehad, Paul klinkt hier enthousiast en de blazers maken het nummer compleet. Waterfalls vind ik één van zijn mooiste ballads - onbegrijpelijk dat het geen hit werd - en One of These Days is ook meer dan prachtig. Het bluesy On the Way kan ik ook waarderen.
Dan de miskleunen: Temporary Secretary slaat nergens op, mist melodie en klinkt nu ook gedateerd, Front Parlour had hij beter aan Kraftwerk overgelaten, Summer's Day Song is mij te mierzoet, Darkroom is nietszeggende reggae. De overige 3 nummers nl. de rocker Nobody Knows, het elektronische Frozen Jap en het rockabilly-nummer Bogey Music mogen er zijn maar zijn niet opzienbarend in het oeuvre van Paul McCartney. Van de bonustracks vind ik Goodnight Tonight wel prima maar was eigenlijk een eerder uitgebracht nummer, het vervelende Check My Machine had hij moeten laten voor wat het was.

Een erg gevarieerd maar ook erg wisselvallig album van Sir Paul.

avatar van bawimeko
4,0
Blazers op Coming up?

Gast
geplaatst: vandaag om 08:22 uur

geplaatst: vandaag om 08:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.