Eels - End Times (2010)

Die conclusie had ik na Daisies for the Galaxy al getrokken.

Tja, soms schrijf je iets waar je later op terug moet komen.
De 2* die ik aanvankelijk als cijfer gaf was veel te drastisch.
Op 'End Times' staan namelijk wel degelijk een paar goede nummers, zoals 'A Line In The Dirt' en het korte 'Apple Trees'.
Toch blijf ik erbij dat dit album een teleurstelling is, veel nummers kabbelen maar voort en zelfs de betere nummers halen niet het niveau van Eels' oudere werk.
Maar ach, E in mindere vorm is nog altijd (nipt) 3* materiaal.

Er stonden inderdaad een paar lawaaierige nummers op Hombre Lobo, die ik overigens juist zeer kon waarderen. Maar 'echte songs die beklijven' stonden er toch zeker ook tussen? Zelfs een paar van zijn allerbeste als je het mij vraagt. 'That Look You Gave That Guy' en 'My Timing Is Off' bijvoorbeeld. Zeer melodieus en erg rustig. Op End Times staan nog veel meer van dat soort nummers. The Beginning, A Line In The Dirt en Nowadays zijn om te smelten zo mooi. Laatste doet me erg aan Neil Young denken. Erg fijne plaat dit weer en de bonusdisc is ook erg puik (maar veel te kort natuurlijk).

Btw, het nummer 'EP Intro' staat niet op mijn versie van de bonus-cd. Is dat weer iets voor de Japanse editie of zoiets?

Apple Trees.. wat ontzettend simpel, maar oh zo doeltreffend.. elke keer als het langskomt leg ik me werk heel even neer en stel me even die rij bomen voor..

Eens met de mensen die Hombre Lobo niets vonden, vreesde het ergste voor deze plaat, maar ja, het kan verkeren, ik vind dit een schitterende plaat, prachtige teksten en mooie melodieën. Ook de extra cd bij de limited bevat 4 schitterende nummers, ik ben weer blij met Eels. Kijk hier eens naar, een tip via Twitter van Nico Dijkshoorn, je bent meteen verkocht: YouTube - EELS - Little Bird - from END TIMES - out Jan. 19, 2010

Een tip via twitter van Nico Dijkshoorn? Ik weet niet waarom, maar dat klinkt hilarisch.

Holy Cow! Wat een prachtig nummer! Getroffen door de bliksem! Ik kan niet wachten op de opening van de Saturn, straks binnen een paar uur. Direct kopen!

@kaaasgaaf, dit twitterde hij letterlijk:
dijkshoorn Is dit godverdomme goed of niet. YouTube - EELS - Little Bird - from END TIMES - out Jan. 19, 2010 - bit.ly Eles

dijkshoorn Eels met liefdesverdriet, pratend tegen een vogeltje. YouTube - EELS - Little Bird - from END TIMES - out Jan. 19, 2010 - bit.ly

dijkshoorn Nieuwe CD Eels vernietigend goed, over een Verloren Liefde
dijkshoorn En pang, meteen maar een van zijn mooiste nummers. YouTube - EELS - Susan's House - bit.ly

etc etc etc, hij is er dus helemaal gek op en niet dat dat een reden moet zijn voor anderen om hem goed te vinden, maar is grappig om te zien

De clip van "Little Bird" was hier al sinds ettelijke tijd toegevoegd, hoor .

Wat grappig zeg, die Dijkshoorn toch. Goede smaak heeft die man! Hij is in mijn achting gestegen.

Rauwe stem met subtiele gevoelige popliedjes. Schitterend. Begin steeds meer naar Eels te luisteren. Dit album Luistert zeer makkelijk weg vind ik. Dit album komt ook zeker in mijn lijstje van 2010 (al moet ik eerst nog die van 2009 doen ).

