Eric Clapton - Unplugged (1992)

Heerlijke relaxte unplugged plaat van Clapton met Tears In Heaven toch wel als een van de hoogtepunten.
Vanavond nog eens de aanleiding van dit hartverscheurende nummer teruggelezen;de tragische en bizarre dood van zijn zoontje Conor door een val uit een flatgebouw.
Ongeloofelijk dat Eric Clapton dat nummer zonder een brok in zijn keel kan spelen, althans dat is niet terug te horen.
De fraaie en aparte uitvoering van Layla mag niet onvermeld blijven, eigenlijk vind ik Malted Milk de enige dissonant op de plaat, dit nummer had gerust achterwege mogen blijven.

4 sterren voor dit album. Voor mij een van de eerste unplugged cd' s. Heerlijk relaxed sfeertje. Tears in heaven was natuurlijk de grote hit. Maar ik weet nog dat ik de eerste keer Layla hoorde. Omdanks dat de tekst bekend was leek het voor mij net een nieuwe track. Over iets opnieuw uitvinden gesproken. Eric blijft een grootmeester!

Virtuoze gitarist, geweldige plaat. Jeugdsentiment, ben echt opgegroeid met deze plaat... Denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat ik hem honderden keren heb gehoord! Maar hij verveelt (nog lang) niet!

Vooral "Before You Accuse Me", "Tears in Heaven" en "Layla"... Kicken!

Met ”Unplugged” staat Eric Clapton aan het begin van een reeks Unplugged albums, waarbij die van Clapton absoluut een van de besten is. Ik zie ”Unplugged” als de terugkeer van Eric Clapton naar de blues. Hij laat de popliedjes achter zich en keert terug naar zijn roots. Na ”Unplugged” komt Clapton namelijk met het fenomenale ”From the Cradle”. Maar terug naar ”Unplugged”. Clapton vertaalt zijn doorgaans elektrische liedjes naar een warme akoestische setting. Je kunt wellicht stellen dat het gitaarspel op ”Unplugged” niet vlammend of spectaculair is, maar ik hoor in de details en nuances toch behoorlijk veel akoestische virtuositeit. Ook de akoestische solo op ”Old Love” is van grote klasse. Over de stem van Clapton valt te twisten. Hij is zeker niet de beste zanger, maar slecht vind ik het allerminst. Naar mijn mening past het prima bij zijn liedjes en in deze setting al helemaal. Niet alle albums uit de Unplugged hype zijn even goed, maar deze ”Unplugged” van Eric Clapton is een topper: intieme setting, prachtig gitaarspel, bluesy liedjes en een Clapton die teruggrijpt naar het genre waar zijn hart ligt.

Een indringend album van Eric, een van zijn beste. Hij keert inderdaad terug naar de blues en daar is hij goed in. En wat blijft het nummer Tears in Heaven toch een geweldig emotioneel nummer...tijdloos.

Unplugged was nog nieuw in 1992. Mijn audio hobby was in volle gang. Je kon geem hi fi winkel inkomen of ze gaven een demo met deze plaat. En na 23 jaar is het nog steeds een topplaat.

Ik heb deze plaat ongeveer een duizend keer gehoord in mijn periode bij de FRS ,en hij is me steeds meer gaan tegenstaan in de loop van de jaren.Gewoon dood gedraaid dus.Ik heb er denk ik 5000 van verkocht en het is zelfs zo erg dat ik nog het artikelnummer in mijn hoofd heb zitten van deze cd.Bij het afzwaaien van mijn baan bij de FRS nam ik mij dus ook voor om dit dan ook nooit meer te beluisteren/kopen.Maar goed,je wordt ouder en er is eigenlijk niks mis met dit album.Sterker nog,na jaren absentie ben ik hem juist wel gaan waarderen,al moet ik zeggen dat de aanschaf van dit album maar 0,50 eurocent was en ik hem voor meer ook niet had meegenomen.Voor op de achtergrond is dit een lekker relaxed album en het doet mij dan ook deugd dat ik van die halsstarrige puberale principes ben afgestapt. Fijnste momenten op deze plaat zijn voor mij Old Love en Layla .Ik ga voor 3 en halve pingel.

Schitterende annekdote

Geef voor de gein nog eens het artikelnummer mee

161853. Zal ik nooit vergeten zolang als ik leef. ?

Hij doet het nog ook

Hulde

Voor mij is dit het Clapton album. Prachtige stem, heerlijke gitaarklanken... Het is raar om te zien dat zo'n geweldige plaat voor 7,54 te koop is...

Wat mij betreft de beste unplugged-plaat die er is. De productie is bovendien fantastisch.

Een heerlijke plaat. Mooi ingetogen. Prachtig.

Overigens was het Paul McCartney die met de eerste unplugged plaat op de proppen kwam... Ook errug leuk!

Oersaaie Unplugged album. Boeit me niets.

Mooi geproduceerd album en fijn om Clapton onder deze omstandigheden te horen spelen. Maar vaak heb ik het album niet gedraaid, en dat gaat ook in de toekomst niet gebeuren. Een groot deel van het repertoire bestaat namelijk uit bluesnummers, en dat gaat Clapton naar mijn mening slecht af. Het bluesgevoel in zijn stem is namelijk vrijwel afwezig - ik hoor het althans niet. We geloof ik graag dat hij een echte liefhebber van het genre is, maar voor mij is dat niet genoeg. Naar zolder met deze cd.

Draai hem niet vaak dit album. Lekker relaxe muziek en dat kan Clapton absoluut ook.
Krijg wel weer zin in Derek & the Dominos. Morgenvroeg mijn eerste plaat☺️

Volgens de wat muziekluwe docu van 's mans leven deze week op tv, kreeg het album de ene na de andere prijs destijds.

