Edwynn schreef:
The Black Album is een toegankelijke hardrockplaat met een metalen randje.
Ik zie Metallica, alias The Black Album, als een mengsel van metal en hardrock. De opvolger Load vind ik meer een hardrockplaat met een metalen randje. The Black Album heeft een ongekend hoog niveau in songwriting en het wordt natuurlijk ijzersterk en met veel power uitgevoerd door Metallica. In tegenstelling tot eerdere albums is de productie nu wel goed en komen ook alle instrumenten vol tot hun recht. En gelukkig maar.
De opener Enter Sandman is gelijk een binnenkomer van jewelste. Dit mag toch wel één van de beste openingstracks van welk album dan ook worden genoemd. Een fantastisch nummer, naar mijn mening één van de beste van Metallica. Sad But True volgt gelijk hierna. Nog zo'n geweldige track, ook live veel gespeeld, net als Enter Sandman natuurlijk.
Holier Than Thou gaat lekker door op de ingeslagen weg. Lekker refrein zit in dit nummer. Het wordt gevolgd door één van de mooiste nummers van Metallica: The Unforgiven. Het begin van dit nummer draai ik op de Japanse Remaster op Shm cd alleen maar keihard, zo waanzinnig mooi is het. En het gaat maar door: daarna krijgen we mogelijk Metallica's beste nummer: Wherever I May Roam. Alleen het begin van dit nummer is al fantastisch. En ook het middenstuk en de gitaarsolo en de opbouw en het briljante einde!
Don't Tread on Me is een heel aardig tussendoortje, maar Through The Never is meer dan dat. Wat een gitaarsolo zeg. Over gitaarsolo's gesproken: die van Nothing Else Matters en dan vooral de opbouw ernaar toe is ongekend goed.
Voor het geval het je even te rustig aan ging, volgt dan Of Wolf And Man, een track die bepaald niet had misstaan op hun eerste 4 albums. Errug goed. The God That Failed is een goed nummer, maar My Friend of Misery vind ik alweer een hoogtepunt. Alles klopt aan dit nummer. Het begin van The Struggle Within, met trommels en gitaar is ook alweer zo mooi.
Tot slot komt de bonustrack: So (F***ing) What? Heerlijk rauwe pure rock 'n roll met werkelijk volkomen foute teksten. Zo fout dat het (bijna?) weer humor is.
Tegen iedereen die hoort tot de kliek die de eerste 4 albums met Trash Metal heilig hebben verklaard en daarom dit iets 'rustiger' meesterwerk minder waarderen: So What?! So What?! Who Cares Who Cares About You...You...You...
Dit is een uniek goed hardrock/metal album. Een mijlpaal in de geschiedenis van Metallica, metal en rock muziek in het algemeen. Het behoort tot mijn favoriete albums allertijden. Ik draai het sinds 1991 al vaak en blijf het draaien, ook bijna 20 jaar later. Draai het hard!!