Midlake - The Courage of Others (2010)

Eigenlijk een plaat die in me top 10 thuis hoort, maar welke moet er voor wijken..
Sfeervol..

vind rulers, Rilling all things tergend mooi..

Leuke reactie, laat dit nu echt precies zijn zoals ik deze muziek ook ervaar..

Bij deze muziek heb ik altijf het beeld van een man die in een roeibootje zit met een monnik achtig gewaad aan, muts ver over zijn hoofd, roeiend, kabbelend over een mistige meer..

Tenminste bij sommige nummers dan..

Ik sliep er vannacht mee en werd er vanmorgen mee wakker, de muziek sluimerend tussen de beelden van mijn dromen. Een niet onprettig ontwaken en ook bij dag kan ik deze muziek zeer waarderen. De nummers zitten goed in elkaar en hebben een mooie opbouw, niets is vanzelfsprekend en men gediend zich weinig van het herhalen of het goedkope quantiseren zoals dat geloof ik heet, hetzelfde deuntje maar dan een octaaf hoger.. haha, dan moet ik al lachen als ik dat hoor.. maar goed, gelukkig niet op deze plaat.. hele fijne muziek, dit zijn hele goede muzikale muzikanten. Echt een staaltje vakmanschap in een stijl die ik niet vaak hoor.. uniek dus. Het roept niet van de daken om aandacht maar blijft heel bescheiden en daarom.. wat een klasse.

Doordat dit album van Midlake een behoorlijke stijlbreuk is ten opzichte van de perfecte voorganger (The Trials of Van Occupanther), beschouw ik het als een zeer knappe prestatie dat ook dit album zeer goed is. Wat vooral opvalt is dat dit album heel donker van sfeer is. Eigenlijk vormt alleen het korte Fortune daar een uitzondering op. De plaatsing van dit nummer is uitstekend, aangezien de eerste vier nummers op het album qua stijl overeenkomstig met elkaar zijn, vormt Fortune de noodzakelijke licht in de duisternis.

Het album gaat verder met één van zijn hoogtepunten, namelijk Rulers, Ruling All Things. Dit uitmuntende niveau weet het album niet de verdere speelduur vast te houden. Hoewel ik ook bijzonder gecharmeerd ben van Children of the Grounds en het titelnummer. Eigenlijk valt alleen de afsluiter In the Ground wat tegen. Ik kan mij voorstellen dat het stemgeluid van de zanger wat eentonig en zeurderig klinkt na een eerste luisterbeurt, maar na een paar extra luisterbeurten weet ik zeker dat deze weerstand zal verdwijnen.

Erg leuke plaat verder dit, wel jammer dat het niveau van opener Acts of Man nergens meer echt gehaald wordt. Maar misschien kom ik daar nog op terug, luister nu voor de 2e keer. Iets meer afwisseling had ook geen kwaad gekund.

Zo'n 10 luisterbeurten verder begin ik toch wel steeds meer nummers te waarderen. Acts Of Man, Winter Dies, Rulers, The Horn en de titeltrack zijn voor mij de hoogtepunten. De volle strakke productie bevalt me ook zeer goed, vooral het drumwerk knal er op de juiste momenten lekker in. Blijf er wel bij dat de verschillen tussen de onderlinge songs af en toe wat te minimaal zijn. Daarom een punt aftrek, anders was ik voor de maximale score gegaan.

Ik ben het in grote lijnen eens met "Nieuwstad". Ik heb de cd nu meerdere malen beluisterd. Met name vanwege het geweldige Acts of man. De wat zware sound is ook erg fijn, maar het wordt op den duur te saai. En dat terwijl de cd maar 42 minuten lang is.

Jammer, maar wel een dikke voldoende. Ik meen me trouwens te kunnen herinneren dat ik bij the trials of.... / Roscoe een zelfde ervaring heb gehad.

opwaardering....
De laatste weken val ik steeds terug op deze plaat. Een middelmatige, niet echt spannende, cd.....
Dacht ik dus.
De schoonheid openbaart zich steeds meer, pas aan het eind haak ik af, de spanningsboog ontbreekt wat, dus het is geen meesterwerk. Variatie was het toverwoord geweest, maar in de nuance is de schoonheid uiteindelijk ook wel te vinden... En dan heb je het vaak over de wat dierbaardere platen, toch? Waar je eerst een wat onwennige, of ongemakkelijke, relatie mee hebt, maar uiteindelijk hoor je de diamantjes en zie je de rimpeling in de vijver steeds dichter bij de kant komen.
Wie weet nog wel een verdere opwaardering naar 4,5* binnenkort.

Wat een fijne plaat.. één woord.. genieten.