Prachtig plaatje, net enkele keren geluisterd via de luisterpaal. Snel aanschaffen en me verder verdiepen in Eels, waar ik tot nu toe onbekend mee ben. En net als velen, kreeg ik het ook even te benauwd bij Little Bird. Verschrikkelijke doeltreffende song over een verloren liefde. Prachtig.

dat zpu best kunnen, maar ga niet telkens alle pagina's terug scrollen om te zien wat er allemaal staat en blijkbaar heeft het effect gehad het nog eens te plaatsen gezien de reacties

Gewoon naar de tracklist kijken had in dit geval al geholpen .

Toch met wat twijfel van 3.5 naar 4.0. Line in the Dirt, Little Bird en In My Younger days zijn toch echt mooi.

Ik ben ook blij dat je nog wat extra reclame hebt gemaakt voor het nummer, Djarend.. Had het anders niet gezien.

Eindelijk weer een "echte" Eels plaat. Veel ingetogen nummers, een aantal rockers om je niet te laten indutten. Naar mijn mening een veel betere plaat dan die van vorig jaar.

Mark Oliver Everett is een beetje ongelukkig, althans dat doet zijn achtste studioalbum vermoeden. In The Beginning was alles nog mooi, maar na een scheiding heeft hij zijn levenslust verloren. Vergeleken met de gevolgen van deze scheiding stelt de breakup van Good Shoes’ Rhys Jones niets voor. In het prachtige nummer Gone Man komt Everett’s pessimisme mooi tot bloei, al in de eerste zin is het raak met “Jesus loved me but it’s over now” en twee zinnen later praat hij met honden om er zeker van te zijn dat hij leeft. Hoewel hij altijd wel hield van de depressieve liedjes, zingt hij dat deze scheiding In My Younger Days niet zo moeilijk te verwerken zou zijn als nu. Toen gooide hij het van zich af en zag hij het als een levensles. Dit prachtige relaas eindigt met een veelzeggend “I just need you back”.

Gelukkig volgt er daarna weer een wat vrolijker klinkend nummer, een ode aan pleinvrees, in Mansions Of Los Feliz. In A Line In The Dirt zingt hij over de laatste ruzie voor de scheiding waarna hij in zijn auto stapt en wegrijdt zonder te weten of hij ooit zal terugkeren. Het titelnummer gaat over hoe ongevoelig hij is geworden door de scheiding en hoe hij nergens meer om geeft. Als hij met zijn auto een lange rit maakt haalt hij zijn memorecorder tevoorschijn en spreekt hij zijn gedachte in over de duizenden Apple Trees langs de kant van de weg.

Paradise Blues gaat voor ophef zorgen in Israël. Hij vergelijkt zichzelf met een zelfmoordterrorist, omdat hij in één keer een eind wil maken aan het leven van hem en zijn ex om vervolgens in het paradijs te komen. Nowadays is een aanklacht tegen het individualisme van tegenwoordig waarin niemand even de moeite neemt om elkaar te begroeten. Vervolgens blijft het in Unhinged onduidelijk hoe hij met het verdriet om gaat. High And Lonesome is weer zoiets dat je volgens mij alleen bij Eels kan aantreffen. Geen muziek, geen tekst, maar gewoon het geluid van hoe iemand in de regen belt, terwijl dat geluid af en toe wordt doorbroken door onweer, een kerkklok en een langsscheurende auto, maar niemand die opneemt… Vervolgens wordt er geklopt op een deur. Hij geeft het eindelijk toe: I Need A Mother, iemand die hem soms helpt. Waar hij eerst nog tegen de honden praatte, heeft hij nu een vriend gevonden in een Little Bird. Aan zijn gevederde vriendje verteld hij hoe erg hij zijn ex mist. Het praten over zijn gevoelens doet hem goed, want in het laatste nummer weet hij zijn verdriet te relativeren. Natuurlijk heeft hij een zeer zware tijd doorgemaakt, maar op een dag zal het allemaal weer goed komen zingt hij in het simpel en gevoelige nummer On My Feet.

