Rhythm & Poetry schreef:
Dit album is wel even schrikken zeg voor mij. Niet dat ik een tweede Beautiful Freak had verwacht, maar het had wel beter gemogen dan dit.
VictorJan schreef:
Tegen Beautiful Freak kan dit niet op, maar toch weer een erg geslaagd werk.
Vinden jullie Beautiful Freak zijn beste plaat dan?
Ik vind Electro-Shock Blues en Daisies Of The Galaxy zijn beste. Daarna even niks, dan Blinking Lights en dan een gedeelde plaats voor BF en Souljacker, dan een gedeelde plaats voor Broken Toy Shop en Shootenanny!. Dan End Times, dan A Man Called E en dan Hombre Lobo. Maar ik vind ze allemaal minstens een 4,5! Echt een kritische fan kan je mij wellicht niet noemen, elke scheet die deze man laat snijdt door mijn hart en brengt tegelijk een bittere glimlach op m'n gezicht (waarom is daar geen emoticon voor?).
P.s.: Ik ga ervan uit dat jullie wel andere Eels-platen kenden dan BF? Want ik kan me zo voorstellen dat als je van die plaat naar deze gaat, het even schrikken is. Die twee liggen qua sfeer en sound wel érg ver van elkaar. Maar da's natuurlijk ook niet zo vreemd, er liggen immers veertien jaar tussen en er is in die tijd een hele hoop gebeurd in het leven van E. Ik denk dat je het 'speelse' van de Eels-sound uit die tijd niet meer van hem moet verwachten, het is nu allemaal veel rauwer. Maar juist de ontwikkelingen die hij doormaakt maken van hem zo'n interessante artiest voor mij om te volgen. Je weet nooit waar hij een volgende keer mee op de proppen komt, je weet alleen dat het is wat hij op dat moment wil maken. Oprechter kan bijna niet. Daarnaast blijft de kwaliteit constant naar mijn smaak, wat hij ook doet.