AC/DC - If You Want Blood You've Got It (1978)

Maak er maar Korsakov van. Dat is uiteindelijk ook een soort van dementie door jarenlang drankmisbruik. Het had alleszins geen invloed op zijn retestrakke ritmegitaar. Malcolm was de motor achter AC/DC

Pfff dit is 7 jaar geleden! Die goeie ouwe tijd. Ik kwam zelfs tot 37.29 in 2015 op de 10 km, maar toen zonder muziek op, en zonder op mijn snuit te gaan!

Deze plaat heb ik al jaren niet meer afgespeeld, zal hem nog eens opzetten, en kijken of ik nog steeds een leuke tijd erop kan lopen

Ik ben hier nog maar van deze week, door een toevalligheid. Leuke site.
Ik kon het niet laten een flauwe grap te maken over je loopprestaties.

Take care en prettig weekend!

Mag ik 10 geven? Wat is dit toch een schitterend album. heb er net weer een potje headbangen op zitten. En mijn stem is een heel stuk minder.

De hoes vermeldt slechts “All tracks recorded live during 1978 World Tour”, later leerden we dat ie is opgenomen in de Apollo in het Schotse Glasgow. Vanuit dezelfde zaal als het legendarische livealbum van Status Quo van een jaar eerder, werd ook If You Want Blood You’ve Got It een klassieker.
De band speelde een bijna-thuiswedstrijd: zanger Bon Scott en de gebroeders Young zijn van Schotse afkomst. De zaal kende een gevreesd publiek: menig band heeft er minder prettige herinneringen aan, maar was men je goed gezind dan kon je tot grote hoogten reiken. Quo en AC/DC hoefden niet te vrezen.
De Australiërs waren sinds 1973 non-stop aan het optreden geweest, bikkelend naar eerst een nationale en vervolgens een Europese doorbraak. Dit laatste dankzij album Let There Be Rock (1977) en de bijbehorende singles. If You Want Blood werd opgenomen op 30 april 1978, kort voordat opvolger Powerage uitkwam.

In tegenstelling tot Quo is dit geen dubbelaar en op de plaat vinden we geen uitgesponnen versies van songs. Alleen in Bad Boy Boogie en Let There Be Rock wordt de studioversie iets opgerekt. Je hoort een ingespeelde en gretige band, wederom (maar voorlopig voor het laatst) geproduceerd door Vanda & Young. Oppoetsen was waarschijnlijk nauwelijks nodig, alleen is te horen dat gedurende de gitaarsolo in Whole Lotta Rosie de slaggitaar een likje verf heeft gekregen.

Met deze plaat bevestigde AC/DC zijn kersverse status van topband. In november 1978 haalde hij in Nederland #7 in de albumlijst, er verschenen vreemd genoeg geen singles hiervan op het Europese continent.
Wat betreft hun status: in oktober 1977 speelde de band in Kontich nabij Antwerpen. Daarover verscheen vorige maand dit uiterst vermakelijke artikel bij de VRT.

De band met de reputatie van alles-of-niks. Anders dan veel andere rocksterren in die jaren, die nogal eens een discosausje over hun muziek deden vloeien. Nee, dan liever de puurheid van AC/DC, vond deze kersverse fan!

Eddie schreef : "Maar geloof me de live versie is een stuk beter" Maar de live versie is ook een stuk korter dan de album versie. Ben het wel met je eens dat de live versie beter is als je het vergelijkt met de singel versie. Helaas wordt op de radio alleen maar de singel versie gedraaid. En ik maak mij er vaak wel kwaad om : dat geknip in de album versies. En wat ook opvalt : vaak is het hardrock bands. Don't look back van Boston, I want it all van Queen, In A gadda da vida van Iron Butterfly, zelfs de rockballad Baby come back van Player ook daarin wordt geknipt. En de aanvangstijd van de top 2000 is heel vaak gewijzigd om de langere versies helemaal te kunnen draaien. Maar zolang de top 2000 bestaat is de album uitvoering van In a gadda da vida van Iron Butterfly nog nooit gedraaid, NOG NOOIT!!!!!!!! Anyway over dit waanzinnige livealbum krijgt van mij de volle score. Het begint sterk en dat niveau houden ze vast op het hele album. Opvallend is het stem geluid van Bon Scott, live is hij nog beter dan op de studio albums. Er was in feite maar 1 zanger die hem had kunnen opvolgen : Noddy Holder van Slade die heeft ook zo'n ongelofelijke strot : GET DOWN AND GET WITH IT, dit terzijde. Een aantal nummers steken er iets boven uit en dat is The Jack, dat gitaarwerk waanzinnig!!! Blues recht uit het hart een specialiteit van de oude AC/DC, Let there be rock. De live uitvoering vindt ik beter dan de albumuitvoering op het gelijknamige album. Riff Raff is een goeie opener en Rocker een goede afsluiter. Een album die je kan vergelijken met andere live albums uit de jaren zeventig : Status Quo: Status Quo live, 1977, Judas riest Unleashed in the East 1979 en Queen: Queen live killers eveneens uit 1979. Alleen is het in het geval van Queen dat het niet om 1 live concert ging, maar meer om en compilatie.

Als ik me niet vergis is ie vorig jaar in z'n geheel gedraaid. En dat was echt verschrikkelijk vond ik! Niet door te komen zo saai. Hoop dat ze dit jaar weer de single versie draaien.

De cover die Slayer heeft opgenomen is nog de beste versie vind ik. Beter dan het origineel. En ik ben niet eens een groot Slayer fan