Twee woorden dan.. fantastisch.

Ik wilde deze jl. nog op vinyl halen bij de plaatselijke platenboer...helaas was deze al een keer uit de hoes gehaald en is er ook een lelijke kras op komen te zitten...toch wel het grootste nadeel van vinyl...om er dan nog € 21 voor te betalen is mij toch echt teveel. Maar los daarvan een mooie sfeervolle plaat.

Zeker, luistert goed weg. 'k deed 'r na aanschaf meteen een nieuwe plastic binnenhoes om. De standaard binnenhoes is zo'n harde kaft.. da's vragen om krassen. Zou eigenlijk verboden moeten worden.

Ik heb daar met mijn cd's gelukkig nooit zo'n last van. Bovendien moet je als je platen gaat verzamelen wel een erg groot huis hebben. Doe mij maar zo'n ouderwetse cd.

Wat een geweldig album is dit toch! Heerlijke ingetogen muziek met prachtige melodieën en mooie zang. Ik heb dit veel gedraaid voor het slapen gaan, echt een aanrader. Het past in mijn optiek goed naast de muziek van Gazpacho.

Wel een tikje eentonig af en toe in tegenstelling tot de 2de die ik was afwisselender vond.

Zou voor mij reden zijn om van vriendin te wisselen en niet van plaat.

Dit album jl. na een fikse fietstocht een rustig beluisterd met een ondergaande zon. De sfeer zit er goed in en m.i. is dit album over de gehele linie wat constanter als diens voorganger. Echt een mooie plaat, waar je op weg kunt dromen.

Tot mijn verbijstering kwam ik er gisteren achter dat ik dit album nog helemaal niet kende. Dat terwijl het vorige album zeer gewaardeerd wordt door mij.

Ik zag dit album gisteren ergens liggen voor een prikkie maar heb hem niet gekocht omdat ik dacht dat ik het een waardeloos album vond. Thuisgekomen zag hier op de site dat ik hem helemaal nog nooit gewaardeerd (= gehoord bij mij) heb. Het vermoeden bestaat dat ik dit album verwarde met Evil Urges van My Morning Jacket. Een album en band die ik idd minder vind maar qua hoes een klein beetje op dit album lijkt. Tot zover een kijkje in mijn ingewikkelde geest.

Beluistering leverde een aangenaam gevoel op en een prettig voorbereiden op het optreden van Midlake in Muziekgebouw aan 't IJ van gisterenavond. Als de wind is gaan liggen ga ik toch nog snel naar de platenzaak om het album te kopen...

Ik heb Midlake ooit gezien in het voorprogramma van The Flaming Lips, maar dat is niet blijven hangen (helaas). Ik begin ze nu pas te ontdekken, en luister nu naar dit album. Erg sfeervol.

De 13 minuten lange documentaire over het ontstaan van dit album die bij de deluxe-release zit, is nu hier op YouTube te vinden. Eerst veel sfeerbeelden van thuisbasis Denton, Texas, later wat meer informatie over het maken van de plaat, allemaal niet essentieel maar wel onderhoudend.

Core of Nature is echt fantastisch

Ook deze blijft echt groeien bij mij. Middeleeuws en treurig karakter maar, zo een pure en oprechte plaat.

Prachtig stemmig album. Ik was gek van het album hiervoor ,maar die ben ik al een tijdje kwijt . Maar weer eens aanschaffen dus. Ik begrijp wel dat mensen hier niet al teveel mee kunnen door de eenvormigheid , maar voor mij werkt het prima. Het album trekt mij in een roes en weet zeker in deze maanden mij als een warme deken te omarmen. Opvallend genoeg kijk ik hier tijdens het voorjaar en de zomer niet naar om.
Fijne plaat die ik nog maar eens op zet. 4 en halve ster

Geniale folk rock plaat. Een van de mooiste die ik ken uit het genre en ver erbuiten. Tim Smith in topvorm. Jammer dat hij hierna de band verliet vanwege zijn perfectionisme. Alle albums zijn mooi van Midlake, maar deze spant voor mij de kroon. Raakt me elke keer weer die winterse melancholie.

'Acts of Man' is zo'n ongenadig mooi nummer. De rest waadt vervolgens statig aan mij voorbij door een poel van zoete melancholie tegen de achtergrond van een neergaande zon en op til zijnde regenbuien als respectabel meer van hetzelfde, maar 'Acts of Man', man, man, man. Hier met een prachtclip erbij.

Ik zie nu pas dat ze uit Amerika komen, ik had al mijn geld gezet op het sprookjesachtige Engelse platteland, ergens in de buurt waar Nick Drake ook opgroeide, of Syd Barrett.