Herstel, de plaat waar het echt allemaal mee begon was Tesla; Five Man Acoustical Jam uit 1990.

Deze van Clapton is zeker wel een van de betere. Maar qua live-sfeer is die van Tesla toch gezelliger en intiemer.

Correct.

De onvermijdelijke unplugged-rage uit begin jaren '90. Grote artiesten met bekend werk in 'kaal' jasje.
Tears in Heaven werd gedraaid op de begrafenis van een goede vriend van me. Clapton doet het hier best goed hoor, maar ik voel een beetje gemakkelijkheid en gearriveerdheid. Zoals in het lazy Layla. dat was oorspronkelijk toch wel een nummer van 'alles of niets', totale overgave. Een vakman horen we hier een publiek vermaken. Prima. Veel blues. Ook echt wel zijn afdeling. Maar ik mis een beetje pit hier en daar.

Zonder Corona had ik dit jaar Eric Clapton kunnen zien, hopelijk komt hij later terug naar België. Zijn Unplugged album is alvast een mooie troost. In een tijd waarin hij vooral opviel door (samen met andere tijdgenoten) de nodige elektriciteit letter en figuurlijk in de blues te steken, was hij een god op de gitaar. Toch als we de graffiti toen mogen geloven. Of God gitaar kan spelen weet ik niet (zal wel zeker?) maar Clapton was in elk geval één van de topmuzikanten in zijn genre.

Jaren later kleed hij diezelfde nummers helemaal uit tot de essentie. Dan hoor je eens te meer hoeveel blues er zit in een nummer als Layla. Bovendien past het wel bij zijn leeftijd en zo te horen heeft hij er ook enorm veel zin in. Er zijn wel meer live optredens, maar dit is zo'n zeldzaam album waar ik bij het horen het gevoel heb mee aanwezig te zijn. Sterke opname en de muziek komt helemaal tot haar recht.

Een mooi geheel van nummer en het stoort me absoluut niet dat het vooral wat rustiger en bluesy is. In tegendeel, hier hou ik wel van. De man met zijn gitaar, enkele muzikanten rond zich en een spot er op. Laat de muziek het woord maar voeren.

Het was toch een kleine goudmijn die MTV ontdekt had: de MTV Unplugged reeks. Voorzichtig gestart in 1989 met onder andere Squeeze, Syd Straw en Elliot Easton en vandaag de dag nog steeds lopende. De meest populaire releases kwamen echter uit in de jaren '90 uit met onder andere Bob Dylan en Nirvana maar ook deze Eric Clapton ging reeds in 1992 voor de bijl. Een akoestische set van om en bij een uurtje met wel wat humor (het monkelende "See if you can spot this one" dat voorafgaat aan Layla, toch één van de meest legendarische gitaarnummers van Clapton en dat in een akoestische versie ook nog altijd als een huis blijft overeind staan trouwens) maar die ook gewoon een aantal van mijn favoriete live uitvoeringen aller tijden bevat. Zo blijf ik een enorm zwak hebben voor deze versie van Running on Faith en Tears in Heaven gaat ook nog altijd door merg en been. Het oeuvre van Clapton is echter zo enorm groot dat je toch altijd wel bepaalde nummers mist, zo had ik graag Badge gehoord en Wonderful Tonight is en blijft één van mijn favoriete nummers aller tijden, maar als dwarsdoorsnede van de kwaliteit van Clapton als artiest is dit wel een geweldige release. Ik ben benieuwd naar welke Clapton ik in 2022 (als alles goed blijft gaan natuurlijk) in het Sportpaleis ga zien. Wordt het het gitaarwonder dat platen als Layla and Other Assorted Love Songs op ons losliet of toch de meer ingetogen variant van deze Unplugged? Ik kijk er alleszins naar uit!

Tsjaaa..... dit is het album waardoor ik nu al bijna 30 jaar fan ben van Clapton!
ooit gekocht toen ik 15 was en in de platenzaak stond zonder dat ik maar wist wat ik mooi vond.
zag dit album staan en toen meegenomen...

Vanaf de eerste noot gewoon genieten!

Een heel lekkere album én een heel andere kant van Slowhand. Virtuoos en bevlogen. Vandaag weer eens beluisterd na aankoop Magnat Zero 8 luidsprekers. De geluidskwaliteit is mede door de prima productie helemaal top. Gewoon genieten van EC zonder stekker.

En dan eindelijk in 2023 komt de score van dit album op de 3,70. Een all-time high voor Clapton z'n Unplugged album. Nog steeds wat aan de lage kant wat mij betreft, maar het gaat de goede kant op.

Altijd een fantastische plaat gevonden. Kan hem ondertussen ook wel dromen. Ik kom uit 1993. Dit album was er voor mij altijd. Mijn vader had hem op cd. Mijn broer had hem op dvd. Ik jaren later op LP én dvd. Zoals de sfeer hier is opgenomen, zo hoor ik het op geen enkele andere plaat. Clapton op zijn best, zowel vocaal als instrumentaal. Hoogtepunt van de plaat blijft toch wel de solo op Old Love.

Heerlijke live unplugged plaat! 4*

Signe (3:13) --- 3,0
Before You Accuse Me (3:44) --- 3,5
Hey Hey (3:16) --- 3,5
Tears in Heaven (4:36)  --- 5,0
Lonely Stranger (5:27) --- 3,5
Nobody Knows You When You're Down and Out (3:49) --- 4,0
Layla (4:46) --- 5,0
Running on Faith (6:30) --- 3,5
Walkin' Blues (3:37) --- 3,5
Alberta (3:42) --- 4,0
San Francisco Bay Blues (3:23) --- 3,5
Malted Milk (3:36) --- 3,5
Old Love (7:52) --- 4,0
Rollin' and Tumblin' (4:12) --- 3,5