Met het wegsterven van de gitaar komt ook dit droevige verhaal ten einde, maar gelukkig met een mooi einde. Een prachtig album heeft E. hier weer afgeleverd. Eels heeft met dit bijzondere album weer eens aangetoond één van de weinige bands te zijn die het predicaat ‘indie’ terecht bezit. End Times behoor je als geheel te beluisteren, want dat is de kracht van dit album. Het hoeft geen catchy nummers te bevatten om boeiend te zijn, zolang de hartstocht maar te voelen is door de luisteraar en dat is gelukt!

ForMusicOnly.nl

Mooi geschreven! Ik heb de CD vandaag gekocht met de bonus-EP er bij. Prachtig vormgegeven. Deze plaat steekt wat mij betreft boven Hombre Lobo uit. De sfeer op dit album spreekt me meer aan. En de nummers zijn m.i. beter.

Inderdaad een zeer mooi,ingetogen album van Mark Everett.
Het doet me ook teruggrijpen naar dat andere - oudere - pareltje van hem Dasies for the galaxy. Deze man blijft een constante kwaliteit afleveren en daar ben ik hem zeer dankbaar voor want ik kan weer een tijdje voort met deze prachtige Eels - plaat

Een perfecte plaat voor deze tijd van het jaar of de nachtelijke uurtjes. Verstilde melancholische nummers doordrenkt van het liefdesverdriet.. Heerlijk! 4*

Da's waar ja, maar daar kijk ik eigenlijk nooit naar, missetje .
kijk ook zelden naar filmpjes op internet, vind ik iets armoedigs hebben, maar soms toch wel leuk, blijkt Maar goed, de plaat wordt maar mooiert en mooier. Kreeg net te horen van de NL platenmij dat de luxe versie helemaal op is en niet meer komt...

Grappig dat die luitjes van het onvolprezen Pitchfork hem nog geen 4,0 toedichten maar 3,9 waar je maximaal 10 kunt verdienen.
Zo zie je maar over smaak valt niet te twisten. Ik ben persoonlijk blij dat er nog zulke gasten als Eels rondlopen in de muziekwereld die zulke kwalitatief hoogwaardige produkten afleveren!

Fantastisch album!!! Heb altijd moeite gehad met alle albums na Novocaine For The Soul, maar End Times gooit er nog een schepje bovenop qua depressiviteit. HEERLIJK!!!

Nou ik ben benieuwd naar dit album.
Heb 'm besteld bij CDwow, Dus ik moet 'm wel binnen hebben zo tegen het eind van dit jaar (hoop ik).

Heel erg goeie plaat van eels, ik hoor vooral veel tristesse en wanhoop, laten we hopen dat hij zichzelf niet gaat opknopen of zo, het zou jammer zijn, want E heeft deze wereld nog wel het één en ander te bieden. Het is 'm duidelijk aan te horen dat de breuk met zijn vriendin hem diep heeft getroffen.

'The Beginning' is een simpel nummer, en schetst het contrast tussen vroeger en nu.

Het tweede nummer, 'Gone Man' klinkt dan weer vrij opgewekt, maar schijn bedriegt. Een nummer dat me wel eens aan The Beatles doet denken, vooral de gitaar dan.

‘In My Younger Days’ is een mooi nummer over het onheil in deze wereld, en dat de impact daarvan op E.’s leven alsmaar toeneemt.

‘Mansions of Los Feliz’, één van de beste nummers op deze plaat toch, is onweerstaanbaar catchy; een echte meezinger, of eerder een meefluiter. Terwijl de plaat een overwegend droeve ondertoon heeft, klinkt dit nummer toch opvallend vrolijk. Toch wel m’n favoriet.

‘A Line In The Dirt’ dan. Prachtige opbouw, immer trieste tekst over de breuk met z’n vriendin. Zich afvragend of het allemaal goed zal komen, worstelt E. zich hierdoor.

‘End Times’ is al helemaal onheilspellend. ‘Apple Trees’ is in principe een niemendalletje, maar toch erg mooi en het roept toch echt het beeld op van een laan vol appelbomen.

‘Paradise Blues’ klinkt weer wat opgewekter. De tekst klinkt echter, zoals in elk nummer op deze plaat, allesbehalve opgewekt. Voor de rest wel een erg aardig nummer.

‘Nowadays’ is een bloedmooi nummer, met harmonica in het begin en aan het einde, om de het nog ontroerender te maken. Hierbij kan ik het niet laten een zeldzaam traantje weg te pinken.

‘Unhinged’ is momenteel het nummer dat me het minst bijblijft, wat niet wegneemt dat het meer dan degelijk is. ‘High And Lonesome’ zou op duizend andere platen een vreemde eend in de bijt zijn, maar hier past het wonderwel. Onweer, iemand die aanbelt, … het past allemaal perfect in de sfeer van dit album.

‘I Need a mother’ is een mooie ballad, E. heeft inderdaad nood aan iemand die hem bijstaat, waardoor hij zich niet zo verrekte eenzaam voelt.

In ‘Little Bird’ lucht hij z’n hart bij een vogeltje op de vensterbank, zijn ‘enige vriend in de hele wereld’. Wederom mooie, doch intrieste lyrics.

Afsluiten doet eels met het prachtige, meer dan 6 minuten durende ‘On My Feet’. Zijn gesprek met het vogeltje heeft hem goed gedaan, hij is hier in staat z’n verdriet enigszins te relativeren, en weet dat het ooit zal veranderen. Wat ik hierbij wel moet opmerken, is dat het allemaal niet gemeend klinkt. Dit is een prachtig nummer, en ik denk dat deze plaat hoog gaat scoren in mijn persoonlijk eindejaarslijstje.

‘End Times’ brengt bij mij hetzelfde teweeg als enkel een handvol platen van Neil Young kunnen. Deze plaat tovert een droevige glimlach op mijn gezicht, want enerzijds zijn de lyrics o zo down & depressed, maar dit is van zulke schoonheid dat ik er toch gelukzalig van wordt, iets dat ik bijvoorbeeld ook heb bij ‘Harvest Moon’ of ‘Comes A Time’ van Young.

4,5 sterren

Hombre Lobo was al een woedend voorspel misschien voor de dingen die komen gingen. Een man in ontkenning nog, gefrustreerd met en in de liefde.

Nu is er End Times en is er acceptatie dat de relatie is stuk gelopen en een scheiding het enige is wat er nog rest. Maar gelukkiger is hij er niet van geworden. En als zanger rest je dan nog een uitweg slechts om je verdriet te kunnen plaatsen en je zelf te behoeden van gek worden. Je schrijft een plaat als End Times.

Een prachtige inkijk in eenzaamheid en acceptatie en het opnieuw vinden van een leven.

Ingetogen plaat. A terrible beauty.

Vandaag de Cd & bonus Cd op de kop weten te tikken.
Een eerste luisterbeurt geeft me direkt al de bevestiging van wat ik al vermoedde: alweer een prachtplaat van Eels, nog een paar keer luisteren om er een waardering aan te hangen.
Wel weer een plaat van een peilloze treurigheid, E weet mij met zijn manier van zingen en de hele sfeer rondom zijn albums altijd te raken.
Groot artiest.

Ellende, treurnis, hel en verdoemenis! Mark Everett, ofwel E, enig constant lid en oprichter van de band EELS is op zijn best wanneer hij in uiterste melancholie zijn eigen pijn bezingt en weinig tot geen hoop meer ziet voor de rest van de wereld. Laat hij eerst een gapend gat van vier jaar vallen voor ons gehoor te trakteren op garagerocker Hombre Lobo; een half jaar later is daar het veel rustigere End Times. Wat een verbroken relatie al niet met een man kan doen? Zowel in productie als orkestratie houdt de man het allemaal heel klein. Variërend van pop tot rock met folk, americana en country invloeden is het een fragiel en kwetsbaar autobiografisch muzikaal zelfbeklag. Een ontroerend testament voor een verloren liefde…